Κατερίνα Μαλακατέ: Η νότια συγγραφέας πίσω από τη μεγαλύτερη ομάδα για το βιβλίο στο Facebook
Δημιουργός της ομάδας «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ» που απαριθμεί πάνω από 150.000 μέλη, ιδιοκτήτρια του βιβλιοκαφέ Booktalks στο κέντρο του Παλαιού Φαλήρου, λάτρις της ανάγνωσης και της λογοτεχνίας, συγγραφέας και η ίδια τριών - μέχρι στιγμής - βιβλίων: Η Κατερίνα Μαλακατέ είναι ο άνθρωπος που κάθε βιβλιοφάγος θα ήθελε να γνωρίσει. Και είναι γέννημα θρέμμα νότια.
- 09/09/2024
Αν είσαι βιβλιόφιλος που συχνάζει στο Facebook, τότε πιθανότατα έχεις περάσει από την ομάδα «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ»—τη μεγαλύτερη ελληνική κοινότητα αναγνωστών, με πάνω από 150.000 μέλη. Πίσω από αυτή την ανθισμένη κοινότητα, που ενώνει ανθρώπους με κοινό πάθος για τα βιβλία, βρίσκεται η Κατερίνα Μαλακατέ, μια γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στον κόσμο της ανάγνωσης. Από τα νότια προάστια της Αθήνας, όπου μεγάλωσε, μέχρι την ίδρυση της δημοφιλούς αυτής ομάδας, η πορεία της Κατερίνας είναι γεμάτη αγάπη για τα βιβλία και αφοσίωση στην προώθηση της φιλαναγνωσίας.
Το ξεκίνημα μιας μεγάλης αγάπης
Η Κατερίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηλιούπολη· αργότερα μετακόμισε στον Άλιμο και δηλώνει πως δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από τα νότια προάστια. Ο πατέρας της ήταν γιατρός και η μητέρα της φαρμακοποιός, οπότε τα βιβλία δεν έλειπαν από το σπίτι τους. Για εκείνην, όμως, υπήρξε μια καθοριστική στιγμή που σηματοδότησε την έναρξη του ταξιδιού της ως φανατικής αναγνώστριας: «Άργησα να ξεκινήσω την ανάγνωση—μέχρι την τρίτη δημοτικού σχεδόν συλλάβιζα. Αλλά όταν άρχισα, δεν σταμάτησα ποτέ. Μια μέρα στο εξοχικό μας δανείστηκα ένα βιβλίο από μια μεγαλύτερη κοπέλα, και από τότε άρχισα να παρακαλάω γονείς και φίλους να μου παίρνουν μόνο βιβλία» θυμάται.
«Είχα επίσης την τύχη να πάω σε ένα σχολείο που είχε τεράστια βιβλιοθήκη, και έτσι απλά καθόμουν και διάβαζα. Ήμουν μόνη μου εκεί μέσα, έτσι συμβαίνει συνήθως. Οι περισσότερες σχολικές τάξεις έχουν από ένα μόνο παιδί που είναι πραγματικός βιβλιοφάγος».
«Τελικά σπούδασα Φαρμακευτική και έκανα μεταπτυχιακό σε αυτό. Μετά πήρα το φαρμακείο της μητέρας μου. Το 2009, όμως υπήρχε μεγάλη άνθηση των blogs, άρχισα λοιπόν να ανεβάζω την άποψή μου για τα βιβλία, τελείως χαλαρά, σε ένα blog με το όνομα “ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ”. Δεν έγραφα φανατικά ή κάθε μέρα. Όπως μου έβγαινε. Το 2010 ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Το 2011 πια, άρχισε και το Facebook να έχει μια διάδραση. Έτσι, άνοιξα τη σελίδα του διαβάσματος με το ίδιο όνομα που είχε το blog».
«Στην αρχή η ομάδα ήταν πολύ χαλαρή· είχε μόνο τους δικούς μου ανθρώπους. Τώρα πώς γίναμε τόσοι πολλοί ούτε που το κατάλαβα. Σιγά σιγά άρχισαν να ανεβάζουν άνθρωποι τις κριτικές και τις απόψεις τους. Από τα σπάργανα του εγχειρήματος προσπάθησα να κάνω μια ομάδα για τα βιβλία που άρεσαν σε μένα. Δεν ήταν μια ομάδα για όλα τα βιβλία, τα ευπώλητα και αυτά που βρίσκεις με τις ντάνες στα μαγαζιά».
