Μια backstage νύχτα στο καμαρίνι του Κωνσταντίνου Αργυρού
Με αφορμή την έναρξη των εμφανίσεών του στο Fantasia (από 31/08) περάσαμε τρεις ώρες στο καμαρίνι του μιλώντας -μεταξύ άλλων- περί δικαίωσης, νοτίων προαστίων και τη σημασία της σκληρής δουλειάς.
- 01/09/2018
Μια μεγάλη γιγαντοοθόνη, με σκηνές από video clip του Κωνσταντίνου Αργυρού, δεσπόζει στην είσοδο του Fantasia στη Λεωφόρο Ποσειδώνος. Η ώρα είναι περίπου 23.30 και ο κόσμος έρχεται για να διασκεδάσει με τις –non stop τα τελευταία χρόνια- ενός πρωτοκλασάτου καλλιτέχνη για τον οποίον οι πάντες (κόσμος, φίλοι, ανταγωνιστές) έχουν μόνο τα καλύτερα να πουν. Στην είσοδο με περιμένει ο πιο στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου, ο αδερφός του Παύλος, ο οποίος με οδηγεί στο καμαρίνι του.
Ένας ενιαίος χώρος σε γκρι απόχρωση με άνετους καναπέδες και μίνιμαλ διακόσμηση είναι το καταφύγιο του, εκεί που περνάει τις ώρες του παρέα με τους φίλους-συνεργάτες του, πριν ανέβει στην σκηνή. Φορώντας ένα τζιν παντελόνι και t–shirt με καλωσορίζει στον προσωπικό του χώρο, με ρωτάει αν θέλω ποτό και με καθησυχάζει πως έχουμε αρκετό χρόνο για την συνέντευξη καθώς το πρόγραμμα του ξεκινάει στις 01:45.
Αναρωτιέμαι γιατί έρχεται τόσο νωρίς. «Μου αρέσει να έρχομαι νωρίτερα και να έχω επαφή με τους συνεργάτες μου. Είμαι στο καμαρίνι μου γύρω στις 23.00 όπου θα πιω τον καφέ μου ή θα φάω κάτι και μετά θα μιλήσω με τα παιδιά της ορχήστρας μου. Με εξελίσσουν πολύ και ως μουσικό γιατί κατά βάθος είμαι μουσικός. Θέλω πολύ να έχω ανθρώπους δίπλα μου, να πούμε τα νέα μας, να γελάσουμε. Φροντίζω να υπάρχει καλό κλίμα στο καμαρίνι μου, πριν εμφανιστώ στη σκηνή, για να φτιάχνει η διάθεση μου. Υπάρχουν φορές που είμαι κουρασμένος, αλλά βρίσκω πάντα από κάτι να πιαστώ για να αποβάλλω την κούραση μου μιας και τον κόσμο δεν τον αφορά πως νιώθει ο καλλιτέχνης. Ο κόσμος έρχεται για να περάσει καλά και οφείλω να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό» απαντάει.
Η γνωριμία μου με τον Κωνσταντίνο μετρά πολλά χρόνια, από τότε σχεδόν, που έκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα και ομολογώ πως δεν του ήρθαν εύκολα τα πράγματα, αλλά έπειτα από σκληρή δουλειά.
«Θέλω να πω στους νέους ανθρώπους πως σημασία έχει να βρεις το επάγγελμα που αγαπάς και να προχωρήσεις σ’ αυτό. Όταν γουστάρουμε πραγματικά τη δουλειά μας, δεν κουραζόμαστε. Εγώ γουστάρω πολύ τη δουλειά μου για αυτό αφιερώνω τόσες ώρες. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνω διακοπές, όσο και να το έχω ανάγκη. Τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε που επέστρεψα από τον στρατό, δεν έχω πάει διακοπές. Σίγουρα το έχω ανάγκη, πάνω απ’ όλα για το καλό της υγείας μου, αλλά νιώθω τόσο καλά με αυτό που κάνω και μου δίνει τρομερή ενέργεια που έχει γίνει το πάθος μου. Είμαι εθισμένος με τη δουλειά και την εξέλιξη μου.
