Η Μαριλένα Σαρίδη αγαπά τους σκύλους περισσότερο από τον εαυτό της
Αρκεί λίγη ώρα με την Μαριλένα και την Όλιβ, για να αντιληφθείς ότι είναι οι μεγάλες αγάπες που κάνουν τους ανθρώπους (και τους σκύλους) ευτυχισμένους.
- 22/03/2016
Η Μαριλένα Σαρίδη γράφει όλα όσα θαυμαστά διαβάζεις εδώ και λίγα χρόνια στο Nou-Pou.gr για τον κόσμο των κατοικιδιών και κυριότερα των σκύλων. Μόνο που την Μαριλένα δεν την γνωρίσαμε την μέρα που κάποιος από εμάς της παρέδωσε τον σκύλο του για εκπαίδευση. Την γνωρίσαμε πολλά χρόνια νωρίτερα όταν η σχέση της με τα σκυλιά δεν ήταν (και) επαγγελματική, όταν ήταν ένα κορίτσι που αγαπούσε τα Νότια, το Muai Thai, τους ανθρώπους γύρω της και ναι, φυσικά, όλα τα ζωντανά αυτού του κόσμου. Οπότε το να την βλέπουμε τώρα να είναι με διαφορά η καλύτερη εκπαιδεύτρια των Νοτίων και όχι μόνο Προαστίων, μόνο εντύπωση δεν μας κάνει.
“Μόλις απέκτησα επίγνωση του κόσμου, εκδήλωσα μια μανία με τα ζώα. Μα κατσικάκι έβλεπα, μα σαλιγκάρι, παπάκι, γατούλα, σκυλιά (φυσικά), οτιδήποτε, έπρεπε να πάω κοντά να το χαιδέψω και να το αγκαλιάσω, ήθελε δεν ήθελε το ζωντανό! Μεγαλώνοντας ήθελα να γίνω κτηνίατρος.. Φτάνοντας 3η λυκείου και κοιτάζοντας λίγο ρεαλιστικά τους βαθμούς μου, είδα ότι αυτό δεν έπαιζε.. Επομένως στράφηκα προς την Μηχανολογία, όπου και σπούδασα τελικά σαν την δεύτερη καλύτερη λύση. Όμως βλέπεις τα απωθημένα βγαίνουν.. Σε κάποια φάση λοιπόν και αφού ήδη είχα αρχίσει να εθελοντίζομαι στον ΣΠΑΖ και σε ένα καταφύγιο ζώων, αποφάσισα να ξανασπουδάζω εκπαίδευση σκύλων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αγγλία. Τελικά ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ”. Κι είναι σίγουρα κάτι τέτοιες αποφάσεις που καθορίζουν τους ανθρώπους. Είναι κάτι τέτοιες αποφάσεις που τους κάνουν να περνούν τη ζωή τους λίγο πιο ευτυχισμένα από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Γιατί κάνουν ακριβώς αυτό που αγαπούν.
Φωτό: Δημήτρης Βέργης
Ξεκινάμε την κουβέντα με την Μαριλένα για την εκαίδευση των σκύλων. Για το αν μπορεί κάποιος να εκπαιδεύσει μόνος του τον σκύλο του. “Είναι αλήθεια ότι ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται και έχει διάθεση να ασχοληθεί με τον σκύλο του, μπορεί να τον εκπαιδεύσει. Αλλά ως ένα σημείο, θεωρώ. Μπορεί να του μάθει την τουαλέτα του, το να μην τρώει πράγματα μέσα στο σπίτι π.χ, αλλά θα δυσκολευτεί ίσως να του μάθει να περπατάει σωστά στο λουρί ή μπορεί να μην ξέρει τον τρόπο ώστε να του κόψει κάποιες κακές συνήθειες. Όχι γιατί είναι κάτι τρομερό αλλά θέλει τρόπο για να διδάξεις σωστά ένα σκύλο με υπομονή και με ευχάριστη, για τον σκύλο, μέθοδο. Σπουδαίο ρόλο παίζει και τι χαρακτήρας είναι ο σκύλος. Γιατί υπάρχουν και μερικά ζιζάνια που θέλουν λίγη δουλειά παραπάνω για να μάθουν το οτιδήποτε”.
