ΑΝΙΜΑ, η ψυχή της Άγριας Ζωής στην Ελλάδα
Περάσαμε ένα μεσημέρι στην Καλλιθέα, στον σταθμό πρώτων βοηθειών του συλλόγου προστασίας και περίθαλψης άγριας ζωής ΑΝΙΜΑ.
- 18/06/2018
Είναι μεσημέρι Τρίτης, λίγο μετά τις 15:00. Μπαίνω στον σταθμό πρώτων βοηθειών άγριων ζώων και πτηνών της ΑΝΙΜΑ, στην οδό Μενελάου στην Καλλιθέα. Έχω ραντεβού με την Πρόεδρο του Συλλόγου, κα Μαρία Γανωτή. Τη συναντάω στο γραφείο της, ανάμεσα σε έναν υπολογιστή, πολλά χαρτιά, μία μεγάλη κούτα που γράφει «Κουκουβάγιες», πολλά μετρίου μεγέθους κλουβιά με πουλιά διαφόρων ειδών και ένα μεγάλο με τέσσερα σκαντζοχοιράκια που κοιμούνται. Τραβάω την καρέκλα και κάθομαι δίπλα τους.
Η Μαρία Γανωτή, που εκτός από Πρόεδρος είναι και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής, με καλωσορίζει. Πατάω το rec και της ζητάω να μου μιλήσει για την ΑΝΙΜΑ.
«Η λέξη ‘anima’ είναι λατινική. Δεν είναι αρκτικόλεξο. Σημαίνει ζωντανή ψυχή. Από αυτή βγαίνουν λέξεις όπως animal, animate, animation κλπ. Επίσης, η λέξη ΑΝΙΜΑ στα κεφαλαία γράφεται τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά με τον ίδιο τρόπο, οπότε ήταν μια καλή επιλογή ονόματος».
Η Πρόεδρος του συλλόγου, Μαρία Γανωτή, με έναν αργυροπελεκάνο
«Η ΑΝΙΜΑ δημιουργήθηκε το 2005 από ανθρώπους που έφυγαν από το Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων της Αίγινας. Είναι ένα σωματείο, η βασική δραστηριότητα του οποίου είναι η περίθαλψη και η επανένταξη άγριων ζώων. Παράλληλες δραστηριότητες είναι η περιβαλλοντική εκπαίδευση, οι εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των ανθρώπων».
«Δεν είμαστε μια φιλοζωική οργάνωση. Είμαστε μια οργάνωση κατά βάση ανθρωποκεντρική. Αντικείμενο παρέμβασής μας είναι η σχέση του ανθρώπου με την άγρια ζωή. Ο άνθρωπος είναι η αρχή κάθε δράσης μας».
«Αν κάποιος που θα βρει ένα τραυματισμένο ζώο δεν μπει στον κόπο να το μαζέψει και να το φέρει, εμείς δεν έχουμε δουλειά να κάνουμε».
«Όλα ξεκινούν, λοιπόν, από τον άνθρωπο που θα έχει την ευαισθησία να μπει σε αυτή τη διαδικασία, η οποία πολλές φορές έχει κάποιο μπελά και ίσως είναι κοστοβόρα. Μπορεί πχ κάποιος που θα βρει ένα ζώο να πρέπει να πληρώσει το ΚΤΕΛ ή το ταξί για να το στείλει εδώ. Πάντως, αυτό είναι που μας ενδιαφέρει και σε αυτό στοχεύουμε: Στον άνθρωπο. Στην ενημέρωση, στην ευαισθητοποίησή του, στη σχέση του με την άγρια ζωή».
Χουχουριστάκια (είδος γλαυκόμορφου νυχτόβιου πουλιού), έτοιμα για σταδιακή επανένταξη.
