Παίξαμε πετάνκ στο Πάρκο Φλοίσβου
Λίγο πριν την εκπνοή του Ιουλίου, περάσαμε ένα απόγευμα πετώντας μεταλλικές μπάλες στα χαλίκια και συζητώντας με τους αθλητές του Συλλόγου Πετάνκ Παλαιού Φαλήρου για ένα σπορ που αρχίζει να αποκτά όλο και περισσότερους φίλους στα νότια προάστια.
- 11/08/2021
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου και το Πάρκο Φλοίσβου έχει γεμίσει από κόσμο που έχει φτάσει ως τα νότια προάστια για να ξεφύγει από τη ζέστη της πόλης και να απολαύσει τη δροσιά της θάλασσας του Παλαιού Φαλήρου. Κι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνονται να περπατούν ξέγνοιαστοι στο πάρκο, υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι είναι μαζεμένοι σε μια γωνιά και στέκονται σκεπτικοί πάνω από μερικές μεταλλικές μπάλες οι οποίες είναι σκόρπιες στα χαλίκια.
Πηγαίνουμε πιο κοντά. Οι ίδιοι, εκείνη την ώρα, μαζεύουν από κάτω τις μπάλες, τις μοιράζουν, μετακινούνται μερικά μέτρα μακριά και αρχίζουν να τις ξαναπετούν. Άλλοι ενθουσιάζονται κι άλλοι απογοητεύονται από τις βολές. Πίσω απ’ αυτούς υπάρχει μια μεγάλη ταμπέλα, η οποία μας λύνει την απορία. Βρισκόμαστε σ’ ένα γήπεδο πετάνκ και μπροστά μας βλέπουμε τους αθλητές του Συλλόγου Παλαιού Φαλήρου, που κάνουν την απογευματινή τους προπόνηση.
Η εικόνα αυτή για τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής είναι αρκετά συνηθισμένη, καθώς σχεδόν κάθε μέρα η συγκεκριμένη παρέα φτάνει ως εκεί για να παίξει και μαζί μ’ αυτό να δείξει το άθλημα στους περαστικούς οι οποίοι σταματούν και είναι γεμάτοι ερωτήσεις.
Τι είναι, όμως, το πετάνκ, πόσα χρόνια εξασκείται στην Ελλάδα και, κυρίως, πώς παίζεται; Όπως εξηγεί ο Κώστας Χρονόπουλος, αθλητής και πρόεδρος του Συλλόγου Πετάνκ Παλαιού Φαλήρου, το συγκεκριμένο αγώνισμα μπορεί να παιχτεί μεταξύ δύο, τεσσάρων και έξι ατόμων. Όλοι τους κρατούν στα χέρια τις δικές τους μεταλλικές μπάλες, οι οποίες ζυγίζουν μεταξύ 680 και 720 γραμμαρίων, και σκοπός είναι με τις βολές τους να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στον στόχο – ένα ξύλινο κόκκινο μπαλάκι – που απέχει 6 με 10 μέτρα από το σημείο βολής.
Οι βασικές τεχνικές που μπορεί να ακολουθήσει ένας παίκτης είναι δύο: η πρώτη – και πιο ασφαλής – να πλασάρει ελαφρά προκειμένου η μπάλα να φτάσει πιο κοντά στον στόχο και η δεύτερη – η πιο παρακινδυνευμένη – να την πετάξει με περισσότερη δύναμη, ώστε να εκτοπίσει την αντίπαλη μπάλα και να πάρει τη θέση της. Όποια ομάδα το καταφέρει, κερδίζει έναν πόντο. Η πρώτη που θα φτάσει τους 13 πόντους, κερδίζει το ματς.
Ο σύλλογος του Παλαιού Φαλήρου ιδρύθηκε το 2014 και αποτελεί μία από τις κορυφαίες ομάδες πετάνκ στη χώρα και έναν από τους μόνιμους διεκδικητές του πανελληνίου πρωταθλήματος που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο. Ομάδες πετάνκ υπάρχουν, επίσης, στη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, τα Χανιά και τα Ιωάννινα, ενώ τα νότια πρωτοστατούν, καθώς πέρα από το Παλαιό Φάληρο, δικιά τους ομάδα έχουν επίσης Βούλα και Βουλιαγμένη. Αν υπάρχει, όμως, ένα μέρος στην Ελλάδα που το πετάνκ είναι «βασιλιάς», αυτό δεν είναι άλλο από τα νησιά του Ιονίου. Το «αμπαλί», όπως το ονομάζουν οι Λευκαδίτες και Κερκυραίοι, είναι ένα άθλημα με βαθιά ιστορία και παράδοση στην περιοχή, καθώς παίζεται εδώ και 50 χρόνια, και το κοινό που παρακολουθεί τους αγώνες είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη κι απ’ αυτό της Αθήνας. Η δημοφιλία του αθλήματος είναι τόσο μεγάλη, σύμφωνα με τους ιστορικούς, εξαιτίας της ισχυρής επιρροής των Γάλλων και των Ιταλών στην περιοχή κατά τους προηγούμενους αιώνες, οι οποίοι εμπνεύστηκαν το άθλημα και το εισήγαγαν στην Ελλάδα.
