Γρηγόρης Βαλτινός: «Η δική μου Νέα Σμύρνη είναι η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων & ο τόπος της κοπάνας μου»
Μικρός έμενε στην Καλλιθέα και έκανε «κοπάνες» στην Νέα Σμύρνη, όπου μεγαλώνοντας έγινε η γειτονιά του, ο τόπος του και ο χρόνος του. Ο Γρηγόρης Βαλτινός μας μίλησε για τη δική του Νέα Σμύρνη με υπερηφάνεια και νοσταλγία.
- 16/08/2019
Εκτός από το θέατρο έχετε και άλλον έναν έρωτα… Τη Νέα Σμύρνη!
Η Νέα Σμύρνη είναι η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων. Έμενα στην Καλλιθέα και η Νέα Σμύρνη τότε ήταν γεμάτη με μονοκατοικίες, αυλές, υπέροχες πλατείες, τώρα με το άλσος της… Για μένα ήταν ένας από τους τόπους της κοπάνας. Λέγαμε με κάτι φίλους- “αλήτες” στο γυμνάσιο: «κάνουμε κοπάνα σήμερα; Πού να πάμε; Πάμε Νέα Σμύρνη!». Και πηγαίναμε στον «Άδωνη» για καφέ. Που να ήξερα αργότερα όταν έκανε ο Κραουνάκης το ομώνυμο τραγούδι μπορούσα να το τραγουδάω χορωδιακά στον τόπο της κοπάνας μου; Όταν πρωτοβγήκε το τραγούδι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Λέω, κοίταξε να δεις, κύκλους που κάνει η ζωή!
Αν κλείνατε τα μάτια σας που θα σας πήγαινε το μυαλό και η καρδιά σας στη Νέα Σμύρνη;
Θα με πήγαινε στο γήπεδο του Πανιωνίου όπου πηγαίναμε αρκετά συχνά και γυμναζόμασταν, πηδάγαμε άλμα εις μήκος, τρέχαμε, παίζαμε ποδόσφαιρο. Θα με πήγαινε βόλτες στις υπέροχες μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης. Και- δεν ξέρω αν ανήκει στο Δήμο- αλλά η καρδιά μου θα με πήγαινε και στο Ευγενίδειο όπου πήγαινα στην βιβλιοθήκη για να διαβάσω, να μελετήσω, να δω βιβλία και πού να ΄ξερα αργότερα ότι την «Ανατομία ενός Εγκλήματος» θα τη γύριζα σ’ αυτούς τους διαδρόμους; Αυτή η βιβλιοθήκη είναι το βασικό σκηνικό της σειράς του Ant-1 όπου προλόγιζα τα εγκλήματα. Τελικά συνειδητοποίησα και με αυτόν τον τρόπο ότι τα Νότια Προάστια έχουν μια καρμική σχέση μαζί μου κι εγώ μαζί τους.
Τi αγαπάτε περισσότερο στη Νέα Σμύρνη;
Αγαπώ την άπλα και την ιστορία της. Έχει μεγάλη ιστορία η περιοχή αν κάτσει να σκεφτεί κανείς τους πρόσφυγες, κυρίως τους πλούσιους, που ήρθανε και που έφτιαξαν αυτά τα υπέροχα σπίτια και κυρίως την εμβληματική Εστία που συνεχίζει να είναι ένας χώρος μνήμης και πολιτισμού. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι η Νέα Σμύρνη είναι κέντρο- απόκεντρο και απέχει μόλις 3 λεπτά από το Σύνταγμα αλλά και ότι ακόμα και με τα πόδια μπορώ να φτάσω στη θάλασσα.
Είστε Πανιώνιος;
Όχι. Δεν έχω ευκαιρίσει να έχω ποδοσφαιρική αγάπη αλλά δε μου πάει κιόλας γιατί βλέπω και πολύ πιο δραστήριους ανθρώπους από μένα –γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους- να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Εμένα προφανώς δε μου πάει. Είχα παλιά ένα φίλο που έφυγε από τη ζωή, τον Παύλο Αλεξανδρίδη, φανατικός Πανιωνάκιας, το αίμα του πρέπει να ήταν μισό μπλε, μισό βαθυκόκκινο. Αυτός ο φίλος με παρέσυρε δυο τρεις φορές και είδαμε κάποιους αγώνες στο γήπεδο του Πανιωνίου, αλλά εγώ βαριόμουνα φριχτά. Ήμουν πιο καλλιτεχνική φύση.
