Κανείς δεν έκανε πετάλι σαν τον Smash
Ο Αλέξανδρος Παπαμιχαλόπουλος είναι από μόνος του μια δίκυκλη ιστορία. Μια ιστορία που ακούει στο όνομα Smash και που επάξια αξίζει μια θέση στους local heroes.
- 13/10/2015
«Είχε μεγάλη πλάκα το πως ξεκίνησε αυτό το παρατσούκλι. Ο πατέρας μου ειχε μαγαζιά στη Γλυφάδα για πολλά χρόνια. Σε ένα από αυτά -αφού τον έπεισα εγώ- είχε ηλεκτρονικά και μερικά μπιλιάρδα. Το ονόμασε Smash και χάρη σε αυτό χρωστάω και εγώ το ψευδώνυμο. Οι φίλοι με έβλεπαν και έλεγαν ‘‘Ο Αλέξανδρος ο Smash’’». Μέχρι σήμερα, ο παλιός παιδότοπος δίπλα στα Queen, είναι συνδεδεμένος με χιλιάδες αναμνήσεις για τον καθένα μας ξεχωριστά. Αναμνήσεις που συνδέονται από το φορτηγό και το skate, μέχρι τις αμμοδόχους και την ξύλινη γέφυρα. Για τον Αλέξανδρο ωστόσο, ο παιδότοπος και συγκεκριμένα το σημείο μάζωξης των skaters και όσων έκαναν BMX, είναι αναμνήσεις που έβαλαν τα θεμέλια τους για το σήμερα. Ίσως και γι’ αυτό να χαμογελάει ενώ κοιτάει τον χώρο γύρω-γύρω.
«Ο παιδότοπος ήταν αυτό που λέμε κλασσικό σημείο αναφοράς ραντεβού για εμάς. Συγκεντρωνόμασταν εδώ και μπορεί να βρισκόμασταν στη συνέχεια και στον Άγιο Κοσμά. Ή στον Κρεμασμένο Λαγό. Δεν νομίζω πως υπήρχε σημείο το οποίο δεν το είχαμε οργώσει με τα ποδήλατα». Μοιραζόμαστε κάποιες αναμνήσεις και μαζί. Του αναφέρω το αναψυκτήριο του παιδότοπου, τις παλιές καλές στιγμές των 90s. Τότε που ο κόσμος έκανε ουρά για να βρει ένα τραπέζι. Χαμογελάει και πάλι. Είναι τόσο καλός που θυμάται μέχρι και ποια μάρκα πορτοκαλάδες έφερνε ο ιδιοκτήτης. Ο Smash είχε μια δεύτερη μικρή ζωή γύρω από το ποδήλατο. Μια ίσως διπλή ζωή. Σαν αυτή που κάνουν οι παντρεμένοι με τις ερωμένες τους. Στη προκειμένη περίπτωση, η μόνη ερωμένη στη ζωή του Αλέξανδρου, ήταν το BMX του. «Μας θυμάμαι να πέρνουμε φόρα από την άλλη άκρη του παιδότοπου, με στόχο να φτάσουμε με άλμα μέχρι εκείνο το φυτό». Ο ενθουσιασμός του και μόνο, δείχνει πως κάτω από τον 38χρονο Smash κρύβεται ακόμα ένα παιδί. Ένα παιδί που, το ποδήλατο για εκείνο, δεν ήταν απλώς μια φάση της ζωής του.
«Εκείνη την εποχή για να πάρεις ένα καλό ΒΜΧ, χρειαζόσουν από 100 μέχρι 150.000 δραχμές. Ένα καλοκαίρι είχα σπάσει δύο τιμόνια και ένα σκελετό». Βλέπει την έκπληξη μου και γελάει. «Ναι ναι σκελετό! Κόπηκε στη μέση μετά από σύγκρουση». Για να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα, ο Smash έκανε διάφορες δουλειές, παρ’ όλο που είχε την σίγουρη αποκατάσταση από τις επιχειρήσεις της οικογένειας του. Έχει δουλέψει ως σερβιτόρος και οι περισσότεροι Γλυφαδιώτες θυμούνται πως μια περίοδο πέρασε και από τα McDonald’s. «Δεν φοβόμουν ποτέ τη δουλειά. Ποτέ όμως».