Οι πρώτες καταγραφές του πετάνκ φτάνουν από τη Γαλλία και συγκεκριμένα από την μικρή πόλη La Ciotat, η οποία βρίσκεται μόλις 25 χιλιόμετρα μακριά από τη Μασσαλία. Σ’ αυτή την παραθαλάσσια περιοχή, λοιπόν, το 1910, μια παρέα από εργάτες του τοπικού ναυπηγείου άρχιζαν να παίζουν το συγκεκριμένο άθλημα. Μέσα σε λίγο χρόνο, έγινε ολοένα και πιο γνωστό στην περιοχή και γρήγορα εξαπλώθηκε σ’ όλη τη Γαλλία και τη Μεσόγειο. 110 χρόνια μετά, το πετάνκ αποτελεί «εθνικό» σπορ των Γάλλων, καθώς δεν υπάρχει πάρκο στη χώρα όπου να μην εξασκείται το άθλημα. Η οργάνωση γύρω απ’ αυτό, μάλιστα, είναι τέτοια, που, από το 1985, η χώρα διαθέτει δικιά της ισχυρή ομοσπονδία πετάνκ, ενώ το άθλημα διδάσκεται κανονικά στα σχολεία.
Η κατάσταση στην Ελλάδα μπορεί να μην είναι ίδια, ωστόσο, όπως εξηγεί ο Κώστας Χρονόπουλος, ήδη γίνονται τα πρώτα βήματα για την ανάπτυξη του αθλήματος. «Το πετάνκ είναι ένα πολιτισμικό άθλημα. Στον δικό μας σύλλογο έχουμε πολλούς Γάλλους, Βρετανούς, Πολωνούς, Τυνήσιους και Αλγερινούς, οι οποίοι γνώρισαν το άθλημα στις χώρες τους και μετέφεραν τις γνώσεις τους και σε μας» εξηγεί ο κ. Χρονόπουλος.
Όσο εμείς συζητάμε, οι αθλητές του συλλόγου συνεχίζουν να κάνουν τις βολές τους. Άλλες φορές πανηγυρίζουν, άλλες φωνάζουν κι άλλες γκρινιάζουν για το πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η απόσταση μεταξύ των μπαλών. Όλοι τους, όμως, φαίνεται να τα πηγαίνουν πολύ καλά καθώς τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν. «Είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Παίζουμε, κερδίζουμε, χάνουμε, πάντα γελάμε».
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, αρκετοί περαστικοί σταματούν για να δουν τον αγώνα. Μερικούς απ’ αυτούς, μάλιστα, τους προσκαλούν να ρίξουν μερικές βολές. Είναι, όπως εξηγούν οι αθλητές, ο καλύτερος τρόπος για να εξηγήσουν πώς παίζεται το πετάνκ. «Πάντοτε το κάνουμε αυτό και είμαστε ευγενικοί μαζί τους. Κι όταν ρίξουν μερικές βολές και δουν πώς είναι, θέλουν να συνεχίσουν. Γιατί μ’ αυτό το παιχνίδι κολλάς. Είναι πολύ διασκεδαστικό, ειδικά για τα παιδιά. Και δεν είναι ακριβό για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει. Μπορεί οι γαλλικές μπάλες να κοστίζουν 150 ευρώ, ωστόσο στην Αθήνα κυκλοφορούν μπάλες κινέζικες, η τιμή των οποίων δεν ξεπερνά τα 10 ευρώ» συμπληρώνει.
Το κυριότερο, όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι πως το πετάνκ μπορεί να το παίξει οποιοσδήποτε, χωρίς διακρίσεις. «Είναι ένα άθλημα που κοινωνικοποιεί όλες τις ηλικίες. Μπορούν να το παίξουν όλοι: άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρία. Είναι ένα αγώνισμα που χρειάζεται περισσότερο τεχνική και ποιότητα, παρά μυϊκή δύναμη. Δεν πρέπει, δηλαδή, να έχεις κοιλιακούς» προσθέτει ο Κώστας Χρονόπουλος. Mετά από τις χιλιάδες βολές που έχει ρίξει, οι μεταλλικές μπάλες έχουν γίνει «γάντι» πάνω του, σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να τις ξεχωρίζει με κλειστά μάτια.
Στόχος του ίδιου, της ομάδας αλλά και της ελληνικής κοινότητας του πετάνκ είναι το άθλημα να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο και να φτάσει σ’ όσα το δυνατόν περισσότερα πάρκα και σχολεία. Ο σύλλογος βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Δήμο Παλαιού Φαλήρου για την παραχώρηση αθλητικών εγκαταστάσεων στην Αγία Σκέπη, όπου θα μπορέσουν να δημιουργηθούν περισσότερα γήπεδα πετάνκ, ενώ σκέφτονται ήδη να θεσμοθετήσουν μερικές ημέρες οι οποίες θα είναια αφιερωμένες αποκλειστικά στην επίδειξη του αθλήματους στους ενδιαφερόμενους.
Αυτή, όμως, δεν είναι η μόνη σημαντική εξέλιξη, καθώς τον ερχόμενο Οκτώβριο πρόκειται να κατατεθεί επίσημα καταστατικό στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για την ίδρυση ομοσπονδίας πετάνκ στην Ελλάδα. Κι όταν όλη αυτή η διαδικασία τελειώσει, η Ελλάδα θα μπορεί, σύμφωνα με τον κ. Χρονόπουλο, να δημιουργήσει δικιά της εθνική ομάδα η οποία θα συμμετέχει σε διεθνείς αγώνες. Και ποιος ξέρει. Ίσως μια μέρα, αυτοί οι αθλητές στοn Φλοίσβο που πειράζονταν για τις βολές, να γίνουν παγκόσμιοι πρωταθλητές.