Χριστόφορος Στεφανίδης: «Επέστρεψα στη Γλυφάδα, στην ομάδα που με έκανε να ονειρευτώ για πρώτη φορά»
Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας Χριστόφορος Στεφανίδης επέστρεψε με τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου στην ομάδα της Γλυφάδας ΕΣ. Με θητεία επί 14 χρόνια στην Α1, με συμμετοχές σε τελικούς Ελλάδος και σε final 8 Ευρώπης, είχε σίγουρα πολλά να πει στο NouPou για όσα έζησε στα παρκέ, για τη νέα πρόκληση που έχει να διαχειριστεί, για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο αλλά και τον Βασίλη Σπανούλη, για την Εθνική ομάδα και, βεβαίως, για το μπάσκετ στα νότια προάστια.
- 22/09/2021
Εκεί από όπου ξεκίνησε επέστρεψε ο Χριστόφορος Στεφανίδης, για να αναλάβει πόστο τεχνικού συμβούλου στην ομάδα της Γλυφάδας. Γεννημένος στις 29 Ιουλίου του 1980, ο Στεφανίδης αγωνίστηκε σε ομάδες της Α1 για 14 χρόνια και άλλα 7 χρόνια στην Α2. Κατέχει το ρεκόρ του μεγαλύτερου σε ηλικία παίκτη που πετυχαίνει double-double στη μεγάλη κατηγορία. Βρίσκεται επίσης μέσα στους 20 αθλητές με τις περισσότερες συμμετοχές και ασίστ στην Α1. Έχει σημειώσει συνολικά 3.127 πόντους, 1.123 ασίστ και 1.085 ριμπάουντ. Με την πολύχρονη εμπειρία του αλλά και ως πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ με ειδίκευση στην καλαθοσφαίριση, ευελπιστεί από το νέο του πόστο να βοηθήσει τη Γλυφάδα, την ομάδα από όπου ξεκίνησε την καριέρα του, να πετύχει τους στόχους της στο πρωτάθλημα της Β’ Ε.Σ.ΚΑ.Ν.Α. (Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Νότιας Αττικής). Τον συναντήσαμε ένα απόγευμα -που αλλού;- στην Άνω Γλυφάδα, στα γηπεδάκια της Ευρυάλης, και μιλήσαμε μαζί του για όλα.
Πώς νιώθετε τώρα που επιστρέψατε στην πρώτη σας ομάδα, για να την υπηρετήσετε από διαφορετικό πόστο;
Η Γλυφάδα ήταν η ομάδα όπου έκανα τα πρώτα μπασκετικά μου βήματα αλλά και τα πρώτα όνειρα για το μέλλον. Εδώ ονειρεύτηκα για πρώτη φορά. Όσο ήμουν μικρός, έβλεπα μπάσκετ στην τηλεόραση, την Εθνική ομάδα να κατακτάει δύο μετάλλια, το 87′ και το 89′. Εκείνα τα χρόνια φανταζόμουν τον εαυτό μου να παίζει επαγγελματικά και θαύμαζα όπως όλοι τον Γκάλη και τον Γιαννάκη. Ξεκίνησα από το ανοιχτό της Γλυφάδας και με το πλήρωμα του χρόνου καταλάβαινα ότι θα περάσω στο επόμενο στάδιο και ήθελα να εξαντλήσω τη δίψα εκείνου του παιδιού. Η επιστροφή μου στη Γλυφάδα δεν είναι μόνο μια ευχάριστη συγκυρία, αλλά κάτι που ήθελα να κάνω. Μια νέα διαδρομή, που θέλω να δω πού θα με οδηγήσει.
Ο ρόλος σας τώρα είναι διαφορετικός στην ομάδα. Νιώθετε άγχος για τη νέα πρόκληση;
Η απόφαση αυτή ήρθε εντελώς φυσικά. Ήταν μια μετάβαση πολύ εύκολη και μια απόφαση πολύ συνειδητή. Το να δοκιμάσω αυτό το πόστο ήταν κάτι που το είχα στο μυαλό μου από τότε που πήρα το πτυχίο μου. Δεν νιώθω κάποιος άγχος παραπάνω, ούτε πίεση. Θα κάνω ό,τι έκανα και πριν τους αγώνες, θα είμαι συγκεντρωμένος και θα έχω το μυαλό μου καθαρά εκεί, γιατί θέλω να παρουσιάσω τον καλύτερο εαυτό μου. Πιστεύω ότι θα μάθω πολλά πράγματα και θα εξερευνήσω το μπάσκετ περισσότερο καθώς αυτό εξελίσσεται συνεχώς.
