Καλό ταξίδι παπά-Μάρκο
Από κάποιους αγαπήθηκε και από άλλους πολεμήθηκε. Υπήρξε αδιαμφισβήτητα μια από τις χαρακτηριστικές φιγούρες στη Γλυφάδα και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόταν τη θρησκεία τον έφερε μέχρι και σε προστριβές με την ίδια την Εκκλησία. Αυτός ήταν ο παπά-Μάρκος.
- 28/03/2014
Ο παπά-Μάρκος είχε πάντα μια μεγάλη αγάπη για τη θρησκεία, αλλά την οραματιζόταν πάντα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Αυτή την ιδιαίτερη νότα που έδινε μέσα από τις ομιλίες του αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ήξερε να αγαπά, έγινε αντιληπτή από τον κόσμο που με τη σειρά του, τον μετέτρεψε άθελα του σε ένα σύμβολο. Ο παπά-Μάρκος μπήκε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1950. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του τραβούσε φωτογραφίες και παράλληλα έψελνε στις εκκλησίες.
Η αλήθεια είναι πως λίγοι από εμάς θα μπορούσαμε να ξέρουμε το ακριβές ιστορικό και το βιογραφικό του. Μείναμε όμως σε ένα άλλο κομμάτι, το πιο ξεχωριστό από όλα. Πώς ο παπά-Μάρκος κήρυττε την θρησκεία με την ίδια αγάπη που έκανε πριν χιλιάδες χρόνια ένας ξυλουργός από τη Ναζαρέτ. Ότι έμεινε πιστός στη θρησκεία αλλά πολύ περισσότερο στον ίδιο τον άνθρωπο, μέσα από την πιο επαναστατική εντολή που ειπώθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας: Το «αγαπάτε αλλήλους». Ο παπά-Μάρκος που γνώρισε η Γλυφάδα δεν χρειάστηκε ποτέ να διδαχθεί την αγάπη από κάποιον τρίτο. Ήταν κάτι το οποίο έβλεπε ο κόσμος καθημερινά.
«Θυμάμαι πως έπαιρνε ταξί και έπαιρνε σβάρνα τα νοσοκομεία για να κοινωνήσει τους αρρώστους. Κουβαλούσε πάντα και τρόφιμα τα οποία τα μοίραζε» αναφέρει η κα. Βάσω που για 20 ολόκληρα χρόνια έμενε στη Βασίλη Τσιτσάνη και βίωσε τις ημέρες του παπά-Μάρκου στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου μέσα στο γκολφ.
Έχω συγκεκριμένες αναμνήσεις από τον παπά-Μάρκο, ο οποίος υπήρξε για χρόνια φίλος της οικογένειας μου, αλλά και ο ιερέας που με βάφτισε. Καταρχάς θυμάμαι πως τις ημέρες του Πάσχα, ο Άγιος Δημήτριος είχε τόσο πολύ κόσμο που όμοιο του δύσκολα έβλεπες στις εκκλησίες. Ιδιαίτερα την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο, μια τεράστια πομπή ανθρώπων που γύριζαν το γκολφ με τα κεριά, τον ακολουθούσε σε μια από τις πιο συγκινητικές τελετές.
Ο ίδιος αναφέρει στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Ίντερνετ πως ο Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης Αγαθάγγελος, ήταν ο λόγος που του έκλεισαν το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου. Όμως ο παπά-Μάρκος συνέχιζε να τελεί τα θεία μυστήρια, τόσο στο διπλανό κελί του ναού, όσο και στην είσοδο του γκολφ από τη Βασίλη Τσιτσάνη. Όσοι υπήρξαν πιστοί στον παπά-Μάρκο, θα θυμούνται πως ο ιερέας είχε τελέσει σίγουρα και την Ανάσταση στον προαύλιο χώρο, τουλάχιστον για 1-2 φορές. Η τελευταία μου επαφή μαζί του ήταν πριν πολλά χρόνια, όταν μου είπε: «Ο Θεός είναι μέσα σου. Και το μόνο που ζητά από σένα, είναι να αγαπάς».
Αυτός ακριβώς ήταν ο παπά-Μάρκος που γνώρισε η Γλυφάδα. Ένας ιερέας που απείχε από όσους γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ένας ιερέας που η τότε νεολαία τον ανέφερε ως παράδειγμα για να στραφεί ο κόσμος στην Εκκλησία. Και ακόμη και αν κάποιοι επικαλέστηκαν την αγάπη του για το κρασί ως τον κύριο λόγο της απομάκρυνσης του, η ουσία είναι μια: Ότι ο παπά-Μάρκος υπήρξε από τους λίγους ιερείς που ήταν πραγματικά ανθρωπιστής. Που στάθηκε δίπλα στον κόσμο και στις ανάγκες του με πράξεις και όχι με ξύλινα λογίδρια που για αιώνες δεν εξυπηρέτησαν κανένα.
Δεν ξέρω αν ήταν ο καλύτερος ιερέας που είδαμε, αν ήταν τελικά παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή. Αυτό θα το κρίνει ο κόσμος από τις προσωπικές επαφές που είχε μαζί του. Υπήρξε σίγουρα όμως ένας άνθρωπος, που διέδιδε το μοναδικό αληθινό μήνυμα που υπάρχει εκεί έξω και που συνήθιζε να βροντοφωνάζει στον κόσμο.
«Αγάπη ρε σεις!»