Γιάννης Κλινάκης: Πώς το Clinitest στη Βούλα πέρασε όλα τα δύσκολα τεστ της πανδημίας
Αφιέρωμα: Βούλα
Ένα ιδιότυπο success story της εποχής του κορονοϊού ήταν αυτό του Clinitest στη Βούλα. Ο Γιάννης Κλινάκης, το μυαλό και η ψυχή του διαγνωστικού κέντρου που εμπιστεύονται εδώ και 25 χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής, μιλά στο NouPou για όσα έζησε στην πρώτη γραμμή μιας μάχης που, όπως λέει, δεν έχει ακόμη τελειώσει.
- 25/04/2022
Ο Γιάννης Κλινάκης, ιδιοκτήτης του CLINITEST στη Βούλα, δεν είναι απλά ένας μικροβιολόγος. Για τους κατοίκους της Βούλας αλλά και των γύρω περιοχών είναι ο άνθρωπός τους. Ο επιστήμονας που γνωρίζουν με το μικρό του όνομα κι εμπιστεύονται εδώ και εικοσιπέντε χρόνια. Στα χρόνια του κορονοϊού, το διαγνωστικό του εργαστήριο έχει δει χιλιάδες rapid και PCR test κι ήταν το πρώτο στην περιοχή που πήρε δείγματα από ασθενείς στο σπίτι. Μας μίλησε για την ιστορία του από την ημέρα που ξεκίνησε στη Βούλα μέχρι και σήμερα, και για το σοβαρότερο ίσως πρόβλημα της εποχής μας: Τον κορονοϊό.
Το CLINITEST, το διαγνωστικό κέντρο μας, άνοιξε το 1997. Εδώ και 25 χρόνια. Ήταν το πρώτο ξεκίνημα εδώ στη Βούλα, πρώτα στον πρώτο όροφο, μετά κατεβήκαμε εδώ στο ισόγειο, στο βάθος του διαδρόμου κι εδώ μπροστά ήρθαμε πριν από πέντε χρόνια. Τότε έγινε και μια αναβάθμιση. Βάλαμε ακτινολογικό, μαστογράφο, μέτρηση οστικής πυκνότητας κι άλλα σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα.
Τους πρώτους μήνες θυμάμαι ότι ήταν κάτι πολύ σημαντικό να έχουμε 3-4 ασθενείς την ημέρα. Αλλά αυτή η αγάπη που είχαμε κι αυτό το ενδιαφέρον, καθώς και το γεγονός ότι πάντα προσπαθούσαμε να έχουμε ποιοτικά ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει σε μηχάνημα, ό,τι καλύτερο υπάρχει σε απαντήσεις, τράβηξε τον κόσμο. Ήρθαν κοντά μας κι έρχονται ακόμα και σήμερα άνθρωποι που με γνωρίζουν 25 χρόνια και, όταν έχουν καιρό να με δουν, με αναζητούν και πάντα με χαιρετούν με αγάπη. Μιλάγαμε από τότε με τα μικρά μας ονόματα.
Τότε ήταν μια εποχή που ήθελαν όλοι ερμηνείες στις απαντήσεις τους. Και με έπαιρναν τηλέφωνο για να ρωτήσουν «Έχει βγει αυτό το αποτέλεσμα, τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω;». Ήμασταν κομμάτι της ζωής τους κι είχε δημιουργηθεί ένας κρίκος αγάπης με όλον αυτό τον κόσμο ο οποίος έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα.
Ο Covid ήταν μια δοκιμασία. Ήταν σοκ για όλους όσοι είχαν διαγνωστικά εργαστήρια και ιδιαίτερα την πρώτη περίοδο, πριν βγουν τα πρώτα εμβόλια. Τότε ήμασταν όλοι ακάλυπτοι. Πολλοί άνθρωποι και αρκετοί γνωστοί ανάμεσά τους, από όσους νόσησαν τότε, δεν τα κατάφεραν και πέθαναν. Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν ήταν ότι οι άνθρωποι που θα εκτίθεντο, για να πάρουν τις λήψεις, ένιωθαν αγωνία. Και ήταν λογικό διότι καταρχάς δεν ξέραμε σε ποιο βαθμό μας προστατεύει η μάσκα. Ούτε γνωρίζαμε τι είδους μάσκα θα έπρεπε να φοράμε. Δεν ήξερε λοιπόν κάποιος κατά πόσο ήταν προστατευμένος όταν θα πήγαινε να πάρει κάποιο δείγμα στο σπίτι, όπου πηγαίναμε και παίρναμε τα δείγματα των ασθενών. Τότε δεν ήθελα να πιέσω κανέναν από τους ανθρώπους που εργάζονται εδώ. Δύο παιδιά λοιπόν από τους εργαζόμενούς μας είχαν το θάρρος και είπαν «ναι, κύριε Κλινάκη, εμείς θα μπούμε στη διαδικασία και θα ξεκινήσουμε να κάνουμε τα τεστ, όποιο κι αν είναι το ρίσκο. Το ιατρείο πρέπει να σταθεί και πρέπει να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο που έρχεται τόσα χρόνια σ’ εμάς».
