Η Ντενίζ Δημάκη και το τρίαθλό της ζωής της
Η πρωταθλήτρια του Τρίαθλου μας δίνει ραντεβού στο 1ο Triathlon Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης και μας μιλάει για 3 μεγάλες της αγάπες: τον αθλητισμό, τα παιδιά της και τη θάλασσα.
- 29/10/2015
Με αφορμή την συμμετοχή της στο 1ο Τriathlon Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης που θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σάββατο 31 Οκτωβρίου πάνω στην διαδρομή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με τη συμμετοχή πλήθος κόσμου, μιλήσαμε μαζί της για τους επόμενους αθλητικούς της στόχους, πώς είναι να είναι πρωταθλήτρια –μαμά- γυναίκα (και αυτό είναι ένα τρίαθλο!) και τι σημαίνει γι’ αυτήν η θάλασσα.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson
Ποιος θα είναι ο δικός σου ρόλος στo 1ο Triathlon Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης;
Εγώ αρχικά ήταν να συμμετάσχω, όμως επειδή τώρα προετοιμάζομαι για τον Μαραθώνιο, δε θα αγωνιστώ, θα βρίσκομαι στο event με ένα ρόλο οργανωτικό και για να βοηθήσω από οποιο πόστο μου ζητηθεί. Επίσης θα δίνω προπονητικές οδηγίες σε φίλους, συναθλητές. Νομίζω ότι θα το διασκεδάσω το ίδιο σαν να αγωνιζόμουν. Οι συμμετοχές είναι πάρα πολλές και ελπίζω αυτή να είναι η αρχή που θα καθιερώσει το Triathlon Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης σε θεσμό.
Μας έχεις κάνει πολλάκις υπερήφανους μέσα από το Στίβο και το Τρίαθλο. Πως και πότε μπήκε στη ζωή σου ο αθλητισμός;
Ξεκίνησα από 3-4 ετών με την κολύμβηση όμως λόγω κάποιων θεμάτων υγείας που προέκυψαν αναγκάστηκα να σταματήσω σε ηλικία 9 ετών όταν μπήκα πια στους αγώνες και έκανα αρκετή προπόνηση. Πάντα όμως με ενθουσίαζε η προπόνηση, ο στόχος της και τελικά οι αγώνες. Αργότερα μεταπήδησα στον στίβο και ακόμα πιο μετά στο τρίαθλο. Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω . Το αγάπησα και όταν αγαπάς το άθλημα σου, καταφέρνεις και επιδόσεις. Σε μένα το καλό ήταν ότι είχα βρει από μικρή ηλικία αυτό που αγαπούσα να κάνω οπότε ήταν φυσική συνέχεια να μείνω σ’ αυτόν τον χώρο και να διακριθώ με αποκορύφωμα τη συμμετοχή μου στο Τρίαθλο στους Ολυμπιακούς του 2008 στο Πεκίνο.
Όλα αυτά τα χρόνια που προπονείσαι, αγωνίζεσαι και διακρίνεσαι μέσα σε δύσκολες συνθήκες σου έχει βγει κάποιο παράπονο;
Μιλώντας γενικά, τα ατομικά αγωνίσματα στη χώρα μας είναι αδικημένα σε σχέση με τα ομαδικά όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ που τα αγαπάει περισσότερο ο κόσμος. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχουν αρχίσει να προβάλλουν τα ΜΜΕ τόσα τα ατομικά αγωνίσματα όσο και τους αθλητές που προέρχονται από αυτά με αποτέλεσμα να γίνονται και καλές διοργανώσεις όπως το 1ο Triathlon Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης και εμείς ερχόμαστε σε επαφή με κόσμο για την προώθηση του αθλητισμού. Ελπίζω να μην είναι απλά της μόδας. Προσωπικά δε θα μπορούσα να εκφράσω παράπονο γιατί ανεξάρτητα από την προσφορά της Πολιτείας και του Συλλόγου μου, που βοηθούσαν όσο μπορούσαν εγώ πάντα προσπαθούσα να είμαι αυτάρκης. Είχα την στήριξη της οικογένειάς μου, του συζύγου μου, των χορηγών μου και ήμουν τόσο χαρούμενη όταν κατάφερνα να πετύχω καλές επιδόσεις που προσπερνούσα τα όποια προβλήματα.
Η οικογένεια σου ήθελε να γίνεις αθλήτρια;
Οι γονείς μου δεν ήταν άνθρωποι του αθλητισμού, όμως ο τρόπος που με βοήθησαν ήταν σημαντικός γιατί ποτέ δεν με πίεσαν για τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό ούτε ποτέ μπήκαν εμπόδιο στα όνειρά μου. Βέβαια και εγώ ήμουν άριστη μαθήτρια και κατάλαβαν νωρίς ότι ο φυσικός μου χώρος είναι ο αθλητισμός. Τότε με στήριξαν 100%. Εχει πλάκα ωστόσο ότι ακόμα και σήμερα ανησυχούν για μένα- ιδιαίτερα η μαμά μου:«Βρε παιδί μου δεν κουράζεσαι;», μου λέει ακόμα. Ελληνίδες μάνες… (γέλια)
Είσαι όμως και εσύ μαμά δύο παιδιών…
Ναι, ο μεγάλος γεννήθηκε μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας και η μικρή μετά τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου.
Απίστευτο! Έχεις βάλει σημάδια για τη γέννησή τους αυτά τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα!
(Γέλια) Ναι! Όταν πήγα στους Ολυμπιακούς ο γιός μου ήταν 3 ετών.
