Μαρία Ηλιάκη: Όλη η ζωή της είναι στη Νέα Σμύρνη
Η Μαρία Ηλιάκη είναι γέννημα-θρέμμα Νεοσμυρνιώτισσα και μας ξεναγεί στις παιδικές και εφηβικές της αναμνήσεις από την αγαπημένη της γειτονιά.
- 09/04/2019
Αυτόν τον καιρό ασχολείται αποκλειστικά με το site της mariailiaki.gr -γεμάτο από προτάσεις μόδας, ομορφιάς και στιλ- και το λογαριασμό της στο Instagram. Η Μαρία ωστόσο βρήκε λίγο χρόνο να μας μιλήσει για όσα αγαπάει και για όσα ζει στην περιοχή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε: τη Νέα Σμύρνη.
Ποια είναι η σχέση σου με τη Νέα Σμύρνη;
Εγώ γεννήθηκα στη Νέα Σμύρνη. Απέναντι από το γήπεδο του Πανιωνίου. Όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις είναι στο στενό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το γήπεδο. Ανέβαινα στην ταράτσα για να βλέπω τους αγώνες. Δεν χρειαζόταν να πηγαίνω καν στο γήπεδο.
Ήσουν Πανιώνιος;
Όχι. Ποτέ! Ο μπαμπάς μου είναι ΑΕΚ και τον ακολούθησα και εγώ και όταν πήγαινα στο γήπεδο ήμουν πάντα στις κερκίδες των Αεκτζήδων. Δεν αισθάνθηκα ποτέ τύψεις που δεν ήμουν Πανιώνιος.
Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση σου στη Νέα Σμύρνη από τα παιδικά σου χρόνια;
Εκεί πήγα νηπιαγωγείο, εκεί πήγα σχολείο, εκεί ήταν η ζωή μου όλη. Είναι δύσκολο να ανασύρω μία μόνον ανάμνηση. Ωστόσο μία που μου έρχεται τώρα είναι στην κάτω πλευρά της Νέας Σμύρνης που υπήρχε ένα ζαχαροπλαστείο το οποίο το είχε ο κύριος Θωμάς που έφτιαχνε φανταστικές πάστες. Εκεί πήγαινε ο μπαμπάς μου κάθε απόγευμα και έπαιζε τάβλι με τους φίλους του και εγώ ως παιδί πήγαινα μαζί του γιατί του είχα αδυναμία. Εκεί έπαιζα με το φίλο μου το Γιώργο, ο οποίος ήταν ο γιος του ζαχαροπλάστη και ο πρώτος φίλος που έκανα. Με αυτόν έπαιζα εκεί κάθε απόγευμα και έτρωγα και καμία πάστα, συνήθως “ποντικάκι”, οπότε όπως καταλαβαίνεις ήμουν τροφαντούλα και κάθε βράδυ που γύριζα σπίτι έπρεπε να απολογηθώ στη μαμά μου γιατί έφαγα πάλι πάστα. Το Γιώργο τον συνάντησα πρόσφατα μετά από πάρα πολλά χρόνια και τα θυμηθήκαμε όλα από την αρχή.
Εφηβικές αναμνήσεις;
Θυμάμαι ότι στο γυμνάσιο ήμασταν μία μεγάλη παρέα από γυμνασιόπαιδα και λυκειόπαιδα, 20 άτομα, που πηγαίναμε παντού μαζί. Υπήρχε μία καφετέρια στο εμπορικό κέντρο της Νέας Σμύρνης στο ισόγειο, ήταν η μόνη που μας χωρούσε γιατί ήταν και ψιλοάδεια και οι κοπάνες που κάναμε από το σχολείο είχαν ως τελικό προορισμό αυτή την καφετέρια. Με αυτή την παρέα κάναμε πάντα μαζί Πρωτοχρονιά, Χριστούγεννα, πηγαίναμε σ’ ένα rock bar που λεγόταν “Επιτόκιο” κάθε Παρασκευή βράδυ. Ήταν από τα πιο θρυλικά μπαρ στην Νέα Σμύρνη. Υπάρχει ακόμα. Υπήρχε επίσης ένα μπιλιαρδάδικο θρυλικό το Black Ball, όπου πήγαιναν τα αγόρια και εμείς τα κορίτσια ακολουθούσαμε και όπως καταλαβαίνεις υπήρχαν και τα σχετικά φλερτ εκεί. Και επίσης από τις εφηβικές μου αναμνήσεις δε θα ξεχάσω ποτέ από την άλλη πλευρά του γηπέδου το τυροπιτάδικο του κύριου Νίκου με την πιο ωραία τυρόπιτα στη Νέα Σμύρνη. Αν και εγώ τώρα μένω στο Άλσος όταν με πιάνει μια νοσταλγία, κάνω μία βόλτα στο τετράγωνο της γειτονιάς που μεγάλωσα, περνάω από το σχολείο μου, πάω στον μπαμπά μου στο πατρικό μου να τον πάρω για βόλτα και περνάω από τον κύριο Νίκο για καφέ και τυρόπιτα.
