Mad Clip: Μια κουβέντα με τον πιο επιτυχημένο νότιο rapper
Οι αναμνήσεις του «Αμερικάνου» Mad Clip, του ράπερ που εκπροσωπεί επάξια τον δρόμο.
- 13/03/2019
Είναι αδιαμφισβήτητα από τα κορυφαία ονόματα του εγχώριου rap και ένα από τα βαριά κανόνια της Capital Records. Ξεκίνησε την πορεία του τραγουδώντας στα αγγλικά (όντας μισός Αμερικάνος), όμως, με την πρώτη του ελληνόφωνη προσπάθεια, το «Είμαι τρελός», χτύπησε φλέβα χρυσού. Σχεδόν κυριολεκτικά. Ο λόγος για τον Mad Clip, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια σκαρφαλώνει στην κορυφή των trends του YouTube με κάθε νέο του κομμάτι, ξεπερνώντας σε νούμερα μέχρι και πασίγνωστους λαϊκούς τραγουδιστές. Από το «Dealer», μέχρι το «Κίνητρο», το «Όπλο» και το «Komma Komma», κάποια εκατομμύρια views δρόμος για τον 31χρονο καλλιτέχνη ο οποίος πλέον συνεργάζεται (όπως όλο το ρόστερ της Capital) με την Panik Records.
Αυτό που ίσως να μην γνωρίζει πολύς κόσμος, είναι πως πρόκειται για βέρο «Παλαιοφαληριώτη» που μεγάλωσε μεταξύ Νοτίων Προαστίων και Νέας Υόρκης. Πριν από λίγες μέρες τον συνάντησα σε ένα από τα στέκια του, ήπιαμε καφέ και μιλήσαμε για τα πρώτα του βήματα στη μουσική, τις εφηβικές του αναμνήσεις και τις αλητείες που έκανε μικρός στους δρόμους της Γλυφάδας, του Ελληνικού και φυσικά, του Παλαιού Φαλήρου.
Ποια είναι η σχέση σου με τα νότια και πότε ξεκίνησε;
Από την πλευρά του πατέρα μου ήταν όλοι Φαληριώτες, αλλά εγώ μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη. Πρώτη φορά ήρθα ως πιτσιρικάς για διακοπές και ερωτεύτηκα την Ελλάδα. Σε σχέση με την Αμερική ήταν η μέρα με τη νύχτα, ειδικά τότε. Όταν ήμουν δεκατριών ήρθαμε για να μείνουμε μόνιμα στο Παλαιό Φάληρο και λόγω των καταστάσεων, χώρισαν οι δικοί μου, πηγαινοερχόμουν Ελλάδα – Αμερική. Η ευρύτερη περιοχή είχε ένα Αμερικάνικο ύφος και πολλά παιδιά από Αμερική, Καναδά και Αγγλία, οπότε ένιωθα εξαρχής άνετα. Ο φίλος μου ο Constantine the G και ο N.O.E. είχαν φτιάξει τότε ένα γκρουπ, τους Outkast Excellence και το 2004 μπήκα και εγώ σε αυτό. Αράζαμε Γλυφάδα πάρα πολύ και αισθανόμουν πως ήμουν Αμερική, ήταν πολύ έντονη η παρουσία της Αγγλικής γλώσσας. Τριγυρνούσαμε σε όλες τις περιοχές των νοτίων, παίζαμε ποδόσφαιρο, κάναμε bmx, αλλά λόγω του rap το μεγαλύτερο διάστημα το περνούσα στη Γλυφάδα. Πάντως, όταν ήμουν στην Ελλάδα ένιωθα πως έβρισκα την ταυτότητά μου.
Υπήρχε τότε το hip – hop στοιχείο στους δρόμους των νοτίων;
Τότε, είχε αρχίσει σιγά – σιγά να θεωρείται in, όμως, δεν είναι το ίδιο με σήμερα. Αν περπάταγες με ένα καπέλο στο κεφάλι, ή φορώντας φαρδύ παντελόνι σου φώναζαν στον δρόμο, ειρωνικά, «yo». Έχω τσακωθεί πολλές φορές μικρός γι’ αυτό το πράγμα. Μιλάμε για μια εποχή που ο Νίκος Βουρλιώτης ήταν νούμερο ένα και τα r&b πάρτι είχαν πάρει μια καλή ροή. Δεν ήταν βέβαια όπως σήμερα τα πράγματα.
