Φώφη Δημητριάδου: Η Σιδηρά Κυρία του ΣΠΑΖ έχει μια καρδιά που χωράει κάθε αδέσποτο
Ξεκίνησε με όραμα να εκλείψουν οι αγέλες των αδέσποτων σκύλων από τους δρόμους της Γλυφάδας και, ως πρόεδρος του ΣΠΑΖ, η Φώφη Δημητριάδου συμβάλλει ενεργά εδώ και 35 χρόνια στο φιλοζωικό έργο της πόλης. Μιας πόλης που, πλέον, μπορεί να περηφανεύεται πως δεν έχει ούτε έναν αδέσποτο σκύλο σε κατοικημένη περιοχή της.
- 04/04/2022
Πριν από 35 χρόνια, στην πύλη ενός ιδιωτικού ξενόφωνου σχολείου του Ελληνικού, εμφανίστηκε μια αδέσποτη σκυλίτσα. Τα παιδιά έδωσαν στο σκυλάκι, που ζητιάνευε φαγητό, λίγο από το κολατσιό τους και πολλά χάδια. Η Σάμμυ, όπως την ονόμασαν, περίμενε τα παιδιά κάθε μέρα έξω από το σχολείο και τα ακολουθούσε παντού. Έτσι οι δάσκαλοι αποφάσισαν να την υιοθετήσουν. Η μόνη Ελληνίδα εκπαιδευτικός στο σχολείο ήταν η Φώφη Δημητριάδου, η σημερινή πρόεδρος του ΣΠΑΖ.
«Όλοι οι δάσκαλοι εκτός από εμένα και οι μαθητές του σχολείου ήταν ξένοι κι είχαν άλλη νοοτροπία για τα ζώα από ότι εμείς εκείνη την εποχή. Πήγαν λοιπόν την Σάμμυ στον κτηνίατρο, τη στείρωσαν, την αποπαρασίτωσαν, την εμβολίασαν κι έτσι η σκυλίτσα έγινε μέλος του σχολείου. Είχε σε κάθε τάξη τη μαξιλάρα της, κυκλοφορούσε ελεύθερη παντού κι ήταν ευτυχισμένη.
»Μέχρι την ημέρα που, τα παιδιά της πρώτης και δευτέρας δημοτικού διέσχιζαν την παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος για να πάνε απέναντι για αθλοπαιδιές. Ένα αυτοκίνητο χτύπησε τη Σάμμυ, που τα ακολουθούσε, μπροστά στα μάτια τους. Δεν μπορέσαμε να την σώσουμε. Η Σάμμυ πέθανε και θάφτηκε στον κήπο του σχολείου.
»Έτσι, αποφασίσαμε ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα αδέσποτα που τότε ήταν πάρα πολλά στη Γλυφάδα. Αγέλες υπήρχαν παντού. Τα σκυλιά φοβούνταν τους ανθρώπους και οι άνθρωποι τα σκυλιά, υπήρχαν περιστατικά κακοποίησης αδέσποτων αλλά και περιστατικά επίθεσης σκύλων σε ανθρώπους.
»Μία ομάδα δασκάλων αυτού του σχολείου, στο οποίο εργαζόμουν κι εγώ, ιδρύσαμε τότε τον ΣΠΑΖ κι αρχίσαμε, σύμφωνα με τη γνώση που είχαν οι ξένες κυρίες του σωματείου, τις στειρώσεις των αδέσποτων. Εγώ ήμουν παντελώς άσχετη τότε, εκτός του ότι είχα σκύλο. Τον πρώτο χρόνο λοιπόν είχαμε συμβληθεί με ένα σωματείο στην Αγγλία, το Greek Animal Welfare Fund , το οποίο μας πλήρωνε τις στειρώσεις των σκύλων. Με την προϋπόθεση όμως ότι θα πηγαίναμε τα σκυλιά σε συγκεκριμένο κτηνίατρο που ήξερε πώς να κάνει καλά τη στείρωση των θηλυκών. Ο γιατρός ήταν στην Κυψέλη κι εμείς αρχίσαμε να πηγαινοερχόμαστε με σκυλιά στην Κυψέλη εθελοντικά. Μετά μας βρήκαν κτηνίατρο στην Ηλιούπολη κι αρχίσαμε να πηγαίνουμε εκεί και να πληρώνουμε μόνοι μας τις στειρώσεις. Έκτοτε έχουμε στειρώσει χιλιάδες ζώα, σκύλους και γάτες, με κόστος του σωματείου και των μελών μας. Κι αυτός είναι ο πιο ανθρώπινος τρόπος για τον έλεγχο του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων.
