Η Μαρία Σαρρή-Μπελλέ βλέπει το χρώμα που αναβλύζει από τα πιο ασυνήθιστα σημεία
Η διεθνώς καταξιωμένη ζωγράφος που μόλις ολοκλήρωσε την τοιχογραφία-δωρεά της στο ΠΙΚΠΑ Βούλας μιλά στο NouPou για την έμπνευσή της και καλεί όλους τους καλλιτέχνες να προσφέρουν χαρά μέσα από τα χρώματα.
- 06/08/2024
Η Μαρία Σαρρή-Μπελλέ είναι «καλλιτέχνης» με κάθε έννοια της λέξης. Έχει σπουδάσει πάνω στο αντικείμενό της, μαθητεύοντας μάλιστα δίπλα στους καλύτερους (στον Γιάννη Τσαρούχη, τον Δημήτρη Μυταρά, τον Αλέκο Φασιανό). Έχει διδάξει την τέχνη για 23 χρόνια στο νησί της, τη Χίο, αλλά και σε κάθε μεριά του κόσμου, ενώ έχει λάβει και βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τα έργα της και τη συμβολή της στην τέχνη. Εκτός από τη ζωγραφική, έχει γράψει παράλληλα 8 παραμύθια για παιδιά.
Αυτό, όμως, που καθιστά τη Μαρία Σαρρή-Μπελλέ μια πραγματική καλλιτέχνη είναι ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα. Κάθε αντικείμενο, κάθε γωνία και κάθε υλικό, φυσικό ή ανθρωπογενές, στα μάτια της αναβλύζει χρώμα και ενέργεια, την οποία εκείνη αποτυπώνει και μοιράζεται με τον κόσμο.
«Η έμπνευση βρίσκεται παντού γύρω μας»
Ρωτήσαμε τη ζωγράφο από που αντλεί την έμπνευσή της και αν υπάρχει κάποιος κοινός παρονομαστής για τα έργα της. Η απάντηση ήταν τόσο απλή, αλλά και τόσο σύνθετη: «Από παντού! Με επηρεάζει ο εσωτερικός μου κόσμος αλλά και η κοινωνία. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και νομίζω αυτό φαίνεται στα κομμάτια μου. Κάποια από αυτά είναι κατάθεση ψυχής, βλέποντας ένα όνειρο, ακούγοντας μουσική».
Πράγματι, προχωρώντας μέσα στο σπίτι της, όπου εκθέτει αυτή τη στιγμή πολλά από τα κομμάτια της, συνειδητοποίησα από πόσες διαφορετικές πλευρές βλέπει τον κόσμο, πόσες πολλές τεχνοτροπίες μπορεί να αναδείξει. Έργα ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά, απεικονίσεις τοπίων και αφηρημένη τέχνη, όλα φτιαγμένα με προφανή αγάπη και κόπο. «Αυτά τα έργα όσο τα ψάχνουμε, τόσο μπορούμε να ανακαλύψουμε πράγματα. Πολλές φορές έρχεται κόσμος στις εκθέσεις και μου λέει τι βλέπει μέσα στους πίνακες. Κάποια πράγματα που ποτέ δεν τα είχα σκεφτεί, κι όμως υπάρχουν».
Ανεβαίνοντας στο ατελιέ της μου τραβάει την προσοχή ένας μεγάλος πίνακας με έντονα χρώματα που φαίνεται να απεικονίζει ένα αφρικανικό τοπίο και τη ρωτάω αν την ενέπνευσε κάποιο ταξίδι που έκανε. «Όχι, ο πίνακας απεικονίζει την Αιθιοπία και δυστυχώς δεν έχω πάει», μου απαντάει. «Αυτόν τον πίνακα τον εμπνεύστηκα από ένα δώρο, ένα όμορφο χρωματιστό ρούχο που μου έφεραν από εκεί. Έτσι ταξίδεψα κι εγώ, μέσα από τα χρώματα και την υφή του», συμπληρώνει.
Πίνακες με βάθος και υφή
Κάτι πολύ ιδιαίτερο στα έργα της Μαρίας Σαρρή-Μπελλέ είναι ο χειρισμός των υλικών που οδηγεί σε ένα μοναδικό πολυπεπίπεδο αποτέλεσμα. Δουλέυει με σπάτουλα, ξύλο από πεύκο, μπατονέτα και βελόνες για να δώσει διαφορετικό βάθος και υφή σε κάθε πίνακα αλλά και στις τοιχογραφίες της.
