«Όπου υπάρχουν Άγγελοι»: Η πρωτοβουλία του Συλλόγου του 1ου Δημοτικού Βούλας συνεχίζεται
Μετά το ταξίδι 13 μαθητών από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βούλας και των γονιών τους στην άγονη γραμμή για να παρελάσουν την 25η Μαρτίου με τον μοναδικό μαθητή στους Αρκιούς, η πρωτοβουλία «Όπου Υπάρχουν Άγγελοι» συνεχίζεται και φέρνει τρεις μαθητές, τις δασκάλες και τις οικογένειές τους από τα ακριτικά νησιά στην Αθήνα. Το NouPou τους συνάντησε από κοντά.
- 27/04/2023
Την 25η Μαρτίου 13 μαθητές από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Βούλας, μαζί με τους γονείς τους, ταξίδεψαν στους Αρκιούς, ένα μικρό νησάκι των Δωδεκανήσων, προκειμένου να παρελάσουν με τον μοναδικό μαθητή εκεί, τον μικρό Άγγελο. Η δράση αυτή, στην οποία το NouPou ήταν χορηγός επικοινωνίας, έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα, με τις φωτογραφίες και τα βίντεο από την παρέλαση στο νησί να κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, προκαλώντας συγκίνηση.
Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα του Γιώργου Ντούτσουλη, Προέδρου του Συλλόγου του σχολείου και της Ένωσης Συλλόγων 3Β, ο οποίος πήρε την απόφαση να μην αφήσει τον 10χρονο Άγγελο να παρελάσει μόνος του (όπως είχε συμβεί την 28η Οκτωβρίου). Έτσι, συγκεντρώθηκε μια ομάδα συνολικά 27 ατόμων, που ταξίδεψε στην άγονη γραμμή -κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, καθώς δεν υπήρχε πλοίο της γραμμής για τον συγκεκριμένο προορισμό- και, παρά τις όποιες αντιξοότητες, στάθηκε τελικά δίπλα στον μοναδικό μαθητή των Αρκιών.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη δράση, ο Σύλλογος του σχολείου αποφάσισε να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία, η οποία πήρε το όνομα «Όπου Υπάρχουν Άγγελοι», με στόχο αυτή η φλόγα να μη σβήσει και όλο και περισσότερα αντίστοιχα εγχειρήματα να λαμβάνουν χώρα ανά την Ελλάδα. Μάλιστα, η πρωτοβουλία αυτή ήδη συνεχίζεται, καθώς, μετά το ταξίδι στους Αρκιούς, που πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου έναν μήνα, ο Άγγελος, μαζί με τους γονείς και τη δασκάλα του, αλλά και δύο ακόμη μαθητές (τον Μαρίνο και τον Βασίλη) από το μονοθέσιο σχολείο στο Διαφάνι της Καρπάθου, τη δασκάλα τους και τη μητέρα του ενός εκ των δύο, κατάφεραν να έρθουν στην Αθήνα.
Αυτή η εκδρομή πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Βούλας και της Αδερφότητας Ολυμπιτών Καρπάθου «Η Δήμητρα», οι οποίοι δημιούργησαν μια «γέφυρα» ανάμεσα στην Αθήνα και τα δύο νησιά, τους Αρκιούς και την Κάρπαθο, δείχνοντας έμπρακτα ότι με θέληση και προσπάθεια όλα μπορούν να γίνουν.
Τη Δευτέρα 24 Απριλίου, λοιπόν, έφτασαν στον Πειραιά, προκειμένου να ξεκινήσει ένα μαγευτικό τριήμερο, γεμάτο εξορμήσεις, εξερευνήσεις και φυσικά, μπόλικο παιχνίδι στην πρωτεύουσα -και όχι μόνο. Την ίδια κιόλας μέρα το πρόγραμμα περιελάμβανε περπάτημα στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα, τα Αναφιώτικα και τη Διονυσίου Αεροπαγίτου, καθώς και μια επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Αργότερα, είχε δοθεί ραντεβού στο Notos στη Βούλα, όπου οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους θα μαζεύονταν όλοι μαζί, οι μεν για παιχνίδι, οι δε για κουβέντα και λίγη ξεκούραση. Έτσι, βρήκα και εγώ την ευκαιρία να τους συναντήσω από κοντά, να συζητήσουμε για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για όλο αυτό που συμβαίνει και για το πόσο σημαντικό είναι να συνεχιστεί.