»Βεβαίως τα αδέσποτα προέρχονται από τα δεσποζόμενα. Ειδικά στη Γλυφάδα δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή σκύλος αδέσποτος που να γεννάει στον δρόμο. Άρα, ό,τι βρίσκουμε, περίπου δεκαπέντε με είκοσι σκυλιά τον χρόνο, είναι εγκαταλειμμένα από τους ιδιοκτήτες τους. Εμείς λοιπόν έχουμε λύσει το θέμα των αδέσποτων σκύλων αλλά δεν έχουμε λύσει το θέμα των εγκαταλείψεων».
Τα ζώα που βρίσκετε εγκαταλελειμμένα πού μένουν μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη υιοθεσία;
Τα σκυλάκια αυτά βρίσκονται είτε σε σπίτια εθελοντών που τα φιλοξενούν προσωρινά είτε σε πανσιόν σκύλων. Ο Δήμος δεν έχει καταφύγιο κι αυτό εμάς δεν μας πειράζει καθόλου, γιατί τα δημοτικά καταφύγια μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι πολύ άσχημο, όπως το πρόσφατο παράδειγμα της Σπάρτης, αλλά κι επειδή ποτέ ένα δημοτικό καταφύγιο δεν θα μπορέσει να είναι ένα καλό μέρος για τα ζώα. Διότι κανένας δημοτικός υπάλληλος δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά που κάνει ένας εκπαιδευμένος εθελοντής σε φιλοζωικό σωματείο.
Το κόστος της πανσιόν ποιος το πληρώνει;
Από πέρυσι ο Δήμος Γλυφάδας έχει σύμβαση με μια πανσιόν κι εκεί φιλοξενούνται κάποια σκυλιά. Τα υπόλοιπα, καθώς και το κόστος των ζώων που αναλαμβάνουν οι εθελοντές, για κάποιες ειδικές τροφές, φαρμακευτική περίθαλψη, αποπαρασιτώσεις κλπ τα πληρώνει ο ΣΠΑΖ.
Πώς μπορεί κάποιος φιλόζωος να βοηθήσει στο έργο των Σωματείων και εν προκειμένω του ΣΠΑΖ ;
Φιλόζωος σημαίνει ότι αγαπάς τα ζώα γενικά. Δεν είναι το ίδιο με έναν εθελοντή που έχει εκπαιδευτεί και μπορεί να χειριστεί τις καταστάσεις. Λένε κάποιοι «εγώ αγαπάω τα ζώα». Ναι, αλλά άλλο τα αγαπάω και άλλο τα βοηθάω. Τα βοηθάω σύμφωνα με πρωτόκολλα. Κι όχι βγάζοντάς τους φαγητό. Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι φιλόζωοι είναι να βγάζουν ακατάλληλο φαγητό για τα αδέσποτα. Όταν δίνουμε φαγητό σε ένα ζώο πρέπει να δίνουμε το κατάλληλο φαγητό για το είδος του. Δηλαδή οι γάτες στη Γλυφάδα δεν θα φάνε ντομάτες γεμιστές, μακαρονάκι, ζελέ, υπολείμματα πίτσας. Οι γάτες για να είναι υγιείς πρέπει να τρώνε ξηρή τροφή καλής ποιότητας. Όσο καλύτερη τροφή τους δίνουμε τόσο λιγότερη τροφή χρειάζονται κι αυξάνονται οι πιθανότητες το ζώο να παραμείνει υγιές. Αυτό το πράγμα που βγάζουν στα πεζοδρόμια ό,τι να ‘ναι για τις γάτες και λερώνουν τα πεζοδρόμια κι εκνευρίζουν δικαίως και τους άλλους, δεν έχει κανένα νόημα. Και μιλώ για γάτες γιατί η Γλυφάδα δεν έχει αδέσποτα σκυλιά. Καλής ποιότητας ξηρή τροφή λοιπόν είναι το πρώτο βήμα για κάποιον που θέλει να βοηθήσει.