Ποια είναι τα καθήκοντά σας;
Είμαι στο τεχνικό team της ανδρικής ομάδας. Προσπαθώ να δώσω τις ιδέες μου μέσα από την εμπειρία και τις παραστάσεις που είχα. Θα προσπαθήσω να κάνουμε την ομάδα καλύτερη και ανταγωνιστική στο πρωτάθλημα, σαν σύμβουλος δίπλα στον προπονητή και την υπόλοιπη ομάδα. Το βλέμμα της ομάδας είναι στραμμένο στην παραγωγική διαδικασία, τις ακαδημίες δηλαδή. Θα πρέπει να δούμε πώς θα παράγουμε παίκτες οι οποίοι θα μπορέσουν να βρεθούν στο υψηλό επίπεδο.
Ως πατέρας πλέον, θεωρείτε πως η Γλυφάδα και τα νότια προάστια γενικότερα, είναι καλές γειτονιές για να μεγαλώσεις οικογένεια και να αθληθείς;
Δυστυχώς, η έννοια της γειτονιάς δεν είναι πλέον ίδια με το πώς την πρόλαβες εσύ – και εγώ ειδικά. Έχει αλλάξει η διαδικασία του να παίζεις στην αλάνα. Αυτό που μου αρέσει πλέον όμως, είναι ότι ο αθλητισμός είναι πιο καλά οργανωμένος. Υπάρχουν ακαδημίες και γήπεδα πλέον παντού στα νότια προάστια και τα παιδιά είναι πιο ασφαλή τώρα απ’ ό,τι παλαιότερα. Εμείς παίζαμε μόνο σε ανοιχτά γήπεδα, γιατί δεν υπήρχαν κλειστά στις ακαδημίες.
Το Μαρούσι ήταν ομάδα έκπληξη με διάρκεια, ευρωπαϊκές συμμετοχές και σημαντικούς παίκτες. Τι θυμάστε και τι κρατάτε από εκείνα τα χρόνια;
Εγώ, όταν πήγα στην ομάδα το 2004, προερχόμουν από μια ομάδα Α2, ενώ το Μαρούσι είχε πάει τελικό Ελλάδος την προηγούμενη χρονιά με τον Παναθηναϊκό. Τότε βρέθηκα ξαφνικά σε ένα απαιτητικό και επαγγελματικό περιβάλλον, το οποίο μου ταίριαξε αμέσως. Το Μαρούσι έδινε ευκαιρίες σε παίκτες και χωρίς εμπειρία, ακόμα και στο Euro Cup. Είχα συμπαίκτες τους Ρόντρικ Μπλάκνεϊ, Βασίλη Σπανούλη, Λάρι Στιούαρτ, Κώστα Μπουντούρη, Κώστα Χαραλαμπίδη, Κώστα Καϊμακόγλου και άλλους. Για μένα ήταν ένα στέρεο και μεγάλο βήμα τότε. Από την πρώτη χρονιά, μπήκα σιγά σιγά στο ροτέισον και μετά έγινα βασικό στοιχείο της ομάδας και έπαιξα σε τελικό, έφτασα πολύ κοντά να αγωνιστώ σε final 4 Ευρώπης και έφτασα κοντά σε τρόπαια.
Τι ημερομηνία λήξης έχει το μπάσκετ για έναν αθλητή;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η ηλικία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον αθλητισμό. Αλλά όχι τον πρώτο. Αν το μυαλό σου είναι διψασμένο, μπορεί να κρατήσει το κορμί σου να παίζει για όσο περισσότερο γίνεται. Αν το μυαλό δουλεύει σωστά και μπορείς να προλάβεις τραυματισμούς, να τρέφεσαι σωστά, να κοιμάσαι σωστά και να κάνεις καλή ζωή, τότε μπορείς σίγουρα να παρατείνεις την αθλητική σου καριέρα. Τον χρόνο δεν τον κέρδισε κανείς, αλλά αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να χάσεις μετά από πολλές παρατάσεις. Για να έχεις διάρκεια, θα πρέπει να τελειοποιήσεις την εξωγηπεδική σου ζωή. Αν βλέπεις κάποιους αθλητές να παίζουν καλά σε αυτή την ηλικία, ευθύνεται αυτό και ότι άλλαξαν κάτι στη ζωή τους εκτός γηπέδου, γιατί οι δυνάμεις που έχεις νέος δεν είναι ίδιες αργότερα.
Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ταλέντο σε Έλληνες παίκτες αλλά και έντονο το ξένο στοιχείο στις ομάδες. Πιστεύετε ότι πρέπει να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στους Έλληνες αθλητές;
Στο μπάσκετ είχαμε 400.000 δελτία το 1996 στην Ελλάδα. Πλέον έχουμε γύρω στις 85.000 δελτία, κάτι που σημαίνει πως η ενασχόληση με το μπάσκετ έχει μειωθεί κατά πολύ. Η αγορά είναι ελεύθερη, γι’αυτό βλέπουμε πολλές ομάδες να έχουν αρκετούς ξένους. Από εκεί και πέρα, πρέπει να μειώσουμε τους ξένους ως έναν βαθμό, αλλά κι ο Έλληνας θα πρέπει να βρει και να μειώσει τα ελαττώματά του. Πρέπει όσο πλησιάζει το υψηλό επίπεδο ένα παιδί, να είναι αθλητικό και να δουλεύει πάνω σ’ αυτό. Βλέπουμε παίκτες όπως ο Γιάννης Παπαπέτρου, ο Γιώργος Παπαγιάννης, ο Κώστας Σλούκας και παλιότερα ο Δημήτρης Διαμαντίδης ή ο Βασίλης Σπανούλης, οι οποίοι για να φτάσουν εδώ σήμερα έχουν δουλέψει πάρα πολύ, ώστε να μειώσουν τις αδυναμίες τους. Με τη σκληρή δουλειά έφτασαν στο σημείο να είναι όχι μόνο πρωταγωνιστές αλλά ηγέτες. Δεν φταίει λοιπόν μόνο ο αριθμός των ξένων, αλλά το ότι πρέπει να δουλέψει σκληρά ο Έλληνας παίκτης.
Ο Σπανούλης, μιας και τον αναφέρατε, είναι ένας παίκτης που έχει ακούσει πολλά. Στο τέλος, όμως, όλοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο του. Πώς το κατάφερε;
Ο Βασίλης ήταν ένα παιδί που ήταν πολύ απαιτητικό στις προπονήσεις από τον εαυτό του. Ήταν πολύ σκληρός πνευματικά και αν μπορούσα να τον χαρακτηρίσω με μια λέξη αυτή θα ήταν αφοσιωμένος. Tο μπάσκετ ήταν μέσα στο μυαλό του και προσπαθούσε συνεχώς να γίνει καλύτερος. Για να καταλάβει ο κόσμος τι σημαίνει δουλειά, όταν ο Σπανούλης ήταν 17 χρονών και εγώ στα 19 παίζαμε στην Α2. Στα παιχνίδια ήταν ο χειρότερος σουτέρ του γηπέδου. Μετά, ο Βασίλης έγινε ο top class παίκτης της Ευρώπης και ένας απίστευτος σουτέρ από τα 8 μέτρα.
Με τον Αντετοκούνμπο στο ρόστερ, η Εθνική πιστεύετε πως μπορεί να δέσει και να γίνει ένα δυνατό σύνολο που θα φέρει τίτλους στη χώρα μας;
Ο Γιάννης είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που όμοιό του δεν υπάρχει. Αν έβλεπες τη ζωή του σε ταινία, θα νόμιζες πως είναι έργο τραβηγμένο από τα μαλλιά, που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Είναι ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει τα πάντα στα 26 του, ερχόμενος κυριολεκτικά από το πουθενά. Δεν ξέρω αν θα συναντήσουμε ξανά τέτοιο φαινόμενο σαν αυτόν. Για την εθνική ομάδα όμως, δεν μου αρέσει αυτός ο ντόρος που γίνεται γύρω από τον Γιάννη, για το αν μπορεί να βοηθήσει ή όχι. Η Εθνική κάνει λίγες μέρες προετοιμασία, δεν είναι καιρό μαζί, ωστόσο δίνουν παιχνίδια που έχουν την έννοια του τελικού κάθε φορά. Είναι πολύ πιεστικό, γι’ αυτό είμαι αντίθετος με θριαμβολογίες ή καταστροφολογίες γύρω από την Εθνική μας. Είναι μια πολύ καλή συγκυρία που έχουμε τον Γιάννη μαζί μας, διότι είναι ένα υπερόπλο που πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Χρειάζεται να επιλεγούν οι σωστοί συμπαίκτες για να τον πλαισιώσουν και όχι απλώς οι καλύτεροι.
Τι προοπτικές έχει το μπάσκετ στα νότια προάστια; Είναι στόχος της Γλυφάδας να γίνει «φυτώριο» νέων αθλητών;
Αν οι ομάδες των νοτίων θέλουν να πρωταγωνιστήσουν ή να αγωνιστούν στην Α1, πρέπει να αναλάβει κάποιος επενδυτής και να μπουν χρηματοδότες. Χρειάζεται brand name, χρειάζονται εγκαταστάσεις. Οι ομάδες όπως η Γλυφάδα πρέπει να προσεγγίσουν παιδιά και να ενισχύσουν τις ακαδημίες τους. Αφού ο στόχος δεν είναι το πρωτάθλημα, θα πρέπει να είναι η παραγωγική διαδικασία. Πρέπει η ομάδα να παράγει παίκτες και όχι να ανταγωνιστεί ομάδες της Α1. Πρέπει να ετοιμάσει παιδιά, τα οποία θα μπορέσουν στο μέλλον να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο.
