Η Μαριλένα φωτογραφίζει την ψυχή του σπιτιού σου
Sapiens στα Λατινικά σημαίνει σοφός. Αλλά sapiens ήταν και το είδος των ανθρώπων που επιβίωσε. Οι Photo Sapiens είναι οι δικοί μας σοφοί φωτογράφοι, αυτοί που επιβίωσαν στην κρίση της φωτογραφίας και συνεχίζουν να κάνουν εκείνο που αγαπούν.
- 08/10/2014
Πώς αποφάσισες να στραφείς στη φωτογραφία;
Δε θυμάμαι να τ’ αποφάσισα, έβγαζα από πολύ μικρή φωτογραφίες και πριν λίγα χρόνια κατάλαβα ότι το έχω ανάγκη και δε ζω χωρίς αυτό.
Υπάρχει σωστός δρόμος για να γίνεις καλός φωτογράφος; Κάποιοι είναι αυτοδίδακτοι, κάποιοι μπήκαν σε μια σχολή για να μάθουν.
“Σωστό” είναι ν’ αγαπάς κάτι τόσο που να το εξασκείς διαρκώς με διάθεση να πειραματίζεσαι και να μαθαίνεις. Να μην πιστέψεις ποτέ ότι το κατέχεις. Αυτό μπορείς να το κάνεις είτε έχεις βγάλει σχολή είτε όχι. Απλώς η σχολή σου προσφέρει μεγαλύτερη ευκολία και οργάνωση σε όσα πρέπει να μάθεις, και σε γλυτώνει απ΄ το διπλάσιο κόπο που πρέπει να κάνεις μόνος σου.
Επί πολλά χρόνια οι φωτογράφοι στη χώρα μας ήταν περιζήτητοι και έβγαζαν αρκετά καλά χρήματα. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο. Μπορεί κάποιος να ζήσει από τη φωτογραφία;
Το να ζήσω απ’ τη φωτογραφία είναι τ’ όνειρό μου! Απ’ όσο ξέρω μπορείς να βγάλεις κάποια λεφτά απ’ τη φωτογραφία γάμου που τα τελευταία χρόνια έχει πολύ δημιουργική εξέλιξη και γίνονται άψογες καλλιτεχνικές δουλειές. Είναι σίγουρα πολύ καλύτερο απ’ το να κάνεις κάποια άλλη καθημερινή δουλειά γραφείου. Οι πιο πολλοί στην Ελλάδα (όπως κι εγώ) αναγκάζονται να κάνουν κάποια δουλειά άσχετη απ’ αυτό που αγαπούν κι αυτό είναι αρκετά ψυχοφθόρο. Επίσης υπάρχουν αρκετά site που συνεργάζονται με φωτογράφους. Υποθέτω λοιπόν ότι αν είσαι καλός ή τυχερός η και τα δύο, μπορείς να ζήσεις απ’ τη φωτογραφία όμως όχι και να γίνεις πλούσιος. Αλλά το να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς απ’ αυτό που αγαπάς δεν ανταλλάσσεται με όλα τα λεφτά του κόσμου.
Ο κόσμος εκτιμά τη φωτογραφία όσο της αξίζει σαν τέχνη;
Ο κόσμος γενικά ναι, ο κόσμος στην Ελλάδα όχι! Κι αυτό – όπως κι όλα- είναι θέμα παιδείας. Απ’ τη δική μου εμπειρία, ελάχιστες φορές αναφέρεται το όνομα του φωτογράφου σ’ ένα έργο του κι αν το ζητήσεις ν’ αναφέρεται νιώθεις οτι σου κάνουν και χάρη. Ο μόνος τρόπος για να φανεί ποιος έκανε μια εικόνα ή ποιος έγραψε ενα κείμενο είναι η αναφορά του ονόματος του. Σ’ ένα άρθρο μπαίνει σχεδόν πάντα υπογραφή, σε μια φωτογραφία σχεδόν ποτέ. Επίσης στην Ελλάδα δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τη σημασία της φωτογραφίας. Η μαμά μου για παράδειγμα που ανήκει σε παλιότερη γενιά, θεωρεί υποτιμητικό να ασχολείσαι με τη φωτογραφία γάμου, νομίζει ακόμα ότι ο φωτογράφος γάμου κυνηγάει ένα ζευγάρι από πίσω για να βγάλει τα στέφανα. Δεν έχει ιδέα για τη δουλειά και την αισθητική που χρειάζεται ένα άλμπουμ γάμου. Το ίδιο και πολλά ζευγάρια που μπορεί να δίνουν άπειρα λεφτά σε λουλούδια αλλά να παζαρεύουν τις φωτογραφίες. Στην Ελλάδα δυστυχώς όλα καθυστερούν να συμβούν, και είναι λογικό, σε μια χώρα που δεν έχει ούτε τα βασικά, ούτε σύστημα υγείας και παιδείας, το λιγότερο είναι αν θα γνωρίζει κανείς τη σημασία της κάθε τέχνης χωριστά. Ευτυχώς η ζωη προχωράει και υπάρχουν χιλιάδες νέοι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό, νέες ιδέες και δημιουργική διάθεση.
