To underground μικρό γαλατικό χωριό του Τσε στο Κορωπί
O δημιουργός του 40Love Padel Club, Βασίλης Καλογερόπουλος, γνωστός ως Τσε στους φίλους του αθλήματος, φιλοδοξεί να αναπαράγει στην Ελλάδα την ίδια «hasta la victoria siempre» ατμόσφαιρα που βίωσε, παίζοντας padel από τις παραγκουπόλεις της Μπόκα, έως την κοσμοπολίτικη Punta del Este.
- 22/09/2023
«Tην ωραιότερη εμπειρία σε γήπεδο padel την έχω ζήσει στη θρυλική συνοικία Μπόκα του Μπουένος Άιρες. Εκεί, οι συμπαίκτες μου έκλεβαν ρεύμα από κολώνα δημόσιου φωτισμού, για να βάλουν μουσική κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αμέσως μετά, ο καθένας έφερε από το σπίτι του ό,τι κομμάτι κρέας είχε. Τα άπλωσαν πάνω σε ένα καρότσι σουπερμάρκετ, μετέφεραν αυτό πάνω από τη φωτιά, που είχαν ανάψει στο πεζοδρόμιο και περιμένανε να ψηθούν. Αυτό το γεύμα δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Από την άλλη, το πιο επικίνδυνο μέρος που έχω παίξει padel, είναι το Puerto Maldonado στο Περού. Μια πολύ ιδιαίτερη πόλη, γεμάτη έγκλημα και ναρκωτικά, στην οποία βρέθηκα στο πλαίσιο του trekking που έκανα στον Αμαζόνιο».
Και αυτό αποτελεί μια μικρή πρόγευση από το πλούσιο ταξιδιωτικό «βιογραφικό» του ιδιοκτήτη του 40Love Padel, ο οποίος ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το άθλημα το 2012, όπου του πρότειναν να παίξει οι συνοδοιπόροι του στο Camino de Santiago – το οποίο αποτελεί ίσως το πιο δημοφιλές προσκύνημα στον κόσμο. Ένα άθλημα («υβρίδιο» τένις και σκουός) που κάνει θραύση εδώ και δεκαετίες στον ισπανόφωνο κόσμο και που απέχει ένα βήμα από το να γίνει Ολυμπιακό. Ένα άθλημα, που έπαιζαν σχεδόν όλοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Και το άθλημα που απαντά στην ερώτηση «τι είναι αυτά τα γυάλινα κλουβιά (για την ακρίβεια ειδικό γυαλί στο ένα μέρος του γηπέδου και σύρμα στο υπόλοιπο) που βλέπεις να ξεπηδούν παντού στην πόλη;».
Το 2017, πέντε χρόνια μετά την πρώτη του επαφή με το padel, ο Βασίλης αποφασίζει να δημιουργήσει τα δικά του γήπεδα δίπλα στο 40Love tennis club στο Κορωπί. Με το «Πάμε στα γήπεδα του Τσε» (σ.σ. οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν το κανονικό του όνομα) ή «Πάμε στα γήπεδα του κομμουνιστή» να γίνεται γρήγορα σύνθημα. Το παρατσούκλι, όπως καταλαβαίνετε, προκύπτει και λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά και επειδή έχει ταξιδέψει σε κάθε άκρη της Λατινικής Αμερικής.
Το Forty Love Padel είναι ένα οικογενειακό club (εκεί δουλεύει ο πατέρας του Βασίλη και συνεργάζεται η αδελφή του), το οποίο ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα, όχι απαραίτητα λόγω πολυτελών εγκαταστάσεων και λοιπών παροχών, αλλά εξαιτίας της ιδιαίτερης φιλοσοφίας που το διέπει, ήδη από την πρώτη μέρα λειτουργίας του.
«H δική μας φιλοσοφία για το padel και την εμπειρία που προσφέρει, δεν περιορίζεται στο χρονικό διάστημα που διαρκεί το παιχνίδι, άντε και στις φωτογραφίες για τα social. Αντίθετα, δίνουμε έμφαση στο πριν και στο μετά το παιχνίδι, δηλαδή στην κοινωνικοποίηση, τη συζήτηση, την πλάκα, τη χαλάρωση. Πρόκειται για μια πολύ πιο πλούσια και γεμάτη εμπειρία σε ένα club, όπου όλοι γίνονται μια παρέα».
