Αλέξης Γεωργούλης: «Δεν ασχολούνται με το πώς θα προσφέρω μέσα από την ιδιότητά μου, αλλά με το πως θα με τρολάρουν»
Συναντήσαμε τον Ευρωβουλευτή και κριτή του Your face sounds familiar στο πολιτικό του γραφείο στις Βρυξέλλες και μιλήσαμε για τα νέα του καθήκοντα, την αρνητική κριτική που έχει δεχτεί από τα media, τη ζωή του στο Βέλγιο, την ταινία που ετοιμάζει και την επιθυμία του να ζήσει στα νότια προάστια.
- 02/01/2020
Στο πολιτικό γραφείο του Αλέξη Γεωργούλη στις Βρυξέλλες επικρατούσε μια δημιουργική αναστάτωση. Η ομάδα του συντόνιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες για την ημερίδα που διοργάνωσαν με τίτλο «Όταν οι Καλλιτέχνες Αλλάζουν τον Κόσμο», ενώ ο Ευρωβουλευτής μιλάει συνεχώς στο τηλέφωνο. Ενδιάμεσα χτυπάει επίμονα ένα κουδούνι. «Μη δίνεις σημασία είναι από την Ολομέλεια που ξεκινάει συνεδρίαση» μου εξηγούν.
Λίγα λεπτά μετά ο Αλέξης με καλωσορίζει στο χώρο του με μια θερμή αγκαλιά ως καλός οικοδεσπότης (όπως αποδείχτηκε τις τρεις ημέρες της παραμονής μου). Του ζητάω ένα μικρό απολογισμό για αυτούς του 6 μήνες που βρίσκεται στο Ευρωκοινοβούλιο. «Είναι πολύ νωρίς για απολογισμό γιατί βρίσκομαι στην αρχή της διαδρομής και δεν έχω όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Η ημέρα μου ξεκινάει στις 9 το πρωί που έρχομαι στο γραφείο και τελειώνει στις 9 το βράδυ -κάποιες φορές έχω φύγει και 2 τα ξημερώματα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κάνω και πολλές συναντήσεις με άλλους Ευρωβουλευτές που θέλουν να σε γνωρίσουν από κοντά. Το αρνητικό που υπάρχει εδώ μέσα είναι πως χάνεις την αίσθηση του χρόνου» σχολιάζει.
Οι πρώτες εντυπώσεις από τις αρμοδιότητες του; «Κάποια πράγματα που τα θεωρούσα εύκολα συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα πως δεν είναι ακριβώς έτσι και το αντίστροφο. Το έργο που έχει κάποιος ως Ευρωβουλευτής είναι πολύ περιορισμένο με την έννοια πως η βασική του δουλειά είναι να πει «όχι», «ναι», «μπορεί να γίνει καλύτερα» σε ψηφίσματα που μας φέρνει η Commission. Από την άλλη, αυτά που πίστευα πως θα ήταν πιο δύσκολα τελικά δεν ήταν τόσο γιατί υπάρχει εξαιρετικά καταρτισμένο προσωπικό στην Ευρωβουλή -μάλιστα για αυτό το λόγο υπάρχουν τα κονδύλια που μας δίνουν για να επανδρώσουμε τα γραφεία μας με τους κατάλληλους ανθρώπους. Σε γενικές γραμμές γνωρίζεις από πριν ποια θα είναι τα προβλήματα οπότε το έργο μας δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το περίμενα. Το περιοριστικό είναι πως ο Ευρωβουλευτής δεν έχει τη δυνατότητα να ανοίξει τόσο εύκολα νέα θέματα όπως πίστευα πριν έρθω εδώ. Προεκλογικά έλεγα πως με ενδιαφέρει η έναρξη ενός Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ Δράματος, ωστόσο είναι δύσκολο να ξεκινήσει κάτι τέτοιο άμεσα. Πάντως, δεν υπάρχει περίπτωση να μην χτυπήσουμε την πόρτα της Commission για το συγκεκριμένο θέμα γιατί αυτός είναι ο δρόμος που δημιουργεί θεσμούς. Πιστεύω πως θα κάνουμε μια τέτοια πρόταση που δεν θα μπορεί να αρνηθεί».
Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να μπει στο «κοστούμι» ενός πολιτικού; «Εμένα δεν μου αρέσει το κοστούμι του πολιτικού. Ο πολιτικός φέρνει μεγάλη ευθύνη για τη ζωή του κάθε πολίτη. Παίζεις με το μέλλον των ανθρώπων- όχι πως νιώθουν, αλλά πως θα ζήσουν πρακτικά έπειτα από κάθε απόφαση που παίρνεις. Για μένα η πρόκληση είναι να προσαρμόσω την πλευρά του καλλιτέχνη που είναι πιο αθώα με το κοστούμι του πολιτικού».