Για τους «παλιούς», ο Smash δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι νεώτεροι όμως θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν ήταν απλά ένα παιδί που έκανε κοπάνες στο σχολείο για να τριγυρνά με το ποδήλατο χωρίς λόγο. Ο Smash αποτέλεσε κομμάτι μιας stunt BMX σκηνής, όταν εκείνη δεν είχε καν γεννηθεί. Όταν το MTV δεν την είχε κάνει διάσημη, όταν στον Χολαργό δεν είχαν κατασκευαστεί εγκαταστάσεις για το εν λόγω «άθλημα», όταν τα ξένα περιοδικά όπως το RIDE τα γνώριζαν μόνο οι πάρα πολύ ψαγμένοι. «Εμείς δεν είχαμε εκπομπές και οδηγούς. Ό,τι κάναμε, το κάναμε μόνοι μας και το δοκιμάζαμε μόνοι μας. Δεν υπήρχε safe προσέγγιση σε αυτό. Υπήρχε πειραματισμός και φυσικά συνέπειες. Θυμάμαι μια φορά που κάναμε κόλπα στις μαρίνες, εκεί που ήταν το λούνα-παρκ και κάτι τυποι από την τηλεόραση μας ζήτησαν να μας τραβήξουν βίντεο. Δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους κάτι τέτοιο. Όλα αυτά τους έμοιαζαν εξωπραγματικά». Στην ηλικία των 16-17, ο Smash κατέβαινε με ταχύτητα την Κονδύλη, την οδό που στεγάζεται το Α.Τ. Γλυφάδας. Μια οδηγός άνοιξε την πόρτα της και εκτόπισε τον Smash από το ποδήλατο. Το ότι ζει είναι θαύμα. Και με μία μικρή βοήθεια από τα 21 ράμματα στο ύψος του αριστερού αυτιού. Ο ίδιος γελάει με αυτό. Μέχρι και τώρα, έχει την τεχνική για τρικς καιλοιπά κόλπα.
«Ήρθα πρόσφατα εδώ με τα παιδιά μου. Ζήτησα το ποδήλατο από έναν πιτσιρικά για δύο λεπτά και με κοίταξε περίεργα. ‘‘Ξέρεις να κάνεις;’’ με ρωτάει. Γυρνάει ο διπλανός του και του λέει ‘‘Ρε ξέρεις ποιος είναι αυτός; Είναι ο Smash’’». Εκείνη η επίσκεψη στον παιδότοπο ως μπαμπάς, ήταν κάτι πολύ παραπάνω για το Smash. «Σημαίνει πολλά που έφερα τα παιδιά μου στον τόπο που μεγάλωσα» δηλώνει, κοιτώντας νοσταλγικά την άδεια από ποδήλατα περιοχή. Η μόνη φιγούρα που «στοιχειώνει» τον χώρο της συνέντευξης, είναι αυτή ενός πιτσιρικά που οδηγεί με τον πατέρα του ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. Ποιος ξέρει, ίσως ο Smash να είδε τον εαυτο του με τα παιδιά του και γι’ αυτό να μου τους δείχνει χαμογελώντας. Τον ρωτάω αν θα τον πείραζε ν’ ασχοληθούν τα παιδιά του επαγγελματικά με το skate ή το BMX. «Λόγω κάποιων καταστάσεων που βίωσα μικρός, τα παιδιά μου μπορούν ν’ ακολουθήσουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Επίσης –θέλω να το πω αυτό- χρειαζόμαστε περισσότερες παιδικές χαρές. Χαίρομαι που ο δήμος έχει δώσει σημασία στον παιδότοπο και θέλει να κάνει κάτι γι’ αυτόν».
Ο Smash είναι πλέον υπαξιωματικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Το πρώτο του ΒΜΧ είναι πλέον ένα πολύτιμο δώρο που βρίσκεται στην κατοχή του ανιψιού του. Θυμάται τόσο καλά τον παιδότοπο και την τριγύρω Γλυφάδα, που θα μπορούσε να σου σχεδιάσει και χάρτη. Λίγο πριν το τέλος της φωτογράφισης τον ρωτάω τι του λείπει περισσότερο από τη Γλυφάδα.
«Μου λείπει εκείνος ο κόσμος της ρε συ. Ο παλιός, ο καλός, ο όμορφος κόσμος της».