Η Άντα Ηλιοπούλου δεν είναι η δημοσιογράφος που έχεις συνηθίσει
Η Άντα Ηλιοπούλου, ή απλώς Ada, όπως την φωνάζουν οι μεγαλύτεροι fashion designers του πλανήτη, έχει μια αστείρευτα δημιουργική πένα αλλά κυρίως μια ανεξάντλητη δύναμη να υπερπηδά εμπόδια και να πραγματοποιεί στόχους που άλλοι δεν τολμούν ούτε να ονειρευτούν.
- 01/06/2017
- Κείμενο: Πωλίνα Παρασκευοπούλου
Γνώρισα την Άντα Ηλιοπούλου πριν 10 χρόνια περίπου, όταν δουλεύαμε στον ίδιο όμιλο περιοδικών. Εγώ τότε μόλις που ξεκινούσα τη δημοσιογραφική μου πορεία κι εκείνη είχε ήδη διατελέσει Διευθύντρια του Exodos. Η ζωή το έφερε έτσι ώστε να ξανασυναντηθούμε λίγα χρόνια αργότερα, στο Παρίσι και να παραμείνουμε συνδεδεμένες μέχρι και σήμερα. Ίσως επειδή περάσαμε αμέτρητες ώρες συζητήσεων κάτω από τον γκρίζο Παρισινό ουρανό, όπου μου εξιστορούσε γεγονότα από τη γεμάτη ζωή της, ίσως γιατί αγαπάμε τα ίδια πράγματα -το γράψιμο και τη μαγεία των fashion shows-, ίσως γιατί για μένα η Άντα είναι η μεγαλύτερη αδερφή που ποτέ δεν είχα, ένας ανθρώπος που με παρακινεί με τα λόγια της αλλά κυρίως με τις πράξεις της να μη το βάζω κάτω μέχρι να πραγματοποιήσω κάθε όνειρό που αποζητά η καρδιά μου. Γιατί η Άντα Ηλιοπούλου βαδίζει πάντα με γνώμονα τη μεγάλη της καρδιά, μια ενθουσιώδη καρδιά μικρού παιδιού, που ξέρει να δουλεύει με τη μεθοδικότητα ώριμου επαγγελματία.
H Άντα σε show της Chanel
Στα 40 της έχει ήδη μια καριέρα 22 χρόνων. Έγινε διευθύντρια περιοδικών, Μούσα των μεγαλύτερων Οίκων Μόδας του κόσμου που δούλεψαν εξαιτίας της αφιλοκερδώς για να θυμίσουν την Ελλάδα στον πλανήτη και πρόσφατα έκανε την αναπτυξιακή πολιτική του γνωστού γαλλικού γραφείου παραγωγής fashion shows Méphistophélès Productions, ώστε να μπορούν οι Έλληνες σχεδιαστές να δείξουν τις συλλογές τους στο εξωτερικό με ιδανικές προϋποθέσεις. Πολλοί πιστεύουν πως είναι η επόμενη Μελίνα. Η ίδια αυτό δεν το σκέφτηκε ποτέ αλλά αν την ρωτήσεις γιατί κάνει τα πάντα για να φανεί η Ελλάδα, θα σου πει: “Μη ρωτάς τι έκανε η Ελλάδα για σένα. Πες μας εσύ τι έκανες για την Ελλάδα. Αυτό μετράει!”
Με την fashion journalist Anna Dello Russo
Όταν κατάλαβε πως θέλει να γίνει δημοσιογράφος
“Ήξερα τι θέλω να γίνω ήδη από το δημοτικό… όταν είπαν σε μένα και συμμαθητές μου να φτιάξουμε την εφημερίδα του σχολείου. Μετά ήθελα να γίνω αστροναύτης, ιδιοκτήτρια beach bar στην Χαβάη ή σχεδιάστρια μόδας, αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβα πως μ΄ αρέσει μόνο να γράφω. Πήρα αρκετά βραβεία πολύ νωρίς, ανάμεσα στα οποία και από το ΚΛΙΚ και από το Elle και τον Καστανιώτη. Ταυτοχρόνως αποφάσισα πως αν γράφεις οφείλεις να είσαι μόνο αληθινός. Και το τηρώ ως τώρα. Δεν γράφω ποτέ πράγματα που δεν πιστεύω. Είμαι απείθαρχος χαρακτήρας”.
