Ένας ύμνος στον Χρήστο Αφρουδάκη
Το ματς κόντρα στον Ολυμπιακό για τον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας στο πόλο ήταν και το τελευταίο του στις πισίνες. Το NouPou κάνει μια αναδρομή στην καριέρα του, στις στιγμές που τον σημάδεψαν και στις επιτυχίες που τον ανέβασαν στο πάνθεον του ελληνικού πόλο.
- 24/05/2021
Το χρονόμετρο δείχνει 3 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα για τη λήξη της 3ης περιόδου του μεγάλου ημιτελικού μεταξύ Ν.Ο. Βουλιαγμένης και Ολυμπιακού. Το ματς δεν εξελίσσεται καλά για την ομάδα των νοτίων προαστίων, καθώς βρίσκεται πίσω με σκορ 6-4. Η μπάλα φτάνει στα χέρια του Χρήστου Αφρουδάκη. Εκείνος σηκώνεται δίχως δεύτερη σκέψη, σουτάρει δυνατά και η μπάλα καρφώνεται στο γάμα της εστίας του τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Η Βουλιαγμένη μειώνει σε 6-5.
Ο λιγοστός κόσμος που βρίσκεται στις εξέδρες των εγκαταστάσεων της ομάδας των νοτίων προαστίων, εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων, ζητωκραυγάζει. Αυτός χτυπάει με δύναμη τα χέρια του στο νερό και πανηγυρίζει σαν μικρό παιδί. Ήξερε πως αυτό ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, ένα από τα τελευταία γκολ της καριέρας του. Πράγματι. Η Βουλιαγμένη ηττάται και μένει εκτός τελικού. Αυτό το δυνατό σουτ ήταν τελικά το τελευταίο του τέρμα, μια μέρα πριν από 37α γενέθλιά του, στις 22 Μαΐου του 2021.
Η ανακοίνωση της αποχώρησής του είχε γίνει γνωστή λίγο πριν από την έναρξη του Final 8, με τον ίδιο να αφήνει ένα «γράμμα» αγάπης και ευγνωμοσύνης στο άθλημα που τον άνδρωσε και τον έκανε γνωστό στο πανελλήνιο.
Έπειτα σχεδόν από 31 χρόνια ενασχόλησής μου με το άθλημα της υδατοσφαίρισης, το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και για μένα! Μετά από πολύ σκέψη και βαθύτατα συγκινημένος ανακοινώνω ότι με το πέρας του Final 8 για το κύπελλο Ελλάδος αποσύρομαι από την ενεργό δράση.
Αυτή δυστυχώς είναι η μοίρα κάθε αθλητή! Ο πρωταθλητισμός όσο σκληρό και εάν είναι, όσο σκληρό και εάν ακούγεται, έχει ημερομηνία λήξης!!! Μακάρι να μπορούσε το σώμα και το πνεύμα μας να άντεχε στον χρόνο όπως συμβαίνει στα περισσότερα «επαγγέλματα» για να μην είχαμε τόσο σύντομο τέλος.
Δεν θα κουράσω κάνοντας αναφορές και αναλύοντας την καριέρα μου σε επιτυχίες, αποτυχίες, δυσκολίες, θυσίες, οικογένεια, ομάδες, προπονητές κ.α. παρόλο που αντικειμενικά τα παραπάνω αποτελούν βασικό πυλώνα αλλά και «καύσιμο» για κάθε αθλητή, ώστε να μάθει να βάζει καθημερινά νέους στόχους και να μπορεί να τους πετυχαίνει αργά ή γρήγορα.
Θα ήθελα να εστιάσω αλλού! Σε αυτό που μένει όταν η αυλαία πέφτει και σβήσουν όλα τα φώτα. Δεν είναι άλλο από τις αξίες και τις αρχές όπως ήθος, ειλικρίνεια, σεβασμός, πειθαρχία, δικαιοσύνη, ομαδικότητα, με τις οποίες πορεύτηκα και θα συνεχίσω να πορεύομαι και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Με αυτές τις αξίες και τις αρχές ελπίζω να αποτέλεσα και να συνεχίσω να αποτελώ ένα υγιές αθλητικό πρότυπο για τους συμπαίκτες μου και τα νέα παιδιά. Όχι μόνο για τις διακρίσεις και τις ικανότητές μου στο άθλημα της υδατοσφαίρισης, αλλά κυρίως για την ανθρώπινη στάση μου όλα αυτά τα χρόνια.