Και τα επόμενα βήματα;
Κάποιος που θέλει να κάνει κάτι παραπάνω, είναι καλύτερο να μειώσει λίγο την ποσότητα της τροφής και να ξεκινήσει να τους δίνει αποπαρασίτωση. Ένα χάπι κάθε τόσο, που δεν είναι ακριβό, βοηθάει ώστε τα ζώα να αφομοιώνουν την τροφή που τρώνε. Γιατί όταν έχουν σκουλήκια στο έντερο η μισή τροφή χάνεται. Σαφώς όταν τρώνε ξηρά τροφή χρειάζονται και καθαρό νερό. Ο εθελοντής θα παρατηρήσει τις γάτες να δει αν έχουν και κάποιο άλλο πρόβλημα που ο φιλόζωος, ο οποίος ταΐζει μόνο, δεν θα το δει. Επιπλέον όταν ταΐζουμε όπου να ‘ναι, λερώνουμε το περιβάλλον και προκαλούμε τους άλλους. Οι κάτοικοι που φωνάζουν όταν ταΐζονται γάτες έξω από σχολεία και παιδικούς σταθμούς για παράδειγμα έχουν δίκιο. Είναι πάρα πολύ απλό. Μετακίνησε το σημείο που ταΐζεις. Κράτα καθαρό το περιβάλλον. Βάζε μόνο ξηρά τροφή και στείρωσε. Είναι πολλοί οι κάτοικοι που στειρώνουν μόνοι τους τα ζώα. Το θέμα είναι να μην προκαλούμε. Μην προκαλούμε, για παράδειγμα, βγάζοντας τον σκύλο μας βόλτα χωρίς λουρί. Ο νόμος το προβλέπει. Αν θέλουμε να τον αφήσουμε να τρέξει, δεν θα τον πάμε στην παραλία της Γλυφάδας. Να πάει σε περιορισμένο χώρο, σε σκυλοπάρκα. Δεν έχουμε στην Γλυφάδα -για μένα ευτυχώς- αλλά ο κόσμος το θέλει και φαντάζομαι θα γίνει κάποια στιγμή. Αλλά στην Ελλάδα δεν έχουμε σωστά κοινωνικοποιημένους τους σκύλους, πολλοί σκύλοι δεν είναι στειρωμένοι, κι ελάτε να δείτε τι μάχες θα γίνονται.
Όταν ένας φιλόζωος θέλει να γίνει εθελοντής, πού πρέπει να απευθυνθεί;
Πρέπει να πάει στο τοπικό του φιλοζωικό σωματείο και να δηλώσει σε τι θέλει να βοηθήσει. Μπορεί να σηκώνει, για παράδειγμα, αγγελίες στα social media, να φωτογραφίζει τα ζώα σε σπιτικό περιβάλλον, να πηγαίνει ζώα στον γιατρό, να φιλοξενεί ζώα. Ακόμα και να βοηθήσει όταν βρεθεί κάποιο αδέσποτο. Κάποιος να το πάρει, να το πάει στον γιατρό, να το σκανάρει. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει με τον ΣΠΑΖ στο facebook, στο email ή στο τηλέφωνο. Βέβαια επειδή είμαστε λίγοι οι ενεργοί εθελοντές, μπορεί να μην απαντήσουμε αμέσως. Θα βρεθούμε όμως, θα μιλήσουμε και θα δούμε πού μπορεί ο εθελοντής να βοηθήσει. Έχει τύχει βέβαια πάρα πολλές φορές να βρεθώ με μια κυρία που θέλει να γίνει εθελόντρια κι όταν καταλάβει τι θέλουμε να κάνει να εξαφανιστεί και να μην την ξαναδούμε. Αυτό γιατί καταλαβαίνει ότι ο εθελοντής δεν ασχολείται με κάτι μόνο για μια εβδομάδα. Γιατί αν ο εθελοντής ξεκινήσει κάτι και μετά το σταματήσει πάει πίσω η βοήθεια προς τα ζώα.