«Αγαπώ πάρα πολύ τα βιβλία. Ξέρεις, δεν μπορείς να δώσεις σε κάποιον ένα βιβλίο και να του πεις “πρέπει να διαβάσεις”. Πρέπει να το αγαπάς. Εγώ, αν εξαιρέσει κανείς τα πέντε χρόνια που ήμουν στη Φαρμακευτική και δεν διάβασα ούτε ένα βιβλίο πέρα από αυτά της σχολής, δεν σταμάτησα ποτέ να διαβάζω. Παραμένω μέχρι και σήμερα φανατική αναγνώστρια. Βέβαια, κάποτε διάβαζα 120 βιβλία το χρόνο, αλλά πλέον είμαι πιο ήπια».
Ένας φυσικός και ένας διαδικτυακός χώρος για αυτούς που αγαπούν τα βιβλία
Κάπως έτσι τα βιβλία μπήκαν για τα καλά στη ζωή της Κατερίνας και το 2012 αποφάσισε να κυνηγήσει αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει: να γράψει τις δικές της ιστορίες, αλλά και να δημιουργήσει έναν χώρο συνάντησης και συνδιαλλαγής για τους απανταχού βιβλιόφιλους.
«Το 2012 αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να εκδώσω κάποιο από τα δικά μου κείμενα. Έτσι ζήτησα από κάποιους φίλους της σελίδας να διαβάσουν το κείμενό μου και να μου πουν την άποψή τους. Τότε συνάντησα από κοντά και έναν άλλο αρκετά δημοφιλή book blogger, και έτσι το 2013, με αφορμή τη γνωριμία μας, ανοίξαμε το Booktalks. Εγώ εκείνη τη χρονιά δούλευα κανονικά στο φαρμακείο, έβγαζα το βιβλίο μου, φτιάξαμε το μαγαζί, ήμουν έγκυος στο δεύτερο παιδί μου…»
«Το 2014 είχα αναλάβει μια ραδιοφωνική εκπομπή στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, παιζόταν κάθε Κυριακή στις δύο το μεσημέρι. Εκεί, μαζί με την μπριζόλα και την πατατούλα, διάβαζες και το βιβλίο σου. Την εκπομπή την είπαμε και αυτήν “ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ”, έτσι ουσιαστικά άρχισε να μεγαλώνει πολύ και η ομάδα. Είχε από πίσω ένα βιβλιοπωλείο, μια εκπομπή. Και πάλι όμως, μην νομίζεις, ήμασταν κάτω από 10.000 άτομα. Η πολύ μεγάλη ανάπτυξη ήρθε στον κορονοϊό».
Το Booktalks, το οποίο όπως μας λέει η Κατερίνα, συνέβαλε ενεργά στη δημοφιλία της ομάδας, από το 2020 το «τρέχουν» μόνη της εκείνη και ο άντρας της, καθώς δεν συνεργάζεται πλέον με τον αρχικό συνιδρυτή. Θα ήταν ίσως πιο ακριβές να πει κανείς ότι η ομάδα «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ» και το βιβλιοκαφέ Booktalks αναπτύχθηκαν παράλληλα, καθώς η λέσχη βιβλίου που οργάνωσε η Κατερίνα γινόταν, και γίνεται ακόμα, με φυσική παρουσία στο βιβλιοκαφέ αλλά και διαδικτυακά. «Από την αρχή οργανώναμε πολλά πράγματα εδώ. Θέλαμε εξαρχής να ξεκινήσουμε βιβλιοπαρουσιάσεις, συναντήσεις, συζητήσεις με ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο, σεμινάρια δημιουργικής γραφής και άλλα τέτοια. Οπότε, το καφέ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη της ομάδας. Τα τελευταία χρόνια κάνουμε τις συναντήσεις μας και διαδικτυακά, έτσι συμμετέχουν άνθρωποι από παντού».