Πολλές φορές αυτές οι τεχνικές κάνουν τους πίνακες να μοιάζουν με ψηφιδωτά, όπως μια αψίδα της Χίου που λαμπύριζε σαν να είναι από λεπτό μαύρο χαλίκι, και άλλες δίνουν την εντύπωση πως η ζωγραφιά θέλει να ξεφύγει από τον καμβά, όπως η σειρά από πίνακες με σέρφερ ή τα ονειρικά τοπία της.
Ως αποτέλεσμα, τα έργα τις έχουν διαφορετικές όψεις ανάλογα με τη γωνία από την οποία τα παρατηρείς. Πηγαίνοντας πιο κοντά ανακαλύπτεις λεπτομέρειες που μαρτυρούν το μεράκι αλλά και την τεχνική με την οποία έχουν φτιαχτεί.
Όσον αφορά τις τοιχογραφίες, έχει καταφέρει να τους δώσει τέτοιο βάθος που πραγματικά μπορεί να μπερδευτείς και να προσπαθήσεις να περάσεις μέσα από ένα δρομάκι ή να κόψεις ένα λουλούδι από κάποιο δέντρο.
Η Μαρία Σαρρή-Μπελλέ βλέπει χρώματα να αναβλύζουν μέσα από τις πέτρες
Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της και ενώ ζούσε ακόμα στο αγαπημένο της χωριό, στον Ανάβατο της Χίου, η ζωγράφος αποφάσισε να αφήσει τα τελάρα και να δημιουργήσει κάτι πιο μεγάλο. «Σε μια περίοδο κατάθλιψης, ήμουν στο εξοχικό μας στον Ανάβατο αλλά κάπως βρέθηκα χωρίς τελάρα. Τότε είδα δύο μεγάλες πέτρες που είχαμε στο τζάκι, και σκέφτηκα, “λες”; Άρχισα να τις ζωγραφίζω και να τις εκθέτω εκεί στο χωριό. Σιγά σιγά άρχισαν να μου τις παραγγέλνουν γνωστοί και φίλοι. Μετά έρχονταν και άγνωστοι άνθρωποι που ήθελαν να τις αγοράσουν».
Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της με τις «βραχογραφίες». Το πιο μεγάλο της έργο, όμως, βρίσκεται ακόμα στον Ανάβατο και θα παραμείνει εκεί για πάντα. «Κάποια μέρα είχα τη σκέψη να ντύσω το σπιτάκι μου με βράχια και να φτιάξω εκεί την ιστορία του χωριού. Βλέπεις στον Ανάβατο έγινε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές της Χίου, στο τέλος χρειάστηκε οι μανάδες να πάρουν τα παιδιά στα χέρια τους και να πηδήξουν από τους βράχους». Έτσι, τριγυρνώντας στην αυλή του μικρού σπιτιού θα δεις όλους του βράχους ζωγραφισμένους με τις παραστάσεις του χωριού. «Σε κάποια σημεία αναβλύζουν νερά, σε άλλα φύτεψα κι εγώ πρασινάδα, ξέρω κάθε σημείο και κάθε βράχο».
Τα βράχια με τα οποία δουλεύει δεν έχουν σμιλευτεί, τα καθαρίζει και τα ζωγραφίζει έτσι όπως τα βρήκε στη φύση «Το ανάγλυφό τους εξ’ αρχής σχεδόν μου μιλάει. Μερικές φορές σκέφτομαι, δεν ξέρω αν διάλεξα εγώ την πέτρα ή αυτή εμένα. Νιώθω τυχερή. Αλλά θα μου πεις, και τα βράχια δεν είναι τυχερά έτσι που τα θαυμάζει μετά ο κόσμος;».
Μια τοιχογραφία δώρο για τα παιδιά του ΠΙΚΠΑ Βούλας
Πριν από λίγες μέρες η Μαρία Σαρρή-Μπελλέ ολοκλήρωσε την τοιχογραφία που φιλοτέχνησε σαν δωρεά στο ΠΙΚΠΑ Βούλας. Όταν τη ρωτήσαμε πώς προέκυψε αυτή η ιδέα, μας είπε πως «Από την Αυστραλία μέχρι τη Χίο έχω ζωγραφίσει πολλά γηροκομεία και σε όλη την Ελλάδα έχω ζωγραφίσει δημοτικά, νηπιαγωγεία. Αναζητούσα ένα σημείο όπου θα χαίρονταν με αυτό που έχω να προσφέρω και για την εύρεση του χώρου πρέπει να ευχαριστήσω τη φίλη μου Βάσω Κουρουτσή που με έφερε σε επαφή με το ΠΙΚΠΑ, για να δώσω ζωή σε αυτόν τον τοίχο».