Ο ΣΠΑΖ έχει υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με τον Δήμο Γλυφάδας. Τι προβλέπεται σ αυτό;
Βοηθάμε στο πρόγραμμα στειρώσεων του Δήμου. Ο Δήμος στειρώνει κατά κύριο λόγο αδέσποτες γάτες, που πολλαπλασιάζονται πάρα πολύ γρήγορα. Επίσης εμείς διαχειριζόμαστε τα σκυλιά, δηλαδή τα πηγαίνουμε στους γιατρούς για εξετάσεις, στείρωση, microchip και ό,τι χρειάζονται και προωθούμε τις αγγελίες τους για να τους βρούμε σπίτι. Από τον νόμο προβλέπεται ότι οι Δήμοι συνεργάζονται με τα φιλοζωικά σωματεία γιατί οι δημοτικοί υπάλληλοι δεν ξέρουν και δεν μπορούν να κάνουν αυτά που κάνουμε εμείς για τα αδέσποτα. Και είναι απολύτως λογικό αυτό. Εμείς πρώτη φορά συνεργαστήκαμε με τον Δήμο όταν ανέλαβε ο κ. Παπανικολάου. Πριν δεν είχαμε καμία συνεργασία. Υπήρχε και τότε πρόγραμμα στειρώσεων αλλά ουδέποτε ενημερωθήκαμε ότι υπήρχε. Τώρα λοιπόν τα πράγματα δεν είναι ιδανικά, υπάρχουν πολλά να κάνουμε ακόμα, αλλά είμαστε σε έναν καλό δρόμο ώστε σιγά σιγά τα πράγματα να φτιάξουν. Πολλά από τα έξοδα των σκύλων που βρίσκουμε καλύπτονται από το πρόγραμμα, το οποίο μέχρι σήμερα είχε στειρώσεις, εξετάσεις αίματος και εμβόλια. Από φέτος θα περιλαμβάνει και χειρουργεία και νοσηλείες των άρρωστων σε κτηνιατρεία. Τα microchip τα προσφέρει ο ΣΠΑΖ και οι κτηνίατροι τα τοποθετούν και τα καταχωρούν δωρεάν. Είναι μια μεγάλη προσφορά και του ΣΠΑΖ και των κτηνιάτρων αυτή.
Ωστόσο πολλοί φιλόζωοι ακόμα επιμένουν ότι με τη στείρωση παρεμβαίνουμε στην φύση του ζώου.
Εμείς έχουμε αλλάξει τη φύση των ζώων. Πριν από λίγα χρόνια μια γάτα γεννούσε μία φορά τον χρόνο και κρατούσε τα μωρά της για πολλούς μήνες. Τώρα εμείς ταΐζουμε τα μωρά της, οπότε αυτή σταματάει να ασχολείται με τα γατιά της και ξαναζευγαρώνει. Σε κάθε γέννα κάνει τουλάχιστον τέσσερα γατάκια, οπότε ο ρυθμός που αυξάνεται ο πληθυσμός των γατιών είναι απίστευτος. Μία γάτα και οι απόγονοι της, σύμφωνα με τις στατιστικές, μέσα σε επτά χρόνια θα γεννήσουν 420.000 γατιά. Ένας σκύλος και απόγονοί του μέσα σε επτά χρόνια θα γεννήσουν 67.000 σκύλους. Δεν επιβιώνουν βέβαια όλα αυτά αλλά και πάλι είναι πολύ μεγάλος αριθμός. Εδώ, στη Γλυφάδα, από τις 28 Φεβρουαρίου μέχρι τις 16 Μαρτίου στειρώθηκαν 35 έγκυες γάτες . Αν είχαν από τέσσερα γατάκια η κάθε μία, 140 γατιά δεν γεννήθηκαν στη Γλυφάδα λόγω των στειρώσεων αυτών των 12 ημερών. Επίσης στειρώθηκαν πέντε θηλυκές που δεν ήταν έγκυες και 16 αρσενικά. Γίνεται πολύ καλή δουλειά στη Γλυφάδα, το πρόγραμμα λειτουργεί, θα λειτουργήσει και σε ακόμα καλύτερες συνθήκες. Όπως είπα και πριν, από πέρυσι ξεκίνησε ο Δήμος να πληρώνει και πανσιόν για κάποια σκυλιά. Ο Δήμος αγοράζει τις τροφές για αυτά τα σκυλιά στις πανσιόν, όπως αγοράζει και τροφές για κατοίκους που αποδεδειγμένα ταΐζουν γατοαποικίες. Είμαστε σε καλό δρόμο με τον Δήμο. Μπορούν βέβαια να γίνουν πολλά ακόμα και θεωρώ ότι θα γίνουν.
