O Γιώργος Κάκος μας ξεναγεί στη Γλυφάδα τα χρόνια της Αμερικάνικης Βάσης
Ο συνιδρυτής του «Σίγουρα είσαι παλιός Γλυφαδιώτης αν..» μιλάει στο Noupou για τη διαδικτυακή σελίδα που ενώνει τους νότιους και μέσα από τις εφηβικές του αναμνήσεις μας μεταφέρει στη Γλυφάδα των 80s.
- 01/12/2019
Δίνουμε ραντεβού στο γραφείο του NouPou μεσημέρι Τρίτης για να ταξιδέψουμε στις παλιές εποχές της Γλυφάδας μέσα από τις προσωπικές του ιστορίες.
Ο Γιώργος Κάκος γεννήθηκε στον Πειραιά και το Φεβρουάριο του 1973 σε ηλικία 9 ετών μετακόμισε με την οικογένεια του στη Γλυφάδα. Στην αρχή δεν ήθελε να αφήσει τους φίλους του και τα παιχνίδια στη γειτονιά, ενώ λίγα χρόνια αργότερα δεν θα σκεφτόταν ποτέ να φύγει από τα νότια. «Το πρώτο καιρό ήταν σοκ γιατί είχα συνηθίσει στις πυκνοκατοικημένες, εργατικές γειτονιές του Πειραιά και ήρθα σε ένα προάστιο με μεγάλους δρόμους, βίλες, νεοκλασικά σπίτια και να βλέπω στους δρόμους να κυκλοφορούνε Αμερικανοί.
Πάντως, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο απ όλα ήταν τα αεροπλάνα που έβλεπα να πετάνε ακριβώς από πάνω μας και ο θόρυβος που έκαναν κατά τη προσγείωση και την απογείωση τους. Ειδικά σε κάποιες νυχτερινές απογειώσεις μεγάλων Jumbo τρίζανε τα τζάμια των σπιτιών μας. Ήταν κάτι μαγικό για την καρδιά ενός μικρού παιδιού και ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από αυτό που είχα ζήσει στον Πειραιά. Ξέρεις πως ξεχωρίζαμε τους Γλυφαδιώτες; Όταν περπατούσαμε το Σάββατο στο δρόμο και περνούσαν αεροπλάνα όσοι δε ζούσαν στην περιοχή ασυναίσθητα έκλειναν τα αυτιά τους» αναφέρει ο ίδιος.
Όταν ήρθε στη Γλυφάδα απέναντι από το σπίτι του ζούσαν Αμερικάνοι όπου ο ίδιος έπαιζε με τα παιδιά τους. «Έζησα την ωραία εποχή που είχαμε στη Γλυφάδα τους Αμερικανούς. Θυμάμαι με τα παιδιά τους που παίζαμε εγώ τους μάθαινε ποδόσφαιρο κι εκείνα παίζανε μπέιζμπολ φορώντας φαρδιές μπλούζες».
Από περιέργεια ρωτάω πως ήταν η συνύπαρξη Ελλήνων και Αμερικανών εκείνη την εποχή. «Υπήρχαν πολλοί Αμερικάνοι –αυτοί στη Βάση ήταν αξιωματικοί, μορφωμένοι και οικογενειάρχες. Δεν ενοχλούσαν, πήγαιναν τα παιδιά τους σε σχολεία, ενώ η διασκέδαση στη Γλυφάδα είχε προσαρμοστεί στα δικά τους πρότυπα με pubs όπου εργάζονταν κυρίως Αγγλίδες. Η συμβίωση με τους Έλληνες ήταν μια χαρά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 που έφυγαν».
Η αναστάτωση γινόταν όταν κατέφτανε στον Πειραιά ο 6ος στόλος. «Φασαρίες γίνονταν όταν ερχόταν ο έκτος στόλος – οι ναύτες περνούσαν πολλούς μήνες στη θάλασσα και όταν έπιαναν στεριά βγαίνανε να διασκεδάσουν. Αρχικά πήγαιναν στην Τρούμπα και μετά στη Γλυφάδα. Μάλιστα, όταν ερχόταν ο στόλος η Αμερικάνικη Βάση έβγαζε περιπολία όπου κυνηγούσαν τους ναύτες προκειμένου να φέρονται καλά στους κατοίκους της περιοχής. Κατά τ’ άλλα η συμβίωση ήταν αρμονική» εξηγεί ο ίδιος κάνοντας μια αναδρομή σ΄ εκείνα τα χρόνια.