Για τα ένδοξα χρόνια των περιοδικών
Μου αρέσει πάντα να ρωτάω μεγαλύτερους δημοσιογράφους για τις ένδοξες εκείνες εποχές των περιοδικών που εγώ πρόλαβα στη δύση τους. Τι υπήρχε πίσω από όλη αυτή τη γκλαμουριά, τι έμενε όταν η σαμπάνια τελείωνε, τα φώτα έσβηναν, οι φωτογράφοι αποχωρούσαν. Τι έχουν να θυμούνται από εκείνα τα χρόνια. “Τίποτα ιδιαίτερο. Μόνο πολύ σκληρή δουλειά. Στα 18 μου είχα ήδη την διεύθυνση του 01. Στα 19 μου και την διεύθυνση του Out που εκείνη την εποχή πουλούσε πάρα πολύ και μετά για 10-11 χρόνια είχα την γενική διεύθυνση του exodos. Και ταυτόχρονα έγραφα σε πολλά περιοδικά. Άλλα αυτό που έβλεπες έτοιμο τόσο glamorous στο περίπτερο, καμία σχέση δεν είχε με την πραγματική δουλειά. Σκληρός, ανταγωνιστικός χώρος που μέσα σε μια νύχτα σε πετάει εκτός. Και γι’ αυτό πρέπει να είσαι πολύ προσγειωμένος, προετοιμασμένος και να ξέρεις τι παίρνεις από αυτό που σου δίνεται τη συγκεκριμένη στιγμή”.
Προσφάτως η Ειρήνη Νταϊφά, Πρόεδρος της Ναυτιλιακής Λέσχης και Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Πειραιά της έδωσε ένα ακόμη βραβείο. “Ήταν μια δικαίωση για μένα, ένα βραβείο για τα 22 χρόνια συνολικής προσφοράς μου στα έντυπα καθώς και υπέρ του έργου που κάνω αφιλοκερδώς στο εξωτερικό για την Ελλάδα, κάνοντας Ambassadors της χώρας κάποιους απο τους μεγαλύτερους Οίκους παγκοσμίως, όπως τον Miyake, Escada, Jitrois, Schiaparelli, Stephane Rolland, Chopard, Manish Arora, Gaspard Yurkievich και άλλους. Εκείνη τη νύχτα ευχαρίστησα έναν έναν όσους με βοήθησαν αυτά τα 22 χρόνια. Μη νομίζεις πως ήταν πάνω από 4 άτομα!”
Με την Ειρήνη Νταϊφά κατά την παραλαβή του βραβείου
Μετά από τόσα εξώφυλλα, αποκλειστικά, συνεντεύξεις από όλο τον κόσμο, αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που θα ήθελε να κάνει και δεν πρόλαβε στα περιοδικά. “Ναι. Απο παιδί όταν ήμουν με την Έλενα Κουντουρά στην Diva, ήθελα να διευθύνω ένα γυναικείο περιοδικό. Aλλά ενώ συνεργάστηκα με πολλά, δεν προέκυψε γιατί ήμουν πιο αναρχικός χαρακτήρας και δεν επιδίωξα να γίνω πιο “comme il faut”. Και αυτό γιατί μ’ άρεσε πάντα πολύ και το ρεπορτάζ. Το ‘χα σαν χόμπυ ακόμη και όταν είχα μεγάλες διευθύνσεις. Κάνοντας, όμως, τόσα πράγματα μέσω της Μόδας στο εξωτερικό νομίζω πως όντως αν θα μου δινόταν η ευκαιρία, θα ήθελα περισσότερο να ασχοληθώ με ένα γυναικείο έντυπο. Μόνο για μια γυναικεία έκδοση θα επέστρεφα πιο ενεργά στα περιοδικά πια. Προς το παρόν χαίρομαι κάθε φορά που κάνω ένα αποκλειστικό με μια σημαντική προσωπικότητα, π.χ. το πρόσφατό μου εξώφυλλο με την Κορακάκη στο Women’s Health. Με ηδονίζει πως το έχω μόνο εγώ αν και το θέλαν και άλλοι. Επιβεβαιώνομαι στον εαυτό μου”.
