Σάο Πάολο-Ηλιούπολη ένα cheesecake κι ένας έρωτας δρόμος
O Ηρακλής ζει στην Ηλιούπολη. Η Vivian σε προάστιο του Σάο Πάολο. Γνωρίστηκαν στη Βραζιλία, το καλοκαίρι του 2019. Έκτοτε είναι ζευγάρι. Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, δεν έχουν καταφέρει να συναντηθούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βρίσκουν διαρκώς τρόπους, να αισθάνεται ο ένας κοντά στον άλλον -να είναι καλά τα delivery apps.
- 13/11/2020
Σε έναν κόσμο που δεν έχουν μείνει πολλά να θυμίζουν ό,τι θεωρούσαμε ως ‘φυσιολογικό’ -με προφανή την κατάχρηση του όρου, καθώς τελικά, ποιος νομιμοποιείται να κρίνει τι είναι ‘φυσιολογικό’ και τι όχι;- μια χαρούμενη είδηση μπορεί να σου αλλάξει τη μέρα. Δεν το λέω στη θεωρία. Το έζησα, στην πράξη.
Δυο πολύ καλές μου φίλες διατηρούν ζαχαροπλαστείο, στην Κράτητος. Θα σου έλεγα στη Νέα Σμύρνη, αλλά θα ήταν ψέματα καθώς όπως κατεβαίνεις στο συγκεκριμένο δρόμο, η αριστερή πλευρά ανήκει στη Νέα Σμύρνη και η δεξιά, όπου είναι το Amelie στο Δήμο Αθηναίων. Στο θέμα μας, ένα πρωί καθ’ οδόν για τη δουλειά, σταμάτησα να πάρω έναν καφέ. Το πρωί αυτό ήταν παραμονή των γενεθλίων μου (πέρυσι τα ξέχασα, φέτος που δεν μπορούσα να συναντήσω κανέναν, τα θυμήθηκα) και η επομένη ενός πολύ καλού νέου που είχα λάβει, επί ιατρικού ζητήματος πολύ αγαπημένης μου ψυχής. Στα λέω αυτά, για να καταλάβεις τη συναισθηματική μου κατάσταση, όταν η Νικολέτα -η φίλη που σου έλεγα- θέλησε να μου διηγηθεί ένα περιστατικό. Θα σου δώσω τη σύντομη εκδοχή του.
«Μας έστειλε παραγγελία μια κοπέλα από τη Βραζιλία, να στείλουμε μια τούρτα στον αγαπημένο της στην Ηλιούπολη, ο οποίος ήλθε μετά από εδώ, καταχαρούμενος να μας ευχαριστήσει. Δεν είδες το post της Κορίνας;». Δεν είχα δει το post της Κορίνας.
Αν το χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη σου ήταν διαρκείας, θα σου πρότεινα να συνεχίσεις να διαβάζεις. Σε περίπτωση που δεν άλλαξε κάτι -προς το καλύτερο- στο ψυχισμό σου, θα συνιστούσα να περάσεις στο επόμενο κείμενο.
Πριν προχωρήσεις, θα ήθελα να σου πω ότι επικοινώνησα με το ζευγάρι, μέσω Facebook chat. Έστειλα το μήνυμα στο οποίο συστηνόμουν και τους εξηγούσα τι θα ήθελα να κάνουμε, ταυτόχρονα και στους δύο. Μου απάντησαν μισή ώρα μετά. Ταυτόχρονα και οι δύο.
Η Vivian που λες, ζει σε προάστιο του Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Ο Ηρακλής είναι κάτοικος Ηλιούπολης. Οι δυο τους είναι ζευγάρι, από το καλοκαίρι του 2019. Προφανώς, ο Covid-19 διέλυσε κάθε ένα από τα σχέδια που έκαναν, για να συναντηθούν μέσα στο 2020, μετά το Φλεβάρη. Όμως προφανώς και διατηρούν επικοινωνία -να είναι καλά η τεχνολογία και όλα τα σχετικά apps. Αλλά να μη στα λέω εγώ. Ας στα πει ο Ηρακλής.