Η Μαριλένα Σαρίδη είναι εκπαιδεύτρια σκύλων και μπορείς να μάθεις περισσότερα για τη δουλειά της στο www.happydogtrainer.gr ή απ’ τη σελίδα της στο Facebook
Τι είναι όμως αυτό που κάνει πραγματικά ένας εκπαιδευτής; Τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένουμε όταν εμπιστευόμαστε έναν άγνωστο να τον εκπαιδεύσει; “Εδώ είναι που γίνεται το κλασσικό λάθος! Είμαστε εκπαιδευτές όχι μάγοι.. Δεν γίνεται χωρίς να δουλέψει ο κηδεμόνας του σκύλου, να εκπαιδευτεί ο σκύλος του. Επομένως αν ο κηδεμόνας δεν ακολουθήσει κάποια πράγματα που θα του πω, δεν κάνει τις ασκήσεις που θα του δώσω, δεν χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που θα του προτείνω, προφανώς και θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Αυτό να ξέρεις είναι κάτι που με εμποδίζει να αναλάβω ένα σκύλο. Όταν γνωρίζω μια οικογένεια και βλέπω ότι δεν θέλουν, δεν έχουν χρόνο, δεν έχουν διάθεση να δουλέψουν παράλληλα με εμένα για την εκπαίδευση του σκύλου τους, τότε λυπάμαι αλλά θα προτιμήσω να μην αναλάβω τον σκύλο γιατί δεν θα πετύχει η εκπαίδευσή του. Εγώ σαν εκπαιδεύτρια θα αναλάβω να μάθω στον σκύλο να περπατάει σωστά στο λουρί, να υπακούει σε εντολές, να είναι στο σύνολο πιο πειθαρχημένος αλλά δεν μπορώ να στήσω μια σκηνή στο σπίτι του κηδεμόνα και να μείνω μέσα ώστε να τον διορθώνω εγώ όλη μέρα για τη τουαλέτα του ή για τυχον αταξίες που θα κάνει. Για όλα λοιπόν τα «του σπιτιού» υπεύθυνοι είναι οι κηδεμόνες, ακολουθώντας τις οδηγίες μου. Να το ξεκαθαρίσουμε επιτέλους αυτό”.
Είναι όμως όλα τα σκυλιά σε φάση να εκπαιδευτούν; Ή κάποια δεν πρόκειται να εκπαιδευθούν ποτέ; Υπάρχουν περιπτώσεις σκύλων που νιώθεις ότι δεν σηκώνουν εκπαίδευση. “Όλα τα σκυλιά μπορούν να εκπαιδευτούν, ναι. Αυτό που διαφέρει όμως είναι το πόσο μπορεί να εκπαιδευτεί κάθε σκυλος. Για λόγους που μπορεί να μην φταίνε οι κηδεμόνες του σκύλου, όπως π.χ μια γονιδιακή φοβία, ένας σκύλος μπορεί να βελτιωθεί αλλά ίσως να μην αποκτήσει ποτέ την αυτοπεποίθηση και τη γενναιότητα ενός σκύλου που δεν έχει κανενός είδους φοβία. Σε αυτό το κομμάτι δηλαδή πρέπει να είμαστε περισσότερο ρεαλιστές και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τα σκυλιά μας. Συναντώ ανθρώπους που νομίζουν ότι με 1 μήνα ασκήσεων θα «φτιαχτεί» το σκυλί τους. Ή ότι εγώ θα κάνω μια μαγική άσκηση και θα αλλάξω τον σκύλο τους. Δεν πάει έτσι. Μερικές εκπαιδεύσεις διαρκούν εφ’ όρου ζωής, απαιτούν αφοσίωση και συστηματικότητα από τον κηδεμόνα τους, ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα”.
Την ρωτώ πότε είναι ιδανικό να πάει κάποιος τον σκύλο του για εκπαίδευση, σε ποια ηλικία του σκύλου. Η απάντηση δεν ήταν αυτή που περίμενα. “Όποτε θέλουμε και μπορούμε! Ιδανικά λέμε ότι όσο πιο μικρός, τόσο το καλύτερο. Ναι ok, συμφωνώ με αυτό, αλλά για μένα το πιο βασικό δεν είναι η ηλικία του σκύλου αλλά η «ετοιμότητα» του ανθρώπου. Θα ήθελα πριν πάρει την απόφαση κάποιος να εκπαιδεύσει τον σκύλο του, να έχει σκεφτεί ότι θα απαιτηθεί χρόνος και ασχολία από αυτόν. Όπως προανέφερα, μάγοι δεν είμαστε. Πρέπει να μας βοηθήσει και ο κηδεμόνας του σκύλου. Όσο αναφορά την ηλικία του σκυλιού, προσωπικά δεν με νοιάζει. Είτε είναι 5 μηνών ή 5 χρονών, με υπομονή και συστηματικότητα, ένας σκύλος μπορεί να εκπαιδευτεί το ίδιο σωστά”.