Με το Instagram όλοι θεωρούν εαυτόν φωτογράφο. Το βλέπεις σαν μια θετική εξέλιξη όλο αυτό; Κάποιοι είναι σκεπτικοί.
Το βλέπω πολύ θετικό. Δεν έχει σημασία τι ταμπέλα βάζεις αλλά τι δημιουργείς. Μπορεί να έχεις κάνει άπειρες σπουδές και να μη μεταφέρεις κανένα συναίσθημα και μπορεί να βγάλεις μια φωτογραφία σε ολη σου τη ζωη και να μεταφέρεις όλα τα συναισθήματα του κόσμου. Είναι θέμα καλλιέργειας και ματιάς. Και είναι πολύ καλύτερο ο κόσμος ν’ ασχολείται με κάτι δημιουργικό απ’ το να βλέπει πχ. τηλεόραση. Μόνο καλό κάνει στη φωτογραφία να γίνονται sites, συνεργασίες και να υπάρχει έμπνευση. Το να σκέφτεσαι κακομοιρίστικα “α αυτός δεν είναι φωτογράφος και θα μου φάει τη δουλειά” ειναι νοοτροπία συμπλεγματική και δε σε πάει μπροστά. Αν στη φάει τη δουλειά επειδή είναι καλός μαγκιά του.
Ποιο είναι το δικό σου δυνατό σημείο στη φωτογραφία; Πορτρέτα; Χώροι; Τοπία; Σε τι χρειάζεσαι βελτίωση;
Δεν ξέρω αν έχω δυνατό σημείο, βαριέμαι τα τοπία και μου αρέσουν οι άνθρωποι και οι χώροι που υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση. Βελτίωση θέλω σε τεχνικά θέματα, δεν τα παω καλά με τους φωτισμούς, τις μετρήσεις και τον εξοπλισμό που χρειάζεται για να πεις ότι μια φωτογραφία είναι σωστή τεχνικά.
Τι είναι αυτό που κάνει τα Νότια Προάστια ενδιαφέροντα φωτογραφικά; Υστερούμε σε σχέση με το πολυφωτογραφημένο κέντρο;
Τα νότια είναι ηλιόλουστα και χαρούμενα, άρα δεν έχουν τόσο φωτογραφικό ενδιαφέρον όσο το κέντρο. Οι φωτογραφίες είναι πιο “ανώδυνες”, λείπουν όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες και η πολυμορφία που υπάρχει σε κάθε γωνιά του κέντρου αν δεις προσεκτικά. Τα νότια είναι φανταστικά για να μένεις και να νιώθεις χαρούμενος, όταν όμως είσαι χαρούμενος δε δημιουργείς και πολλά, δε νιώθεις την ανάγκη να καλύψεις κάποια “τρύπα” μέσα σου.
Πες μας δυο τρία αγαπημένα σου σημεία στα Νότια Προάστια για να κάνεις φωτογραφήσεις.
Το πιο αγαπημένο μου σημείο για φωτογραφήσεις ειναι ο κήπος της πολυκατοικίας μας. Ήταν 70’s ξενοδοχείο κι έχει μείνει σχεδόν ίδιο απο τότε.
Είναι κάποια φωτογραφία που να έχεις τραβήξει στα Νότια και να την αγαπάς πολύ;
Ναι, παλιότερα είχα ντύσει την ξαδέρφη μου κοκκινοσκουφίτσα και την έσερνα να τη φωτογραφίσω με μια βαλίτσα σ’ ένα δασάκι απέναντι απ το νεκροταφείο της Βουλιαγμένης. Αυτές που αγαπάω επίσης πολύ είναι όλες οι φωτογραφίες με τους φίλους μου στα εφηβικά καλοκαίρια μας που τότε ερχόμασταν στα νότια μονο για διακοπές.
Αν έπρεπε με μία φωτογραφία να αποτυπώσεις την εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για τα Νότια, σε τι θα είχες στραμμένο το φακό σου;
Στη θάλασσα. Όποτε και να τη βγάλεις πάντα κάτι άλλο εχει να σου πει.
Υπάρχει κάποιο απωθημένο; Κάποιος ή κάποια που θα ήθελες να φωτογραφήσεις στην καριέρα σου;
Πολλοί άνθρωποι που θαυμάζω και πολλοί χώροι που ελπίζω διαρκώς να ανακαλύπτω.
Πες μας μία φιγούρα, έναν local hero των Νοτίων Προαστίων που θα ήθελες να σταθεί μπροστά στον φωτογραφικό σου φακό.
Ο Μπατάγιας, ο παλιός περιπτεράς της Βουλιαγμένης, παίρνει κάθε μέρα φαγητό για τ’ αδέσποτα και μετα κάθεται στο παγκάκι και τους κάνει παρέα. Δεν έχω βρει το θάρρος να του το ζητήσω.