Δεν υπήρχαν τότε πολλά εργαστήρια που έπαιρναν δείγμα κατ’ οίκον. Το 80-90% των εργαστηρίων δεν έμπαιναν καν στη διαδικασία αυτή. Έτσι αρχίσαμε να έχουμε πελάτες που δεν τους είχαμε δει ποτέ. Που το έμαθαν κι άρχισαν να έρχονται ο ένας μετά τον άλλο. Μας καλούσαν μέχρι και στα λιμάνια, μας καλούσαν ακόμα και σε καράβια να κάνουμε τεστ.
Από αυτούς τους νοσηλευτές, ευτυχώς δεν νόσησε κανείς. Μάλιστα ένα από τα βασικά μας στελέχη, που μέχρι σήμερα έχει κάνει χιλιάδες τεστ, δεν έχει νοσήσει ποτέ. Είναι όμως συνεπέστατη και σοβαρότατη στον τρόπο που φοράει τις μάσκες της. Κι αυτό δείχνει ότι, αν κάποιος προστατεύεται και προφυλάσσεται, φοράει τη μάσκα σωστά, την αλλάζει συχνά και τηρεί τους κανόνες υγιεινής, τελικά είναι προστατευμένος.
Μέχρι σήμερα έχουμε κάνει πάνω από 150.000 τεστ. Μπορεί να σας λέω και λίγα. Μόνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κάναμε 900. Κάποια στιγμή λοιπόν μπήκαμε στη διαδικασία του PCR, του μοριακού τεστ, το οποίο μπορεί να διαγνώσει τη νόσηση από τη δεύτερη ημέρα, ενώ για να βγει θετικό το rapid πρέπει να φθάσουμε την τέταρτη, πέμπτη ημέρα. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να έχεις την πρώτη δεύτερη ημέρα το αποτέλεσμα και να ξέρει ο άλλος ότι πρέπει να προστατευτεί και να προστατεύσει τους άλλους νωρίτερα; Τότε τα μοριακά tests γίνονταν σε πολύ λίγα εξειδικευμένα κέντρα. Εμείς ξεκινήσαμε πολύ γρήγορα γιατί είχα μια πολύ καλή φιλική σχέση με τον διευθυντή του Γενοτύπου, που ήταν από τις ελάχιστες πιστοποιημένες μονάδες στην Ελλάδα που έκαναν μοριακά τεστ και κάναμε μια σοβαρή συνεργασία μέχρι τον Μάρτιο του 2021. Ήταν ένα πολύ καλό ξεκίνημα, μέχρι που αποφάσισα ότι πρέπει να μπούμε κι εμείς σ’ αυτήν την διαδικασία της μοριακής ανάλυσης. Προσλάβαμε λοιπόν πέντε μοριακούς βιολόγους, με πολύ καλά πτυχία, με προϋπηρεσία και πολύ καλές γνώσεις και κάναμε δύο συγκροτήματα, ένα εδώ στη Βούλα κι ένα στη Μήλο, για να εξυπηρετούνται και τα γύρω νησιά.
Πήραμε δύο πολύ μεγάλες, σύγχρονες εγκαταστάσεις ειδικά για τη μοριακή covid εξέταση και ξεκινήσαμε να κάνουμε τα μοριακά αποτελέσματα εδώ. Αυτό μας βοήθησε αφάνταστα γιατί καταφέραμε να μπορούμε να δίνουμε αποτέλεσμα την ίδια ημέρα που γινόταν η εξέταση. Άρα όλοι αυτοί που ήθελαν να μάθουν γρήγορα το αποτέλεσμά τους και ειδικά αυτοί που ήθελαν να ταξιδέψουν, είχαν τη δυνατότητα να μας δώσουν το τεστ νωρίς το πρωί και αυθημερόν να πάρουν την απάντηση. Επίσης, όταν βγάζουμε θετικό τεστ, έχουμε και ειδικές μετρήσεις για το ιικό φορτίο, οι οποίες μας βοηθούν κάθε φορά να ξέρουμε πώς αντιδράει ο οργανισμός του νοσούντος κι αν ο ιός σιγά σιγά απομακρύνεται από μια νόσηση . Κι υπάρχουν περιπτώσεις που έχει περάσει αρκετός καιρός για να δούμε τις μειώσεις αυτές που περιμέναμε. Άρα αυτή η διερευνητική προσπάθεια και η γνώση που έχουμε αποκομίσει μετά από τόσες χιλιάδες τεστ που έχουμε δει, μας βοηθάνε να δώσουμε όσο γίνεται πιο αξιόπιστες απαντήσεις σε εκείνους που κάνουν τα μοριακά τεστ.