Αλήθεια πως συνδυάζεται ο πρωταθλητισμός με τη μητρότητα;
Είναι ένας συνδυασμός που συνέβαινε πάντα και συνεχίζει να συμβαίνει ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Όταν έμεινα έγκυος στο γιο μου ήθελα να συνεχίσω την προετοιμασία μου για να πάω στους Ολυμπιακούς. Έκανα μεγάλη ατομική έρευνα μέσω διαδικτύου και ο γιατρός μου ήταν πολύ δεκτικός στο να συνεχίσω τις προπονήσεις μου με υψηλούς στόχους-τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά τη γέννηση και των δύο παιδιών. Όλα συνδυάζονται αρκεί να έχεις γνώση και στήριξη. Ο γιος μου μάλιστα έκανε μαζί μου πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Γιατί να κερδίσω την πρόκρισή μου στους Ολυμπιακούς του 2008 έπρεπε να συμμετάσχω σε διάφορους αγώνες τριάθλου ανά την Ευρώπή
Τα παιδιά σου τι σου λένε για τις επιδόσεις σου και εσύ τι τους έχεις πει;
Τώρα πια αντιλαμβάνονται και τα δύο τα πράγματα καλύτερα, ξέρουν τι κάνω και τι έχω πετύχει. Περιγράφουν και τα ίδια τις επιδόσεις μου μερικές φορές με υπερβολή. Έχει πλάκα. Από την άλλη εγώ αυτό που προσπαθώ να τους δώσω να καταλάβουν είναι ότι ό,τι έχω πετύχει, έχει έρθει με πάρα πολύ κόπο και σκληρή δουλειά και ότι ο αθλητισμός δεν είναι πάντα τα μετάλλια και μόνον οι επιτυχίες. Έχουν καταλάβει κάποια πράγματα γιατί κάνουν αθλητισμό και οι δύο.
Θέλεις να γίνουν αθλητές;
Αυτό που θέλω εγώ και ο σύζυγός μου –προπονητής μου και μαραθωνοδρόμος- (σ.σ. Ο Χρήστος Βαξεβάνης) είναι να τους στηρίξουμε και με τη δική μας εμπειρία. Όμως ο πρωταθλητισμός δεν σε βρίσκει, τον βρίσκεις. Εσύ επιδιώκεις, εσύ έχεις την ανάγκη, την αγάπη, το πάθος μέσα σου για να τον κυνηγήσεις. Αν δείξουν ότι το αγαπούν αργότερα, ότι το επιζητούν τα ίδια, και όχι λόγω των γονιών τους , θα τους βοηθήσουμε 100%.
Η Ντενίζ Δημάκη είναι πρωταθλήτρια, είναι μαμά, είναι όμως και γυναίκα. Πόση σημασία δίνεις στην θηλυκότητα σου;
Η αλήθεια είναι ότι είναι ένα κομμάτι που έχει μείνει λίγο πίσω. Το είχα αμελήσει ειδικά σε πιο μικρή ηλικία. Τώρα όμως το συνδυάζω καλύτερα. Προσέχω περισσότερο το ντύσιμό μου.
Πώς είναι να έχεις τον σύζυγό σου, προπονητή;
Παλιότερα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σημεία τριβής μας λόγω της γκρίνιας μου και του εκνευρισμού μου. Όμως τελικά αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος ότι είναι ο ιδανικός προπονητής για μένα γιατί ξέρει καλά την καθημερινότητα μου, τις δυνατότητες μου, τις ανάγκες μου. Τον εμπιστεύομαι πάντα 100% γιατί κάνει το καλύτερο για μένα.
Οι επόμενοι αθλητικοί σου στόχοι ποιοι είναι;
Τα τελευταία χρόνια ρίχνω μεγαλύτερο βάρος στον Μαραθώνιο. Ωστόσο το τρίαθλο παραμένει μια μεγάλη αγάπη και έχω κάποια σχέδια να συμμετάσχω σε κάποιες μεγαλύτερες αποστάσεις από το Ολυμπιακό τρίαθλο. Προς το παρόν, στο τέλος Νοεμβρίου θα τρέξω στο Μαραθώνιο της Φλωρεντίας με στόχο ένα ατομικό ρεκόρ. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως είναι και τ ο όριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Θα ήθελα να παραμείνω για τα επόμενα χρόνια όσο γίνεται σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Είμαι σε μεγάλη ηλικία, έχω μεγάλη εμπειρία, όμως το μυστικό είναι να μπορέσω με το σύζυγο και προπονητή μου να διαχειριστούμε σωστά τις σωματικές μου δυνατότητες. Αργότερα θα κατέβουν οι ταχύτητες και ίσως να ασχοληθώ με την προπονητική γιατί θέλω να βοηθήσω τα νέα παιδιά.
Μου είχες πει ότι την προπόνηση σου στο ποδήλατο την κάνεις στα Νότια Προάστια. Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή;
Είναι αυτή που κάνω όταν βρίσκομαι στο εξοχικό μου στη Σαρωνίδα, δηλαδή από εκεί μέχρι Σούνιο και Λαύριο. Εκεί η προπόνηση συνδυάζεται με ωραίες εικόνες, όταν για παράδειγμα φτάνω μέχρι τον Ναό του Ποσειδώνα και βλέπω τη θάλασσα. Θέλω να βρίσκομαι κάθε μέρα κοντά στην θάλασσα, είναι από τις μεγάλες μου αγάπες.