Archolekas: Πώς ένας έφηβος από τη Γλυφάδα έγινε pop idol πριν τελειώσει το Λύκειο
Ο Γιάννης Αρχολέκας είναι το αγόρι της διπλανής πόρτας. Μαθητής σχολείου της Γλυφάδας, ο δεκαεξάρης με το αγγελικό χαμόγελο κατάφερε, δουλεύοντας στο σπίτι τα δύο χρόνια της καραντίνας, να ξεδιπλώσει ένα μεγάλο μουσικό ταλέντο και, με αφετηρία τα social media, να φτάσει μέχρι τα MAD Awards. Μιλήσαμε μαζί του για τη μουσική, για το σχολείο και τους συμμαθητές του, αλλά και για τη χαμένη εφηβεία των lockdowns, που ο ίδιος πάντως δεν άφησε ανεκμετάλλευτη.
- 22/11/2021
- Κείμενο: Γεωργία Βαμβακερού
- Φωτογραφίες: Νίκος Μυλωνάς
Ο Γιάννης Αρχολέκας, ο νεαρός τραγουδιστής και μουσικός με το επίθετο που ακούγεται σαν καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, είναι μαθητής της δευτέρας Λυκείου. Φοιτά σε δημόσιο σχολείο της Γλυφάδας και στοχεύει να μπει στην σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Στην καθημερινότητά του είναι ένα παιδί όπως όλα τα άλλα. Όμως ένα παιδί ώριμο για την ηλικία του, με ταλέντο, αφοσίωση στην μουσική και μ’ ένα άστρο που τον έχει ήδη κάνει διάσημο στα παιδιά της γενιάς του -και όχι μόνο.
«Ξεκίνησα από τα επτά, με τον θείο μου, που είναι μουσικός, να μαθαίνω κιθάρα. Από τις πρώτες συγχορδίες που με έμαθε κόλλησα το μικρόβιο. Από τότε είπα ότι θέλω να γίνω μουσικός. Από τα έντεκα άρχισα να τραγουδάω και να ανεβάζω κάποιες διασκευές γνωστών τραγουδιών στα social media. Κι έτσι ξεκίνησαν όλα».
Πρώτα έγινες σταρ των social media;
Ναι. Τότε, στο ξεκίνημα, ανέβαιναν οι ακόλουθοί μου πάρα πολύ γρήγορα. Μέρα παρά μέρα είχα 200-300 ακόλουθους. Μέχρι που έφτασα στους 13.000. Και τώρα, αφού ξεκίνησε η συνεργασία μου με τη δισκογραφική μου, είμαι στους 17.000.
Τι πιστεύεις ότι έκανε τόσα παιδιά να σε ακολουθούν;
Το ότι έκανα διασκευές σε γνωστά, εμπορικά κομμάτια, που οι νέοι ακούνε πολύ μάλλον. Και μετά ήρθε η δισκογραφική, η Minos EMI / Universal, μπήκα στην εταιρεία κι είμαι πολύ χαρούμενος. Βλέπεις είμαι ο μικρός τους. Με αντιμετωπίζουν σαν παιδάκι τους. Δίνουν πολύ προσοχή στις κινήσεις που κάνω, στα κομμάτια που βγάζω, με προσέχουν πολύ γενικά.
Στο σχολείο πώς τα πας; Θα δώσεις Πανελλήνιες του χρόνου;
Ναι, λέω να δώσω για το Πολυτεχνείο, αν και δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Ξέρω σίγουρα ότι η κλίση μου είναι στη μουσική. Δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό. Παίζω κιθάρα, πιάνο, μπάσο, γιουκαλίλι, έχω πάρει δίπλωμα στη φωνητική και στην κιθάρα. Επίσης, εκτός από τραγουδιστής είμαι και μουσικός παραγωγός. Κάνω κάποιες παραγωγές και ηχοληψίες. Η μουσική λοιπόν είναι προτεραιότητα για μένα.
Με τα παιδιά στο σχολείο, τους συμμαθητές σου, πώς είναι η φάση;
Τα παιδιά με στηρίζουν, εκτιμούν τη δουλειά μου, με ανεβάζουν στα stories τους, χαίρονται που με βλέπουν στην τηλεόραση. Είναι δύσκολο βλέπεις σ’ αυτήν την ηλικία να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα.
Σε είδαμε και στα Mad Awards. Πώς πήγες εκεί;
Με πήραν μια μέρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι με ήθελαν να κάνω ένα ντουέτο με τη Στεφανία. Η Στεφανία είχε πάει και στη Eurovision και την θαυμάζω φουλ, οπότε είπα ναι. Έτσι κάναμε μαζί το last dance, μια διασκευή μπαλάντα, που άρεσε πολύ στον κόσμο. Και ήταν δουλειά της τελευταίας στιγμής. Τη μία ημέρα μου το είπαν και την άλλη πήγαμε κατευθείαν για πρόβα. Δεν προλάβαμε ούτε να γνωριστούμε. Όμως τα βρήκαμε μια χαρά και μου άρεσε πάρα πολύ η συνεργασία.
