Η Καλλιθέα του Σταμάτη Κραουνάκη
Ο μεγάλος τραγουδοποιός μίλησε στο Nou-Pou.gr για την ωραία φασαρία της γειτονιάς που μεγάλωσε, για τη φτωχομάνα αγορά της και για τους καλούς ανθρώπους της.
- 12/12/2014
Μένω στην Καλλιθέα… από τότε που γεννήθηκα, τον Δεκέμβριο του ΄55. Δοϊράνης και Δημητρακοπούλου γωνία ήταν το πατρικό μου, το δώσαμε αντιπαροχή μετά το ‘68. Kι ύστερα αγόρασα ένα μικρό προσφυγικό στη στάση Χρυσάκη και το έφτιαξα πριν από 20 χρόνια και φώλιασα… Όλα μαζί, πιάνο, επαγγελματική στέγη, γραφείο, έναν ύπνο, ένα αμαξάκι και μια Mp3 Piazzio τρίτροχη, μια πολύ καλή γειτόνισσα, αυτά.
Κάποια πράγματα έχουν αλλάξει… αλλά οι δρόμοι είναι ίδιοι, η αγορά πανέμορφη φτωχομάνα… μ’ αρέσει. Τα ωραία έχουν μείνει. Το ρέμα σκεπάστηκε που ήταν δίπλα στο πατρικό που λυσσάγαμε και ο Καραγκιόζης του Μιχόπουλου, μια μάντρα δίπλα στο Δημοτικό μου τη Θετική Αγωγή Αποστολοπούλου στην πλατεία που ήταν το Caprice με τις άψογες σεράνο, σήμερα είναι Everest.
Ναι υπάρχει ακόμη γειτονιά εδώ… όπου υπάρχει ποντιακό και κωνσταντινουπολίτικο στοιχείο υπάρχει νοικοκυριό, υπάρχει ήθος, αξιοπρέπεια και καλό γούστο. Άλλωστε μην ξεχνάμε σε σημεία η Καλλιθέα ήταν και επί κατοχής «ελεύθερη Ελλάδα».
Στο Κέντρο Πολιτισμού – Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος… θα είναι ωραία, ήδη υπάρχει ένα εξαιρετικό κολυμβητήριο. Ναι νομίζω θα είναι πολύ ωραία. Έτσι θα’ χουμε καινούριες βόλτες, μουσική, τέχνες, βιβλιοθήκη, θέα από τα καφέ του.
Το συν της σε σχέση με άλλες περιοχές… είναι ότι βρίσκεις τα πάντα και σε άλφα ποιότητα. Και είναι φτωχομάνα.
Στα νότια χαλαρώνω… παντού, Τζιτζιφιές, Παλιό Φάληρο, στο Passagio στη Θησέως.
Οι άνθρωποι στην Καλλιθέα… μου φαίνονται καλοί, ας πούμε στο Passaggio που αράζω καμιά φορά. Μιλάω με όλους όμως στο ταχυδρομείο, στη Wind, στα οπτικά Μark Aalen, στο Πλαίσιο. Μιλάω με τις συντρόφισσες στο ΚΚΕ, στα προεκλογικά. Τις συμπαθώ. Χαιρετάω τον κόσμο, τους μικροπωλητές στη Δαβάκη. Έχω για πολύ βολικό το περίπτερο έξω από την Alphabank στη Θησέως και ο λαχειοπώλης είναι πολύ ευγενικός και πλακατζής.
Από τα αγαπημένα μου σημεία είναι… είναι η γέφυρα του ηλεκτρικού, που την περνάω κάμποσες φορές τη μέρα, πηγαίνοντας στο Ίδρυμα Κακογιάννη, που είναι η καλλιτεχνική μου στέγη με τη Σπείρα Σπείρα. Δέκα λεπτά από το σπίτι μου. Ο Hondos μου αρέσει και το δίπλα του καλτσάδικο. Το ψιλικατζίδικο που ξενυχτάει Θησέως και στροφή για Χαμοστέρνας. Βρίσκεις τα πάντα. Ό,τι ώρα θες. Τώρα μόλις μου’ πανε και για ένα μεζεδοπωλείο. Πάω καμιά φορά στις Τζιτζιφιές που ξενυχτάνε κανα δυο.
Οι νότιοι είναι… θαλασσάτοι! Σνόμπ; Δεν είναι καμία περίπτωση.
Το μαγαζί με το πιο ωραίο φαγητό είναι… ένα εξαιρετικό καινούριο μεζεδοπωλείο με μαγείρισσα μια θεά, την Άννα. Το μαγαζί λέγεται ΒΟΑΖ, είναι Πλατεία Κύπρου και Σαπφούς 101 Α, έχει και live Παρασκευοσάββατα. Ψηφίζω. Και ένα υπέροχο μπυράδικο λουκανικάδικο. Diver το λένε. Μέσα σε μια στοά στη Δαβάκη κοντά στην πλατεία, όπως κατεβαίνουμε αριστερά. Είναι σουπερ.
Αυτό που λείπει από την Καλλιθέα είναι… πως πρέπει να φτιαχτούν τα εγκαταλελειμμένα οικόπεδα σε παιδότοπους και πάρκα. Και τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια σε χώρους πολιτισμού και τέχνης. Ή σε χώρους πώλησης ελληνικών προϊόντων διατροφής μικρών παραγωγών. Έχει μπόλικα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. Πρέπει να λυθεί αυτό το θέμα. Είναι κρίμα.
Το ποιος είναι ο local hero… δεν το’ χω, αν τον ξέρετε, να το μάθω. Τω αγνώστω Καλλιθεάτη λοιπόν.
Δεν θα ήμουν δήμαρχος… με κουράζουν η γραφειοκρατία και τα πολιτικά δαιμόνια.
Στην περιοχή δεν παλεύεται… η υγρασία καμιά φορά.
Με 3 λέξεις η Καλλιθέα… ωραία αγορά, ωραία βόλτα, ωραία φασαρία.
Από τραγούδια στην Καλλιθέα αφιερώνω… ένα δικό μου, τα Καντήλια.