Η συγγραφέας Σοφία Ανδρεοπούλου μιλάει για τη ζωή της στα νότια προάστια
Η ψυχολόγος και συγγραφέας (τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα) εξηγεί γιατί θέλησε να κάνει οικογένεια στα νότια προάστια και δίνει συμβουλές στους γονείς για να μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά.
- 07/02/2019
Πόσα χρόνια μένετε στα νότια προάστια;
Σαν παιδί ερχόμουν στη Βούλα τα καλοκαίρια με τους γονείς μου. Αγάπησα το μέρος και θέλησα να κάνω εδώ την οικογένειά μου. Έτσι εγκαταστάθηκα στη Βάρη πριν από 18 χρόνια και έστησα το γραφείο μου στη Γλυφάδα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας βόλτα στα νότια;
Λατρεύω τη διαδρομή στο Καβούρι, από το ξενοδοχείο μέχρι την άκρη που τελειώνει ο πεζόδρομος. Το πράσινο φτάνει μέχρι τη θάλασσα και είναι πραγματικά μαγικά. Νομίζεις πως είσαι σε νησί και κάνεις διακοπές.
Όταν θέλετε λίγο να ξεφύγετε, ακόμα και μετά το γραφείο σας που βρίσκεται στη Γλυφάδα, που συνηθίζεται να πηγαίνετε;
Συνήθως πηγαίνω στη θάλασσα, είτε στην παραλία της Γλυφάδας, είτε στο Καβούρι.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχετε από τα νότια προάστια;
Θυμάμαι άπειρα καλοκαιρινά μεσημέρια που πήγαινα για μπάνιο με τους γονείς μου, στην αρχή στη Βούλα και μετά στη Βάρκιζα. Θυμάμαι τη ζέστη, τα τζιτζίκια, τα παιχνίδια στην άμμο, τα πικνικ με σάντουιτς και κεφτεδάκια – ακόμα και τις τσούχτρες που με είχαν τσιμπήσει σε ένα τέτοιο μπάνιο!
Υπάρχει κάποιο μέρος για φαγητό/γλυκό/ φούρνος που όλα αυτά τα χρόνια δεν το αλλάζετε;
Τρελαίνομαι για τις τυρόπιτες του Τάσου στη Γλυφάδα, το φαγητό στο Amigos και τα γλυκά του Στεργίου στη Βούλα.
Τι είναι αυτό που λατρεύετε στη περιοχή σας και τι θα επιθυμούσατε να αλλάξει στην περιοχή σας;
Λατρεύω τη θάλασσα και τους πράσινους λόφους. Θα ήθελα να αλλάξει η συμπεριφορά ορισμένων δημοτών που δεν σέβονται κανένα και τίποτα. Κάποιοι παρκάρουν όπου θέλουν, ακόμα και σε διπλή λωρίδα, και άλλοι κάνουν κόντρες με τις μηχανές τους δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα σε κεντρικές λεωφόρους το βράδυ.
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό για την περιοχή;
Η θάλασσα – και ένα τεράστιο τζιπ παρκαρισμένο παράνομα πάνω σε πεζοδρόμιο.
Τι σας κρατάει στα νότια προάστια;
Πρώτα απ’ όλα, η θάλασσα. Επίσης ότι έχω πολλούς φίλους. Τέλος, η ποικιλία σε αθλητικές δραστηριότητες.
Πως αποφασίσατε να γράψετε τα βιβλία «Μαμά, Φοβάμαι» και «Γονείς Ακούστε μας» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα;
Το «Μαμά Φοβάμαι – κι εγώ παιδί μου» το έγραψα για να επεξεργαστώ τους φόβους μου. Πάντα ήμουν αγχώδης και έτεινα πολύ σε αρνητικές σκέψεις που με έκαναν να φοβάμαι διαρκώς. Ωστόσο, όταν γέννησα, οι φόβοι μου έγιναν πολύ πιο έντονοι και εστίασαν περισσότερο στο παιδί μου. Αυτό με έκανε να υποφέρω και ταυτόχρονα να μη λειτουργώ καλά ως μαμά. Επίσης, έβλεπα πως πολλοί άλλοι γονείς αντιμετώπιζαν θέματα με τους φόβους τους και με τους φόβους των παιδιών τους. Έτσι, έγραψα ένα βιβλία για να μιλήσω τόσο για τους φόβους των γονιών, όσο και τους φόβους των παιδιών – και πώς μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε για να ζούμε καλύτερα.