Η απόφαση για την αναχώρηση στο Παρίσι
“Φεύγοντας απο το exodos έκανα το λάθος να παρασυρθώ απο μια σημαντική οικονομική πρόταση και να πάω σε κάποια άλλη εταιρεία. Δελεάστηκα απο τα χρήματα ενώ ήξερα πως δεν θα καταλάβουν εκεί τι κάνω και ποια είμαι. Και όπως και δεν το κατάλαβαν. Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε για μένα τεράστιο σφάλμα. Ξαφνικά η συνεργασία τελείωσε και την ίδια περίοδο διαλύθηκε και ο πρώτος μου γάμος. Οπότε ένιωσα πως είχα σε όλα αποτύχει. Βρισκόμουν στο πουθενά. Απομυθοποίησα και το χρήμα, βέβαια. Και αποφάσισα να μην ξαναδουλέψω ακόμη και για τα χρήματα όλου του κόσμου αν καταλάβω πως δεν μου κάνουν οι συνεργάτες”.
“Και σ΄ αυτό οφείλω να πω πως με βοήθησαν τα περιοδικά του ΒΗΜΑΤΟΣ και πάντα θα τους ευγνωμονώ. Διότι πουθενά στον πλανήτη -πλήν της Ελλάδας-, δεν μπορείς να αναιρέσεις το ποιοτικό κριτήριο. Όπου έλεγα πως πήγαινα να κάνω μια συνέντευξη για το ΒΗΜΑ Donna ή το Marie Claire, μου λέγαν ΄΄ευχαριστούμε που ήρθατε΄΄ Δεν έχει σημασία να είσαι μόνο εσύ καλός. Πρέπει να είναι καλοί και αυτοί που αντιπροσωπεύεις. Και το ΒΗΜΑ άνοιγε τις πιο σκληρές πόρτες. Πολύ νωρίς κατάλαβα πως ανοίγοντας αυτές τις πόρτες που άλλα ΜΜΕ δεν μπορούσαν να ανοίξουν εύκολα, ήμουν υπόλογη κατά κάποιο τρόπο. Έπρεπε να γίνω εγώ η ΕΛΛΗΝΙΔΑ που θα αλλάξει την -πολλές φορές- κακή γνώμη των ξένων για την Ελλάδα. Και το πετύχαινα. Και έκανα και πολλούς φίλους μέσω αυτών των συνεντεύξεων, οι οποίοι γίναν και φίλοι της Ελλάδας. Όλοι μου λένε ‘’τα ‘κανες εύκολα. Ποιόν είχες;’’ Αλλά εγώ δεν είχα κανέναν. Είχα μόνο εμένα. Αυτό που έχουμε όλοι: τον εαυτό μας”.
“Δεν ήταν και εύκολο να μείνω στην Γαλλία. Όμως, ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου πως καταφέρνω μόνη μου τα πάντα σε κάθε περίπτωση. Και με χρήματα. Και χωρίς χρήματα. Ήθελα να ξέρω πως δεν έχω ανάγκη κανέναν. Έτσι κοιμόμουν σε ένα καναπέ φίλης μου για πάρα πολύ καιρό. Και όμως, ξυπνώντας απο αυτόν τον άβολο καναπέ, χωρίς να ξέρω κανέναν σ’ αυτή τη δουλειά στο Παρίσι και με πολύ σκληρή καθημερινή προσπάθεια έκανα μεγαλύτερη καριέρα απ’ ότι στην Ελλάδα που είχα όλες τις ανέσεις και ήξερα όλο τον κόσμο. Στην αρχή ούτε το επίθετό μου δεν μπορούσαν να θυμηθούν και γι’ αυτό όλοι ακόμη με λένε Adα”.