Πριν λίγες ημέρες μια ομιλία του Αλέξη Γεωργούλη στην Ευρωβουλή έγινε viral καθώς φάνηκε πως δεν βγάζει νόημα. Τι απαντάει ο ίδιος; «Δεν ασχολούνται με το πως θα προσφέρω μέσα από την ιδιότητα μου, αλλά με το πως θα με τρολάρουν. Ένας πολιτικός φέρνει ευθύνη για τα πράγματα που κάνει κι ένας δημοσιογράφος για τα θέματα που αναδεικνύει. Τόσο σε μένα όσο και σε άλλες περιπτώσεις ξεκινάει με ένα τρολάρισμα που ήρθε να κυριεύσει τον κόσμο μέσα από τα social media κι έχει γίνει ανεξέλεγκτο, έπειτα περνάει στο στάδιο του bullying και καταλήγει στον κανιβαλισμό όπου γίνεται πλέον και μέσα από την τηλεόραση. Δυστυχώς είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και πρέπει να προστατευτούμε. Δεν θα σχολιάσω το viral που έγινε με την ομιλία μου γιατί εγώ ζήτησα το λόγο να εξηγήσω ένα μπέρδεμα που υπήρχε από το 2006 με πολλές αναφορές και εκείνη την ώρα έβλεπα τα χαρτιά και έλεγα υπάρχει αυτό κι αυτό κι αυτό. Όσοι ήταν στην αίθουσα κατάλαβαν μια χαρά όσα είπα. Όταν, όμως, απομονώνεις ένα πράγμα σίγουρα δεν καταλαβαίνεις τι λες. Πάντως, όταν δεν καταλαβαίνουμε κάποιες φορές τι λέει κάποιος δεν σημαίνει πάντα πως αυτός το λέει στραβά μπορεί κάτι να μην έχουμε καταλάβει εμείς σωστά» επισημαίνει.
Με αφορμή το ντόρο με το video ο Αλέξης μίλησε ξανά δημόσια για το θέμα της δυσλεξίας που έχει. «Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι πως η δυσλεξία δεν σε νικάει, τη νικάς. Εμένα με έκανε πιο δυνατό γιατί μπήκα στη διαδικασία να ανακαλύψω νέα πράγματα, να δημιουργήσω διαφορετικούς δρόμους που ίσως τελικά είναι καλύτεροι από τους πεπατημένους. Όταν χλευάζεις ένα δυσλεκτικό είναι σαν να χλευάζεις τον ίδιο σου τον πολιτισμό και είναι άνανδρο. Το θέμα με τη δυσλεξία με αφορά πάρα πολύ κι έχουμε προγραμματίσει κάποιες δράσεις προκειμένου να καλυτερεύσουν κάποια πράγματα στην Ελλάδα γιατί είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες».
«Έχω βάλει στόχο μέσα στο 2020 να ξεκινήσω τα γυρίσματα μιας ταινίας στην Ελλάδα. Στο συρτάρι μου έχω πολλά σενάρια κάποια τα έχω γράψει κι ο ίδιος».
Έχει γίνει μεγάλος ντόρος για την αμοιβή των Ευρωβουλευτών και δεν μπορώ να μην ρωτήσω ποιος είναι ο μισθός του. «Ακούγονται διαφορετικά ποσά. Τα έξοδα του Βελγίου είναι επί 3 από ότι στην Ελλάδα. Τα χρήματα που δίνονται στη δικαιοδοσία του Ευρωβουλευτή είναι 25.000 για να τα μοιράσει για έξοδα γραφείου, υπηρεσίες. Αν δεν τα μοιράσει καλείται να τα επιστρέψει».
Τα τελευταία χρόνια λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων είναι με μια βαλίτσα στο χέρι. Πως του φαίνεται τώρα η ζωή στις Βρυξέλλες; «Έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα πως για τα επόμενα τεσσερισήμισι χρόνια θα ζω με πολύ κρύο. Οι Βρυξέλλες είναι πολυπολιτισμικές και έχεις την αίσθηση πως ζεις στο κέντρο του κόσμου, ενώ το μέρος είναι πολύ μικρό -σκέψου πως είναι μικρότερες κι από τη Θεσσαλονίκη. Επίσης, εδώ όλοι σε κερνάνε σοκολάτες και βάφλες. Έχει πολύ πλάκα αντί να σου λένε «θέλετε ένα ποτήρι νερό», λένε «θέλετε ένα σοκολατάκι;». Δεν έχω καταφέρει να βγω πάρα πολύ, ένας Έλληνας δικηγόρος είναι ο ξεναγός μου, αλλά κάθε ημέρα που περνάει συμπαθώ όλο και περισσότερο αυτή την πόλη. Μου έχει κάνει εντύπωση πόσο κοινωνική είναι η νεολαία όταν είναι έξω σε μαγαζιά. Δεν έχω να σου πω ακόμα πολλά γιατί περνάω πολύ χρόνο στην Ευρωβουλή και εδώ μέσα τα έχω όλα από εστιατόριο μέχρι κομμωτήριο και γυμναστήριο, το οποίο όλο αυτό το διάστημα μόνο 10 φορές έχω καταφέρει να πάω».
Λίγο πριν κλείσω το μαγνητοφωνάκι του ζητάω να μου πει τι απολαμβάνει περισσότερο στα νότια προάστια. «Θα ήθελα να ζήσω στα νότια γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ. Κάθε φορά που είμαι στη Γλυφάδα ανοίγει η ψυχή μου. Το κλίμα της περιοχής, οι ρυθμοί της καθημερινότητας μου ταιριάζουν περισσότερο. Όταν βρίσκομαι στο Λος Άντζελες η ώρα που πέφτει ο ήλιος μου θυμίζει πολύ τα νότια. Θα ήθελα πολύ να είναι στα νότια η καθημερινότητα μου..».
Φωτοφραφίες: Ευαγγελία Δεδούση