Έχω εθιστεί με τη δημιουργία και με τον αγώνα να ξεπερνάω κάθε πρόβλημα που έρχεται. Στη δουλειά μου η έμπνευση παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Μου έχει συμβεί, μαζί με τον Παναγιώτη Μπρακούλια που κάνουμε και τις ενορχηστρώσεις, να βγάλουμε ένα τραγούδι μέσα σε μία ημέρα και κάποιες άλλες φορές να το τυραννάμε για πέντε μήνες. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, όλα θέλουν δουλειά και φυσικά να βάζεις, συνεχώς, νέους στόχους. Κάποιες φορές θα σου γελάσει και η τύχη, όμως η βάση για την επιτυχία δεν είναι η τύχη. Η βάση είναι η δουλειά και η εξέλιξη» σχολιάζει ο Κωνσταντίνος με τα μάτια του να λάμπουν από ενθουσιασμό.
Του επισημαίνω πως τα τελευταία τρία χρόνια έχει εξελιχτεί πολύ. «Δεν αντιλαμβάνομαι τόσο πολύ πως έχω εξελιχτεί γιατί περνάω πολλές ώρες δουλεύοντας και ειδικά μέσα στο studio. Μου έχει συμβεί να τελειώσουν οι ενορχηστρώσεις και να μην προλαβαίνω να τις κάνω όπως τελικά θα ήθελα. Όσο μεγαλώνω πιάνω τον εαυτό μου να δουλεύω όλο και περισσότερο. Είμαι πάρα πολύ αφοσιωμένος στη δουλειά μου. Θέλω να πω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνεργάτες μου για ότι κάνουν για μένα και που είναι στο πλευρό μου γιατί είμαι τρελός με τα ωράρια» απαντάει χαμογελώντας.
Έπειτα από τόσες επιτυχίες και την αγάπη του κόσμου να τον στηρίζει ο Κωνσταντίνος έχει ανασφάλειες; «Εννοείται! Περνάω πολλές ώρες μόνος μου και αναζητώ την μοναξιά μου γιατί τότε συγκεντρώνομαι και βρίσκω λύσεις στη ζωή μου. Πιστεύω πως ζούμε για να βρίσκουμε λύσεις. Όποιος ξεπεράσει τα περισσότερα εμπόδια στη ζωή αυτός θα μείνει και στην ιστορία. Γιατί τα εμπόδια είναι για να λύνονται. Κάθε εμπόδιο σε εξελίσσει και θεωρώ πως πρέπει να κοιτάμε την θετική όψη της πλευράς. Τουλάχιστον εγώ έτσι έχω μάθει να κάνω από την οικογένεια μου».
Ο μπαμπάς και η μαμά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του. «Οι γονείς μου είναι αγωνιστές γιατί δεν τα βρήκαν έτοιμα. Θυμάμαι δεν είχαν λεφτά και μεγαλώνανε τρία παιδιά σε μια κοινωνία πολύ δύσκολη. Η μητέρα μου έφευγε για δουλειά στις 7 το πρωί και γυρνούσε στις 2 τα ξημερώματα. Ο μπαμπάς μου έκανε 2-3 δουλειές για να ταΐσει την οικογένεια του. Η ζωή μας δεν ήταν εύκολη, αλλά είχαμε πολλή αγάπη και στοργή. Οι γονείς μας άφησαν να αποφασίσουμε μόνοι μας τι θέλουμε να κάνουμε επαγγελματικά στη ζωή μας.
Είμαι πολύ περήφανος για την αδελφή μου την Κατερίνα που κάνει σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό ως δικηγόρος και διδάκτωρ σε πανεπιστήμιο. Επίσης νιώθω πολύ τυχερός που έχω δίπλα μου τον Παύλο, ο οποίος είναι η ισορροπία μου. Είμαστε κάθε μέρα μαζί, είναι ο πιο κοντινός μου άνθρωπος. Νιώθω ευλογημένος που τον έχω» σχολιάζει, ενώ ο Παύλος μπαίνει σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα στο καμαρίνι να δει αν ο αδερφός του χρειάζεται οτιδήποτε.