Σαν έφηβος πού κάνατε τα ρομαντικά ραντεβού σας στη Νέα Σμύρνη;
Επειδή ήταν πολλά τα έκανα σε κάθε δρόμο. Σε όποιο δρόμο ήταν εύκαιρος και μπορούσε να μας φιλοξενήσει. Πιο συγκεκριμένα, σε στενάκια της Νέας Σμύρνης που είχανε σπάσει τη λάμπα από την κολόνα της ΔΕΗ και δεν την αντικατέστησαν ποτέ.
Τι απολαμβάνετε να κάνετε στην περιοχή σας;
Να περπατάω πολύ. Δεν παίρνω αυτοκίνητο για να κάνω δουλειές και πλέον είμαι ο γραφικός τύπος της Νέας Σμύρνης, με τις φόρμες μου, το καπέλο μου και τα γυαλιά μου που περιφέρομαι στους δρόμους με μία τσάντα στο χέρι για να κάνω ψώνια, να μπαίνω στα καταστήματα, να με χαιρετάει ο κόσμος, να μιλάμε ενίοτε. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι όταν είναι να πάω για δουλειές, διαλέγω τα στενάκια της Νέας Σμύρνης, αυτά μου αρέσουν, όχι οι πολυσύχναστοι δρόμοι, μέχρι να φτάσω στην πλατεία οπότε είναι αναπόφευκτος ο συνωστισμός. Δεν είμαι αγοροφοβικός ως προς την επαφή μου με τους ανθρώπους αλλά ξέρετε μερικές φορές αν έχεις 5 δουλειές να κάνεις δεν μπορείς να πιάνεις μισή ώρα κουβέντα με τους ανθρώπους που σε σταματούν. Γιατί μετά θα νυχτώσει μέχρι να τελειώσεις. Έτσι μερικές φορές καμουφλάρομαι όσο μπορώ. Βέβαια, ένα «ψώνιο» όσο και να καμουφλάρεται… Γιατί καμιά φορά λέω αν έβλεπα εγώ στο δρόμο ένα τύπο κρυμμένο με καπέλα και γυαλιά δε θα μου έκανε εντύπωση; Είμαι λίγο υπερβολικός μερικές φορές.
Τι σας εκνευρίζει στην Νέα Σμύρνη;
Η Νέα Σμύρνη είναι μία πολύ βολική περιοχή. Θα έλεγα ότι δεν έχω εντοπίσει πολλά πράγματα που με εκνευρίζουν. Δηλαδή ακόμα και οι κάτοικοί της έχουν ένα πολιτισμό. Δε βλέπεις ζώα μέσα στο Άλσος γιατί απαγορεύεται, ένα μεγάλο ποσοστό από τους ανθρώπους που έχουν κατοικίδια μαζεύει τις ακαθαρσίες από το δρόμο. Ωστόσο, επειδή έχω και εγώ σκυλιά χρόνια τώρα, με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που περπατάνε στο πεζοδρόμιο ή που ανεβάζουν τα σκυλιά τους στα φαρδιά διαζώματα να κάνουν την ανάγκη τους και δεν τα μαζεύουν. Τους βλέπω από το μπαλκόνι μου και λέω μα αυτοί οι ίδιοι που δεν τα μαζεύουν είναι οι ίδιοι που αύριο θα τα πατήσουν. Επίσης, αυτοί οι ασυνείδητοι που προκαλούν το θάνατο σε κάποια ζώα με φόλες είναι με κάποιο τρόπο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα και δε μαζεύουν τις ακαθαρσίες. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Ο βίαιος γείτονας στο πεζοδρόμιο του οποίου άφησες την ακαθαρσία του σκυλιού σου θα ρίξει φόλα για να σου σκοτώσει το σκυλί. Όμως ο δολοφόνος του σκυλιού σου είσαι εσύ τελικά που δεν μάζεψες την ακαθαρσία του την προηγούμενη μέρα. Έχω ακούσει άνθρωπο να λέει «έρχονται και χ…ζουν μπροστά στην πόρτα μου, μωρέ θα ρίξω φόλα αύριο που θα πάει σύννεφο». Είναι μια πολύ απλοϊκή σκέψη αυτή αλλά ισχύει. Είναι βρώμικοι άνθρωποι και οι ίδιοι που αφήνουν τις ακαθαρσίες των σκυλιών τους όσο και αυτοί που ρίχνουν φόλα.