Η γνωριμία με τον Paulo Coelho
Μια σημαντική καμπή στη ζωή της Άντας Ηλιοπούλου, ήταν η γνωριμία της με τον Paulo Coelho, για τον οποίο μου μίλαγε πολύ συχνά. Τελικά η ίδια κάτω από ποιες προϋποθέσεις πιστεύει πως αν κάτι θέλουμε πολύ το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχουμε; “Εννοείται ότι πιστεύω πως όταν θες κάτι όλα συνωμοτούν για να το πετύχεις. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Σημασία έχει αν μπορείς μετά να αναλάβεις την ευθύνη της υλοποίησης αυτού που ήθελες. Ακόμη και αυτά που θέλουμε είναι ικανά να μας καταστρέψουν αν πραγματοποιηθούν λάθος στιγμή που δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Πάντως, όντως, τότε μέσω κάποιων φίλων βρέθηκα καλεσμένη σε ένα πάρτυ του Coelho στο Παρίσι. Ήταν ενα πάρτυ σε ένα bateau mouche, μέσα στο οποίο είχε καλέσει 120 φίλους του απο ολόκληρο τον πλανήτη. Ήταν τελείως διαφορετικός απ’ ότι τον περίμενα. Γεμάτος τατουάζ, φανατικός καπνιστής, απίστευτος χορευτής. Σε αυτό το πάρτυ γνώρισα πολύ ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Και ανάμεσα στις ευεργετικές συζητήσεις υπήρξε και μια που με έφερε σε απόλυτη εγρήγορση. Μου άλλαξε την ζωή αυτή η συνάντηση με τον Πάολο. Και η απόφαση να μείνω στο Παρίσι ήταν κάτι πολύ ξαφνικό που με κατεύθυνε στην τελευταία φάση δουλειάς που ήταν οι αποκλειστικές συνεντεύξεις σε σχεδιαστές μόδας κυρίως αλλά και σε μεγάλες προσωπικότητες του Παρισιού. Η μόδα, έτσι απλά δεν με ενδιαφέρει. Αναζητώ πίσω από το εφήμερο τι είναι αυτό που δημιουργεί την τάση και κυρίως με νοιάζει να αποκαλύψω ποιος είναι ο σχεδιαστής, πως οδηγήθηκε εκεί”.
Με τον Paolo Coelho στο Παρίσι
Η πιο δυνατή στιγμή που έζησε ως δημοσιογράφος
“Προσφάτως έπεισα τον Jitrois να φορέσει στο σώμα του την ελληνική σημαία και κάναμε μια πολύ ωραία συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στο Mykonos Confidential, κατά την οποία έλεγε πως η Ελλάδα είναι ιερή για τους Γάλλους. Αλλά αν πρέπει να θυμηθώ μια πραγματικά αξέχαστη συγκυρία, δεν θα μιλήσω για ρεπορτάζ αλλά για την ημέρα που γύριζα απο τις ΗΠΑ και είδα μέσα στην Swiss Air στο CNN να πέφτουν οι Δίδυμοι Πύργοι λίγο πριν φτάσουμε στην Ελβετία. Αφενός την προηγούμενη μέρα ήταν τα γενέθλια μου και είχαμε ένα μικρό κάλεσμα με φίλους δημοσιογράφους στον τελευταίο όροφο των Twins. Οπότε άρχισα να εκτιμώ την ευχή ”Χρόνια πολλά. Να ζήσεις” .
“Κατόπιν την επόμενη μέρα έπρεπε να πετάξω στην Θεσσαλονίκη για να δώσω ένα βραβείο. Θυμάμαι πως όταν ο παρουσιαστής είπε πως μέχρι τελευταία στιγμή δεν ξέραν αν θα έρθω απο τη Νέα Υόρκη, κάποιοι απο το κοινό αρχίσαν να φωνάζουν αντιαμερικανικά συνθήματα. Ένιωσα πάρα πολύ άβολα. Και επειδή θυμώνω με τη βλακεία ή την κακία, είπα σε όλους πως ”μας εύχομαι ποτέ κάποιος που αγαπήσαμε να μην μας τηλεφωνήσει ξαφνικά μέσα από ένα αεροπλάνο για να μας πει τελευταία φορά πόσο μας αγάπησε” Και έπεσε σιγή. Γιατί τελικά για να καταλάβει ένας άνθρωπος κάτι πρέπει να έρθει στην θέση αυτών που χλευάζει. Για μένα αυτό ήταν μάθημα ζωής. Και μάλιστα σεβασμού απέναντι στη ΖΩΗ του οποιουδήποτε. Και μόνο τη ΖΩΗ του οποιουδήποτε σέβομαι τόσο”.