Αντιμέτωπη με την άλλη όψη της επιτυχίας
Την περίοδο της καραντίνας, όταν πολλοί άνθρωποι, κλεισμένοι στο σπίτι, ανακάλυψαν εκ νέου (ή για πρώτη φορά) την αγάπη τους για τα βιβλία, η ομάδα πραγματικά γιγαντώθηκε. «Στην καραντίνα οι άνθρωποι άρχισαν να διαβάζουν ή ίσως θυμήθηκαν αυτά που διάβαζαν στα νιάτα τους και ήθελαν να τα συζητήσουν. Έτσι άρχισαν και κάποια προβλήματα. Γίναμε 120.000 και η ομάδα ήταν δημόσια. Άσχετοι άρχισαν να κάνουν σχόλια εθνικιστικά, ρατσιστικά… γενικά σχόλια μίσους που δεν θα δεχόμουν. Έτσι κάναμε την ομάδα κλειστή, προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε τα μέλη που πραγματικά ήθελαν να μιλήσουν για βιβλία». Και κάπως έτσι, η ομάδα «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ» έφτασε στην τωρινή της μορφή: μια ομάδα με ανθρώπους που έχουν πάθος με το βιβλίο και την ανάγνωση, συζητούν, αλληλεπιδρούν και αυξάνονται ολοένα.
«Το να διαχειρίζεσαι μια ομάδα με τόσα πολλά μέλη δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς το διαδίκτυο, τα ψεύτικα προφίλ κ.ο.κ. δίνουν πολλές φορές στους ανθρώπους μια αίσθηση δύναμης και ανωτερότητας που τους οδηγεί σε άσχημες συμπεριφορές. Η πρώτη που δέχτηκε ασύστολο hate όταν μεγάλωσε η ομάδα, ήμουν εγώ. Στην αρχή με πείραζε πάρα πολύ, γίνονταν πολύ άσχημα σχόλια. Σκέψου, ένα πρώην μέλος σχολίασε επανειλημμένα από ψεύτικα προφίλ το νέο μου βιβλίο τόσες φορές που πλέον αν ψάξεις το βιβλίο στο διαδίκτυο, το πρώτο σχόλιο που εμφανίζεται παντού είναι ότι πρόκειται για “σκουπίδι”. Το ίντερνετ σε αφήνει εκτεθειμένο, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Πλέον, δεν αφήνω αυτά τα πράγματα να με επηρεάζουν».
«Έχει τύχει στην καραντίνα να βρίζουν μια νεαρή κοπέλα επειδή είχε ανεβάσει ένα βιβλίο πάνω στα πόδια της, και υπήρχαν χιλιάδες σχόλια. Και πρέπει εσύ να τους μαζέψεις. Άνοιξα το κινητό μου και δεν πίστευα αυτό που έβλεπα».
Κάπως έτσι, και με την ομάδα να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, η Κατερίνα αποφάσισε να μοιραστεί τη διαχείριση ώστε να προλαμβάνονται τα… ευτράπελα. «Έχουμε άλλες τρεις “αντμίνες”, μιλάμε για πάνω από 3.000 αναρτήσεις το μήνα και εκατομμύρια σχόλια. Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να το κάνει αυτό. Έτσι, είμαστε τέσσερις στη διαχείριση, προσπαθούμε να μην κάνουμε πολλά λάθη, να τα κάνουμε όλα εγκαίρως, και τα κακόβουλα σχόλια να κατεβαίνουν αμέσως. Μας βοηθούν πολύ και οι άνθρωποι της ομάδας, την αγαπάνε. Σκέψου, φέτος ήταν το πρώτο καλοκαίρι που ήμασταν τέσσερις και πρώτη φορά πήγα διακοπές χωρίς να κοιτάζω συνέχεια το κινητό».
Παρά τις διαστάσεις που έχει πάρει η ομάδα, όπως μας επιβεβαιώνει η Κατερίνα, το εγχείρημα παραμένει ερασιτεχνικό. «Εμείς ποτέ δεν θελήσαμε να βγάζουμε χρήματα, δεν υπάρχουν για παράδειγμα πληρωμένες αναρτήσεις ή δώρα. Νομίζω και ο κόσμος θα απογοητευόταν και θα αντιδρούσε αν παίρναμε αυτήν την κατεύθυνση και ειλικρινά θα ήταν κρίμα να χαλάσουμε κάτι τόσο όμορφο».