Ο Γιώργος Ντούτσουλης ήταν εκεί. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που υποδεχτήκαμε στην Αθήνα τους μαθητές, τους γονείς αλλά και τις δασκάλες από τους Αρκιούς και την Κάρπαθο. Ουσιαστικά, αυτή η εκδρομή πραγματοποιήθηκε χάρη στη συνεργασία του Συλλόγου μας με τον Σύλλογο Ολυμπιτών Καρπάθου. Με δικά τους έξοδα κάλυψαν τις μετακινήσεις, ενώ εμείς αναλάβαμε τη διαμονή τους εδώ. Πιστεύω πολύ στις συλλογικές ενέργειες και τι πιο συλλογικό από το να φέρνεις μαθητές από δύο ακριτικά σχολεία της Ελλάδας στην Αθήνα με τη συνεργασία δύο Συλλόγων από τόσο μακρινά μέρη».
Όπως ο ίδιος με ενημέρωσε, τις επόμενες ημέρες το πρόγραμμα είχε μονοήμερη εκδρομή στο Ναύπλιο, επίσκεψη στο Πλανητάριο, βόλτα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τέλος, περιήγηση στο Illusion Museum. «Η αλήθεια είναι ότι εμείς εδώ στην Αθήνα θεωρούμε πολλά πράγματα δεδομένα. Ό,τι χρειάζεσαι μπορείς να το βρεις μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Οι άνθρωποι σε αυτά τα νησιά δεν έχουν τις ίδιες ανέσεις ή υποδομές, όπως για παράδειγμα μια παιδική χαρά για τα παιδιά ή ένα φαρμακείο, ένα σούπερ μάρκετ. Όταν ήρθαν εδώ έβλεπες στα μάτια τους πόσο πολύ απολάμβαναν τα πάντα γύρω τους. Αυτή είναι και η ουσία του “Όπου Υπάρχουν Άγγελοι”», μου εξήγησε.
Η πρωτοβουλία «Όπου Υπάρχουν Άγγελοι» δημιουργήθηκε με σκοπό να συνεχιστούν αυτές οι ενέργειες μελλοντικά από οποιονδήποτε επιθυμεί να χαρίσει χαμόγελα στα πρόσωπα παιδιών αλλά και κατοίκων από τα ακριτικά νησιά και από κάθε δυσπρόσιτο προορισμό της Ελλάδας. «Εμείς αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να επικοινωνήσουμε την πρωτοβουλία αυτή στον κόσμο και να μην επιτρέψουμε αυτή η φλόγα να σβήσει. Τα “μεγάλα” σχολεία πρέπει να πλαισιώσουν, να αγκαλιάσουν και να στηρίξουν τα μικρότερα σχολεία της χώρας και τους μαθητές τους. Και να τονίσω πως η ιδέα μας αυτή παραμένει ιδιωτική, μακριά από οποιαδήποτε σκοπιμότητα», ανέφερε ο Γιώργος Ντούτσουλης, ενώ πρόσθεσε πως «παράλληλα, προσπαθούμε να προωθήσουμε αυτή την πρωτοβουλία με τέτοιον τρόπο ώστε να μη φοβηθεί κάποιος να το κάνει. Ήταν πράγματι ένα δύσκολο εγχείρημα, αλλά όχι ακατόρθωτο. Πέρα από τις προφανείς δυσκολίες και τα εμπόδια -πρακτικά, γραφειοκρατικά κλπ- που, όπως ανακαλύψαμε, μπορεί να προκύψουν, η έλλειψη χορηγιών είναι που κάνει τέτοια ταξίδια ακόμη πιο απαιτητικά. Για αυτό τον λόγο χρειάζονται χορηγίες, που θα δώσουν το “πάτημα” για τέτοιες -συμβολικού χαρακτήρα- ενέργειες».