Τέλος, θα ήθελα κυριολεκτικά από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες και προπονητές μου σε Ελλάδα και εξωτερικό, αλλά και τους συλλόγους που αγωνίστηκα. Προφανώς, ο Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης κατέχει μια εξέχουσα θέση στην καρδιά μου.
Με σεβασμό,
Χρήστος Αφρουδάκης
Η είδηση της αποχώρησής του έκανε πολύ γρήγορα τον γύρο του διαδικτύου, με δεκάδες συναθλητές του και οπαδούς του πόλο να αποτίουν φόρο τιμής σ’ έναν από τους σημαντικότερους αθλητές της γενιάς του.
Το τέλος της καριέρας του Χρήστου Αφρουδάκη τον βρήκε να φορά το ίδιο σκουφάκι με ‘κείνο που πριν από δεκαετίες έκανε τα πρώτα του όνειρα για το σπορ. Ο ίδιος αποτελεί γέννημα θρέμμα της Βουλιαγμένης. Εκεί μεγάλωσε, εκεί έπαιξε πρώτη φορά πόλο και εκείνο ήταν το μέρος που του έλειπε πιο πολύ όταν είχε ξενιτευτεί στην Ιταλία για να αγωνιστεί στην Ποζίλιπο.
View this post on Instagram
Όπως θυμόταν ο ίδιος στη συνέντευξη που είχε δώσει το καλοκαίρι του 2017 στο NouPou, η πρώτη φορά που μπήκε στην πισίνα του Ν.Ο. Βουλιαγμένης ήταν το 1989, 5 χρονών παιδί, στις σχολές εκμάθησης κολύμβησης. Ένα χρόνο μετά ξεκίνησε το πόλο. Κολύμβηση δεν έκανε ποτέ, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, τα μεγαλύτερα του αδέρφια είχαν τέτοια τρέλα με το σπορ που περίμενε πως και πως για να μεγαλώσει και να παίξει μαζί τους.
«Τους άκουγα να μιλάνε για το πόλο και ήθελα να μπορώ και εγώ να παίξω. Όπως όλα τα μικρότερα αδέρφια, έτσι και εγώ είχα σαν πρότυπο τους μεγαλύτερους μου αδερφούς. Για μένα αυτό ήταν το σκαλοπάτι που με έβαλε στο πόλο. Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες μου στιγμές στην πισίνα. Τώρα που το σκέφτομαι, είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αναμνήσεις από εκείνη την εποχή».
Τα πρώτα του βήματα στο πόλο συμβαίνουν σε μια εποχή που η Βουλιαγμένη και το πόλο γνωρίζουν τις μεγάλες τους δόξες. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης κόντρα στη Ρόμα σ’ εκείνο το αμύθητο ματς στο ΟΑΚΑ και το ασημένιο μετάλλιο της εθνικής ομάδας στο FINA Cup το 1997 θαμπώνουν τον έφηβο Χρήστο, ο οποίος παρακολουθεί τον αδερφό του, Γιώργο, από τις εξέδρες.
Το ντεμπούτο του με την ανδρική ομάδα δεν θα αργήσει να γίνει. Ο ίδιος αγωνίζεται στον Ν.Ο. Βουλιαγμένης για 4 χρόνια και ενώ φτάνει μία ανάσα από την ευρωπαϊκή κούπα, σ’ εκείνον τον τελικό του Λενς Τρόφι το 2004, δεν καταφέρνει να πανηγυρίσει διεθνή τίτλο με την ομάδα της καρδιάς του.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ξεκινούν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, με τη βοήθεια του κόσμου, πραγματοποιεί εξαιρετική πορεία. Μαζί μ’ αυτούς και ο Χρήστος Αφρουδάκης, ο οποίος έχει μπει στα ραντάρ όλων των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Τελικά, ο ίδιος αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα και να μεταναστεύσει στην Νάπολι για λογαριασμό της Ποζίλιπο, μίας από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ιταλικού πόλο με 11 πρωταθλήματα στο παλμαρέ της.
Η έλευσή του στην ομάδα φαίνεται πως είναι γούρικη καθώς, ένα χρόνο μετά, ο ιταλικός σύλλογος κατακτά την Euroleague και ο Χρήστος Αφρουδάκης γίνεται ο πρώτος Έλληνας πολίστας που κερδίζει ευρωπαϊκό τίτλο εκτός συνόρων.