Του ζητάω να κάνει έναν απολογισμό για την μέχρι τώρα πορεία του. Η διαδρομή ήταν εύκολη μέχρι να φτάσει σε όσα απολαμβάνει σήμερα; «Εγώ θα σου πω εύκολη γιατί αγαπάω πολύ αυτό που κάνω. Όμως, αν ρωτήσεις τους φίλους μου, θα σου απαντήσουν πως δεν με θυμούνται ποτέ να μην κουράζομαι. Εγώ δεν νιώθω κούραση. Η πρώτη εταιρεία που είχα βγαίνοντας από το talent show όπου συμμετείχα, δεν πίστευε σε μένα. Θυμάμαι να παλεύω να κάνω πράγματα, αλλά περνούσε ο καιρός και δεν έβλεπα τίποτα, κανένα αποτέλεσμα.
Δεν το έβαλα κάτω, ίσα- ίσα που έλεγα πως θα έρθει η στιγμή και θα δούνε πως αξίζω. Και δεν ήταν μόνο ένα πρόσωπο. Στην επαγγελματική μου διαδρομή βρέθηκαν 2-3 άτομα, τα οποία δεν πίστευαν σε μένα. Δεν τους κατηγορώ, ούτε έχω μέσα μου κακία. Μπορεί και εκείνοι να εξυπηρετούσαν κάποιους άλλους σκοπούς που δεν θέλω να κάτσω να σκεφτώ. Εγώ κοιτούσα τον στόχο μου, μου αρέσει να βάζω στόχους και να βρίσκω τους τρόπους να τους υλοποιώ» λέει με σταθερή φωνή γυρνώντας σ’ αυτά τα πρώτα δύσκολα χρόνια.
Αλήθεια, η στιγμή της δικαίωσης ήρθε; «Κάποια στιγμή βρέθηκα με έναν από αυτούς που δεν με πίστευε και μου ζήτησε συγγνώμη για αυτό που συνέβη τότε. Μάλιστα, μου σχολίασε, πως ενώ έβλεπε την σπίθα που είχα στα μάτια μου δεν πίστευε πως μπορούσα να κάνω κάτι. Επίσης μου εξομολογήθηκε πως τα παιδιά του ακούνε τα τραγούδια μου. Δεν σου κρύβω πως ένιωσα δικαίωση. Μετά από όσα μου είπε τον αγκάλιασα. Μου αρέσει να σκέφτομαι θετικά για τους ανθρώπους και όχι αρνητικά. Τους βλέπω με ρομαντισμό και καλή διάθεση» υποστηρίζει.
Στα 32 του βλέπει συνεχώς τις μετοχές του να ανεβαίνουν: τα τραγούδια του μετράνε εκατοντάδες χιλιάδες views και ο ίδιος ηγείται στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζεται. Πως νιώθει για όλα αυτά; «Δεν μου αρέσουν αυτά τα επίθετα γιατί ποτέ δεν αντιλήφθηκα ότι ηγούμαι μιας κατάστασης. Αν κάποιος περιμένει από μένα να ηγηθώ αυτό είναι μια άλλη πλευρά. Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν πολύ σε μένα, όπως η δισκογραφική μου εταιρεία η Panik και ο επιχειρηματίας του Fantasia, οι οποίοι έχουν απαιτήσεις και οφείλω να τις βγάλω εις πέρας.
Με το να έχουν απαιτήσεις, αυτόματα μου δημιουργούν ευθύνη διότι πίσω από μένα υπάρχουν άλλα 300 άτομα που περιμένουν να πάνε ένα μεροκάματο στην οικογένεια τους. Όλο αυτό που συμβαίνει (γιατί είναι ένας μηχανισμός, μια αλυσίδα ατόμων) δεν με αγχώνει γιατί με έχει αξιώσει ο Θεός να έχω την υγεία μου και παίρνω δύναμη να γίνομαι ολοένα και πιο δημιουργικός. Εύχομαι και τα επόμενα χρόνια να νιώθω τόσο δημιουργικός».