Οι δασκάλες Ιωάννα Θεοφανίδου και Θεοδώρα Κουκουρίκου στο NouPou
Στη συνάντησή μας με όλο το team στο Notos, είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε με την Ιωάννα Θεοφανίδου, δασκάλα του Άγγελου στο μονοθέσιο σχολείο των Αρκιών, και τη Θεοδώρα Κουκουρίκου, δασκάλα του Μαρίνου και του Βασίλη στο επίσης μονοθέσιο σχολείο στο Διαφάνι της Καρπάθου. Οι δυο τους τοποθετήθηκαν εκεί ως αναπληρώτριες τον Σεπτέμβριο του 2022, καλούμενες να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης που χαρακτηρίζουν τα ακριτικά νησιά, αλλά και στις απαιτήσεις του να είσαι ο μοναδικός εκπαιδευτικός σε ένα σχολείο που έχει έναν ή δύο μαθητές.
Με την Ιωάννα είχαμε επικοινωνήσει ξανά τον περασμένο Μάρτιο, με αφορμή το τότε επικείμενο ταξίδι των μαθητών από τη Βούλα στους Αρκιούς. Αυτή τη φορά, μου εξήγησε πόσο ωραία πέρασαν μικροί και μεγάλοι στο νησί, ενώ μου τόνισε τη σημασία μιας τέτοιας ενέργειας και πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχει στη ζωή ενός παιδιού από την ακριτική Ελλάδα. Έπειτα, με τη Θεοδώρα, την οποία γνώρισα για πρώτη φορά από κοντά, συζητήσαμε για τις δυσκολίες στο νησί, το ταξίδι στην Αθήνα, αλλά και για το επόμενό τους ταξίδι στη Ζάκυνθο για έναν πολύ σημαντικό σκοπό.
Ιωάννα Θεοφανίδου
«Όταν ήρθαν οι μαθητές με τους γονείς τους από τη Βούλα και αποβιβάστηκαν στο λιμάνι των Αρκιών, ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή. Όλοι έπεσαν πάνω στον Άγγελο για να τον πάρουν μια μεγάλη αγκαλιά. Έμοιαζε με σενάριο βγαλμένο από ταινία. Τα παιδιά το απόλαυσαν στο μέγιστο, ήταν όλη την ώρα έξω, έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, πήγαν για ψάρεμα, είδαν τις κότες και τα κουνέλια και έκαναν ποδήλατο. Πέρασαν όλοι τους φανταστικά».
«Οι μέρες κύλησαν γρήγορα. Όταν έφυγαν, ο Άγγελος σφίχτηκε για λίγο, αλλά κρατήσαμε επικοινωνία και υποσχεθήκαμε εκεί στο λιμάνι πολύ φευγαλέα ότι θα ξαναβρεθούμε. Το ταξίδι τους αυτό στον τόπο μας ήταν το θέμα συζήτησης για τον επόμενο μήνα στο σχολείο. Κάθε μέρα μιλούσαμε με τον Άγγελο για τα παιδιά, κάθε μέρα τηλεφωνούσαμε σε κάποιον να δούμε τι κάνει. Η επικοινωνία συνεχίστηκε και να που ήρθαμε στην Αθήνα».
«Το να βρεθούμε στην Αθήνα ήταν ένα όνειρο που είχαμε και εγώ και η Θεοδώρα από την αρχή της χρονιάς και το είχαμε προσπαθήσει πολύ. Τη Δευτέρα έγινε η πρώτη συνάντηση με όλους και αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι το πόσο εύκολα δένονται τα παιδιά και πόσο εύκολα εμπιστεύονται το ένα το άλλο. Δεν χρειάστηκε ούτε ένα πεντάλεπτο για να ενωθεί η ομάδα».
