Η Γκλόρια Πριβιλέτζιο τρέχει τον Μαραθώνιο πρώτα με το μυαλό της
Λίγο μετά τη νίκη της στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος και αθλήτρια του Γ.Σ. Γλυφάδας Γκλόρια Πριβιλέτζιο μιλά στο NouPou για την εμπειρία της από τον αγώνα, για τη στιγμή που κατάλαβε πως έχει ξεχάσει το σορτσάκι της λίγο πριν την έναρξη και για το ψυχικό σθένος που απαιτούν οι μεγάλες αποστάσεις.
- 18/11/2021
Η Γκλόρια Πριβιλέτζιο έκανε περήφανη όλη την Ελλάδα με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στις γυναίκες στον 38ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, που έλαβε χώρα στις 14 Νοεμβρίου. Με αφετηρία τη μικρή πόλη του Μαραθώνα και τερματισμό στο ιστορικό Καλλιμάρμαρο, διένυσε σε χρόνο 2:41:30 την απόσταση των 42,195 μέτρων της εμβληματικής διαδρομής.
Γεννημένη στην Ελλάδα στις 18 Ιουλίου του 1988, με γονείς από την Κωνσταντινούπολη και με ρίζες από την Ιταλία, η Γκλόρια Πριβιλέτζιο ζει στη Βούλα και προπονείται στον Γ.Σ. Γλυφάδας, ενώ εργάζεται και ως φυσικοθεραπεύτρια. Η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος ξεκίνησε από τα 11 χρόνια της στον αθλητισμό, κάνοντας τεχνική κολύμβηση μέχρι το 2014, όταν ξεκίνησε η ενασχόλησή της με τον στίβο. Ο προπονητής της Γκλόρια, Γιάννης Περίφανος, ακολούθησε μάλιστα μια ανάλογη καριέρα με την ίδια, καθώς από ποδοσφαιριστής κατέληξε μαραθωνοδρόμος.
Η Γκλόρια έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε Μαραθώνιους σε Λονδίνο, Βερολίνο και Ντόχα από το 2017 έως το 2019 και σε ημιμαραθώνιους σε Βαρκελώνη και Ρότερνταμ. Τη συναντήσαμε στο Δημοτικό Στάδιο Γλυφάδας και μιλήσαμε για τη μεγάλη νίκη της στον φετινό Μαραθώνιο ενώ μας άνοιξε την καρδιά της για όλα όσα νιώθει όταν τρέχει, για τον ρόλο που παίζει το μυαλό σε έναν αθλητή μεγάλων αποστάσεων, για τα Νότια Προάστια, τον προπονητή της και πολλά ακόμα.
Τώρα που το μυαλό καθάρισε λίγο, πώς νιώθεις για τη νίκη και τον τερματισμό σου;
Κάθε μέρα που περνάει το συνειδητοποιώ ολοένα και περισσότερο. Νιώθω πολύ ικανοποιημένη γιατί ήταν κάτι που το ήθελα πολύ καιρό. Έχω δουλέψει πολύ αλλά νιώθω και τυχερή γιατί έκατσαν όλα όπως έπρεπε, ο καιρός ήταν φανταστικός, τα περάσματα βγήκαν και είμαι πολύ χαρούμενη.
Αυτό που μπορεί να φάνηκε αστείο στον κόσμο, αλλά εσένα πρέπει να σε άγχωσε πολύ, είναι η στιγμή που συνειδητοποίησες πως δεν έχεις σορτσάκι να τρέξεις. Τι έγινε ακριβώς; Σε επηρέασε κάπως στον αγώνα αυτό το ατυχές γεγονός;
Πραγματικά τρελάθηκα εκείνη την ώρα. Ξεκίνησα με την αδερφή μου από τη Βούλα για να φτάσουμε έγκαιρα στον Μαραθώνα και ήμουν λίγο αγχωμένη. Όταν έφτασα στο σημείο κατάλαβα πως κάτω από τη φόρμα δεν έχω σορτσάκι. Αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου που δεν είχε φύγει ακόμα, γιατί ήθελα με κάποιον να το μοιραστώ. Εκεί πραγματικά αγχώθηκα πολύ και δεν ήξερα τι να κάνω. Η στιγμή που ηρέμησα ήταν όταν σκέφτηκα να σκίσω τη φόρμα και να την κάνω σορτσάκι. Από το άγχος μου όμως, η φόρμα δεν κόπηκε σωστά και τελευταία στιγμή μας έδωσε ένας συναθλητής ένα αντρικό σορτσάκι. Όταν έτρεχα πάντως δεν το σκέφτηκα καθόλου και ίσως επειδή έγινε αυτό δεν αγχώθηκα τελικά και για τον αγώνα.