Έχει η περιοχή σου κάποιον local hero;
Τη μοδίστρα μου, την κυρία Κατερίνα, στο εμπορικό κέντρο της Νέας Σμύρνης. Είναι στο 2ο όροφο. Εκτός από το ότι είναι φανταστική μοδίστρα και οτιδήποτε και να της έχω πάει από ρούχα μου- ακόμα και αυτά που δεν φτιάχνουν- εκείνη μου τα έφτιαξε, κάνει και τρομερή ψυχοθεραπεία. Την ξέρουν όλοι στην πλατεία. Έχει άποψη για τα πάντα και εγώ όταν θέλω να μου φτιάξει η διάθεση πάω και πίνω καφέ μαζί της. Με κερνάει καφέ από το Μπλε και εγώ εκείνη γλυκό. Καθόμαστε στο ραφείο της, τα λέμε, μου φτιάχνει το ρούχο μου, το περιμένω, το παίρνω και φεύγω.
Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια στην Νέα Σμύρνη;
Συνήθως πηγαίνω για περπάτημα και τρέξιμο στο Άλσος.
Και όταν γυρίζεις σπίτι κουρασμένη από τις δουλειές και πεινάς από πού παραγγέλνεις;
Παίρνω τηλέφωνο στην Μυρτιά και μου φτιάχνουν ψητά και σαλάτες χωρίς γαρντιτούρες- με έχουν μάθει πια- και πάω και τα παίρνω γιατί δεν κάνουν delivery. Όταν είμαι σε φάση ότι “σήμερα θέλω να φάω” παίρνω Zeas Pizza.
Tι αγαπάς και τι σ’ εκνευρίζει στη Νέα Σμύρνη;
Το πιο εκνευριστικό στη Νέα Σμύρνη είναι ότι δεν βρίσκεις πια να παρκάρεις και ότι δεν είναι μία περιοχή που την κυκλοφορείς εύκολα με το αυτοκίνητο. Αγαπώ πολύ ότι ενώ είναι τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας είναι γειτονιά. Αυτό μου αρέσει πολύ, γι’ αυτό και δεν έχω μετακομίσει ακόμα. Γιατί ξέρω ότι θα πάω στο περίπτερο και θα μιλήσω με τον περιπτερά. Απέναντί μου είναι το φαρμακείο μου, δίπλα είναι το μπακάλικο που καμιά φορά γυρνώντας έχοντας ξεμείνει από μετρητά τα γράφουν … βερεσέ (γέλια) και μπορώ να τους τα δώσω μετά από 5 μέρες.
Αν έπρεπε να ξεναγήσεις μία φίλη σου από το εξωτερικό στην Νέα Σμύρνη που θα την πήγαινες;
Θα την πήγαινα στο κτίριο της Εστίας, στο κέντρο της πλατείας, ένα ιστορικό και πολύ όμορφο κτίριο που στόχο έχει τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης των προσφύγων από τη Σμύρνη και γενικότερα τη Μικρασία. Μετά θα την πήγαινα στην πλατεία για βόλτα που έχει πράσινο και ωραία καφέ γιατί έχει πεζοδρομηθεί το σημείο και είναι πολύ όμορφα. Θα περνούσαμε σίγουρα από το Zuccherino που έχει τέλειο παγωτό και από το Λευτέρη για σουβλάκι που υπάρχει στην Νέα Σμύρνη από τη δεκαετία του 50, εκτός και αν ήθελε σούσι οπότε θα την πήγαινα στο Kenko.
Εσύ που αλλού βγαίνεις στα νότια;
Μ’ αρέσει να πηγαίνω βόλτα για περπάτημα στο Φλοίσβο, όταν έχω χρόνο, τις καθημερινές όταν δεν έχει κόσμο. Πάω επίσης κάθε ηλιόλουστη Κυριακή στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με τις φίλες μου και λιαζόμαστε κάτω από τις ελιές.
Αν έφευγες από τη Νέα Σμύρνη που θα ΄ήθελες να μείνεις;
Στο Παλαιό Φάληρο. Σ’ ένα σπίτι να βλέπει τη θάλασσα.