«Με τη Θεοδώρα νιώθουμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Βρεθήκαμε μία φορά τα Χριστούγεννα και μοιάζει σαν να ήμασταν από πάντα φίλες. Είναι το στήριγμά μου. Όταν είδα ότι και οι μαθητές μας τα πηγαίνουν πολύ καλά μεταξύ τους, συγκινήθηκα πάρα πολύ, καθώς όλη αυτή τη χρονιά είναι συμμαθητές χωρίς να έχουν βρεθεί ποτέ από κοντά».
«Από την αρχή στόχος της δράσης δεν ήταν απλώς να έρθουν τα παιδιά από την Αθήνα ένα απλό ταξίδι στο ακριτικό νησί μας, αλλά να στηρίξουν τον Άγγελο και το σχολείο. Οπότε πιστεύω ακράδαντα ότι τέτοιες δράσεις πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται. Υπάρχουν πολλά παιδιά στην Ελλάδα που νιώθουν μόνα τους και μια τέτοια ενέργεια θα σταθεί ορόσημο στη ζωή τους, θα το θυμούνται για πάντα σαν μια υπέροχη εμπειρία, όπως θα το θυμόμαστε και όλοι εμείς».
Θεοδώρα Κουκουρίκου
«Πιστεύω πως είναι μια μοναδική εμπειρία το γεγονός ότι είμαι δασκάλα δύο μόνο μαθητών στο σχολείο μας στο Διαφάνι της Καρπάθου. Με τα παιδιά είμαστε σαν οικογένεια, γελάμε, περνάμε ωραία και κάνουμε μαζί πολλά δημιουργικά πράγματα. Μάλιστα, συνεργαζόμαστε και με το σχολείο των Αρκιών. Κάνουμε για παράδειγμα μαζί ζωγραφική ή αστρονομία μέσω skype».
«Με την Ιωάννα γνωριστήκαμε όταν μας πήραν αναπληρώτριες. Κληθήκαμε να αναλάβουμε τη θέση του εκπαιδευτικού σε μονοθέσια σχολεία, πράγμα που έχει τις δυσκολίες του. Υπήρχε ένα άγχος στην αρχή, οπότε βοηθήσαμε πολύ η μία την άλλη και τότε ξεκίνησε η φιλία μας που πλέον έχει μετουσιωθεί και σε μια πολύ όμορφη συνεργασία».
«Η ζωή στο νησί είναι δύσκολη. Υπάρχουν πολλές ελλείψεις. Δεν έχουμε γιατρούς, νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ, φαρμακεία. Επίσης, δεν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις. Εγώ επικεντρώνομαι κυρίως στη δουλειά του σχολείου και στους μαθητές μου. Απολαμβάνω βέβαια και έναν περίπατο δίπλα στη θάλασσα. Το χωριό είναι παραδοσιακό, οι γυναίκες μέχρι σήμερα φορούν παραδοσιακά ρούχα, ανάβουν τους ξυλόφουρνους και βγάζουν προζυμένιο ψωμί ή ετοιμάζουν τις μακαρούνες και τις λαχανόπιτές τους. Είναι σαν να έχει παγώσει ο χρόνος».
«Ενθουσιαστήκαμε με τη δράση του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας και συγκινηθήκαμε πολύ με τους μαθητές που πήγαν στους Αρκιούς να παρελάσουν με τον Άγγελο. Κάναμε και εμείς μια μικρή γιορτή. Τα παιδιά ντύθηκαν στα παραδοσιακά τους, είπαν τα ποιήματά τους, τα τραγούδια τους. Τώρα, μας έχουν καλέσει να πάμε στη Ζάκυνθο για να συμμετάσχουμε σε ένα φεστιβάλ ραδιοφώνου και μαζί με χίλια παιδιά από όλη την Ελλάδα να πούμε τον εθνικό μας ύμνο στη νοηματική».
«Τα παιδιά ξετρελάθηκαν εδώ στην Αθήνα. Προσπάθησαν να ρουφήξουν την κάθε εικόνα και την κάθε πληροφορία. Ήταν ενθουσιασμένα καθ’ όλη τη διάρκεια και αυτό αποδεικνύει το πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουν να πραγματοποιούνται αντίστοιχα εγχειρήματα».