Είσαι Τζιτζιφιώτης αν…
Αυτά είναι όλα όσα πρέπει να έχεις ζήσει, να έχεις δει, να έχεις κάνει ή να κάνεις ακόμη και σήμερα, για να πιστέψουμε ότι είσαι από τις Τζιτζιφιές. Το' χεις;
- 13/04/2016
Έχεις προλάβει τον ιππόδρομο στη θέση του σημερινού Πάρκου Νιάρχου, δεν χάνεις και πολλά αν δεν, μιας και αυτό που υπάρχει εκεί σήμερα είναι κατά πολύ πιο όμορφο και πιο χρήσιμο, αλλά ok.
Έκανες ένα σχετικό παρτάκι όταν άνοιξε το L’Ovelha Negra στην Ισμήνης, μιας και πλέον δεν αναγκάζεσαι να πας για καφέ ή τσίπουρα με συγκοινωνία και λοιπά μεταφορικά.
Έχεις πάει σε χοροεσπερίδα στον Ναό στην Ποσειδώνος (επρόκειτο για club και όχι για χώρο προσευχής βεβαίως – βεβαίως).
Έχεις φάει νοστιμότατη πίτσα από την παλιά Ravenna στην Πλατεία Τζιτζιφιών.
Χρησιμοποιείς το παλιό πράσινο, νυν 040, για να πας Πειραιά ή Σύνταγμα (ή και Καλλιθέα), πολύ βολική γραμμή, με στάση 5 λεπτά από το σπίτι μου, Τζιτζιφιώτισσα είμαι, τα έχουμε ξαναπεί.
Όταν σου λένε Αντωνία, σκέφτεσαι καλαμαράκια και πατάτες τηγανιτές και όχι κάποια θεία σου από το χωριό, το μαγαζί της είναι πάντα γεμάτο και έχει πάντα φρέσκο και καθαρό φαγητό.
Έχεις πιει μπίρα στο πιο ιντερνάσιοναλ καφενείο της περιοχής, τον Νότο (κι επειδή δεν το συμπεριέλαβα σε παλιότερο άρθρο μου, μεγάλη παράλειψη και ιδού).
Έχεις δει τη γιαγιά Ελισάβετ να βολτάρει έξω από την ταβέρνα της.
Ξέρεις πού ακριβώς είναι τα προσφυγικά σπίτια, αυτός ο μαγικός οικισμός με τις αυλές, τα μπαλκόνια με τις μπουγάδες και τα γλαστράκια στα παράθυρα, που στέγαζε και στεγάζει ακόμη πρόσφυγες.
Έχεις δει τον κόκκινο λονδρέζικο τηλεφωνικό θάλαμο στη Θησέως, έξω από γνωστή εταιρεία.
Ακούς για τους ρεμπέτες που ζούσαν και δούλευαν παλιά στα τζιτζιφιώτικα μπουζούκια και σε πιάνει μία ανεξήγητη νοσταλγία.
Έχεις γνωρίσει τον Κώστα με το μουστάκι και το περίπτερο στην Ξενοφώντος, που δεν υπάρχει πια (το περίπτερο), γιατί και ο Κώστας υπάρχει και το μουστάκι και ένα σκυλί που το πηγαίνει βόλτες στη γειτονιά.
Έχεις φάει σουβλάκια στα Στρουμφάκια, που δεν ήταν παιδικός σταθμός, αλλά ένα από τα πιο γνωστά σουβλατζίδικα στην περιοχή.
Η Boom Boom είναι τόσο κοντά σου, όσο άλλοι πιστοί fan της θα ζήλευαν.
Έχεις πάει έστω μία φορά στις Πυραμίδες, όχι μόνο για τα αιγυπτιακά τους μυστικά με τους ναργιλέδες και όλα τα συναφή, αλλά γιατί έχει πολύ φτηνό σάντουιτς και γιατί βαριέσαι να πας κάπου πιο μακριά.
Έχεις βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που είναι τόσο κοντά σου το ΤηλεΆστυ ή Αρτ ή όπως τέλος πάντων το λένε σήμερα.
Έχεις παραγγείλει καφέ από την Αφροδίτη και από τα κορίτσια στον Σκορπιό, συνοικιακά μαγαζάκια, που ο καφές τους δεν συγκρίνεται με καμίας αλυσίδας.
Έχεις πάει Δημοτικό στο 8ο, που είχε (κάτι σαν) κήπο για εξερεύνηση και που ήταν τόσο κοντά και τόσο μακριά από την θάλασσα, μιας και το χώριζε από αυτή κοτζάμ παραλιακή.
Επιμένουν να σε λένε Καλλιθεώτη (ή ακόμη και να συστήνεσαι έτσι) και όμως μέσα σου βαθιά ξέρεις πως δεν είσαι.