Το ελληνικό στοιχείο επικράτησε και στους άνδρες και στις γυναίκες. Πώς νιώθεις για αυτό;
Είναι κάτι που με χαροποιεί διπλά για τις διακρίσεις σε άνδρες και γυναίκες. Σίγουρα λόγω της πανδημίας δεν ήρθαν κάποιοι καλοί αθλητές που έρχονται άλλες χρονιές. Είμαστε συνειδητοποιημένοι πως σε έναν αγώνα με την παρουσία τους ίσως να μην είχαμε καταφέρει κάτι αντίστοιχο. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι υπέροχο συναίσθημα.
Τι είναι αυτό που σε κρατάει σε έναν Μαραθώνιο; Γιατί μιλάμε για μια τεράστια απόσταση που πρέπει να διανύσεις.
Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και να μην ενθουσιάζομαι, γιατί μπορούν να συμβούν πολλά, ακόμα και στα τελευταία τρία χιλιόμετρα. Εγώ κρατάω μικρό καλάθι και προσπαθώ να ακούω το σώμα μου και να είμαι τυπική στην τροφοδοσία. Έχουμε κάνει ανάλογες προσομοιώσεις στην προπόνηση, ξέρω τις αντοχές μου και ακούω τον προπονητή μου κατά γράμμα. Όλα αυτά έφεραν το αποτέλεσμα.
Όσο απαιτητική είναι, η διαδρομή είναι άλλο τόσο όμορφη. Ο Μαραθώνιος πιστεύεις πως αποτελεί έναν τρόπο να διαφημιστεί η χώρα μας; Είναι οργανωμένη η διοργάνωση;
Είναι πάρα πολύ οργανωμένα. Έχουμε κάθε χρόνο πολύ μεγάλο αριθμό εθελοντών, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Το κοινό είναι πολύ υποστηρικτικό απ’ έξω σε όλη τη διαδρομή, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Είναι μια πολύ όμορφη διαδρομή, που αναβιώνει την ιστορία του ανθρώπου που έφτασε στην Αθήνα από τον Μαραθώνα για ένα μήνυμα. Είναι μια μαγική αίσθηση αυτή που φτάνεις στο Καλλιμάρμαρο και αντιλαμβάνεσαι πως είσαι κατά κάποιο τρόπο μέρος της ιστορίας.
Ως έμπειρη αθλήτρια, ποιες συμβουλές θα έδινες σε νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τα χνάρια σου;
Πρέπει σίγουρα να αγαπάς το άθλημα αυτό. Πρέπει να σου αρέσει η απομόνωση και οι αποστάσεις. Πρέπει να καταλάβεις ότι θα κάνεις συνέχεια χιλιόμετρα και δεν μπορείς να αναβάλλεις προπονήσεις. Πρέπει να είσαι πειθαρχημένος και να πηγαίνεις στις προπονήσεις, ακόμα και όταν δεν είσαι καλά.
Για έναν ερασιτέχνη που θέλει να τρέξει τον Μαραθώνιο;
Για έναν ερασιτέχνη, όλα είναι πιο εύκολα, διότι μπορεί να το κάνει όποτε θέλει, απλά με μια προετοιμασία. Οι ερασιτέχνες θα πρέπει να κάνουν μια προετοιμασία πέντε μήνες νωρίτερα σε διατροφή και άσκηση. Έτσι, θα το χαρούν και θα το απολαύσουν, χωρίς να έχουν τραυματισμούς.
Ο Μαραθώνιος σοκάρει τον οργανισμό. Φαντάζομαι πως πηγαίνεις περισσότερο με το μυαλό στη διαδρομή, παρά με το σώμα, το οποίο καταπονείται έτσι και αλλιώς. Πώς το διαχειρίζεσαι όλο αυτό;
Όλα αυτά θέλουν σωστή διαχείριση και εμπειρία αλλά και προετοιμασία από πριν. Έρχεται κάποια στιγμή που το σώμα δεν μπορεί και δεν θέλει να σε βοηθήσει, εκεί είναι που μπαίνει το μυαλό. Πρέπει να δουλέψεις με το μυαλό και να σκέφτεσαι τα κίνητρά σου. Εμένα με βοηθάει να σκέφτομαι βήμα βήμα τις κινήσεις μου. Σκέφτομαι από μέσα μου ανά κάποια χιλιόμετρα πώς είμαι και πώς πρέπει πηγαίνω στη διαδρομή.
