Είσαι Ηλιουπολίτης αν…
Με τόσες πλατείες βλέπουμε κύκλους. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι εστί Ηλιούπολη.
- 20/09/2016
Έκανες κοπάνα απ’ το σχολείο για καφέ και τάβλι στην Χόβολη.
Μέχρι τα 14 η βασική σου έξοδος ήταν στα goody’s όπου έπαιρνες φιλετίνια κοτόπουλου αν ήσουν κορίτσι ή 2 cheeseburgers και πατάτες αν ήσουν αγόρι.
Ξέρεις ότι τον καλύτερο καφέ της περιοχής τον φτιάχνει εδώ και χρόνια ο Σωκράτης στο In Cafe.
Όταν οι υπόλοιποι “εξωκοινοβουλευτικοί” μιλάνε για το σουβλάκι του Γιώργου, εσύ καυχιέσαι πως μ´ αυτό μεγάλωσες.
Αράζεις σταθερά για μπύρες και περιπτύξεις στην μαγευτική Θέα.
Έχεις χαζέψει κι εσύ την βιτρίνα με τα παιχνίδια στις Μπουρμπουλήθρες (καρδούλες).
Ένας απ´ τους στάνταρ καφέδες με την παρέα σου είναι κλασσικά στο Garage.
H μάνα σου πήγαινε κάθε Σάββατο πρωί στη Φρουτεμπορική.
Έχεις πετύχει τουλάχιστον έναν γάμο στην Παναγίτσα και την λες Παναγίτσα και όχι Κοίμηση της Θεοτόκου.
Έχεις εθιστεί στο παγωτό του l’ arte del gelato αλλά δεν ξεχνάς την Δωδώνη και φυσικά το Igloo με τον εσκιμώο στην ταμπέλα.
Είχες την παιδική απορία γιατί εσύ ανήκεις στο 17ο δημοτικό και οι υπόλοιποι στο 8ο ενώ πάτε στο ίδιο σχολείο (γιατί συστεγαζόντουσαν κοπελαμου).
Νοίκιαζες μανιωδώς βιντεοκασέτες απ’ τον Λόλο και αργότερα dvd από το video blue.
Έπινες sprite γρεναδίνη στο Verdi και σοκολάτα βιενουά στο Verdi plus.
Πας για τσίπουρα στο “Ραχάτι” που σου θυμίζει μαγαζάκι στο κέντρο.
Αν έμενες στ’ «αστυνομικά» πήγαινες κατηχητικό -ναι κατηχητικό- στους Αγίους Αναργύρους με απώτερο σκοπό να παίζεις μπάλα ή σκοινάκι στο προαύλιο της εκκλησίας.
Ξέρεις την “Μαρία την τρελή” με τα σκυλιά και τις σακούλες. (Πόσο θεά).
Εκνευρίζεσαι το ίδιο όσα χρόνια κι αν περάσουν που όσοι μπαίνουν στην “πλατεία του Βενέτη” απ’ την Ελ. Βενιζέλου χώνονται σαν να μην τρέχει τίποτα. ΕΧΕΤΕ ΣΤΟΠ, ΠΑΙΔΙΑ.
Θυμάσαι την ταράτσα και τα λαϊβάκια του LOCA.
Έχεις ευχαριστήσει τον θεό που υπάρχει η Πίτα του Παππού σαν εναλλακτική των everest μετά από καμένο ξενύχτι.
Γεμίζει κι εσένα τα σαββατόβραδα το timeline σου με check-ins στο geluk.
Αναρωτιέσαι ακόμα γιατί έκλεισε το New Deli, το Ηοt-Ηοt και γενικώς κάθε μαγαζί που ανοίγει σ’ αυτό το μέρος (rip).
Όταν ερχόντουσαν επισκέψεις στο σπίτι κρατούσαν πάντα κουτί Fantastic.
Έχεις πάει σε χοροεσπερίδα στο Πέτρινο και στον Καίσαρα και ναι έχεις περάσει γαμάτα.
Το 2004 είδες τον τελικό του Euro σε πλαστικές καρέκλες δίπλα στο συντριβάνι και πανηγύριζες σαν τρελός μες στους δρόμους.
Παίρνεις καφέ και ψωμί απ’ το «Έξη» και χαζεύεις τα φανταστικά muffins που πάνε τρελά με την σπιτική λεμονάδα.
Έχεις χαθεί λίγο πριν την παρέλαση έξω από το ταχυδρομείο προσπαθώντας να βρεις το σχολείο σου.
Παρκάρεις στο δημαρχείο και στο plazza.
Αγόραζες κι εσύ δωράκια για τα πάρτυ και του Αγίου Βαλεντίνου απ’ την Ρεζέρβα στο «Ηλιοτρόπιο».
Πήγαινες πάντα εκδρομή στον προφήτη-Ηλία και έπαιζες κρυφτό ή εξερεύνηση.
