Η συναρπαστική ζωή ενός μουσικού του δρόμου
Συναντήσαμε στη Γλυφάδα τον Joan, έναν μουσικό που θα τον βρεις με την κιθάρα του σε διάφορες «πιάτσες» της Αθήνας και μιλήσαμε για το πως είναι να παίζει στον δρόμο με μοναδικό του κοινό τους περαστικούς, αλλά και για το πόσο όμορφο είναι να χρωματίζει μουσικά τη μέρα όλων όσων τον ακούν.
- 26/12/2022
Οι βόλτες στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα είναι από τις αγαπημένες μου κάθε χρόνο, αφού όλη η πόλη έχει φορέσει τα γιορτινά της και μας περιμένει να ανακαλύψουμε κάθε στολισμένη γωνιά της. Εκτός από το κέντρο της Αθήνας και τα θεματικά χριστουγεννιάτικα πάρκα που έχουν στηθεί στην πόλη για τις γιορτές, μια ακόμη βόλτα που αξίζει αυτή την περίοδο βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας απ’ ό,τι θα περίμενες.
Η Γλυφάδα, που για μία ακόμη χρονιά έχει στολιστεί εντυπωσιακά, αποτελεί ένα ιδανικό μέρος για χαλαρή βόλτα, ψώνια, καφέ ή φαγητό και προσωπικά, θεωρώ πως είναι ένα από τα must που μπορείς να κάνεις στα νότια, ώστε να ζήσεις στο φουλ τη γιορτινή ατμόσφαιρα.
Σε μια πρόσφατη, λοιπόν, βόλτα μου στο κέντρο της περιοχής, καθώς περιπλανιέμαι και χαζεύω τριγύρω μου τις βιτρίνες, βλέπω έναν μουσικό που παίζει στο πεζοδρόμιο, δίπλα από τον δρόμο των ποιητών και πιάνω τον εαυτό μου να ενθουσιάζεται με τη μουσική του, αλλά και με το vibe που έδινε στον κόσμο. Αυτός είναι ο Joan.
Θέλοντας να τον γνωρίσω καλύτερα, αλλά και για να μάθω περισσότερα για το τι σημαίνει να παίζεις μουσική στον δρόμο, κανονίζουμε να τα πούμε όλα. Τι σημαίνει για εκείνον η μουσική του δρόμου, πόση ελευθερία έχει, πώς τον αντιμετωπίζει ο κόσμος, αλλά πώς αντιμετωπίζει και ο ίδιος τη συμπεριφορά τους, καθώς και το πως νιώθει όταν έχει τη δυνατότητα να χρωματίζει -μουσικά- τη μέρα των περαστικών -ειδικά αυτές τις γιορτινές ημέρες.
Άσε με πρώτα, όμως, να σου πω μερικά λόγια για τον Joan. Έχει καταγωγή από την Ισπανία, μεγάλωσε στη Χιλή, ενώ όταν ήταν περίπου δεκαοχτώ, ήρθε στην Ελλάδα και αποφάσισε να μείνει μια για πάντα. Η μουσική μπήκε στη ζωή του από πολύ νωρίς, για την ακρίβεια από τότε που θυμάται τον εαυτό του. «Οι πρώτες αναμνήσεις που έχω, από όταν ήμουν σχεδόν τριών χρονών, είναι σε έναν καναπέ να ακούω μουσική στο ραδιόφωνο. Από μικρός είχα ένα κόλλημα με τη μουσική και αργότερα, όταν ήμουν περίπου δώδεκα χρονών είχα την πρώτη μου επαφή με μια κιθάρα και αυτό ήταν. “Έδεσε το γλυκό”, που λέμε», μου εξηγεί ο ίδιος.
Από μικρή ηλικία, όταν ακόμη ζούσε στη Λατινική Αμερική, ξεκίνησε να παίζει μουσική στον δρόμο και σε λεωφορεία στη Χιλή. «Η μουσική ήταν τα πάντα μου, ήταν η οικογένειά μου, ήταν οι φίλοι μου, μου έκανε παρέα παντού. Δυστυχώς έζησα μια ζωή που δεν είναι νορμάλ για ένα παιδί, αλλά η μουσική με γέμιζε ανέκαθεν. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή», προσθέτει.
Στα δεκαοχτώ του, ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές, αλλά αποφάσισε να μείνει για μια καλύτερη ζωή. Σήμερα μένει στον Πειραιά και φυσικά, η ενασχόλησή του με τη μουσική συνεχίζεται, αφού όχι μόνο τραγουδά και παίζει, αλλά γράφει και τα δικά του τραγούδια, ενώ έχει δουλέψει και στη «νύχτα» για περίπου δέκα χρόνια. Έχει ανοίξει shows για πολλούς καλλιτέχνες, ενώ έχει εμφανιστεί και σε πολλές σκηνές και club της Αθήνας. «Σκέψου, κάποια στιγμή είχαν έρθει οι Black Eyed Peas και με είχαν φωνάξει να παίξω εκείνο το βράδυ», μου τονίζει.
Παρότι, λοιπόν, πέρασε από τη σκηνή, αποφάσισε να κρατήσει το αγαπημένο του stage, που δεν είναι άλλο από τον δρόμο. Από τον Joan θα ακούσεις τα πάντα. Από Hotel California μέχρι Post Malone και Harry Styles. Είναι ραδιόφωνο ο άνθρωπος! Ροκ, ποπ, μπαλάντες, τα πάντα. «Στον δρόμο πρέπει να καταλάβεις ότι παίζεις για τον κόσμο», μου λέει, ενώ μου εξηγεί έπειτα ότι κουβαλάει μαζί του τουλάχιστον 200 τραγούδια και εκείνη τι στιγμή, ανάλογα τον κόσμο που περνά, αποφασίζει τι τραγούδι θα παίξει. «Η εμπειρία μου μού το έχει μάθει αυτό και το λατρεύω. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις αντίληψη και πάντα να παίζεις για τον κόσμο απέναντί σου».
