#ΠρότζεκτΓειτονιές: Πετάνκ- Το περίεργο άθλημα που έχει βρει το γήπεδό του στη Βούλα
Αφιέρωμα: Βούλα
Ο πρόεδρος του Αθηναϊκού Συλλόγου Πετάνκ, Γιώργος Κοντογιάννης, μας μύησε ένα απόγευμα στον κόσμο του αθλήματος, στο γήπεδο της πλατείας Σοφοκλή Βενιζέλου στη Βούλα.
- 05/11/2021
«Πετάνκ; Τι είναι το Πετάνκ;», αναρωτιέμαι μόλις το ακούω. Μπροστά μου έχω ένα μικρό γηπεδάκι με χαλίκι, που με την πρώτη ματιά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω ποιο άθλημα εξυπηρετεί. Βρίσκομαι στα νότια προάστια, και συγκεκριμένα στην πλατεία Βενιζέλου στη Βούλα. Ναι, εκεί, πίσω από την παιδική χαρά, απέναντι από τον φούρνο Στεργίου. Υπάρχει μάλιστα, όπως μαθαίνω, και Σύλλογος Πετάνκ, μέλη του οποίου συναντιούνται και παίζουν κάθε απόγευμα, σε αυτό ακριβώς το γηπεδάκι. Τι ακριβώς είναι λοιπόν αυτό το άθλημα που δεν έχω ακούσει ποτέ ξανά;
Το Πετάνκ (Petanque) ή αλλιώς Εδαφοσφαίριση είναι ένα σπορ το οποίο μπορεί να παιχτεί παντού, σε οποιοδήποτε σημείο δεν έχει άμμο ή τσιμέντο. Χρησιμοποιείς σιδερένιες μπάλες περίπου 700 γραμμαρίων και υπάρχει ένας στόχος. Κύριο μέλημα του παιχνιδιού είναι να πάνε οι μπάλες κοντά στον στόχο. Παίζεται ένας εναντίον ενός, δυο εναντίον δυο και τρεις εναντίον τριών. Οι παίκτες έχουν από τρεις μπάλες ο καθένας, εκτός αν παίζουν τρεις, οπότε παίρνουν από δύο μπάλες. Το πετάνκ ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία των αθλημάτων boules, τα οποία παίζονται με μεγάλες και βαριές μπάλες που πρέπει να πλησιάσουν όσο πιο κοντά γίνεται σε μια πιο μικρή μπάλα-στόχο. Παίζεται σε ανοιχτό χώρο, αποτελεί μέσο για ψυχαγωγία και κοινωνικοποίηση, ενώ παράλληλα παραμένει ανταγωνιστικό.
Πρόεδρος του Αθηναϊκού Συλλόγου Πετάνκ (Athens Petanque Club) είναι ο κ. Γιώργος Κοντογιάννης. Το ραντεβού μας έχει οριστεί για μια καθημερινή, στις 6 το απόγευμα. Τότε είναι που μαζεύεται η παρέα για παιχνίδι, αφού οι περισσότεροι τα πρωινά εργάζονται. Ακόμη και αν ο ήλιος έχει πέσει για τα καλά, το μικρό γήπεδο έχει προβολείς, οπότε αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Ο κ. Κοντογιάννης με καλωσορίζει και ξεκινά να «ξετυλίγει» το κουβάρι αυτού του άγνωστου για εμένα κόσμου.
«Η ομάδα μας επίσημα δημιουργήθηκε το 2016. Το συγκεκριμένο γήπεδο δεν υπήρχε τότε. Παίζαμε σε διάφορα γήπεδα στη Βουλιαγμένη και σε χώρους που διαμορφώναμε μόνοι μας. Η αλήθεια είναι πως το άθλημα παίζεται παντού. Οι χώροι οι οποίοι διαμορφώνονται, όπως το γήπεδο της Βούλας, είναι περισσότερο για να προσδιορίσουν το χώρο του αθλήματος και να προσελκύσουν κόσμο. Επίσης, έτσι υπάρχει και ένα στάνταρ σημείο συνάντησης. Πρόσφατα έγινε το Παγκόσμιο Εργασιακό Τουρνουά και είχαμε 170 αθλητές απ’ όλο τον κόσμο. Το τουρνουά έγινε στον περιβάλλοντα χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, όπου δεν υπήρχε συγκεκριμένο γήπεδο. Απλώς στήσαμε σχοινιά σε έναν χωμάτινο χώρο και διαμορφώσαμε τα γήπεδα».