Ακούμε ερωτήσεις όπως «Γιατρέ, πού βρίσκομαι τώρα;», «Τι πρέπει να κάνω; Πρέπει να συνεχίσω να προστατεύομαι, να συνεχίσω να φοράω μάσκα κλπ;». Γιατί κι αυτό το τεκμήριο για τις πέντε ημέρες δεν είναι βέβαιο. Μπορεί και σε επτά και σε οκτώ και σε εννιά ημέρες να έχεις ακόμα υψηλό ιικό φορτίο. Εγώ αυτούς τους ανθρώπους δεν θα τους ξαναέβαζα στη δουλειά τόσο σύντομα.
Να πούμε μια αλήθεια τώρα, ότι συνεχίζουμε να έχουμε έναν πολύ μεγάλο αριθμό θετικών τεστ. Βοηθάει βέβαια ότι μέχρι σήμερα έχουν νοσήσει πάρα πολλοί κι έχουν εμβολιαστεί και πάρα πολλοί. Θεωρητικά λοιπόν όσοι εμβολιάστηκαν και όσοι νόσησαν έχουν κρατήσει ένα μεγάλο ποσοστό αντισωμάτων. Δυστυχώς όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανανοσήσουν κάποιοι. Όταν ξεκίνησε αυτή η πανδημία, υπήρξαν κάποιες χώρες που προσπάθησαν να κάνουν τη λεγόμενη «ανοσία αγέλης». Σε κάποιες χώρες μάλιστα υπήρχαν και αντιδράσεις από τους πολίτες τους γι’ αυτό. Στην πορεία λοιπόν αποδείχτηκε ότι επειδή αυτός ο ιός έχει την ικανότητα πολλών μεταλλάξεων, μπορεί να κάποιος να κολλήσει τη Δέλτα ή την Όμικρον, μετά να υπάρχει μια άλλη μετάλλαξη της Όμικρον και να ξανανοσήσει μετά από λίγους μήνες. Κι αυτό είναι φοβερό. Δηλαδή δεν υπάρχει πλέον η λογική της ανοσίας αγέλης. Το μόνο πράγμα που υπάρχει και είναι σημαντικό είναι ότι κάποιος ο οποίος έχει ήδη εμβολιαστεί με τις τρεις δόσεις του εμβολίου, έχει τόσα αντισώματα μέσα του ώστε θα είναι πολύ καλά προετοιμασμένος πριν νοσήσει ώστε να καταλήξει στην εντατική θεραπεία. Γιατί το πρόβλημά μας είναι αυτό. Να μην καταλήξει κάποιος στην εντατική. Δυστυχώς πάρα πολλοί νοσήσαντες , που επιβίωσαν, αποσωληνώθηκαν και πέρασαν από τις εντατικές, μένουν με πάρα πολλά προβλήματα.
Στη μονάδα εντατικής που ανοίξαμε κοντά στο Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, με 17 κλίνες, την οποία αρχίσαμε να λειτουργούμε αρχές Αυγούστου, έχουμε τέσσερις ασθενείς οι οποίοι έμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα στις μονάδες κρατικών νοσοκομείων με covid -κάποιος έξι μήνες, μια κυρία οκτώ μήνες- και οι οποίοι είναι τραχειοστομημένοι. Μπορούν να μιλήσουν και να φάνε, αλλά οι πνεύμονές τους είναι σχεδόν κατεστραμμένοι. Αν σταματήσουν δηλαδή για λίγο να έχουν την υποστήριξη του αναπνευστήρα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν. Η ζωή τους έχει σίγουρα αλλάξει.
Το τι προβλήματα έχουν οι άνθρωποι που έζησαν και βγήκαν από τις μονάδες εντατικής δεν το έχει καταλάβει ο κόσμος. Ένας φίλος μου νοσηλεύτηκε τεσσερισήμισι μήνες στην εντατική του Ευαγγελισμού. Μετά, για τρεις μήνες σε μονάδα αποκατάστασης κι ακόμα δεν έχει καταφέρει να μπορεί να μιλήσει κανονικά. Δηλαδή το σοκ που περνάει ο οργανισμός κάποιου με covid που διασωληνώνεται και μπαίνει στην εντατική -που η πιθανότητα να ζήσει είναι γύρω στο 30% στην καλύτερη περίπτωση- αφήνει πάρα πολλά προβλήματα. Το σώμα, μετά από αυτό, δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιο. Κι αυτό είναι κάτι ακόμη που θα πρέπει να έχουμε υπόψιν για αυτήν την πανδημία, η οποία, δυστυχώς, δεν έχει ακόμα τελειώσει.