Από πού πήρε το όνομά της η οδός Ήβης Αθανασιάδου στο Παλαιό Φάληρο
Μια 16χρονη μαθήτρια κι ένας Γερμανός γιατρός είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας που "έγραψε" με αίμα τα γράμματα της ταμπέλας του Παλαιού Φαλήρου.
- 16/10/2017
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ περπατώντας σε αυτό το γνωστό δρόμο του Παλαιού Φαλήρου που ξεκινά από την παραλιακή και ανηφορίζει αγγίζοντας σχεδόν τη λεωφόρο αμφιθέας, γιατί έχει αυτό το όνομα;
Η ιστορία μάς γυρίζει πίσω στο 1944. Η Ήβη Αθανασιάδου τότε ήταν μαθήτρια, κατοικούσε στο Παλαιό Φάληρο, στην οδό Ευτέρπης και φοιτούσε στο μοναδικό γυμνάσιο της περιοχής. Ήταν γεννημένη το 1926, οπότε τη χρονιά εκείνη ήταν μόλις 18 ετών. Η Ήβη δεν άντεχε τη βάρβαρη κατοχή κι έτσι εντάχθηκε σε παράνομη αντιστασιακή οργάνωση. Κατά την περίοδο της αποχώρησης του γερμανικού στρατού πολλοί νέοι είχαν βγει στους δρόμους του Παλαιού Φαλήρου να πανηγυρίσουν για την απελευθέρωση, γράφοντας συνθήματα υπέρ των επερχόμενων Συμμάχων επάνω στην άσφαλτο, ανάμεσα στις οδούς Αιόλου και Ποσειδώνος.
Ενώ η Αθανασιάδου έγραφε «WELCOMEOURALLIES» («καλώς ήλθατε σύμμαχοί μας»), ένας διερχόμενος Γερμανός αξιωματικός, περνώντας με το ποδήλατο είδε το “θράσος” των παιδιών, του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, σημάδεψε με το αυτόματο και σκότωσε εν ψυχρώ την Ήβη. Ο θάνατός τη βρήκε με το κουβαδάκι της γεμάτο μπογιά στο χέρι να γράφει συνθήματα. Την ημέρα εκείνη το ημερολόγιο έδειχνε 16 Οκτωβρίου του 1944. Η ζωή της έσβησε αλλά η μνήμη της έμεινε αιώνια “χαραγμένη” στους τοίχους και τα πεζοδρόμια του Παλαιού Φαλήρου.
“Ήταν ένα πολύ χαριτωμένο κορίτσι, ευγενικό με ρόδινο χαμογελαστό πρόσωπο. Κανείς δεν φαντάστηκε πως η μικρή, χαμογελαστή Ήβη, την τελευταία στιγμή του πολέμου (για το Φάληρο) και χωρίς να έχει κάνει τίποτα φοβερό στον εχθρό, θα έμπαινε στη χορεία των εκατομμυρίων αθώων που θυσιάστηκαν στο βωμό του νεοβαρβαρισμού και της ολοκληρωτικής παραφροσύνης” αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Ιωαννίδης στο βιβλίο του «ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ Το χρονικό μιας όμορφης πόλης».
“Τι σόι άνθρωπος ήταν ο Γερμανός στρατιωτικός γιατρός που υπηρετούσε εδώ παρακάτω στο γυμνάσιο του Π. Φαλήρου – τότε οι Γερμανοί το είχαν μετατρέψει σε νοσοκομείο. Πήρε το ποδήλατό του να πάει στην αγορά κάτι να ψωνίσει κι εκεί είδε μερικά παιδιά να γράφουν συνθήματα. Γύρισε πίσω με το ποδήλατο, πήρε το αυτόματο, επέστρεψε και σκότωσε ένα 18χρονο κοριτσάκι, την Ήβη Αθανασιάδου. Πώς μπόρεσε; Βέβαια, υπήρξαν και Γερμανοί στρατιωτικοί που ήταν τιμή σου να τους έχεις αντιπάλους” θα γράψει σε άρθρο του ο Λάκης Σάντας, αντιστασιακός στην εφημερίδα Καθημερινή στις 30 Μαίου του 2010.
Προς τιμή της Αθανασιάδου, ο δρόμος που ζούσε, η τέως οδός Ευτέρπης, πήρε το όνομά της και κατασκευάστηκε ένα μικρό μνημείο στο σημείο όπου δολοφονήθηκε. Είμαστε σίγουροι πως πλέον κάθε φορά που θα περνάς από την οδό Ήβης Αθανασιάδου θα θυμάσαι την ιστορία της. Και κάπως έτσι ένα 18χρονο κορίτσι πέρασε στη σφαίρα της αθανασίας.
Πηγές: το βιβλίο «ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ- Οι δρόμοι αφηγούνται την ιστορία τους» Ελένη Βαρουφάκη, Εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ, Αθήνα 2006 και το βιβλίο « ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ Το χρονικό μιας όμορφης πόλης» Γιάννη Ιωαννίδη, Εκδόσεις Advector-Γιούλη Ματαράγκα, Παλαιό Φάληρο, 1998