Μια ομάδα γεμάτη συναισθήματα
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο ότι το εγχείρημα της Κατερίνας, μέσα από όλες αυτές τις προσπάθειες αλλά και τον έλεγχο που προσπαθεί να διατηρεί για να αποκλείονται οι κακόνοιες, έχει φτάσει να φέρει κοντά τόσους ανθρώπους. Το πιο εντυπωσιακό, βέβαια, είναι ότι οι σχέσεις που δημιουργούνται μέσω της ομάδας πολύ συχνά ξεφεύγουν από τον θεωρητικό τόπο του διαδικτύου και γίνονται πραγματικές και πολύ βαθιές.
«Πόσες σχέσεις, πόσοι γάμοι, έχουν γεννηθεί μέσα από το “ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ”; Γιατί βέβαια, πρώτο, δεύτερο, τρίτο σχόλιο, πάει… Άνθρωποι είμαστε και έχουμε αισθήματα. Πάντα οι άνθρωποι κάνουν παρέες, αυτή είναι η φύση μιας κοινωνίας. Πολλές φορές μέσα στην ομάδα βρίσκουν τον καλύτερό τους φίλο. Μπαίνουν στο Facebook γιατί στον άμεσο κύκλο τους δεν έχουν κάποιον με τον οποίο μπορούν να μοιραστούν το ενδιαφέρον τους, ενώ εδώ, με το που θα συνδεθείς, όλοι σε περιμένουν να συζητήσετε. Έχει βέβαια και πολλούς καβγάδες, μπορεί να σου έρθει ένα μήνυμα από κάποιον που παραπονιέται γιατί διαφώνησε με έναν άλλον και κάπου εκεί λες “μα εγώ τι να κάνω;”. Θεμιτή είναι και η διαφωνία, αρκεί να παραμένει ευγενική και να αφορά τα βιβλία. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του».
«Το πιο όμορφο περιστατικό που θυμάμαι όλα αυτά τα χρόνια ήταν όταν κάποιος έγραψε στην ομάδα με το “παράπονο” ότι ήταν αμετάφραστο το βιβλίο “Η Συνείδηση του Ζήνωνα”, του Ίταλο Σβέβο. Έτσι ξεκίνησε ένα κύμα από σχόλια στην ομάδα που εξέφραζαν το ίδιο παράπονο και ξαφνικά εμφανίστηκε σε ένα σχόλιο η εξαιρετική μεταφράστρια Έφη Καλλιφατίδη, που έχει φύγει πλέον από τη ζωή, και έγραψε ότι έχει έτοιμη τη μετάφραση σε τετραδιάκια, αλλά δεν την έχει εκδώσει κανένας εκδοτικός οίκος. Ζήτησε, λοιπόν, αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να την περάσει σε computer ώστε να την προωθήσει έτοιμη. Και κάπως έτσι πλέον έχουμε μια εξαιρετική έκδοση του βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο “Αντίποδες”».
Μια νέα μέρα για τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία
Σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο για την Ελλάδα, η Κατερίνα τόλμησε να κάνει το όραμά της πραγματικότητα και άνοιξε το βιβλιοκαφέ της στο Παλαιό Φάληρο. Όμως, τόσο η επιλογή της τοποθεσίας όσο και η μορφή του βιβλιοκαφέ δεν ήταν τυχαία, όπως μας λέει. «Το να ανοίξουμε το Booktalks στο Παλαιό Φάληρο ήταν μια πολύ συνειδητή επιλογή. Αρχικά απορρίψαμε το κέντρο γιατί την εποχή που ανοίξαμε, ερήμωνε λόγω κρίσης. Εκτός αυτού, είχε ήδη καλά βιβλιοπωλεία. Επειδή εμείς έτυχε να μένουμε στον Άλιμο και στον Πειραιά, αναζητούσαμε ένα μαγαζί στα νότια. Κυρίως όμως, θέλαμε να ξεκινήσουν στα προάστια να υπάρχουν ξανά αμιγώς βιβλιοπωλεία. Εκείνη την εποχή υπήρχαν κυρίως βιβλιοχαρτοπωλεία και μια ή δυο μεγάλες αλυσίδες που όμως ήταν πολυκαταστήματα».