«Είμαι μέλος ενός συγκροτήματος (War Hammer) που τον Ιούλιο του 2019 ήταν σε περιοδεία στη Λατινική Αμερική. Στο τελευταίο live που είχαμε στη Βραζιλία, στη Πιρασικάμπα, που είναι προάστιο του Σάο Πάολο, μετά την εμφάνιση μας γνωριστήκαμε με τη Βίβιαν και μιλήσαμε, για ώρες. Την επομένη φύγαμε για να συνεχίσουμε το τουρ, σε Χιλή, Αργεντινή και Ουρουγουάη. Δεν υπήρχε μέρα που να μην επικοινωνήσουμε. Κάποια στιγμή είπαμε ‘δεν το προσπαθούμε;’». Και το προσπάθησαν. Το Φεβρουάριο του 2020, πριν ‘κλείσουν’ τα πάντα, σε όλον τον κόσμο η Vivian ήλθε στην Ελλάδα «και έμεινε για περίπου ένα μήνα. Από τότε είχαμε πει πως την επόμενη φορά που θα συναντιόμασταν, θα πήγαινα εγώ στη Βραζιλία. Υπολογίζαμε να γίνει αυτό το Μάιο». Δεν κατέστη δυνατό, για το λόγο που ξέρεις. Έθεσαν ως νέα περίοδο συνάντησης αυτή του καλοκαιριού, όταν και πάλι ‘ναυάγησαν’ τα πλάνα, κάτι που συνέβη και τον περασμένο Οκτώβρη. «Έχουμε συμβιβαστεί με αυτήν την κατάσταση. Ο νέος στόχος είναι οι αρχές του 2021. Αν όλα πάνε καλά, ίσως να συναντηθούμε και το Δεκέμβρη».
Τον ρώτησα αν υπήρχε κάποιος λόγος που η Vivian του έστειλε το γλυκό. «Κανένας προφανής. Ένιωσε ότι ήθελε να μου κάνει έκπληξη -όπως μου είπε αργότερα». Η ίδια λέει ότι «παρά τις όποιες δυσκολίες, οφείλουμε να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε χαρούμενους αυτούς που αγαπάμε. Βοηθάει να πιστεύουμε ότι έρχονται καλύτερες μέρες. Εκείνη την Πέμπτη, ο Ηρακλής είχε ‘πέσει’ λίγο ψυχολογικά για κάποιους προσωπικούς λόγους και μετά την ανακοίνωση του νέου lockdown στην Ελλάδα. Σκεφτόμουν πώς θα μπορούσα να τον κάνω να αισθανθεί λίγο καλύτερα. Μου ήλθε μια ιδέα: να ψάξω τα delivery apps της Ελλάδας και να του στείλω κάτι, σαν έκπληξη. Βρήκα, λοιπόν, τη Wolt. Δεν ήμουν σίγουρη αν η προσπάθειά μου θα έχει αποτέλεσμα και δεν μπορούσα να ρωτήσω τον Ηρακλή -για τον προφανή λόγο. Ζήτησα τη βοήθεια του Θεού».
Πώς βρήκε και επέλεξε το ζαχαροπλαστείο στη Νέα Σμύρνη (εντάξει, στο Δήμο Αθηναίων), για να στείλει το δώρο της στον αγαπημένο της, στην Ηλιούπολη; «Άρχισα να αναζητώ ένα ζαχαροπλαστείο κοντά στο σπίτι του, αλλά για κάποιο λόγο -που δεν κατάλαβα- δεν έκαναν delivery εκείνη τη μέρα. Οπότε ‘άνοιξα’ την έρευνα. Στο scroll down βρήκα το Amelie Sweet Shop, που είχε καλές βαθμολογίες στο app, ωραίες φωτογραφίες των γλυκών και γρήγορη διανομή. Παρήγγειλα ένα cheesecake και ζήτησα να του γράψουν ένα όμορφο σημείωμα».