Τώρα που ο πήχης είναι πολύ ψηλά, ο Κωνσταντίνος αγχώνεται για το επόμενο επαγγελματικό του βήμα; «Θέλω να κάνω αρκετά πράγματα. Ενθουσιάζομαι ανεβάζοντας τους παλμούς μου. Ψάχνω τα όρια μου, που μπορώ να φτάσω και τι μπορώ να κάνω σε μουσικές επιλογές, αν μπορώ να ανοίξω το φάσμα μου. Θέλω να με αξιώσει ο Θεός, εκτός από όλα αυτά, να κάνω κι άλλα πράγματα που στην πορεία της ζωής μου ανακάλυψα πως μου αρέσουν, όπως είναι η σκηνοθεσία και ο κινηματογράφος που το είχα από μικρό παιδί στο μυαλό μου».
Τον διακόπτω για να μου διευκρινίσει αν τον ενδιαφέρει το κομμάτι της υποκριτικής. «Ίσως να παίξω κάποια στιγμή στον κινηματογράφο ή να σκηνοθετήσω ταινία. Σ΄ αυτό με έχει βοηθήσει πολύ ο Γιάννης Δημολίτσας, ο οποίος έχει μπει τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου. Θεωρώ πως ο Γιάννης είναι από τους καλύτερους σκηνοθέτες που έχουμε στην Ελλάδα, έχει τεράστιο ταλέντο, έχει τρέλα ως άνθρωπος και το διοχετεύει στη δουλειά του. Την αγάπη για τον κινηματογράφο την είχα από μικρός, αλλά βρήκα έναν άνθρωπο με τον οποίο μπόρεσα και ανακάλυψα μια πτυχή του εαυτό μου που την είχα αφήσει σε μια γωνία. Με τον Γιάννη συζητάμε κάποια πράγματα και μακάρι να μπορέσουμε να τα πραγματοποιήσουμε».
Πως είναι μια καθημερινή του ημέρα; «Ξυπνάω μεσημέρι και πηγαίνω κατευθείαν να τρέξω για περίπου μία ώρα. Μου αρέσει πολύ το τρέξιμο γιατί ξεδίνω. Είναι η ώρα που δεν σκέφτομαι απολύτως τίποτα και ηρεμώ. Μετά επιστρέφω στο σπίτι για να φάω και φεύγω για το studio. Εκεί μαζί με τον Παναγιώτη Μπρακούλια κάνουμε τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, έχουμε μαζί την παραγωγή των δίσκων, και καθόμαστε μέχρι να βραδιάσει. Φυσικά υπάρχουν μέρες που καθόμαστε μέχρι τα ξημερώματα».
Υπάρχει κάποιο τραγούδι του που κάθε φορά που το ακούει κρυφογελάει; «Το πρώτο μου τραγούδι που έχει τίτλο «Σε ξέρω καλά», μπορεί οι περισσότεροι να μην το γνωρίζουν. Θυμάμαι, την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο, ήμουν στο αυτοκίνητο και γελούσα. Σταμάτησα σε μια γωνιά του δρόμου, έριξα μια μπουνιά στην οροφή του αυτοκινήτου και γελούσα σαν χαζό. Ακόμα και τώρα όταν το ακούω νιώθω το ίδιο συναίσθημα» απαντάει με χαρά μικρού παιδιού.
Με καταγωγή από την όμορφη Λευκάδα δεν μπορεί παρά να λατρεύει τα νότια προάστια μιας και η θάλασσα είναι η κινητήριος δύναμη του. Η αγαπημένη του βόλτα; «Μου αρέσει να πηγαίνω στη Βουλιαγμένη και να περπατάω παράλληλα στη θάλασσα, σε ένα όμορφο μονοπάτι. Επίσης, εδώ και πολλά χρόνια, κάθε φορά που τελειώνω ένα δίσκο μαζεύω τα τραγούδια μου σε cd και μαζί με 2-3 στενούς μου φίλους ξεκινάμε από το μαγαζί και φτάνουμε μέχρι Σούνιο ακούγοντας τα».