Υιοθετεί ο κόσμος αδέσποτα;
Υιοθετεί, ναι. Βέβαια εμείς είμαστε λίγο αυστηροί στις υιοθεσίες γιατί θέλουμε για τον κάθε ανάδοχο να βρεθεί το κατάλληλο σκυλί ή γατί και για το κάθε ζώο να βρεθεί ο κατάλληλος ανάδοχος. Για παράδειγμα, αν είσαι ένας άνθρωπος που δουλεύει 12 ώρες την ημέρα δεν μπορείς να πάρεις ένα κουτάβι. Γιατί το κουτάβι θα δεινοπαθήσει στα χέρια σου και θα σου φάει κι όλο το σπίτι. Και μετά από λίγους μήνες θα το δώσεις πίσω. Κι αυτό δεν είναι δίκαιο για το ζώο. Εκεί θα θέλαμε λίγη παραπάνω βοήθεια από τον Δήμο. Θέλουμε προβολή των ζώων μας στην ιστοσελίδα του Δήμου αλλά και στα social media γιατί όσα περισσότερα μάτια δουν το ζώο, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να βρει τον άνθρωπό του. Ελπίζω ότι κι αυτό θα γίνει σύντομα. Ο Δήμος της Γλυφάδας είναι τυχερός που συνεργάζεται με ένα σωματείο 35 ετών. Εμείς, εδώ και χρόνια, μέχρι να αναλάβει ο Παπανικολάου, κάναμε τη δουλειά του Δήμου κι οι παλιοί Γλυφαδιώτες ξέρουν τη διαφορά. Δεν υπάρχουν αγέλες με αδέσποτα στη Γλυφάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Το γεγονός ότι ο ΣΠΑΖ βρίσκει το κατάλληλο ζώο για κάθε άνθρωπο είναι κι ένα κίνητρο για να πάρει κάποιος ζώο από τον ΣΠΑΖ;
Βεβαίως. Έρχονται κάποιοι να υιοθετήσουν και νομίζουν ότι θα μπουν να δουν σαν να μπαίνουν σε ένα σούπερ μάρκετ και θα βγουν με το ζώο που θα διαλέξουν. Δεν πάει έτσι. Είναι μια ολόκληρη διαδικασία που θα περάσουν για να δούμε ότι όλα θα πάνε καλά. Θα έρθει όλη η οικογένεια να γνωρίσει το ζώο και πάμε κι εμείς με τον σκύλο επίσκεψη στο σπίτι τους για να τους βοηθήσουμε να προσαρμοστούν. Και πάμε και μετά την υιοθεσία, αν χρειαστούν κάτι. Άλλωστε το λέει στο συμβόλαιο υιοθεσίας ότι για οτιδήποτε συμβεί πρώτα θα ενημερώσουν εμάς. Θέλουμε επικοινωνία για καθετί. Για θέμα υγείας, για προβλήματα συμπεριφοράς του ζώου, για τα πάντα.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να αγοράζουν ζώα;
Δυστυχώς, ναι. Παρόλο που η νομοθεσία έχει γίνει πολύ αυστηρή πλέον. Το ξέρεις ότι πια απαγορεύεται να ζευγαρώσεις τον σκύλο σου; Είναι υποχρεωτική η στείρωση. Ο κόσμος όμως δυστυχώς συνεχίζει να αγοράζει γιατί επιλέγει ζώο περίπου όπως αγοράζει πλακάκια για το μπάνιο. Οι περισσότεροι θέλουν αυτά τα μικρά, τα άσπρα, τα γούτσου γούτσου, τα οποία γεννιούνται σε απίστευτες καταστάσεις μέσα σε puppy mills κατά χιλιάδες. Όσο υπάρχει ζήτηση θα συνεχίσει να συμβαίνει αυτό το έκτρωμα με τους παράνομους εκτροφείς και τα μεγάλα pet shop που φέρνουν, από τις πρώην ανατολικές χώρες, στοιβαγμένα σκυλάκια που τα μισά φτάνουν νεκρά. Γιατί όσο πιο μικρό είναι το ζώο τόσο πιο πολύ το θέλει η κυρία και το παιδάκι. Για να έρθει λοιπόν εδώ το ζώο και να πουληθεί σε μικρή ηλικία, φεύγει από τη μάνα του σε μικρότερη ηλικία από αυτήν που προβλέπει ο νόμος. Για να μπει ένα ζώο στην Ελλάδα πρέπει να είναι εμβολιασμένο για τη λύσσα. Άρα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον τεσσάρων μηνών. Όμως δεν είναι τεσσάρων μηνών αυτά που πουλιούνται.