Δίπλα μου εξακολουθούν να κοιμούνται τα τέσσερα μικρά σκαντζοχοιράκια. Ξαφνικά, ένα από αυτά ανοίγει τα μάτια του. Χασμουριέται, τεντώνεται (δεν είχα ιδέα ότι αυτές οι αγκαθωτές μπαλίτσες κρύβουν από κάτω τους τόσο μακριά ποδαράκια), μετακινείται λίγα βήματα πιο πέρα και κουρνιάζει στη γωνία, κλείνοντας και πάλι τα μάτια του. Η κυρία Γανωτή συνεχίζει, εξηγώντας μου ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται όταν ένας πολίτης βρει ένα άγριο ζώο που έχει ανάγκη: «Αν είναι στην Αθήνα, τον παροτρύνουμε να μας το φέρει. Αν δεν είναι στην Αθήνα, τον καθοδηγούμε για το πώς να μας το στείλει ή, αν έχουμε κάποιον συνεργάτη εκεί κοντά, πώς να το παραδώσει στον συνεργάτη». Μπορεί όμως ένα μωρό να επιβιώσει από ένα ταξίδι τριών ή τεσσάρων ωρών με το ΚΤΕΛ; «Το μωρό δεν θα επιβιώσει με κάποιον που δουλεύει όλη την ημέρα ή δεν μπορεί να καταλάβει καθόλου πώς να το περιποιηθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, είναι καλύτερα να έρθει σε εμάς, για να έχει ελπίδες. Γενικά, πάντως, τα μωρά είναι πιο ανθεκτικά από ό,τι πιστεύουμε».
Η ώρα κοντεύει 15:30 και τη συζήτησή μας διακόπτει μια «εισαγωγή». Δύο κοριτσάκια, που υπολογίζω πως είναι περίπου 5-6 ετών, μπαίνουν μέσα στον σταθμό μαζί με τη μαμά τους, κρατώντας ένα χαρτόκουτο. Μία από τις εθελόντριες της ANIMA τις υποδέχεται στην είσοδο. Ανοίγει το κουτί και μας ενημερώνει ότι πρόκειται για ένα πεινασμένο και κάπως ζοχαδιασμένο κοτσυφάκι. Τα κοριτσάκια ενθουσιάζονται – η μία από τις δύο φωνάζει «Το ήξερα! Το είπα ότι είναι κοτσυφάκι!». Το μωρό ανοίγει επίμονα το στόμα του, σαν να περιμένει την τροφή του από τους γονείς του. Η μητέρα των δύο κοριτσιών δίνει μερικά στοιχεία για τη λίστα καταγραφής. Μαθαίνω ότι το μικρό βρέθηκε κάπου στη Νέα Σμύρνη.
Τα κοριτσάκια φεύγουν και η συζήτηση με την πρόεδρο της ΑΝΙΜΑ συνεχίζεται. Πριν προλάβουμε καλά καλά να θυμηθούμε πού είχαμε μείνει, ένα δεύτερο κουτί -αυτή τη φορά στα χέρια ενός 50αρη κυρίου- φτάνει στην είσοδο. Κι άλλο κοτσυφάκι. Η κυρία Γανωτή τον ρωτάει πού το βρήκε. «Είναι ακριβώς ίδια ηλικία με το άλλο, μήπως έπεσαν από την ίδια φωλιά», μου εξηγεί. Τελικά το συγκεκριμένο είχε βρεθεί στο Μοσχάτο.
Αγριογουρουνάκι που βρέθηκε στην Κόνιτσα με πρόβλημα στα πίσω πόδια, πιθανότατα από πτώση.
«Αυτό, αν μπορείς, θα ήθελα να το μεταφέρεις. Τον καταιγισμό εισαγωγών. Αυτό που μόλις είδες συμβαίνει συνέχεια, ειδικά αυτήν την περίοδο που έχουμε τα μωρά. Το τηλέφωνο χτυπάει κυριολεκτικά όλη την ημέρα. Έχουμε πολλά πουλάκια, αλλά έχουμε και αλεπουδάκια και σκαντζοχοιράκια και πάρα πολλές χελώνες – μωρά ή από τροχαία».
«Το βασικό λάθος που κάνουμε όταν βρίσκουμε ένα άγριο ζώο ή πτηνό είναι ότι νομίζουμε πως το πρώτο που θέλει είναι να φάει. Δεν είναι το πρώτο».
«Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε όταν βρούμε ένα ζωάκι είναι να το ηρεμήσουμε γιατί είναι σίγουρα σοκαρισμένο, αφού δεν είναι στη φυσική του κατάσταση».
«Οπότε, χρειάζεται ένα χαρτόκουτο με υπόστρωμα αντιολισθητικό και απορροφητικό -που μπορεί να είναι χαρτιά, πετσέτες, εφημερίδες- και ησυχία. Όταν βρίσκουμε πουλί, απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουμε κλουβί για τη μεταφορά του. Και επίσης δεν τα ταΐζουμε πριν επικοινωνήσουμε με την ΑΝΙΜΑ, για να δούμε τι θα ταΐσουμε, πότε και πόσο. Επίσης, δεν δίνουμε γάλα. Απαγορεύεται αυστηρά. Ούτε καν στα θηλαστικά. Ίσως σε αυτά δώσουμε μόνο κατσικίσιο, αλλά αυτό θα γίνει σε συνεννόηση με εμάς. Οι πρώτες κινήσεις λοιπόν είναι ησυχία, ζέστη σε περίπτωση που κάνει κρύο και μετά νερό. Για να το ζεστάνουμε, μπορούμε να τοποθετήσουμε κοντά στο κουτί ένα θερμαντικό σώμα ή ένα πορτατίφ, ή μπορούμε να βάλουμε μέσα στο κουτί ένα μπουκάλι με ζεστό νερό».
«Η παρέμβαση από έναν άνθρωπο που θα βρει ένα ζώο δεν είναι πάντα απαραίτητη, ίσως δεν είναι και επιθυμητή. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η παρέμβαση χρειάζεται όταν συναντάει κανείς ένα ζώο που καταλαβαίνει πως είναι ανήμπορο, για διάφορους λόγους. Σε κάθε περίπτωση, εμείς δίνουμε οδηγίες για το πότε πρέπει να γίνει παρέμβαση και πότε όχι. Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι, αν γίνεται, να μας πάρουν τηλέφωνο».
«Για παράδειγμα, μας έφεραν πρόσφατα ένα ελαφάκι. Δεν έπρεπε να το φέρουν. Έπρεπε να μείνει εκεί. Είναι κοριτσάκι και βρέθηκε στην Πάρνηθα από περιπατητές. Μας το κατέβασαν από το βουνό και αναγκαστικά το κρατήσαμε γιατί, από την ώρα που θα κατέβει, θα το πιάσουν άνθρωποι κλπ, είναι δύσκολο να πάει πίσω, εκτός κι αν έχεις κάποιον να παρακολουθεί. Γενικώς, αυτό που αξίζει να ξέρουμε είναι πως οι γονείς των θηλαστικών-η μαμά κυρίως- αφήνουν πολύ συχνά τα μωρά κάπου κρυμμένα. Αν το ζώο που θα βρούμε είναι ήρεμο και καλοταϊσμένο και όχι ένα ζώο που τρέχει ή κλαίει σε ένα ξέφωτο, τότε σημαίνει ότι το ζώο περιμένει τη μαμά του. Και να μην τη δούμε, είναι ασφαλές. Η μαμά δεν θα έρθει όσο μας νιώθει εκεί. Το αφήνουμε, λοιπόν, ήσυχο. Αν το ζώο τρέχει μέσα στο δρόμο ή φαίνεται ταλαιπωρημένο, χτυπημένο ή κινδυνεύει να το φάει κανένας σκύλος, τότε το παίρνουμε».
«Αν πάλι κάποιος βρει ένα μικρό νυκτόβιο πουλί, πουπουλένιο, ξέρουμε ότι είναι η φωλιά πάνω του. Θα του εξηγήσουμε, λοιπόν, πώς να κάνει μια τεχνητή φωλιά και να το ξαναβάλει στο δέντρο για να έρθουν οι γονείς να το ταΐζουν. Στα πτηνά η οσμή του ανθρώπου δεν έχει σημασία για το αν θα τα δεχθεί η μαμά τους. Τα πιάνουμε χωρίς πρόβλημα. Αλλά, ακόμα και στα θηλαστικά, δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα τα δεχθεί. Το ένστικτο της μάνας είναι πολύ δυνατό».