Ακόμα πας και παίζεις με τον σκύλο σου.
Έχεις ακούσει όλους τους αστικούς μύθους για την Σπηλιά του Νταβέλη.
Το “πάμε πλατεία;” των μικρών Μήτσων δεν σου λέει τίποτα. Σε ποια πλατεία; Την Κεντρική; Την Αϊνστάιν; Την Ηρώων Πολυτεχνείου; Του ΙΚΑ; Πού;
Σε εποχές freestyler (γουακαμακαφον) ψώνιζες απ´ το εναλλακτικό sadao αντί για το mainstream Ρίσκο.
Έχεις καεί με DOTA στο Hardline και μπιλιάρδο στα Cool.
Ξέρεις ότι ο Θανάσης, ο ιδιοκτήτης της θρυλικής DOORS στην Αντίπαρο είναι ο αδερφός του Νίκου που έχει την DOORS στην πλατεία (στην Κεντρική πλατεία, σόρι).
Πας για τρέξιμο στο Χαλικάκι και πετυχαίνεις πάντα κάποιο γνωστό σου πιο γυμνασμένο από ‘σένα.
Έχεις φοβηθεί κι έχεις νευριάσει με τις πυρκαγιές στον Υμηττό.
Και μετά έχεις πάει για αναδάσωση αποφασισμένος να σώσεις τον πλανήτη.
Είχες συγκρότημα με 3 κολλητούς σου και ηχογραφούσατε στον Ποντίκη.
Έχεις βρεθεί/συμμετάσχει σε εκδήλωση στο Αλσάκι όπου παρεμπιπτόντως το αναψυκτήριο λέει ακόμα το καλοκαίρι, να πας.
Έκανες ταγκιές «Suncity13» με χοντρό posca.
Σε ρωτάει και ‘ σένα ο ταξιτζής κάθε φορά που σ’ αφήνει σπίτι πως θα ξεμπλέξει απ’ τα στενά και θα βγει σε κάποια (μάντεψε) πλατεία
Έχεις δοκιμάσει τα επικά μπιφτέκια στην αυλή της Κυρα-Ουρανίας.
Πήγαινες στο 3ο λύκειο και γούσταρες κάποιον/α απ´ το 1ο ή το αντίστροφο.
Σου λέει ακόμα τον καημό του για τον Χαραυγιακό ο πατέρας σου.
Επιτέλους έχεις δικές σου μπυραρίες που την λένε στα ίσα στην Αργυρούπολη (στα ονόματα κερδίζουμε ε).
Έχεις περάσει, έστω για «ένα γεια», από κάποιο αποκριάτικο πάρτυ στο Νάστο.
Για ‘ σένα η Μελίνα Μερκούρη είναι στάση λεωφορείου και θερινό σινεμά.
Παραγγέλνεις ακόμα πατάτες με σως, τυρί και μπέικον απ΄το Pita Bar.
Χάρηκες ειλικρινά που άνοιξε Μax Perry στη γειτονιά σου αλλά κανείς ποτέ δε θα πάρει τη θέση που έχει το γαλακτομπούρεκο του Γαλυφιανάκη στην καρδιά σου.
Έχεις περάσει ωραία φοιτητικά ξενύχτια στις Κρασοπενιές.
Πήγαινες φροντιστήριο στον Ρόμβο και τον Κεφαλά που είναι τα παλιότερα της περιοχής.
Η Κατσιάνου υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος της εφηβείας σου.
Έκανες κόντρες με τους άλλους νότιους στη ‘’βούτα’’ και μετά τρώγατε όλοι μαζί βρώμικο με αλλαντικά στο Ηolly-In-Wοod.
Το 237 σε πήγαινε μέχρι και στο φεγγάρι (αλλά κυρίως στις πλατείες).
Όταν ήσαστε μικροί, φίλοι σου από άλλες περιοχές νόμιζαν ότι μένεις στην Πετρούπολη.
Πήγαινες για μπασκετάκι στον Άγιο Νικόλαο κι όταν ήταν γεμάτο, στην Κατεχάκη.
Για εσένα το ΚΥΤ δεν είναι το διάσημο VW κατσαριδάκι αλλά αναγκαίο κακό (και ένας ακόμα λόγος για κατάληψη με κιθάρες και Σιδηρόπουλο).
Έτρωγες με τους γονείς σου πίτσα στον Βεζούβιο και σουβλάκια στην “Ηλιούπολη” ή στον Λάμπρο αν έμενες προς Αγία Μαρίνα.
Έχεις πάει ή έχεις πληρώσει τουλάχιστον ένα μήνα συνδρομή στο Παλλάδιο.
Νιώθεις τυχερός που μένεις κέντρο-απόκεντρο και βλέπεις ακόμα λίγο πράσινο και ουρανό.