Ο Joan, όπως και όλοι οι street μουσικοί, δεν έχουν μια συγκεκριμένη «πιάτσα». Πηγαίνουν λίγο πολύ όπου τραβάει η όρεξή τους. «Μπορεί τη μία μέρα να πάω Γλυφάδα, την άλλη Θησείο, Μοναστηράκι, Κηφισσιά. Σηκώνομαι το πρωί και ανάλογα την όρεξη που έχω επιλέγω το πού θα πάω», μου λέει. Συνήθως, πάντως, το Σάββατο και η Κυριακή είναι οι δύο καλύτερες μέρες για να βγεις να παίξεις, όπως με ενημερώνει ο ίδιος. Και αυτό επειδή αφενός υπάρχει περισσότερος κόσμος έξω, αφετέρου γιατί υπάρχει πιο ανεβασμένη διάθεση σε σχέση με μια καθημερινή.
Και σε αυτό το σημείο αναρωτιέμαι, άραγε έχει τύχει να τον βρει κάποιος στον δρόμο και να του προτείνει μια επαγγελματική δουλειά; Πώς λειτουργεί αυτό; «Έχει τύχει πολλές φορές να με καλέσουν παίξω σε κάποιο event, ακόμη και σε κάποιο σπίτι. Σε πάρτι, σε γενέθλια, σε γάμους. Με βρίσκουν στον δρόμο και η ταμπέλα που έχω με το όνομά μου με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, γιατί έτσι μπορούν να με βρουν. Αυτό που πιστεύω ότι τους κερδίζει σε εμένα είναι το γεγονός ότι μπορώ να προσφέρω ένα μικρό, αλλά πολύ δυνατό πακέτο. Σήμερα είμαι στον δρόμο, αύριο μπορεί να είμαι στο καλύτερο κλαμπ της Αθήνας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ξέρω πως να χτίσω τη σωστή σχέση με το κοινό μου, όποιο και αν είναι αυτό».
Ο Joan συνεχίζει λέγοντάς μου πως το καλύτερο κομμάτι ενός μουσικού είναι η επαφή του με τον κόσμο. Μάλιστα, πολλές φορές, του έχει τύχει να έχει έντονη αλληλεπίδραση και διάδραση με τον κόσμο, όπως μία φορά που μια γυναίκα από το κοινό έκλαιγε με τη μουσική του. Μία άλλη φορά, όπως μου περιγράφει, είχε μπλοκάρει όλη την Ερμού, αφού υπήρχε πλήθος κόσμου που χόρευε με τα τραγούδια του, κλείνοντας κυριολεκτικά τον δρόμο. Μου αναφέρει, τέλος, μια ακόμη συγκινητική στιγμή, όπου ένα μικρό παιδί με αυτισμό χόρευε επίσης με τα τραγούδια του.
Πάντα, βέβαια, θα υπάρχει και κόσμος που προσπερνάει. Πώς είναι άραγε αυτό για έναν μουσικό; «Είναι πολύ φυσιολογικό να σε προσπερνάει ο κόσμος. Εγώ πάω πάντα με το καλύτερο mood και με όλη μου την ενέργεια. Δεν πρέπει να το παίρνεις προσωπικά. Μπορεί να περάσουν και κάποιοι που θα σε κοροΐδεύουν, αλλά δεν πρέπει να πέφτεις με αυτά», μου απαντά ξεκάθαρα.
Τώρα, όσον αφορά τη Γλυφάδα, ρωτώ τον Joan πώς βλέπει το νότιο κοινό και ποια η αλληλεπίδρασή του μαζί του. «Οι άνθρωποι που συναντώ στη Γλυφάδα έχουν κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Εκτιμούν τα τραγούδια. Μπορεί να παίξω Hotel California και θα το εκτιμήσουν πραγματικά. Ξέρουν από μουσική και είναι πολύ ευγενικοί. Εδώ ο κόσμος μού δίνει πολλή αγάπη, με έχουν κεράσει πολλές φορές μια μπίρα, ένα μοχίτο, υπάρχει γενικά μια πολύ ωραία σχέση με τους ανθρώπους», μου εξηγεί. «Ειδικά τώρα, την περίοδο των γιορτών, υπάρχει περισσότερη αγάπη στον αέρα. Ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός, πιο ζεστός», προσθέτει ο Joan.
Κλείνοντας την κουβέντα μας, αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι τι του δίνει τη μεγαλύτερη χαρά σε αυτό που κάνει. «Η μουσική σε βοηθά να απελευθερώσεις τον πόνο, τη μοναξιά. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον για τα προβλήματά σου, για το πώς ζεις, για το πώς νιώθεις, η μουσική βοηθά. Εμένα, μου δίνει αυτή την ευκαιρία, δηλαδή να μπορώ να εκφραστώ στο 100%. Να αφεθώ. Σήμερα, αν με ρωτάς, θα σου πω ότι δεν είμαι καλός τραγουδιστής, ούτε καλός κιθαρίστας, αλλά ο κόσμος αγαπά πολύ αυτό που κάνω και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση».