H ηθοποιός Μαρία Χάνου μας ξεναγεί στη δική της Καλλιθέα
Ο πρωινός καφές στην πλατεία Κύπρου, η βόλτα κοντά στο «ποτάμι», οι εφηβικές αναμνήσεις και όσα κάνουν την ταλαντούχα ηθοποιό να επιμένει... «Καλλιθέα».
- 29/03/2019
Η Μαρία Χάνου βρήκε λίγο χρόνο μεταξύ των παραστάσεων της «Λωξάντρας» στο θέατρο Βεάκη σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη όπου συμμετέχει, των γυρισμάτων για τη «Μουρμούρα» στον Alpha και της παράστασης Δον Κιχώτης με τη θεατρική ομάδα Θέση κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για να μας μιλήσει για την περιοχή όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και αγάπησε.
Πόσα χρόνια ζεις στην Καλλιθέα;
Στην Καλλιθέα γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σχολείο όμως πήγαινα στο Μουσικό του Αλίμου. Η ζωή μου και η γειτονιά μου ωστόσο είναι στην Καλλιθέα.
Ξεκινώντας από τα παιδικά σου χρόνια, ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση σου από την Καλλιθέα;
Είναι ένα παζάρι που γίνεται εδώ στην γειτονιά μου στην Αγία Ελεούσα και με θυμάμαι να περνάω με τη μαμά μου και με τον μπαμπά μου. Ήταν κάτι αναπάντεχο σε μία μικρή γειτονιά να γίνεται ένα παζάρι. Και σαν παιδί μου έκανε πάντα εντύπωση.
Εφηβικές αναμνήσεις;
Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι να πηγαίνω ως έφηβη στο «ποτάμι» μαζί με τους φίλους μου γιατί εκεί νιώθαμε ότι ξεφεύγαμε, ότι κρυβόμασταν από τους δικούς μας. Εκεί κάναμε και το πρώτο μας τσιγάρο.
Ως ενήλικη έφυγες για σπουδές και δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Επιστρέφοντας πριν 3 χρόνια στην Καλλιθέα τi σ’ αρέσει τώρα στη γειτονιά σου;
Μ’ αρέσει που έχω αναμνήσεις εδώ και που είναι γειτονιά όπως τη θυμόμαστε σαν παιδιά. Την έχω συνηθίσει κιόλας. Μ’ αρέσει που είναι κοντά στο κέντρο αλλά και κοντά στη θάλασσα ανάλογα με το που θέλεις να βρίσκεσαι. Αγαπώ ότι με ένα τρόπο τα έχει όλα: την ηρεμία της, την ησυχία της, την αίσθηση της παλιάς γειτονιάς αλλά και την αγορά, τις καφετέριες, μπαράκια για να πιεiς το ποτό σου. Το ότι είμαι τόσο κοντά και τόσο μακριά απ’ όλα. Αυτό που δε μου αρέσει είναι ότι είναι μία περιοχή παραμελημένη με αρκετά βρώμικα σημεία. Είναι κρίμα γιατί θα μπορούσε να είναι μία πολύ πιο όμορφη και περιποιημένη περιοχή.
Ποια είναι η αγαπημένη σου πρωινή συνήθεια στην Καλλιθέα;
Η βόλτα στο ποτάμι με το σκύλο μου. Ένας καφές στον ήλιο. Συνήθως στο Momo στην οδό Σαπφούς, στην Πλατεία Κύπρου.
Και όταν πεινάς και δεν έχεις κάτι στο σπίτι να φας από που παίρνεις;
Κάποτε πήγαινα στη Γιαγιά Ελισάβετ στις Τζιτζιφιές που είχε ψαρικά. Η Ελισάβετ Αλεξανδρίδη είχε τιμηθεί ως γυναίκα – σύμβολο της προσφυγιάς και εμείς ως πόντιοι το τιμούσαμε το εστιατόριο αυτό. Έχω να πάω πάνω από χρόνο και κάποιος μου είπε ότι έκλεισε. Για γρήγορο φαγητό πάντως όταν πεινάω παίρνω σουβλάκι από την πλατεία Κύπρου.
Και για ποτό που πας;
Για ποτό πάω στο Μαύρο Πρόβατο ή αλλιώς L’ Ovehla Negra στις Τζιτζιφιές που είναι και για φαγητό και για ποτό.
Αν η Καλλιθέα ήταν το σκηνικό ενός θεατρικού έργου ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν το σκηνικό για το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Νίκη». Γιατί είναι ένα έργο εποχής και η γειτονιά μου είναι γραφική και έχει πολύ ωραία σημεία ως σκηνικά. Το έργο μάλιστα είναι γραμμένο κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70 και κάνει ένα τολμηρό και ψύχραιμο σχόλιο στα βαθιά ριζωμένα πολιτικά αδιέξοδα της πρόσφατης Ιστορίας μας μέσα από μία οικογένεια Ελλήνων μεταναστών που επιστρέφει στην Ελλάδα.
Αν έπρεπε να με ξεναγήσεις στην περιοχή σου πού θα πήγαινες;
Στην πλατεία Κύπρου, σίγουρα. Στη γύρω βραχώδη περιοχή από το ποδοσφαιρικό γήπεδο Ελ Πάσο της Καλλιθέας και φυσικά βόλτα κατά μήκος του ποταμιού μέχρι να φτάσουμε στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Εκτός από την Καλλιθέα πού αλλού βγαίνεις;
Επειδή δουλεύω στο κέντρο, στο κέντρο κινούμαι και αν βγω-που δε βγαίνω πολύ με το πρόγραμμα που έχω- εκεί θα βγω. Για την ακρίβεια κοντά στο θέατρο Βεάκη.
Αν έπρεπε να φύγεις από την Καλλιθέα σε ποιο άλλο μέρος θα έμενες;
Επειδή είμαι ο άνθρωπος της θάλασσας θα πήγαινα στα Νότια. Το επόμενο σπίτι μου εκτός Καλλιθέας, θα ήταν στο Καλαμάκι. Μια ωραία περιοχή δίπλα στη θάλασσα.