Το «Γονείς – Ακούστε μας» το έγραψα επειδή ήθελα να δώσω φωνή στα παιδιά. Οι γονείς συνήθως αναζητούν μαγικές συνταγές για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν τα ίδια τα παιδιά και να τα καταλάβουν. Έτσι, σκέφθηκα να βάλω τους γονείς να ακούσουν αυτούσια λόγια παιδιών για διάφορα θέματα της καθημερινής ζωής (πχ. σχολικός εκφοβισμός, διάβασμα, διαζύγιο, κλπ) και στη συνέχεια, να προτείνω εγώ τρόπους για την καλύτερη διαχείριση των θεμάτων αυτών.
Από την συναναστροφή σας με τα παιδιά, τι έχετε μάθει;
Έχω μάθει να ακούω και να σκέφτομαι πριν μιλήσω. Επίσης, έχω μάθει πως πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση – και πως όταν φερόμαστε στα παιδιά με σεβασμό, τα παιδιά βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Ποια είναι τα λάθη που κάνουν συνήθως οι γονείς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και τι θα τους συμβουλεύατε;
Για μένα, το μεγαλύτερο λάθος των γονιών είναι ότι δεν λειτουργούν με σύστημα αλλά τυχαία, όπως τους έρθει εκείνη τη στιγμή. Άλλοτε είναι πολύ υποχωρητικοί, άλλοτε πολύ αυστηροί. Συνήθως, δεν υπάρχουν σαφή όρια και το παιδί δεν ξέρει τι να περιμένει από τους γονείς του. Αυτό δημιουργεί τεράστιο άγχος και νευρικότητα στο παιδί και βέβαια έτσι δεν μαθαίνει να λειτουργεί καλύτερα. Θα συμβούλευα τους γονείς να καταλάβουν πως η ανατροφή ενός παιδιού είναι Δουλειά – και μάλιστα, μια πολύπλοκη, δύσκολη δουλειά. Άρα, πρέπει να την κάνουν με υπομονή, με ψυχραιμία, με στόχους και με σκέψη. Πολλοί γονείς γυρίζουν το απόγευμα κουρασμένοι σπίτι και με το παραμικρό μαλώνουν ή φωνάζουν στα παιδιά τους. Αυτοί οι γονείς πρέπει να μάθουν να συγκρατούν τις αντιδράσεις τους, όπως θα έκαναν και στην πρωινή δουλειά τους. Όπως δεν θα φώναζαν στον προϊστάμενο ή στον πελάτη τους, δεν πρέπει να φωνάζουν και στα παιδιά τους. Αντίθετα, όταν θεωρούν ότι το παιδί τους κάνει κάτι που δεν τους αρέσει (πχ. μιλάει άσχημα, δεν διαβάζει, καβγαδίζει με τα αδέλφια του, κλπ), καλό θα ήταν πριν αντιδράσουν, να αναρωτηθούν:
- Γιατί το παιδί μου φέρεται έτσι; Τι αισθάνεται; Τι χρειάζεται;
- Πώς θα ήθελα να φέρεται;
- Πώς μπορώ να το διδάξω να φέρεται καλύτερα;
Άλλωστε, αυτός είναι ο ρόλος μας ως γονείς: να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας ώστε να βελτιώνονται και να ωριμάζουν και να ζήσουν κάποτε ως ολοκληρωμένα άτομα. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι η συστηματική, οριοθετημένη, θετική στάση.
Σχεδιάζετε κάποια εκδήλωση για γονείς στο κοντινό μέλλον;
Η αλήθεια είναι ότι συχνά κάνω εκδηλώσεις είτε σε σχολεία, είτε σε βιβλιοπωλεία και άλλους χώρους για γονείς. Μέσα στο Φεβρουάριο ετοιμάζω μια ομιλία-συζήτηση στις 15/2/19 στις 19:30, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλίμου, στη λεωφ. Ιωνίας 24, με θέμα «Ευτυχισμένοι μαζί: η ψυχολογία της ευτυχίας για εμάς και τα παιδιά (μας)! Εκεί θα μιλήσουμε για την ευτυχία και θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε ώστε όχι μόνο να νιώθουμε εμείς καλά, αλλά να εκπαιδεύσουμε και τα παιδιά μας έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν ευτυχισμένοι ενήλικες.