Ποια είναι η καλύτερη στιγμή υιοθεσίας που έχεις ζήσει σε αυτά τα 35 χρόνια και ποια η πιο στενάχωρη;
Η πιο στενάχωρη ήταν πέρσι το καλοκαίρι που με ειδοποίησαν ότι σκύλος με microchip του ΣΠΑΖ βρέθηκε στο Σχιστό. Πήραμε πίσω το σκυλί ετοιμοθάνατο. Ψάχνοντας βρήκαμε ότι το είχαμε δώσει για υιοθεσία το 2014 σε μια οικογένεια ενώ ήταν κουτάβι. Βρήκαμε τον άνθρωπο που το είχε υιοθετήσει και μας είπε ότι το σκυλί γάβγιζε γιατί έλειπαν από το σπίτι πολλές ώρες, γι’ αυτό πήγε και το άφησε σε ένα σημείο που ταΐζονταν κι άλλα αδέσποτα, χωρίς να μας ειδοποιήσει. Αν μας είχε ειδοποιήσει, εννοείται ότι θα το είχαμε πάρει πίσω. Το πήραμε λοιπόν, νοσηλεύτηκε για πάρα πολύ καιρό, πληρώσαμε πάρα πολλά χρήματα για να το σώσουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε τελικά. Το δυστύχημα είναι ότι από τα αρχεία των συμβολαίων υιοθεσίας δεν καταφέραμε να βρούμε το συμβόλαιο αυτό. Γιατί, αν το είχαμε βρει αυτός ο κύριος θα ήταν τώρα κατηγορούμενος στα δικαστήρια. Αν μας είχε πάρει τηλέφωνο όμως, θα είχαμε πάρει το σκυλί πίσω και θα του είχαμε ξαναβρεί σπίτι. Το σωστό σπίτι.
Το πιο τρελό που μου έχει τύχει ήταν ένα σκυλί που είχαμε μαζέψει από το βουνό. Είχε ψώρα, καλαζάρ, νομίζω δεν υπήρχε κάποια σκυλοασθένεια που δεν είχε – και ήταν και φοβικό. Δεν είχε επαφή με άνθρωπο αυτό το σκυλί. Την ονομάσαμε Σκιά και ήταν πολύ τυχερή γιατί βρέθηκε εθελόντρια που τη φιλοξένησε σπίτι της, έκανε όλα όσα έπρεπε να κάνει σύμφωνα με τις οδηγίες της εκπαιδεύτριας και έγινε λιγότερο φοβική, έγινε καλά από όλες τις ασθένειες που είχε, στειρώθηκε, εμβολιάστηκε κι ενώ λέγαμε ότι κανείς δεν θα το πάρει, βρέθηκε μια κυρία από την Αυστρία, η Σόφη, που την ερωτεύτηκε. Ήρθε από τη Βιέννη για να την πάρει κι είχε προετοιμάσει το σπίτι της, όπως της είχαν πει οι εκπαιδευτές, για να είναι η Σκιά ασφαλής και να προσαρμοστεί όταν θα πήγαινε εκεί. Μας έκανε και μια δωρεά 300 ευρώ για τα έξοδα που είχαμε κάνει και χθες μας έστειλε βίντεο, στο οποίο βλέπουμε ένα άλλο σκυλί από αυτό που ξέραμε. Είναι κοινωνικοποιημένο, συμβιώνει μια χαρά με τα άλλα τρία σκυλιά του σπιτιού, κοιμάται στα κρεβάτια τους, είναι σαν να βλέπουμε άλλο πλάσμα. Είναι απίστευτο πώς, όταν κάνεις τα σωστά, το ζώο θα είναι καλά. Αν το παραμελήσεις θα γίνει ένα αγρίμι.
Αυτά σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις;
Να σου πω κάτι; Εγώ δεν ασχολούμαι με τα αδέσποτα για να καλύψω ένα συναισθηματικό κενό. Ποτέ δεν το έκανα αυτό. Ασχολούμαι γιατί τα αδέσποτα είναι ένα μεγάλο θέμα στη χώρα που ζούμε. Άλλοι προσφέρουν σε παιδιά, άλλοι σε γέροντες, άλλοι σε ΑμεΑ. Εγώ θεώρησα, επειδή έβλεπα στη γειτονιά μου τις αγέλες των σκυλιών, ότι πρέπει κάποιος να ασχοληθεί και με αυτά. Κάποιος έπρεπε να προσπαθήσει και να λύσει το θέμα του υπερπληθυσμού των αδέσποτων αλλά και να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους να μην εγκαταλείπουν τα ζώα τους.