Αν έπρεπε να ξεναγήσετε ένα φίλο σας από το εξωτερικό στη Νέα Σμύρνη που θα τον πηγαίνατε;
Στην Εστία, όπου έχω κάνει και εκδηλώσεις μέσα, έχει υπέροχους χώρους που σε μεταφέρουν στην Πόλη. Θα τον πήγαινα στο Άλσος μια βόλτα. Στην Πλατεία η οποία αναμορφώθηκε και θυμάμαι όταν ήταν να την πεζοδρομήσουν – τι αντιδράσεις υπήρξαν ακόμα και από τους ίδιους τους καταστηματάρχες γιατί φοβούνταν ότι αν δεν μπορεί να περάσει αυτοκίνητο δε θα έχουν δουλειά ενώ τώρα έχει περισσότερη κίνηση. Θα τον πήγαινα στον ανοιχτό χώρο του Πανιωνίου γιατί είναι ωραίο σε μία τέτοια συνοικία να έχεις μία τόσο μεγάλη άκτιστη έκταση και θα τον ξεναγούσα γαστρονομικά και στα διάφορα εστιατόρια- από τα γκουρμέ μέχρι τις ταβέρνες και τα σουβλατζίδικα- αλλά και στα μπαράκια που είναι πολλά και για όλα τα γούστα. Φυσικά θα τον πήγαινα και στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος που είναι το ωραιότερο του κόσμου, κατασκευασμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και των οπτικοακουστικών απαιτήσεων.
Και ενώ μένετε Νέα Σμύρνη, παραθερίζετε ακόμα πιο νότια…
Στη Σαρωνίδα, στο Μαύρο Λιθάρι. Εδώ μ’ αρέσει που μπορώ να κάνω διακοπές και ταυτόχρονα να παίζω στο θέατρο και να κάνω πρόβες για την επόμενη σεζόν. Δεν χρειάζεται να λείψω μακριά για να κάνω διακοπές. Μπορώ κάθε μέρα να κάνω διακοπές και κάθε μέρα να δουλεύω. Είναι πάρα πολύ κοντά. Εγώ ας πούμε αν είχα ένα εξοχικό σε κάποιο νησί, πιστεύω ότι δε θα πήγαινα γιατί δεν μπορώ τις μεγάλες δραπετεύσεις. Δεν μπορώ να λείψω από το κέντρο πολλές μέρες. Πρώτον γιατί όλο και κάποια δουλειά θα προκύψει και δεύτερον γιατί βαριέμαι. Στις 3-4 ημέρες έχω βαρεθεί. Ενώ αυτό το πηγαινέλα μεταξύ κέντρου και Σαρωνίδας είναι ανανεωτικό. Στην παραλία Μαύρο Λιθάρι, κάνουμε τα μπάνια μας. Είναι μια πολύ όμορφη παραλία με ταβερνούλες όπου σκάει το κύμα και τρώμε μαριδάκι.
Τι ετοιμάζετε για το χειμώνα;
Εδώ και αρκετά χρόνια ήθελα να ανεβάσω τον έργο του Ίψεν «Αρχιμάστορας Σολνες». Τώρα, λοιπόν, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και της ηλικίας για να παίξω αυτό το ρολό. Πέρσι έπαιζα στο θέατρο Βολανάκης φέτος ανεβαίνω στην κεντρική σκηνή –αναβαθμίζομαι- μετά από αρκετά χρόνια. Αυτό ετοιμάζω για το χειμώνα μαζί με κάποιες συναυλίες με Μαρκόπουλο, Θεοδωράκη αλλά και μία εκδήλωση για τη γενοκτονία των Ποντίων, κάποια πράγματα δηλαδή που με βγάζουν από την καθημερινή ρουτίνα του θεάτρου. Με την έννοια ότι θέλεις να κάνεις κάτι διαφορετικό για να επιστρέψεις στο ρόλο σου ανανεωμένος. Να μη φάει το ρόλο η καθημερινή επανάληψη και ρουτίνα. Αυτά τα επιδιώκω πολύ γιατί μέσα στη σεζόν μου ανεβάζουν την αδρεναλίνη, με ταράζουν, βάζουν νέους στόχους και επιστρέφω με ανανεωμένο τον έρωτά μου στο ρόλο.
Νιώθω ότι αγαπάτε τόσο πολύ το θέατρο έτσι κι αλλιώς και στον κάθε ρόλο προσφέρετε κάθε φορά το κάτι παραπάνω.
Γιατί το θέατρο σε βελτιώνει σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο, σε βελτιώνει ακόμα και βιολογικά και σε συντηρεί πολύ καλύτερα επομένως θα ήταν μεγάλη αχαριστία να του ανταποδίδεις λιγότερα. Όλα αυτά που σου δίνει το θέατρο είναι ανεκτίμητα κατά συνέπεια έχει στην ψυχή μου περίοπτη θέση. Επίσης συνειδητοποιείς καθώς περνούν τα χρόνια ότι δεν έχεις άλλο εργόχειρο και παρηγοριά στη ζωή παρά μόνον αυτή.