Είχα την τύχη να έχω αρκετά σκυλιά στη ζωή μου όπως και φίλους με σκυλιά. Και ομολογώ ότι ποτέ δεν καταλάβαινα πότε ακριβώς έκανε κάποιος το λάθος για να γίνει ο σκύλος του ατίθασος. Ή ποιο ήταν αυτό το λάθος. “Το πιο συχνό λάθος των ανθρώπων είναι ότι παίζουν λάθος με τον σκύλο τους όσο αυτός είναι κουτάβι και μετά όταν αυτός μεγαλώνει, τους ενοχλεί ότι ο σκύλος αποζητά το ίδιο άγαρμπο παιχνίδι. Μιλάμε ότι το 80% των περιπτώσεων που συναντώ, έχουν αυτό το θέμα. Γιατί όσο ο σκύλος είναι κουτάβι, θεωρείται αστείο ή χαριτωμένο που τους μασουλάει τα χέρια ή που πηδάει πάνω τους, αλλά όταν μεγαλώνει.. όχι και τόσο”.
Ώρα για τα πιο δύσκολα. Να μιλήσουμε για την στείρωση ενός σκύλου και αν είναι υπέρ ή κατά. “Πιo υπέρ.. πεθαίνεις!! Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω. Στειρώστε γιατί χανόμαστε! Είμαι υπερ από κάθε άποψη. Γιατί βοηθάει να έχουμε έναν πιο υγιή σκύλο. Γιατί τα στειρωμένα σκυλιά ζουν περισσότερο. Γιατί η στείρωση βοηθάει ακόμα και στην εκπαίδευση του σκύλου! Γιατί δεν θέλουμε άλλες γέννες. Δεν θέλουμε άλλα κουτάβια όταν υπάρχουν τόσα σκυλιά που περιμένουν να υιοθετηθούν. Γιατί η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερα σκυλιά απ’ ότι σπίτια για να τα υιοθετήσουν και επομένως παλεύουμε ώστε να μην αυξάνεται άλλο ο αριθμός των σκύλων. Κοινώς εφόσον δεν είναι κάποιος εκτροφέας, σοβαρός και πιστοποιημένος, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αφήνει τον σκύλο του αστείρωτο. Είμαι απόλυτη σε αυτό”.
Μιλάμε λίγο για την εθελοντική της δράση στον ΣΠΑΖ και όλες τις ενέργειες στις οποίες την έχουμε συναντήσει να βοηθά, να στηρίζει, να ξενυχτά. Την ρωτώ αν πιστεύτει ότι υπάρχει δυνατότητα να λυθεί οριστικά το θέμα με τα αδέσποτα, να γίνουν υποδομές για την φιλοξενία τους και την μετέπειτα υιοθεσία τους. “Αχ, πονεμένη ιστορία. Κοίτα, ρεαλιστικά μιλώντας, όχι δεν θεωρώ ότι μπορεί να λυθεί οριστικά το θέμα με τα αδέσποτα στην Ελλάδα. Όσο και να χτυπιόμαστε και όσα και να κάνουμε εμείς οι εθελοντές σε συλλόγους. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό. Είναι θέμα παιδείας, που κάπως καλυτερεύει με την νέα γενιά και όλο και περισσότερες στειρώσεις και υιοθεσίες γίνονται, ευτυχώς. Είναι όμως και θέμα έλλειψης κρατικής μέριμνας και χρηματοδότησης φυσικά.. Πως να λυθεί το θέμα όταν σχεδόν ότι γίνεται για τα αδέσποτα προέρχεται από τσέπες εθελοντών ή δωρεές; Όσο αναφορά τις υποδομές, αυτό στην Ελλάδα μεταφράζεται ως κυνοκομεία όπου θα συσσωρεύονται σκυλιά, το κράτος δεν θα μπορεί να τα συντηρήσει, ευθανασία σε υγιή σκυλιά δεν κάνουμε, επομένως το αποτέλεσμα θα είναι κολαστήρια ασφυκτικά γεμάτα με σκύλους όπου ελάχιστοι θα υιοθετούνται. Γιατί ο κόσμος ακόμα δεν έχει καταλάβει απόλυτα πόσο επιτακτική ανάγκη είναι να υιοθετούν σκυλιά και όχι να αγοράζουν. Στόχος μου παράλληλα με την εκπαίδευση είναι αυτός επίσης. Να ενημερώνω τον κόσμο για την σπουδαιότητα της υιοθεσίας σκύλων και της στείρωσης. Δεν θα σταματήσω ποτέ να παλεύω γι αυτά τα δύο”.