«Ήταν μια δική μας πρωτοβουλία το γήπεδο στη Βούλα. Εξηγήσαμε στον ίδιο το Δήμαρχο την αξία του αθλήματος. Είναι το κοινωνικότερο άθλημα, που μπορεί να παιχτεί από όλους. Οποιαδήποτε ηλικία και σωματοδομή, από 10 μέχρι 80 χρόνων, μπορεί να παίξει. Μάλιστα πριν τον κορονοϊό κάναμε προπόνηση σε παιδιά. Το άθλημα λοιπόν είναι καταρχάς κοινωνικό. Αρκεί να σας πω πως οι διεθνείς κανονισμοί δέχονται ότι ένας παίκτης με πατερίτσα ή σε αναπηρικό καροτσάκι ή με οποιοδήποτε κινητικό πρόβλημα μπορεί να είναι ισότιμος με τους υπολοίπους, που είναι αρτιμελείς. Υπάρχουν ειδικοί κανόνες που το προβλέπουν και αυτό. Δεν έχει σημασία αν είσαι 100 κιλά ή 40, 2 μέτρα ή 1,50, άντρας ή γυναίκα. Σημασία έχει η όρεξη και η ικανότητα, που έρχεται στη συνέχεια. Αυτό βγάζει τον κόσμο από το σπίτι, ακόμη και τα ΚΑΠΗ, αφού μιλάμε για όλες τις ηλικίες. Δίνει την ευκαιρία να κινηθείς και να παίξεις, χωρίς να απαιτεί πολλή κίνηση και ικανότητες όπως πχ το ποδόσφαιρο. Σιγά σιγά προσπαθούμε να διαδώσουμε το άθλημα. Ήδη, με την υποστήριξη του Δήμου, το παρουσιάσαμε σε ένα Camp για παιδιά και έχουμε κάνει επίσης τρεις παρουσιάσεις σε σχολεία – στο 2ο της Βούλας και σε δυο στην Περιφέρεια».
«Ο Δήμος γενικώς μας έχει εκπλήξει θετικά. Έχω αρκετές εμπειρίες από το πώς αντιμετωπίζουν τα αθλήματα οι Δήμοι, όμως ο κ. Κωνσταντέλλος χωρίς δεύτερη κουβέντα κατάλαβε την κοινωνικότητα του αθλήματος και τη διέξοδο που μπορεί να προσφέρει. Με τη δεύτερή μας συνάντηση μας έδωσε μια λίστα πιθανών χώρων που θα μπορούσε να γίνει το γήπεδο. Εκείνο το διάστημα φτιαχνόταν η πλατεία Βενιζέλου και μάλιστα ήταν δίπλα η παιδική χαρά, οπότε θεωρήσαμε ότι το μέρος είναι ιδανικό. Δώσαμε τις προδιαγραφές και γρήγορα φτιάχτηκε, μπήκαν και τα φώτα και κάπως έτσι έχουμε αυτό το γήπεδο. Πρόσφατα έγινε και το 1ο Δημοτικό Τουρνουά με διοργάνωση του Δήμου, όπου συμμετοχές υπήρχαν από διάφορες περιοχές της Αττικής. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερη ανταπόκριση από δημοτική αρχή».
Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι Πετάνκ, έχει μάλιστα δημιουργηθεί μια Ένωση, η οποία δραστηριοποιείται και στο εξωτερικό. «Οι διεθνείς Ομοσπονδίες μας έχουν αναγνωρίσει σαν εκπροσώπους της Ελλάδας και τα μέλη μας συμμετέχουν σε παγκόσμιους αγώνες στους οποίους έχουμε λάβει και διακρίσεις» λέει ο κ. Κοντογιάννης. Παράλληλα, όπως μου εξηγεί, ξένοι αθλητές του Πετάνκ έρχονται στη χώρα μας, συνδυάζοντας τις διακοπές τους με το άθλημα. «Εδώ και 30 χρόνια, Γάλλοι έρχονται για ένα δεκαπενθήμερο στη χώρα μας, διαλέγουν μια τοποθεσία της Ελλάδας με σχετικές υποδομές και παίζουν πετάνκ. Έτσι το έμαθα κι εγώ, όταν έπεσα πάνω σε μια τέτοια διοργάνωση».
Θα μπορούσε να μου μιλάει για ώρες για το άθλημά του, όμως η υπόλοιπη παρέα μας περιμένει εδώ και ώρα. Στέκομαι πάνω από τις μεταλλικές μπάλες, καθώς το παιχνίδι αρχίζει, και σκέφτομαι πως τελικά άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, ενδιαφερόντων και ιδιοσυγκρασιών, μπορούν να ενωθούν από ένα κοινό πάθος, να μην αφήσουν τις υποχρεώσεις να «βαλτώσουν» τη ζωή τους, και να δίνουν εκεί, στο μικρό γηπεδάκι της Βούλας, ένα καθημερινό απογευματινό ραντεβού για να παίξουν το αγαπημένο τους άθλημα. Αυτό που κοινωνικοποιεί και δεν κάνει διακρίσεις. Αυτό που μπορείς να παίξεις και εσύ και εγώ.
Ανακάλυψε περισσότερα για την Πλατεία Βενιζέλου στη Βούλα (και για πολλές ακόμα γειτονιές, που έρχονται) μέσα από το #ΠρότζεκτΓειτονιές του NouPou.