Έχεις προπονητή πρώην μαραθωνοδρόμο. Αυτό είναι ένα έξτρα κίνητρο;
Σίγουρα! Έχω πολύ μεγάλο θαυμασμό προς το πρόσωπό του και παίρνω πολλές συμβουλές από εκείνον λόγω της εμπειρίας του. Ο ίδιος ήταν ποδοσφαιριστής και ξεκίνησε τον Μαραθώνιο στα 24 του, εγώ κολυμβήτρια και ξεκίνησα στα 26 τον Μαραθώνιο, οπότε έχουμε μια ιστορία ίδια περίπου, με πολλά κοινά. Πραγματικά ο προπονητής μου με βοηθάει και είμαι πολύ τυχερή.
Μέσα από τον Μαραθώνιο έχεις φορέσει το εθνόσημο εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο εξωτερικό. Η Πολιτεία έχει πάρει στα σοβαρά τον ρόλο της για να σας βοηθήσει;
Είναι μαγικό να φοράς το εθνόσημο. Νιώθεις τεράστια περηφάνια, τιμή, αλλά έχεις και την υποχρέωση να εκπροσωπήσεις την χώρα όσο καλύτερα μπορείς. Εγώ έδωσα με βάση τις εκάστοτε συνθήκες το 100% των δυνατοτήτων μου σε αγώνες στο εξωτερικό. Δυστυχώς δεν βγήκε το απωθημένο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν πειράζει. Όσο για την Πολιτεία, θεωρώ πως δεν διαφημίζει το άθλημά μας όσο θα έπρεπε. Σε σύγκριση με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δηλαδή, δεν συμβαίνει το ίδιο. Πιστεύω πως θα έπρεπε να ξέρουμε τους πρωταγωνιστές από όλα τα αθλήματα και όχι μόνο από αυτά που προβάλλουν. Το πιο σημαντικό είναι το οικονομικό σκέλος. Δύσκολα βιοπορίζεσαι από τα αθλήματα του στίβου. Κανένας αθλητής δεν πάει για τα χρήματα, αλλά μόνο για την αγάπη που έχει για το άθλημα. Όλοι μας κάνουμε συμπληρωματική δουλειά και βρίσκουμε χορηγούς. Εγώ εργάζομαι ως φυσικοθεραπεύτρια.
Εσύ πώς καταφέρνεις να ανταπεξέρχεσαι;
Για να υλοποιήσω τους στόχους μου με βοήθησαν οι προπονητές μου, Γιάννης Περίφανος και Μανώλης Χάντζος, και φυσικά ο σύλλογός μου, ΓΣ Γλυφάδας. Επίσης χωρίς τους χορηγούς μου σε αυτές τις δύσκολες εποχές δεν θα γινόταν τίποτα. Θέλω να ευχαριστήσω την PWC που με βοηθάει τα τελευταία τρία χρόνια, την Saucony για τον εξοπλισμό μου, την Fit & Shpe για το διατροφικό μου εξοπλισμό, τη Nutrilab με τους εργομετρικούς ελέγχους, την Garmin με τα ρολόγια, Ostracon για τον φυσικοθεραπευτικό εξοπλισμό, την Bliz με τα γυαλιά ηλίου και την Medical Esthetic με τα λέιζερ.
Το γήπεδο του Γ.Σ. Γλυφάδας είναι δίπλα σε σχολείο. Έρχονται τα παιδιά στο άθλημα;
Έχουμε πολλές ακαδημίες και πολλά παιδιά από μικρή ηλικία που επιλέγουν τον στίβο και τον Γ.Σ. Γλυφάδας. Από 6 χρονών έρχονται εδώ για προπόνηση και παιχνίδι. Επιλέγοντας το άθλημα αυτό, το κάθε παιδί αποκτάει αρχές, αυτοπεποίθηση. Δεν μπορούμε όμως να ζορίσουμε τα παιδιά, πρέπει να χαίρονται τον αθλητισμό. Η σκυταλοδρομία, για παράδειγμα, είναι κάτι που χαίρονται πολύ, επειδή είναι πιο διαδραστικό.
Ζεις στα νότια προάστια, προπονείσαι στη Γλυφάδα και έχεις ταξιδέψει πολύ στο εξωτερικό. Τι είναι αυτό που σου αρέσει στον τόπο μας;
Μου αρέσει πάρα πολύ το γεγονός ότι έχουμε την θάλασσα τόσο κοντά μας και τόσο καιρό καλοκαίρι. Επίσης έχουμε τον Υμηττό από πίσω μας για διαδρομές στο βουνό. Εγώ έχω ανακαλύψει διάφορα μονοπάτια στα οποία προπονούμαι. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά κέντρα αντοχής, ενώ εδώ έχουμε μόνο το Καρπενήσι. Θα ήταν πολύ ωραίο να δημιουργηθούν κι εδώ τέτοια κέντρα.