Ο Ηρακλής το συνεχίζει από εκεί: «Ο διανομέας χτύπησε το κουδούνι και άνοιξε η μητέρα μου. Εγώ κοιμόμουν. Περίμενα κάτι μπλουζάκια του συγκροτήματος, οπότε δεν έδωσα σημασία. Μόλις μου έφερε η μητέρα μου την τούρτα, με το μήνυμα που είχε ετοιμάσει η Κορίνα, από το ζαχαροπλαστείο, τρελάθηκα. Πέραν του ότι τηλεφώνησα αμέσως για να τους ευχαριστήσω, πήγα και από εκεί γιατί ένιωσα την ανάγκη να τους δώσω από ένα μικρό δωράκι. Ήταν ό,τι λιγότερο μπορούσα να κάνω. Όπως τους είπα, αισθανόμουν ευγνώμων που σε μια δύσκολη περίοδο, κάποιοι άνθρωποι με βοήθησαν να νιώσω πως για κάποια λεπτά η Vivian ήταν εδώ, κοντά μου».
Ξέρει πως η ιστορία του ίσως να φανεί «ως κάτι όχι και τόσο σπουδαίο» σε όσους τη διαβάζουν. Εκείνος που τη ζει ξέρει τη σημαντικότητά της. Και εξηγεί πως πριν του συμβεί αυτό που βιώνει -η εξ αποστάσεως σχέση στη χειρότερη δυνατή στιγμή, για αυτού του είδους των σχέσεων-, ήταν και αυτός αμφισβητίας. «Στα 25 μου έμαθα πως όλα είναι θέμα timing και επικοινωνίας», λέει τώρα. Η Vivian συμπληρώνει πως «δεν είναι εύκολο να έχεις σχέση με κάποιον που είναι στην άλλη άκρη του κόσμου και δη υπ’ αυτές τις συνθήκες. Εμείς όμως, έχουμε αποφασίσει να μην παραιτηθούμε και να παλέψουμε για αυτό που θέλουμε και στο οποίο πιστεύουμε. Προφανώς και δεν είμαστε οι μόνοι που αντιμετωπίζουμε αυτό το θέμα. Εύχομαι σε όλους μας να έλθει σύντομα η μέρα που θα μπορούμε να ανταμώσουμε με τους αγαπημένους μας».
Αυτήν την περίοδο ο Ηρακλής δεν έχει live εμφανίσεις, λόγω Covid-19. Γενικά, δεν έχει ‘ζωντανά’ στην Ελλάδα «γιατί το είδος της μουσικής που παίζουμε είναι δύσκολο για το αυτί του Έλληνα». Οι War Hammer παίζουν black metal «και γι’ αυτό το κυνηγάμε πολύ με το εξωτερικό. Έχουμε παίξει σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Ήταν να πάμε στην Ασία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, πριν ξεσπάσει η πανδημία». Όχι ότι χρωστά εξηγήσεις, αλλά εξηγεί πως «ένα συγκρότημα είναι μορφή επιχείρησης. Πρώτα κάνεις επένδυση, ώστε να σε μάθει ο κόσμος και μετά τη βλέπεις να αποσβένεται. Για να καταλάβεις, τα πρώτα μας λεφτά τα βγάλαμε πέρυσι στη Λατινική Αμερική. Μέχρι τότε δίναμε». Τυχαίο;
Οι συμφωνίες, εν τω μεταξύ, για τις εμφανίσεις κλείνονται όχι από μάνατζερ, αλλά από τον ίδιο «σε επικοινωνία με ξένους promoters και μάνατζερς». Τώρα που δεν μπορούν να παίξουν μουσική μπροστά σε κοινά «κάνουμε υπομονή, αισιοδοξώντας πως σύντομα θα τελειώσει όλο αυτό». Σου φαίνεται ονειροπόλος; Τότε να σου πω τι δουλειά κάνει -για να υποστηρίξει το πάθος του που είναι η μουσική: μηχανικός σε ιατρικά αναπνευστικά μηχανήματα. Ναι, τα μάτια του έχουν δει πολλά και τα αυτιά του έχουν ακούσει πολλά περισσότερα. «Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από υπομονή και να ελπίζουμε πως όλα θα πάνε καλύτερα το συντομότερο δυνατό. Όπως και δεν μπορούμε να παραπονούμαστε για ψύλλου πήδημα, ενώ άλλοι ‘παλεύουν’ για τη ζωή τους».