Γιατί όμως είναι ο κόσμος αρνητικός με τα αδέσποτα; Τι φοβούνται περισσότερο; “Δεν θεωρώ ότι ο κόσμος φοβάται τα ημίαιμα σκυλιά. Είναι περισσότερο θέμα μόδας ο καθαρόαιμος σκύλος και λιγότερο θέμα επιλογής συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. Απ’ την μία ειναι φυσικό όταν στις διαφημίσεις στην τηλεόραση και στις ταινίες εμφανίζονται μόνο ράτσες σκύλων εκπαιδευμένες, γυαλιστερές και φαινομενικά άψογες, να τσιμπάει ο κόσμος και να θέλει αυτό που βλέπει. Προσωπική μου άποψη είναι ότι όταν κάποιος πραγματικά αγαπάει τα σκυλιά, όλα τα σκυλιά, τότε δεν θα επιλέξει την ράτσα αλλά την φάτσα, προκειμένου να βοηθήσει κάποιο που πραγματικά έχει ανάγκη υιοθεσίας και απομάκρυνσης από την σκληρή ζωή του δρόμου ή του καταφυγίου”.
Υπάρχουν ενέργειες που να γίνονται σχετικά με τα σκυλιά και να πρέπει να τις γνωρίζει ο κόσμος; Νομίζω η Μαριλένα είναι η καταλληλότερη να απαντήσει. “Ευτυχώς για εμάς και για τα ζώα, ενέργειες γίνονται και καλό θα ήταν να τις μαθαίνει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Όπως για παράδειγμα η ημερίδα που διοργάνωσε η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία μαζί με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την ΕΛ.ΑΣ και άλλους φορείς, τον Νοέμβριο που μας πέρασε, με το φλέγον θέμα «Ο κύκλος της βίας: από την κακοποίηση των ζώων στην ενδοοικογενειακή βία» Γι αυτή την ημερίδα που διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη, ήρθαν στην Αθήνα στελέχη των αστυνομικών και δικαστικών αρχών του Λος Άντζελες και παρουσιάστηκε και αναλύθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα η σύνδεση μεταξύ της κακοποίησης των ζώων και της κακοποίησης ανθρώπων. Είναι πολύ σημαντικό η ενημέρωση στην χώρα μας. Δυστηχώς αυτό μας λείπει περισσότερο απ’ οτιδήποτε. Να ενημερώνεται ο κόσμος σχετικά με φιλοζωικά θέματα και όχι μόνο ώστε να υπάρξουν καλύτερες μέρες στο μέλλον για το θέμα της ευζωίας των ζώων. Στο site της ΠΦΟ μπορεί ο κόσμος να ενημερώνεται www.pfo.gr“.
Τελειώνοντας την κουβέντα μας μιλάμε λίγο για το μωρό που μπήκε στη ζωή της πριν λίγους μήνες. Την ρωτάω αν χρειάζεται και η Όλιβ σκυλίσια πέρα από ανθρώπινη παρέα. “Η δική μου οικογένεια μεγάλωσε ναι! Η αλήθεια είναι ότι είχα τάξει στην Όλιβ ένα σκυλοαδερφάκι και πάνω που έπαιρνα την απόφαση.. έμαθα ότι θα αποκτήσει τελικά ανθρώπινο αδερφάκι! Έτσι λοιπόν έχω καθυστερήσει την υιοθεσία δεύτερου σκύλου για λίγο.. Μόλις ξεπεταχτεί λίγο ο μπέμπης μου, της έχω υποσχεθεί ότι θα υιοθετήσω ένα ασχημούτσικο, ενήλικο και μαύρο σκύλο για να έχει και αυτή παρέα! Αν αναρωτιέσαι γιατί τέτοιο σκύλο, θα σου πω ότι αυτοί είναι οι σκύλοι που υιοθετούνται λιγότερο.. επομένως τέτοιον θέλω εγώ!”.
Η Μαριλένα μιλά για την Όλιβ με τον ίδιο τρόπο που μιλά για τον άνδρα της και το παιδί της, με αγάπη που νιώθεις ότι δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Όχι, λάθος. Συγκρίνεται με την ανιδιοτελή αγάπη που έχει η Όλιβ για την Μαριλένα και ο δικός σου σκύλος για εσένα.
Η Μαριλένα Σαρίδη είναι εκπαιδεύτρια σκύλων και μπορείς να μάθεις περισσότερα για τη δουλειά της στο www.happydogtrainer.gr ή απ’ τη σελίδα της στο Facebook