Στην Ιταλία τελικά θα μείνει για δυο χρόνια. Η επικείμενη επιστροφή του ταράσσει το ελληνικό πόλο, μ’ όλους τους μεγάλους συλλόγους της χώρας να τον διεκδικούν στα ίσια. Και ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν πως πρόκειται να υπογράψει στον Ολυμπιακό, καθώς εκεί αγωνίζεται ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιώργος, ο Χρήστος κάνει τη μεγάλη έκπληξη και συμφωνεί με τον Εθνικό Πειραιώς, ο οποίος προσπαθεί να αναγεννηθεί και να διεκδικήσει στα ίσια το πρωτάθλημα. Στην ομάδα, ωστόσο, μένει μόλις ένα χρόνο χωρίς να καταφέρει να κερδίσει τίτλο.
Είχε φτάσει η σειρά του Ολυμπιακού. Όπως εξηγεί ο ίδιος, ήταν πολύ περίεργο το αίσθημα να βρίσκεται στην Ελλάδα και να μην αγωνίζεται για τη Βουλιαγμένη, το σπίτι του. «Ο αθλητισμός, όμως, τα έχει αυτά. Μερικές φορές μαθαίνεις να ζεις λίγο πιο μακριά από τα συναισθήματά σου. Συμπεριφέρεσαι σαν επαγγελματίας, εξελίσσεσαι, γίνεσαι καλύτερος αθλητής».
Στον Ολυμπιακό θα μείνει 4 χρόνια. Θα κατακτήσει 4 συνεχόμενα νταμπλ και θα αποτελέσει μέρος μιας εκ των καλύτερων ομάδων που έχουν περάσει από το άθλημα. Η καρδιά του, όμως, παρά τις επιτυχίες, του έλεγε να επιστρέψει πίσω στη Βουλιαγμένη.
View this post on Instagram
Το κάνει και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2012, νικά την πρώην ομάδα του, κατακτά τον πρώτο τίτλο με τη Βουλιαγμένη και γίνεται ο «βασιλιάς» της πόλης. 5 χρόνια μετά κάνει δικό του και το κύπελλο Ελλάδας στο Καρπενήσι, σπάζοντας το ρεκόρ των Πειραιωτών, οι οποίοι έδειχναν να μην χάνουν τίτλο για τίτλο στην Ελλάδα. Αυτό επρόκειτο να ήταν και το τελευταίο τρόπαιο της καριέρας του στο άθλημα.
Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε ένα από τα βασικά κομμάτια της Εθνικής Ελλάδος, με τον ίδιο να κατακτά ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο κόντρα στην Κροατία ως έφηβος, δυο χάλκινα μετάλλια με την εθνική ανδρών σε Παγκόσμια Κύπελλα (το 2005 και το 2015) και το χάλκινο μετάλλιο στο World League του 2004.
Ο Χρήστος Αφρουδάκης ζει στα νότια προάστια και δεν σκοπεύει να αποτραβηχτεί ούτε στιγμή από το άθλημα που αγαπά. Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος το 2017 στο NouPou: «Η πισίνα κάποια στιγμή σταματάει, αλλά για μένα προσωπικά, η ενασχόλησή μου με την πισίνα δεν νομίζω ότι θα σταματήσει ποτέ. Ξέρεις, δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά ίσως δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς μια ενασχόληση με την πισίνα. Είτε βοηθώντας εξω-αγωνιστικά έναν σύλλογο από κάποιο πόστο, είτε από κάποιο προπονητικό πόστο. Δεν μπορώ να μείνω πολύ καιρό έξω απ’ το νερό, δεν έχω μάθει έτσι, μου φαίνεται εντελώς αφύσικο. Σκέψου ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι επαγγελματίας όταν πάω διακοπές για να ξεκουραστώ θα πάω να κολυμπήσω για λίγο. Με κάνει να νιώθω υπέροχα το νερό».
Μετά το τέλος του ημιτελικού κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Χρήστος Αφρουδάκης, εμφανώς συγκινημένος, μίλησε στην κάμερα του Aquafeed24 και τον Ορέστη Κανελλόπουλο για την εμπειρία του από το τελευταίο του ματς στις πισίνες.
– Δημοσιογράφος: Αν υπήρχε μια λέξη για όλη σου την καριέρα, για όλα αυτά που πέρασες και έζησες, ποια θα ήταν αυτή;
– Χρήστος Αφρουδάκης: Δύσκολη ερώτηση. Είμαι ευγνώμων και αποχωρώ ευχαριστημένος.
– Δημοσιογράφος: Σ’ ευχαριστούμε για όλα.