Το τραγούδι «Άσε μας ρε μαμά» τα σπάει. Το τραγουδάς στην Εύη, την μαμά σου;
Το “άσε με ρε μαμά” το λένε τα παιδιά. Εντάξει. Μερικές φορές το λέω κι εγώ. Όλοι όσοι είμαστε στην εφηβεία έχουμε την ανάγκη καμιά φορά να ξεσπάσουμε. Κυρίως όταν δεν μας αφήνουν οι γονείς μας να κάνουμε κάτι που θέλουμε. Όπως να γυρίσουμε λίγο πιο αργά στο σπίτι, ή να ξυπνήσουμε λίγο πιο αργά το πρωί. Αυτό είναι το μήνυμα του τραγουδιού και νομίζω ότι είναι πολύ to the point. Το τραγούδι γράφτηκε για να παίξει στους τίτλους της σειράς «Άσε με ρε μαμά» και το τραγουδάω μαζί με τη Βαρβάρα Αργυρού, που είναι η κολλητή μου. Κάναμε μια φοβερή συνεργασία γιατί με τη Βαρβάρα έχουμε ξεκινήσει μαζί. Για την ακρίβεια η Βαρβάρα ξεκίνησε πρώτη και ανεβάζοντας τις διασκευές μου βοήθησε κι εμένα να γίνω γνωστός.
Είσαι γέννημα θρέμμα Γλυφαδιωτάκι. Τα παιδιά των ΝουΠου τι φάση είναι;
Δεν έχουμε κάτι διαφορετικό από τα παιδιά της υπόλοιπης Αθήνας νομίζω. Είμαστε τα παιδιά της κρίσης και της καραντίνας βλέπεις. Κι αυτό είναι δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο. Χάσαμε δύο χρόνια της εφηβείας μας. Όλοι μας έλεγαν ότι τα καλύτερά μας χρόνια είναι από τα δεκάξι μέχρι τα δεκαοκτώ αλλά για εμάς αυτό δεν ισχύει. Εγώ στην καραντίνα είχα να κάνω πράγματα. Είχα να φτιάξω μουσική. Όλη ημέρα μουσική, μουσική, μουσική. Όμως δεν δημιουργήσαμε εμπειρίες αυτά τα χρόνια. Πρέπει να δημιουργείς εμπειρίες στην εφηβεία. Κι εμείς ήμασταν κλεισμένοι μέσα. Ήταν δύσκολο αυτό.
Είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου;
Έχω να δώσω πολλά ακόμα. Αλλά όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Αυτό πιστεύω. Πολλά άτομα μου λένε ότι είμαι προσγειωμένος. Εγώ είμαι ανοιχτός άνθρωπος. Και μ’ αρέσει να γνωρίζω καινούργια άτομα, να μιλάω με τους fans μου και να φωτογραφίζομαι μαζί τους. Μου αρέσει να γνωρίζω κόσμο. Βλέπω τελείως διαφορετικά τη δουλειά από την υπόλοιπη ζωή μου. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Και πώς είναι η ζωή σου; Εκτός από την μουσική τι άλλο σου αρέσει να κάνεις;
Να βγαίνω με την παρέα μου, να κάθομαι στην παραλία της Γλυφάδας, να γυμνάζομαι στο σπίτι μου.
Αισθάνεσαι σταρ;
Όχι. Έχω να δώσω πάρα πολλά ακόμα».
Ποιον Έλληνα μουσικό θαυμάζεις πολύ;
Τον Χρήστο Μάστορα. Μου αρέσει η φωνή του αλλά και όσα έχει καταφέρει.
Ποιο είδος μουσικής σε εκφράζει;
Η ποπ και η τραπ, ένα καινούριο κύμα που άρχισε να έρχεται το 2017 στην Ελλάδα. Εγώ βέβαια δεν μπορώ να πω ότι κάνω τραπ. Είμαι μάλλον ποπ τραγουδιστής. Μου αρέσει πολύ ο Justin Bieber και o The Weeknd.
Με τα κορίτσια τι γίνεται; Περπατάς κι από πίσω οι θαυμάστριες σε ακολουθούν;
Όλα καλά με τα κορίτσια. Όχι τέτοια πράγματα. Όχι ακόμα. Αλλά έχω πολλούς fans. Και κορίτσια και αγόρια.
Είσαι ερωτευμένος;
Όχι. Δεν είμαι ερωτευμένος αυτήν την στιγμή.
Αγαπάς τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
Έχω γατούλα. Βέβαια προτιμώ τα σκυλάκια αλλά… η μαμά δεν με αφήνει να πάρω. Βλέπεις έχω πολλές υποχρεώσεις και ο σκύλος θέλει φροντίδα.
Οπότε της τραγουδάς «Άσε με βρε μαμά»… να πάρω σκύλο;
(γέλια)
Είσαι ευαίσθητος;
Ναι είμαι ευαίσθητος. Αλλά είμαι και χαρούμενος.
Τι περιμένεις με χαρά για το μέλλον;
Να δείξω στον κόσμο, με τα τραγούδια μου, ποιος πραγματικά είμαι. Να δώσω περισσότερες δουλειές για να με μάθουν γιατί δεν έχω βγάλει πολλές δουλειές ακόμα. Αλλά όλα πιστεύω πως θα έρθουν στην ώρα τους.