Η ολοκλήρωση αυτού του έργου, ειδικά σε συνθήκες καύσωνα, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. «Συνεργαστήκαμε πολύ αρμονικά με την κυρία Καμπίτση, τη διευθύντρια του ΠΙΚΠΑ και την ευχαριστώ. Πρέπει επίσης να ευχαριστήσω τον σύζυγό μου που με βοήθησε πολύ στην αναμόρφωση του χώρου, στον καθαρισμό, έφερε τα υλικά και τις σκαλωσιές», και συνέχισε λέγοντάς μας γελώντας πως «Καταλαβαίνεις φυσικά ότι για να ολοκληρωθεί το έργο έπρεπε να ανεβαίνω σε σκαλωσιά πέντε μέτρα με 40 βαθμούς, αλλά δε με ένοιαζε. Εγώ εκείνη την ώρα δεν καταλάβαινα τίποτα. Θεωρώ ότι δε δουλεύω ποτέ, φτιάχνω το δικό μου κόσμο».
Παρά τις δύσκολες συνθήκες, όπως μας είπε, έβαλε τα δυνατά της ώστε το έργο να ολοκληρωθεί γρήγορα. «Τα παιδιά περνούσαν και το έβλεπαν, τους έδωσα μια υπόσχεση, ότι θα το τελειώσω πριν φύγει το καλοκαίρι».
«Ήθελα να τους φτιάξω έναν μικρό παράδεισο. Με φυτά, λουλούδια. Τα κουτιά του ρεύματος και του κλιματισμού έγιναν σπιτάκια πουλιών. Ήθελα όπου το πινέλο άγγιζε τον τοίχο, να δίνει χρώμα και χαρά» μας εξηγεί αναφορικά με την έμπνευσή της.
Ελπίδα και στόχος της Μαρίας Σαρρή-Μπελλέ είναι να δώσει έναυσμα και σε άλλους καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν στους τοίχους και να δημιουργήσουν το δικό τους μικρό παράδεισο παρέα με τον κόσμο. «Θέλω να βρω και άλλους καλλιτέχνες και μαζί να κάνουμε κι άλλους τοίχους να μιλήσουν, να δώσουμε χαρά στον κόσμο, να προσφέρουμε αυτό που αγαπάμε τόσο πολύ».
Ένα καινούργιο παραμύθι και σχέδια για το μέλλον
«Δυστυχώς την ημέρα που ολοκλήρωσα την τοιχογραφία στο ΠΙΚΠΑ έφυγε από τη ζωή ένα αγαπημένο μου κοριτσάκι, που πάλευε με τον καρκίνο από 18 μηνών, η Καλλιοπίτσα. Της είχα πει πως την ιστορία της θα την κάνω παραμύθι και όντως το έκανα». Το 8ο παραμύθι της Μαρίας Σαρή-Μπελλέ θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις «Άγκυρα» και μιλά για τη μάχη αυτή με τον καρκίνο.
«Αυτό είναι κάτι που θέλω να κάνω. Με χαρά θα μοιραστώ τα παραμύθια μου με τα παιδιά. Ήδη το έχω κάνει, έχω παρουσιάσει τα παραμύθια μου σε σχολεία και εκθέσεις και κάποια τα έχουν ανεβάσει και θεατρικές ομάδες. Εγώ τους φτιάχνω τα κοστούμια και τα σκηνικά. Πρέπει τα παιδιά να ονειρεύονται, ψηλά τα όνειρα και το κεφάλι ψηλά» λέει συγκινημένη.
Τα έργα της εκτίθενται ήδη σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο, τώρα ετοιμάζει το καινούργιο της λεύκωμα και μαζεύει έμπνευση για την καινούργια της σειρά από πίνακες. Της αρέσει, όμως, να εκθέτει τα έργα της στον χώρο της. «Προς το παρόν ο εκθεσιακός μου χώρος βρίσκεται στο σπίτι μου, όμως με τη βοήθεια και του συζύγου μου τώρα φτιάχνουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο γιατί πραγματικά υπάρχουν τόσοι πολλοί πίνακες».
Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση μαζί της, μένουμε με την εντύπωση ενός ανθρώπου που τον γεμίζει η δουλειά του, που βρήκε το πάθος του, το ακολούθησε και τα κατάφερε. «Έχω κάνει αυτό που λαχταρούσα στη ζωή, και αυτό εύχομαι για όλους τους ανθρώπους».
Τα λόγια της και το ζεστό, χαρούμενο βλέμμα της επιβεβαιώνουν τη σκέψη μας πως η Μαρία Σαρρή-Μπελλέ είναι ένας άνθρωπος που ήδη έχει κάνει πολλά και θα κάνει ακόμα περισσότερα στην τέχνη και στη ζωή.