Πού σύχναζες εκείνη την εποχή;
Πηγαίναμε πολύ στο Galea, Balux, Bo, μετά είχαν κάνει το Deco και πηγαίναμε και εκεί. Είχα γνωρίσει έναν πολύ καλό μου φίλο, τον Βαγγέλη Σταύρου, στο Mercedes στη Γλυφάδα. Βγαίναμε πολύ, ήμασταν συνέχεια στην πρίζα εκείνη την εποχή. Περάσαμε και μία φάση που λιώναμε στα internet cafe, παίζαμε Counter Strike μέχρι το πρωί. Θυμάμαι ότι έπεφτε μέχρι και ξύλο μέσα στο μαγαζί. Τότε ήταν πολύ μόδα τα net cafe, πήγαιναν οι κοπέλες, οι μάγκες, όλοι. Αράζαμε πολύ και στο ξύλινο πάρκο (τον Παιδότοπο) στη Γλυφάδα. Μαζευόμασταν όλα τα «καλά» παιδιά, αλκοόλ, τσιγάρα και freestyle. Υπήρξε και μία εποχή που τη βγάζαμε πολύ απέναντι από το Sussex, αν το θυμάσαι. Επίσης, όσο περίεργο και μακάβριο κι αν ακούγεται, έχω καπνίσει άπειρα τσιγάρα μέσα στο αγγλικό νεκροταφείο στο Φάληρο (γέλια).
Πολλές φορές άτομα άλλων περιοχών θεωρούν ότι τα νότια δεν έχουν αλητεία, εσύ πώς το έχεις βιώσει αυτό; ΄
Κάθε περιοχή έχει τους μάγκες της. Κάθε μέρος έχει τα άτομα που είναι about the business.
Έκανες αλητείες;
Ναι, κάναμε τις αλητείες μας, δεν ήμασταν άγιοι. Για να επιβιώσουμε κάναμε τις δουλειές μας. Υπήρχε γενικότερα αρκετή παρενόχληση από την Αστυνομία, είχαν φάει «δεσίματα» κάποια καλά άτομα δικά μας και αυτό χάλασε λίγο την κατάσταση εκεί που αράζαμε. Με την Αστυνομία είχαμε θέματα. Τώρα, να παίξουμε ξύλο με άλλους, εντάξει, είναι καθημερινά πράγματα, κάποτε ζούσαμε γι’ αυτά.
Σε ποιο μαγαζί έπιασες για πρώτη φορά μικρόφωνο στη ζωή σου;
Στο Jester’s. Εκεί γινόντουσαν όλα, breakdance, διαγωνισμοί χορού, battes με freestyle, τα πάντα. Ήταν ένας dj που μέσα στη βραδιά έβαζε instrumentals από γνωστά τραγούδια και εμείς χώναμε από πάνω. Ήταν το highlight της βραδιάς. Αργότερα, χάρη στον Tofique, αδερφικό μου φίλο και μέντορα, μπήκα για πρώτη φορά στον κόσμο των κλαμπ. Τότε, ράπαρα κυρίως στα αγγλικά και έψαχνα τα πατήματά μου και ο Tofique ήταν ένας πολύ δυνατός MC και με ανέβαζε στη σκηνή. Σε διάφορα μαγαζιά στα νότια και στο κέντρο. Έτσι άρχισα να δικτυώνομαι σιγά – σιγά. Μέχρι το 2016 που έκανα το «Είμαι Τρελός» τραγουδούσα στα αγγλικά.
Είχες πάντα το όνομα Mad Clip;
Ναι, από την αρχή.
Πώς βγήκε;
Money and Drugs, Can’t Live in Poverty.
Μοιάζουν το Παλαιό Φάληρο και η Γλυφάδα τόσο πολύ με το Μαϊάμι όσο λένε όλοι;
Κοίτα, έχει καλό καιρό, φοίνικες, θάλασσα, κλαμπάκια σχεδόν πάνω στο νερό, οπότε σου βγάζει όντως αυτό το vibe.
Ποια είναι τα στοιχεία που γουστάρεις στο Παλαιό Φάληρο;
Το γεγονός ότι κάνεις προς τα δεξιά και σε λιγότερο από δέκα λεπτά είσαι κέντρο. Πας προς τα αριστερά και βγαίνεις Γλυφάδα. Νιώθω πως είναι ακριβώς στη μέση με αυτά που θέλω να κάνω, συνδυάζει το city life του κέντρου με τη χαλαρότητα της Γλυφάδας και της Βούλας.
Νιώθεις νότιος;
Φαληριώτης νιώθω, όταν με ρωτάνε δηλαδή αυτό λέω. Θέλω να πάρω όλα τα Νότια στην πλάτη μου και να τα εκπροσωπήσω. Παίρνω αγάπη από όλες τις περιοχές και πάω παντού. Όταν με γνωρίζει ο άλλος καταλαβαίνει αν είμαι αυθεντικός σαν χαρακτήρας. Ωστόσο, δεν μου αρέσει να βάζω σύνορα. Εκπροσωπώ τα νότια, αλλά έχω σεβασμό και παίρνω σεβασμό από όλες τις περιοχές.
Για το τέλος θέλω να προτείνεις, σε όποιον διαβάζει τη συνέντευξη, έναν νέο rap καλλιτέχνη από τα νότια.
Νέο rap αίμα από τα νότια αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι είναι οι ATC. Μου θυμίζουν πολύ τους Outkast Excellence. Μου βγάζουν το vibe που είχαμε εμείς τότε. Τους στηρίζω επειδή είναι αληθινοί και ταλαντούχοι.