Τα τελευταία χρόνια, όμως, φαίνεται πως τα μικρά βιβλιοπωλεία αλλά και τα βιβλιοκαφέ έχουν κάνει μια δυναμική επιστροφή στην αγορά. «Ευτυχώς τα τελευταία 10 χρόνια έχουν αρχίσει να ξεπηδούν κάποια μαγαζάκια και μας χαροποιεί αυτό. Μάλιστα, στην αρχή η γειτονιά δεν μας καλοδέχτηκε· μας στήριξαν στην πραγματικότητα βιβλιόφιλοι από όλη την Αθήνα. Μη σου πω από όλη την Ελλάδα ή την Ευρώπη, όπου η ώρα συμβαδίζει, μπαίνουν στις διαδικτυακές συναντήσεις μας γιατί εμείς από την αρχή ξεκινήσαμε με παρουσιάσεις και λέσχες. Σταδιακά, όμως, και η γειτονιά το συνήθισε, και τώρα σε όλες σχεδόν τις συνοικίες υπάρχει και από ένα μικρό βιβλιοπωλείο· ίσως μόνο δεν υπάρχουν σε πιο πολυσύχναστα και trendy μέρη, και αυτό είναι κρίμα».
Τελικά, οι Έλληνες διαβάζουν;
Όσον αφορά τη φιλαναγνωσία στην Ελλάδα, έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις κατά καιρούς. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι κατά συντριπτική πλειοψηφία οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο από τους άνδρες. Παραμένει όμως η ιδέα ότι σε γενικές γραμμές οι Έλληνες δεν είναι και πολύ φίλοι των βιβλίων. Ρωτήσαμε την Κατερίνα ποια είναι η επαγγελματική της άποψη για το ζήτημα.
«Γενικά στην Ελλάδα υπάρχει μια αίσθηση ότι ο κόσμος δεν διαβάζει» μας απάντησε. «Δεν είναι απόλυτα αλήθεια αυτό. Αρχικά υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας φανατικών αναγνωστών που πραγματικά διαβάζει πολλά βιβλία, αυτό μάλιστα κάνει “μπαμ” στην ομάδα. Επίσης όμως βλέπουμε πολλούς ανθρώπους που θέλουν να διαβάσουν, μπαίνουν στο βιβλιοπωλείο και πελαγώνουν. Πιστεύω ότι και στο Booktalks και στο ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ κάνουμε σημαντική δουλεία για να βοηθήσουμε αυτούς που θέλουν να διαβάσουν ένα ή δυο ή δέκα βιβλία. Ένα βιβλίο το μήνα, δηλαδή δέκα το χρόνο δεν είναι λίγο».
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η ομάδα «ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ» είχε και αυτόν τον στόχο, να μυήσει στην ανάγνωση ανθρώπους που δεν ήξεραν από πού να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στη λογοτεχνία και πολλές φορές αντιμετωπίζονταν απαξιωτικά. «Αυτούς τους ανθρώπους τους έβγαζαν έξω από το παιχνίδι, τώρα όμως έχουν βρει μια διέξοδο και συμβουλές. Κατά αυτήν την έννοια λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι βλέπουμε και άνθηση της ανάγνωσης στην Ελλάδα».
Δημιουργώντας μικρούς αναγνώστες
Φυσικά όταν έχεις μπροστά σου μια συγγραφέα, βιβλιοπώλη και μαμά, μια ερώτηση έρχεται στο μυαλό σου: τι μπορώ να κάνω ώστε το παιδί μου να αγαπήσει την ανάγνωση; Η απάντηση της Κατερίνας, απλή.
«Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις κάτι, την ανάγνωση πρέπει να την αγαπάς, δε γίνεται με το ζόρι. Είναι μια διαχρονική ερώτηση στο βιβλιοπωλείο το “τι να πάρω στο παιδί μου για να το κάνω διαβάσει;”, αλλά αν τα πράγματα είναι έτσι, καλύτερα να μην του πάρεις τίποτα, καλύτερα να κάνει κάτι που αυτό προτιμά».
«Ως γενική αρχή, θα έλεγα ότι πρέπει να διαβάζουν και οι ίδιοι οι γονείς. Αν δεν βρεις ένα βιβλίο μέσα στο σπίτι όταν βαριέσαι, δεν θα το αναζητήσεις αργότερα κάπου αλλού. Κάποιος πρέπει να σου δώσει το πρώτο βιβλίο. Όσα βιβλία κι αν πάρει ένας γονιός αυθόρμητα, πρέπει να υπάρχει στο σπίτι ένα επιπλάκι που λέγεται βιβλιοθήκη. Και αν δεν υπάρχει στο σπίτι για οποιονδήποτε λόγο, θα έπρεπε να υπάρχει στο σχολείο.
«Πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους κεντρική πολιτική για το βιβλίο, αλλιώς δεν γίνεται να φτιάξεις αναγνώστες. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, τα χόμπι του ο καθένας τα βρίσκει μόνος του, αλλά για να τα ανακαλύψει πρέπει κάπου να υπάρχουν, κάπου να τα δει και μετά να τα στηρίξει».
«Τα παιδιά μου, δύο αγόρια έντεκα και δεκατεσσάρων χρονών, έχουν μια διαφορετική αντιμετώπιση ως προς την ανάγνωση. Ο μεγάλος μου γιος διαβάζει και του αρέσει πολύ. Ο μικρός, από την άλλη, δεν διαβάζει καθόλου, αλλά θέλει να του διαβάζουμε. Νομίζω ότι αν δεν κάνεις τη μετάβαση από τα 8 μέχρι τα 11 και δεν ξεκινήσεις να διαβάζεις μόνος σου, κάπου εκεί κλείνει το πρώτο παράθυρο και μετά ανοίγει ξανά γύρω στα 18».
Τα βιβλία που προτείνει η Κατερίνα για μικρούς και μεγάλους
Κάθε χρόνο κυκλοφορούν πάρα πολλά παιδικά βιβλία, αλλά η Κατερίνα συμβουλεύει τους γονείς να προτιμούν τις περιπέτειες από τα διδακτικά αναγνώσματα. «Έχουμε ανάγκη από ιστορίες», αναφέρει, τονίζοντας πως τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τη μυθοπλασία, ταυτίζονται με τους ήρωες και λαμβάνουν τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν τα βιβλία. Έχοντας ως βάση αυτή τη σκέψη, προτείνει τη «Συμμορία με τις μπλε κάλτσες» και τον «Καρύδα», που αγαπά ιδιαίτερα ο γιος της. Επίσης, υπογραμμίζει τη σημασία της εικονογράφησης, που βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν αισθητική.
Όσον αφορά τους μεγαλύτερους αναγνώστες, όπως μας αναφέρει για φέτος επιλογή της είναι η τριλογία «Ο Δράκος της Πρέσπας» της Ιωάννας Μπουραζοπούλου, την οποία όπως μας είπε θεωρεί την καλύτερη εν ζωή Ελληνίδα συγγραφέα και μάλιστα πρόκειται να συζητήσουν το βιβλίο της σε επόμενη λέσχη του Booktalks. Επίσης, ξεχώρισε το «ας πούμε πως είμαι εγώ» της Βερόνικα Ραϊμό ως αξιόλογη κυκλοφορία, παρόλο που κατά τη γνώμη της φέτος δεν υπήρξε κάποιο βιβλίο που να έκανε ιδιαίτερα μεγάλη αίσθηση.
Τα νότια της Κατερίνας Μαλακατέ
Γέννημα θρέμα νότια, από την Ηλιούπολη στον Άλιμο και με επαγγελματική στέγη στο Παλαιό Φάληρο, η Κατερίνα μας επιβεβαίωσε αυτό που φαίνεται να νιώθουν οι περισσότεροι κάτοικοι: «Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να μένω κάπου που δε βλέπω γρήγορα και άμεσα τη θάλασσα».
Όσον αφορά τη ζωή στα νότια, θεωρεί πως δεν της λείπει τίποτα. «Ευτυχώς τίποτα δε μας λείπει, έχουν ανοίξει και πολύ ωραία μαγαζιά και φαγητό έθνικ…μια χαρά. Εγώ πολύ συχνά βγαίνω και έξω για να διαβάσω ή να γράψω. Συγκεντρώνομαι πιο εύκολα εκτός σπιτιού, ειδικά για το γράψιμο. Κατά καιρούς έχω γράψει σε όλα τα παραλιακά μαγαζιά!».
Όσο για τη διασκέδαση: «Είμαι μεγάλο κορίτσι πια» λέει γελώντας. «Οπότε κυρίως κοιτάω το φαγητό και τα cocktails. Yπάρχουν μέρη όμορφα και ήσυχα που πραγματικά μπορείς να απολαύσεις την παρέα σου. Γενικώς, όσον αφορά τη διασκέδαση, η αλήθεια είναι πως τα πάμε πολύ καλά στα νότια».