Με τον πολύ σπουδαίο Γάλλο σχεδιαστή μόδας Jean-Claude Jitrois
Το Fashion Show που δεν θα ξεχάσει ποτέ
Ήταν το Cruise show της Chanel στο Dubai, στα Εμιράτα. “Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Όχι μόνο επειδή ήμουν η μοναδική δημοσιογράφος απο ολόκληρη την Μεσόγειο. Αλλά γιατί ήταν πραγματικά μια υπερπαραγωγή που γινόταν σε ένα κρυφό μέχρι την τελευταία στιγμή, τεχνητό νησί. Ήταν καλεσμένοι μόνο δισεκατομμυριούχοι και πρίγκιπες απο όλο τον πλανήτη και πολύ λίγοι δημοσιογράφοι. Κανείς δεν ήξερε που θα γίνει η επίδειξη μέχρι τελευταία στιγμή. Μας έστειλαν χάρτη που σε οδηγούσε σε μια αμμουδιά, όπου σε περίμεναν παραδοσιακά καραβάκια να σε περάσουν απέναντι στο τεχνητό νησί. Στο νησί μέσα στην άμμο είχε παντού κεριά με φόντο τους απέναντι εντυπωσιακούς ουρανοξύστες. Για να πας στο κτήριο που είχε φτιαχτεί μόνο με τα ξυλόγλυπτα αρχικά του Οίκου, έπρεπε να περάσεις απο σκηνές Βεδουίνων που είχαν μέσα ναργιλέδες, κεράσματα και απ’ έξω μουσικοί έπαιζαν παραδοσιακά ακούσματα. Ακολουθούσα πάνω στην άμμο τα αποτυπώματα απο τις σόλες παπουτσιών με το σήμα Chanel”.
“Έγινε μια απίστευτη επίδειξη. Ευχαριστώ την Chanel γιατί με βοήθησε να δω τη μόδα σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο, αφού για χρόνια ήμουν και η μόνη Ελληνίδα δημοσιογράφος που βρισκόταν στα ατελιέ της. Κυρίως την εποχή που ζούσε ο Λεσάζ, με τον οποίο είχα μια φιλία που με δίδαξε τα μυστικά της μόδας. Ήταν τεράστιος φιλέλληνας, πέρα των άλλων. Αν άκουγε πως είσαι από την Ελλάδα, έλεγε ‘’Έλληνας; Μόνο πρώτος έχεις δικαίωμα να είσαι’’ Πέθανε έχοντας ήδη χριστεί Ιππότης αλλά με το παράπονο πως δεν έμαθε ελληνικά. Είμαι επίσης ειλικρινά ευγνώμων στην Chanel γιατί μετά από 6 επιστολές μου, έκανε το σόου της αρχαίας Ελλάδας”.
Με το Βασιλιά του Γαλλικού κεντήματος και Ιππότη της Chanel François Lesage
Για τη σύμπραξη των μεγαλύτερων σχεδιαστών του πλανήτη με την Ελλάδα
Η Άντα Ηλιοπούλου, κατάφερε να κάνει τους μεγαλύτερους σχεδιαστές του πλανήτη να συμπράξουν με την Ελλάδα και να της χαρίσουν από ένα έργο τους. “Όλες οι δημιουργίες είναι εξίσου συγκινητικές. Διότι με στηρίζουν αφιλοκερδώς. Και κυρίως γιατί έχουν ασπαστεί και προωθούν ανα τον πλανήτη το γεγονός πως η διαχρονική και παγκόσμια πρόταση του Ελληνισμού είναι ο πολιτισμός. Όταν αποφάσισα να κάνω αυτή την δράση υπέρ της Ελλάδας, ήθελα να υπενθυμίσω στους ξένους πως η Ελλάδα είναι μία ΙΔΕΑ και πάνω σε αυτήν χτίστηκε ο πολιτισμός των υπόλοιπων χωρών. Ήθελα να εμπνευστούν υπέρ της χώρας. Να θυμηθούν τη δύναμή της, η οποία όντως ξεκινά από το ΠΝΕΥΜΑ. Και έγινα πολύ ευτυχισμένη που τα κατάφερα να συσπειρώσω πολύ σοβαρούς Οίκους”.
Η σχεδιάστρια Marianne Batlle που έχει σχεδιάσει καρφίτσες με τον Lagerfeld, την Chanel και τον Dali συμπεριέλαβε την Άντα σε μια limited σειρά που λεγόταν ”οι Φύλακες Άγγελοι των σχεδιαστών”
“Ανάμεσα σε άλλους γνωστούς Οίκους, η Escada δημιούργησε ένα φόρεμα εμπνευσμένο από την αρχαία Ελλάδα και το χρώμα του ουρανού, ο αγαπημένος μου couturier Stephane Rolland, δημιούργησε δύο απίστευτα φορέματα εμπνευσμένα απο την Αρχαιότητα. Και όμως, σε ένα τόσο μεγάλο project δεν με βοήθησε κανείς στην Ελλάδα. Ούτε οικονομικά αλλά ούτε ηθικά γιατί κανείς δεν κατάλαβε τι σημαίνει αυτοί οι τεράστιας διασημότητας Οίκοι να στηρίζουν την ξεχασμένη χώρα και να την προβάλλουν. Στην χώρα μας δεν καταλαβαίνουν από πολιτιστική διπλωματία.”
Με τον μοναδικό Stéphane Rolland
Για το νέο εγχείρημα με το Γαλλικό γραφείο Méphistophélès Productions
Το Méphistophélès Productions είναι ένα γραφείο παραγωγής και δημοσίων σχέσεων με εξειδίκευση στις επιδείξεις μόδας, σε συνεργασία με την επίσημη εβδομάδα μόδας Παρισιού. “Ο ιδιοκτήτης του γραφείου στο Παρίσι, ο Γκρεγκ Αλεξάντερ ήταν συνεργάτης του Gianni Versace και μου ζήτησε να γίνω η pr και υπεύθυνη αναπτυξιακής πολιτικής του γραφείου. Όσο αφορά την Ελλάδα, οφείλω κυρίως να επιλέγω τον σχεδιαστή που θα έρθει στο Παρίσι να δείξει την collection του και κατόπιν τον στηρίζω σε διάφορα επίπεδα στην Ελλάδα αλλά μέχρι και την τελευταία μέρα που θα μείνει μαζί μας στο Παρίσι. Η δουλειά εξάλλου κρατάει μήνες. Δυστυχώς πολλοί νομίζουν πως μπορούν να πάνε οπουδήποτε αλλά δεν έχουν όλοι τα κριτήρια που πιστεύουν. Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτά τα κριτήρια δεν είναι οικονομικά. Στο Παρίσι δεν χρειάζεσαι μόνο χρήματα για να γεννηθεί η ευκαιρία. Μπορεί να τα έχεις και να μην ενδιαφερθεί κανείς για σένα”.
“Η ειδοποιός διαφορά επίσης του γραφείου μας είναι το budget. Θέλαμε να είναι χαμηλό και κάναμε απίστευτες αλχημείες, ώστε κάποιος ακόμη και αν δεν έχει πολλά χρήματα να μπορεί να έρθει μαζί μας”. Όσο για το όνομα; “Εμπνευστήκαμε από την συγκεκριμένη όπερα που στο τέλος δικαιώνει το καλό. Είμαστε υπέρ του ΚΑΛΟΥ απο όποιες διαδρομές και αν προέρχεται! Ταυτοχρόνως υπάρχει κάτι στη ζωή όλων μας… που σου ζητάει τα πάντα. Υπάρχει κάτι που ζητάει όλη σου την ψυχή, όλο σου το ΕΙΝΑΙ. Και αυτό είναι Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ. Και μόνο αν βάλεις τον πιο καλό εαυτό σου και το μυαλό σου μπορείς να πετύχεις αυτό που ονειρεύτηκες και να διασωθείς. Με άλλο τροπο δεν γίνεται. Μόνο αν τα δώσεις όλα. Αυτός είναι ο στόχος του γραφείου. Να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του καλλιτέχνη και να τον συστήσει με βάση το Παρίσι στον πλανήτη”.