Υπάρχει κάτι για τους Αμερικανούς που να μην ήταν τόσο γνωστό; «Οι αμερικάνικες αγορές. Κάθε Αμερικάνος όταν τελείωνε η θητεία του άνοιγε το σπίτι του για να πουλήσει τα πράγματα του: πλυντήρια, ψυγεία, δίσκους, παιδικά παιχνίδια. Οι Έλληνες πήγαιναν για να αγοράσουν τα πράγματα τους –μέχρι και βινύλια είχαν που μέχρι τότε δεν τα είχαμε δει. Θυμάμαι ήταν το 1978 που είδα για πρώτη φορά ψυγείο με εξωτερική υποδοχή για να βάζεις νερό και πάγο. Ήταν ένας άλλος κόσμος από ότι είχα συνηθίσει» αναφέρει.
Η διασκέδαση τη δεκαετία του 1980 ήταν στην οδό Κωνσταντινουπόλεως. «Στο στενό που είναι σήμερα η Μπιφτεκούπολη ήταν όλα τα μαγαζιά, εκεί χτυπούσε η καρδιά της Γλυφάδας στα δικά μου χρόνια. Στην αρχή του δρόμου δεξιά κι αριστερά ήταν ταβέρνες κι όσο ανέβαινες είχε pubs. Ήταν οι κλασσικές pubs όπου μπορούσες να παίξεις μέχρι και βελάκια» απαντάει.
Φεύγοντας οι Αμερικάνοι και λίγα χρόνια αργότερα και το αεροδρόμιο ο χάρτης της Γλυφάδας (πάλι) άλλαξε. «Ξεκίνησε μια άλλη εποχή για τη περιοχή μας με μαγαζιά πιο μεγάλα και ένα διαφορετικό life style. Δεν σου κρύβω πως ήταν μεγάλο σοκ να μην ακούς το θόρυβο των αεροπλάνων. Η ησυχία ήταν μέχρι και ενοχλητική. Η αλήθεια είναι πως το αεροδρόμιο και η Αμερικάνικη Βάση έδωσαν στη Γλυφάδα έναν αέρα κοσμοπολίτικο».
Στη Γλυφάδα του σήμερα ο Γιώργος Κάκος είναι συνιδρυτής της σελίδας στο Facebook «Σίγουρα είσαι παλιός Γλυφαδιώτης αν…», η οποία δημιουργήθηκε το 2008. «Τη σελίδα έφτιαξε ο Παναγιώτης Βλαχογιαννόπουλος και έπειτα εγώ, ο Γιώργος Μπέης και ο Πέτρος Τολιόπουλος (έφυγε πριν τρία χρόνια από τη ζωή) γίναμε διαχειριστές καθώς ήμασταν ενεργοί ανεβάζοντας φωτογραφίες. Αρχικά στη σελίδα ανεβάζαμε στέκια της Γλυφάδας που διασκέδαζε η δική μας γενιά. Μάλιστα με κάποιους συμμαθητές και φίλους που είχαμε χαθεί ξανά βρεθήκαμε. Περνώντας τα χρόνια όπου άρχισαν και οι μεγαλύτερες γενιές να εξοικειώνονται με την τεχνολογία έγιναν μέλη στη σελίδα και πλέον έχουμε φωτογραφικό υλικό και από τις παλαιότερες δεκαετίας».
Η συγκεκριμένη σελίδα έχει κανονισμούς μεταξύ των οποίων η απαγόρευση των διαφημίσεων. «Τα μέλη μπορούν να ανεβάσουν φωτογραφικό υλικό, αλλά το εγκρίνουμε πρώτα. Έχει συμβεί να παραφερθούν με αποτέλεσμα να τους διαγράψουμε από τη σελίδα. Είμαστε μια κοινότητα που αριθμεί 12.000 μέλη και ο σκοπός είναι να θυμίζουμε πράγματα της πόλης μας, όχι να διαφημίζουμε μαγαζιά, όχι να γίνονται εκστρατείες για δημάρχους και δε δεχόμαστε παράπονα για το δήμο. Όποιος θέλει να παραπονεθεί υπάρχει η ιστοσελίδα του δήμου Γλυφάδας για να τα κάνει».
Η απήχηση που έχει η σελίδα είναι το κίνητρο των τριών φίλων που τη συντηρούν με αγάπη και μεράκι. «Χαιρόμαστε πολύ που ο κόσμος το έχει αγαπήσει και μέσα από το φωτογραφικό υλικό μας θυμίζουν τις ομορφιές της πόλης. Έχουμε μάθει ιστορίες που δεν ξέραμε από τα μεγαλύτερα μέλη της διαδικτυακής κοινότητας. Επιπλέον, έχουν βρεθεί άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν χαθεί μεταξύ τους και αυτό είναι πολύ συγκινητικό».