«Εμείς είμαστε εδώ 365 μέρες το χρόνο. Ακόμα και το Πάσχα είμαστε εδώ, απλώς κλείνουμε λίγο νωρίτερα. Ανοίγουμε κάθε μέρα στις 9:00. Το καλοκαίρι κλείνουμε στις 20:00, τoν χειμώνα στις 19:00. Σάββατα και Κυριακές κλείνουμε λίγο πιο νωρίς. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί κανείς να μας βρει στα τηλέφωνα ή και μέσα από το facebook για να του δώσουμε οδηγίες. Πολύ συχνά απαντάμε σε κλήσεις ακόμα και στις 12 το βράδυ – ή και σε ακόμα χειρότερες ώρες».
Χρήσιμες Πληροφορίες:
Πώς μπορείς να βοηθήσεις την ANIMA:
Ο σύλλογος δεν έχει άλλο έσοδο εκτός από τις δωρεές. «Χρηματοδοτούμαστε κατά το ένα τρίτο από τον κόσμο. Τα υπόλοιπα καλύπτονται από ιδρύματα και κάποιες μικρές εταιρικές χορηγίες. Όμως η κατάσταση έχει δυσκολέψει. Ποτέ δεν είχαμε αποθεματικό, αλλά τώρα έχουμε αρχίσει να μην μπορούμε καν να βγάλουμε τον μήνα» μου λέει η κα Γανωτή. «Οι περισσότεροι εδώ είναι εθελοντές και έχουμε και πέντε άτομα στο προσωπικό. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να βοηθήσει με εθελοντική εργασία. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να πλένει μπολάκια, να σκίζει λωρίδες από εφημερίδες, να καθαρίζει τα κλουβιά… Στη συνέχεια, αν θέλει, μπορεί να μάθει να ταΐζει και όσο προχωράει μπορεί να μάθει να πιάνει τα αρπακτικά από τα κλουβιά και να κάνει όλο και πιο εξειδικευμένες εργασίες. Μπορεί κάποιος να έρθει και για μία μόνο ώρα την ημέρα να βοηθήσει, αρκεί να έρθει στην ώρα που θα δηλώσει ότι θα το κάνει. Επίσης, μας είναι πολύτιμη η προσφορά σε είδος. Χρειαζόμαστε εφημερίδες, πετσέτες, πήλινα μπολάκια, καθαριστικά, σαπούνια και αναλώσιμα για το σπίτι, πχ σφουγγάρια. Και έχουμε ανάγκη από ειδικές τροφές – κατά διαστήματα δημοσιεύουμε τις ανάγκες μας σε τροφές στη σελίδα μας στο facebook».
Ενίσχυσε οικονομικά την ΑΝΙΜΑ:
–Με 20 ευρώ καλύπτεις τη διατροφή ενός αρπακτικού για μία εβδομάδα.
–Με 50 ευρώ καλύπτεις τη διατροφή ενός ψαροφάγου πουλιού ή 10 μικρών θηλαστικών για ένα μήνα.
–Με 100 ευρώ προσφέρεις τα υλικά μιας επέμβασης σε ένα τραυματισμένο ζώο.
–Με 250 ευρώ καλύπτεις τη διατροφή των αρπακτικών σε επανένταξη για ένα μήνα.
Μπορείς επίσης να επιλέξεις την ετήσια συνδρομή των 12 ευρώ. Με μόλις 1 ευρώ το μήνα, θα συμβάλεις ενεργά στο έργο του συλλόγου.
Αριθμοί τραπεζικών λογαριασμών:
EUROBANK: 0026-0052-21-0101152035 / IBAN: GR46 0260 0520 0002 101 0115 2035
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: 5037-055201-578 / ΙΒΑΝ : GR79 0172 0370 0050 3705 5201 578
Επικοινωνία:
ΑΝΙΜΑ, Μενελάου 134, Καλλιθέα Αττικής
Τηλέφωνα: 2109510075 – 6972664675, E-mail: wildlifecare@gmail.com
http://www.wild-anima.gr , https://www.facebook.com/anima.gr/
φωτογραφίες: ANIMA