Αν και αγαπάει τα νότια προάστια το σπίτι μου είναι στο κέντρο της Αθήνας. «Αγαπώ πολύ τα νότια και ερχόμουν από μικρό παιδάκι. Μεγάλωσα στο Ίλιον, αλλά ο μπαμπάς μου μια περίοδο εργαζόταν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και θυμάμαι έντονα τη διαδρομή όταν ερχόμασταν βόλτα ως εκεί. Μάλιστα στο παρελθόν ζούσα στα νότια, όμως τώρα έχω επιλέξει το κέντρο. Ξέρω πως κάποια στιγμή της ζωή μου θα επιστρέψω στα αγαπημένα μου νότια. Νομίζω πως όταν κάνω οικογένεια θα μείνω νότια. Επειδή κατάγομαι από την Λευκάδα αυτό που μου λείπει περισσότερο τώρα που δεν μένω νότια είναι η θάλασσα. Τα νότια είναι πραγματικά υπέροχα, για μένα είναι το καλύτερο μέρος που υπάρχει στην Ευρώπη. Είμαστε προνομιούχοι που έχουμε ένα τόσο όμορφο μέρος και καλό είναι να αξιοποιηθεί σωστά γιατί μόνο κέρδος θα έχουμε».
Ο χρόνος για προσωπική ζωή υπάρχει αν και είναι περιορισμένος. «Οι πιο πολλοί φίλοι μου είναι οι συνεργάτες μου που με τα χρόνια έχουμε δέσει και κάνουμε τρομερή παρέα. Έχω κι άλλους φίλους εκτός χώρου, όπως είναι ο Άγης, κολλητός και κουμπάρος, ο οποίος ζει στην Κρήτη και κάθε χρόνο ξεκλέβω χρόνο για να τον επισκεφτώ 3-4 ημέρες και να χαλαρώσω λίγο».
Ποια από τις αλητείες του παρελθόντος έρχεται πρώτη στο μυαλό του; «Είχα πάρει το αυτοκίνητο του πατέρα μου σε ηλικία 15 χρονών, φυσικά χωρίς να έχω δίπλωμα. Γενικά, έχω κάνει πολλές αλητείες, αλλά μεγαλώνοντας ωριμάζω».
Μήπως λόγω δημοσιότητας φοβάται να αφεθεί ελεύθερος και να εκφραστεί όπως πραγματικά επιθυμεί; «Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν μου άρεσε η δημοσιότητα. Δεν νιώθω καλά. Δεν ξέρω γιατί, όμως ποτέ δεν ήμουν υπέρ της δημοσιοποίησης της προσωπικής ζωής. Ξέρεις κάτι, ο κόσμος ταυτίζεται με την καλλιτεχνική και προσωπική ζωή του αγαπημένου του καλλιτέχνη και οφείλω να προσέχω για τις κινήσεις μου. Θέλω να εμπνέω θετικά τον κόσμο…» ομολογεί.
Λίγο πριν κλείσω το μαγνητοφωνάκι μιας και στο καμαρίνι έχει έρθει ο μαέστρος του για να κάνουν προθέρμανση και να μιλήσουν μεταξύ τους του ζητάω να κλείσει τα μάτια και να μου πει την εικόνα που ονειρεύεται έντονα. «Όλα αυτά που σου περιέγραφα για την εξέλιξη μου στην δουλειά. Επίσης θέλω να ασχοληθώ με την παραγωγή, ίσως αναλάβω νέα παιδιά, και να κάνω μια ταινία».
Λίγα λεπτά αργότερα αρχίζει να ετοιμάζεται για να ανέβει στη σκηνή. Φτάνει στα παρασκήνια τουλάχιστον τρία λεπτά νωρίτερα για να συγκεντρωθεί. Οι μουσικοί παίρνουν την θέση τους αρχίζοντας να παίζουν δυνατά εισαγωγή από τα τραγούδια του με τον κόσμο να αναμένει ευλαβικά την είσοδο του. Ο τοίχος ανοίγει και ο Κωνσταντίνος με total λευκό outfit βρίσκεται εκεί που ακριβώς που ανήκει…