Γιατί το ζητούμενο εδώ, είναι η άθληση να πηγαίνει χέρι – χέρι με την κοινωνικοποίηση. Και μπορεί να μοιάζει παράδοξο, αλλά για όσους γνωρίζουν την country club αύρα του 40Love padel club, είναι γνωστό πως το μικρό γαλατικό χωριό του «Τσε», επιμένει να αντιστέκεται στην γκλαμουροποίηση του αθλήματος, που συναντάς στα υπόλοιπα γήπεδα-υπερπαραγωγή, τα οποία φυτρώνουν σαν μανιτάρια στα νότια προάστια και στην Αθήνα γενικότερα. «Το club το άνοιξα με στόχο να αναβιώσω αυτή την ατμόσφαιρα που έχω ζήσει παίζοντας padel σε όλη τη Λατινική Αμερική. Και μάλιστα ειδικά σε αυτό το σημείο, πάνω στο βουνό, όπου είμαστε αποκομμένοι από τον θόρυβο και έχουμε ησυχία και ηρεμία. Προσπάθησα να μεταφέρω αυτό που είχα ζήσει στις συνθήκες της Αθήνας και το club να γίνει προσβάσιμο σε λαϊκά στρώματα και σε διαφορετικούς ανθρώπους».
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι αν και, ως παίκτης, χρησιμοποιείς συνολικά τις εγκαταστάσεις του 40Love Τennis Club (club house, αποδυτήρια, snack bar κτλ.), οι ανυπότακτοι Γαλάτες του padel αράζουν στους καναπέδες που βρίσκονται μπροστά από τα γήπεδα. Παραγγέλνουν τα share πιάτα (μπύρες και μεζέδες), αναλύουν τα των αγώνων, παρακολουθούν ανεξάρτητες ταινίες στον αυτοσχέδιο κινηματογράφο που ενίοτε στήνεται ή κανονίζουν ομαδικές εξόδους σε πειραματικές θεατρικές παραστάσεις στο κέντρο της Αθήνας.
«Στη δική μας αντίληψη, η συμμετοχή σε ένα padel club σαφώς δεν αναπαράγει τη λογική ενός ατομικού αθλήματος, ούτε τη γκλαμουριά μιας μοδάτης ενασχόλησης με τον αθλητισμό. Συνειδητά επιδιώκουμε να κάνουμε την εμπειρία της συμμετοχής πιο γεμάτη, πιο βαθιά και πιο παραγωγική για τον κάθε αθλητή. Είναι σαν τη διαφορά ανάμεσα στις ταινίες μπλοκμπαστερ και στον καλό κινηματογράφο. Στην πρώτη περίπτωση, διασκεδάζεις μέχρι να τελειώσουν τα ποπ κορν και στη δεύτερη επιστρέφεις από το σινεμά με κάτι παραπάνω σαν εμπειρία».
Αν και μάλλον η καλύτερη περιγραφή της συνολικής ατμόσφαιρας του club είναι αυτή που έκανε ο ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης λέγοντας «Δεν παίζουμε για δίαιτα και γυμναστική, δεν παίζουμε από ανία και μελαγχολία. Αλλά υπάρχει αφορμή και αιτία».
Όλα αυτά, όταν βρεθήκανε την περασμένη Πρωτομαγιά στο 40Love, μαζί με τους Σάββα Κωφίδη, Tάκη Βαμβακίδη, Βασίλη Λέκκα, Κώστα Μπατσινίλα, Ανδρέα Λαγονικάκη, Mario Barcelo και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας «Hasta la Victoria siempre» (που πραγματοποιεί εδώ και 15 χρόνια ανθρωπιστικές δράσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό) για να στηρίξουν τον «Τσε». Για να ακούσουν μεταξύ άλλων, τη μαγική φωνή του Λάκη Χαλκιά, του Βασίλη Λέκκα, της Νάντιας Καραγιάννη, παρουσία του πρέσβη της Κούβας, Aramis Fuente Hernández, του Φώντα Λάδη, του Στάθη Σταυρόπουλου, του Βαγγέλη Γονατά και άλλων σημαντικών προσώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Για να μοιραστούν όλοι μαζί ένα πιάτο φαγητό από την τσουκάλα του «Άλλου ανθρώπου» και να ενισχύσουν την προσπάθειά του.
Μια αλληλέγγυα εκδήλωση, στην οποία ο Βασίλης, παιδικός φίλος της γυναίκας μου και αδελφός της νονάς της κόρης μου, δήλωσε, εμπνευσμένος από τα λόγια του Μιγκέλ ντε Θερβάντες και του Τσε «Κάθε χρόνο προσπαθούμε να κάνουμε μια ακόμη καλύτερη γιορτή και μια μικρή προσπάθεια να αλλάξουμε τον κόσμο. Αυτό δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία, αλλά δικαιοσύνη. Και επειδή στο 40Love είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε πάντα το αδύνατo».