Με τον σχεδιαστή Βαλαβάνη Λάσκαρη, οι δημιουργίες του οποίου θα παρελάσουν τον Ιούλιο στο Παρίσι
“Υπάρχουν πολλοί σχεδιαστές που μπορούν όντως να διαπρέψουν στο εξωτερικό -ειδικά στο θέμα της couture που είναι κάτι πιο συγκεκριμένο. Πολλοί μ’ αρέσουν για διαφορετικούς λόγους. Και ανακαλύπτω καθημερινά νέα παιδιά και προσπαθώ να τα κάνω να δουν τον ‘’έξω κόσμο’’ χωρίς φόβο! Τους αξίζει”.
Με τον Βασίλη Ζούλια και τον Περικλή Κονδυλάτο
Η σχέση της με τον εθελοντισμό
“Έχω επιλέξει το καλό συνειδητά. Όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε. Κάποτε σε μια συζήτηση που είχα με την Alison Andrews, κόρη της Αικατερίνης της Σερβίας, μου ‘χε πει πως στην Σερβία ακριβώς μετά τον πόλεμο έριχναν κλήρο για το ποιο νεογέννητο θα μπει στην θερμοκοιτίδα. Αυτή η αποκάλυψη μου άλλαξε την ζωή”.
“Ειδικά τα τελευταία χρόνια είμαι ταγμένη υπέρ του έργου της Αικατερίνης της Σερβίας και του Life Line και του πολύ αξιόλογου Προέδρου, του Δρ. Ζήση Μπουκουβάλα, που αγωνίζεται υπέρ της αγοράς εξοπλισμού των νοσοκομείων σε πτέρυγες νεογνών της Ελλάδας. Και επειδή τα παιδιά αλλάζουν τον κόσμο, είναι σημαντικό να προστατεύονται σε κάθε περίπτωση από όπου και αν προέρχονται. Έχω τεράστια αδυναμία στα παιδιά”.
Η πιο σημαντική συμβουλή που της έδωσαν
“Κάποτε στη Νέα Υόρκη παρακολούθησα ένα σεμινάριο που είχε μάθημα ”Πως να παραμείνετε χίπης και να βγάζετε χρήματα”. Φυσικά στην Ελλάδα δεν είχε καμία πρακτική εφαρμογή αλλά δεν απογοητεύτηκα. Ήξερα πως ισχύει σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη. Μου είχαν πει τότε: ‘‘Το μυστικό της επιτυχίας είναι μόνο να είσαι ο εαυτός σου και να δουλεύεις πολύ με τον εαυτό σου. Εσύ μόνο ξέρεις πως θα γίνεις καλύτερη. Οι άλλοι βλέπουν μόνο αυτό που δημιουργείς εσύ. Σκέψου τι είσαι, τι θες να είσαι. Δημιούργησε αυτό που θες να είσαι. Και γίνε επισήμως αυτό που ΕΙΣΑΙ. Invest in Yourself΄΄ Γι’ αυτό είμαι προσηλωμένη μόνο στον στόχο μου. Ακόμη και αν γκρεμίζονται όλα γύρω μου ξέρω που θέλω να πάω και θα πάω. Δεν έχω άλλο δρόμο”.
Η Άντα Ηλιοπούλου είναι περιτριγυρισμένη από σημαντικούς ανθρώπους με μπόλικη λάμψη. Η ίδια είναι ένας πολύ απλός άνθρωπος που δημιουργεί με κάποια πιο εκκεντρική ματιά, πεισματικά κάνει μόνο όσα θέλει. ‘Ενας άνθρωπος που σε κάθε καλή ή κακή περίπτωση, δρα με απόλυτη πίστη στο μόνο που έχει πάντα…στον διαρκώς εξελισσόμενο Εαυτό του και στην πεποίθηση πως η καλοσύνη είναι ανίκητη. Άλλωστε, σύμφωνα με το motto της “Ο κόσμος φτιάχτηκε για μας! Όλα γίνονται!” Και δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να την αμφισβητήσουμε.
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Άντας Ηλιοπούλου