50 χρόνια Wendy’s: Ιστορίες από τους ανθρώπους που έζησαν το μαγαζί θρύλο της Γλυφάδας
Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων των Wendy’s μιλήσαμε με 6 υπαλλήλους της εταιρείας στη Γλυφάδα και πάμε το χρόνο πίσω σε τετράγωνα burgers, λαχταριστό τσένταρ με μπέικον και μανιτάρια να λιώνουν.
- 27/11/2019
Ήταν Νοέμβριος του 1969 όταν ο Dave Thomas άνοιξε το πρώτο κατάστημα της αλυσίδας fast food Wendy’s στο Κολόμπους της πολιτείας του Οχάιο στις ΗΠΑ. Η εταιρεία, που οφείλει το όνομά της σε μια από τις κόρες του ιδιοκτήτη, έγινε γνωστή αρχικά για τα τετράγωνα μπιφτέκια της, ενώ το μήνυμα στο λογότυπό της είναι «Old Fashioned Hamburgers».
Αυτό που δεν ξέραμε τότε ήταν η επίδραση που θα είχαν τα Wendy’s στα νότια προάστια. Γιατί στις αρχές των 90s τα ραντεβού δίνονταν εκεί απολαμβάνοντας τα θρυλικά burgers με το τετράγωνο μπιφτέκι και μια μερίδα πατάτες με λιωμένο τυρί και κομμάτια μπέικον.
Γυρνώντας πίσω στο μακρινό 1989, μια διεθνής αλυσίδα μπήκε στην ελληνική αγορά για πρώτη φορά: η Wendy’s (την έφερε στη χώρα μας ο Γιώργος Νίκας, γιος του γνωστού αλλαντοποιού), ανοίγοντας το πρώτο κατάστημα στην Κηφισιά. Δύο χρόνια αργότερα τα Wendy’s βρήκαν τη θέση τους στη Γλυφάδα παραμένοντας μέχρι το 2002 όπου όλα τα καταστήματα έβαλαν (ταυτόχρονα) λουκέτο.
Και μπορεί να έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που απολαύσαμε το bacon mushroom melt –ένα burger που μπήκε αρχικά στο μενού για έξι μήνες, αλλά δεν βγήκε ποτέ- και τις τηγανιτές πατάτες με μπέικον και τσένταρ, αλλά τη γεύση τους και τις εφηβικές μας αναμνήσεις από το μαγαζί τις νοσταλγούμε μέχρι σήμερα.
Όλοι πηγαίναμε στα Wendy’s τα πρώτα χρόνια με τη μαμά και το μπαμπά για να απολαύσουμε το διαφορετικό, american style burger και αργότερα έγινε το στέκι με τους συμμαθητές. Ο καθένας είχε το δικό του αγαπημένο μενού (από double cheese μέχρι ψητή πατάτα) όπου κάθε μπουκιά ήταν ένας γευστικός αναστεναγμός και το απολαμβάναμε με δροσερό frosty αναλύοντας τα νέα της ημέρας.
Η είδηση πως τα Wendy’s έκλεισαν έπεσε ξαφνικά, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής και αφήνοντας πίσω μόνο ένα (αναπάντητο) “γιατί”.
Με αφορμή την συμπλήρωση των 50 χρόνων κάνουμε μια αναδρομή στα Wendy’s μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων που βρέθηκαν πίσω από τον πάγκο. Κάθε λέξη που μας είπαν ήταν μια γροθιά στο στομάχι και το μυαλό. Γιατί η γεύση από τις παιδικές μνήμες μένει για πάντα ανεξίτηλη.
Πώς βγήκαν οι πατάτες τηγανιτές με cheddar και bacon και ο λόγος που το έκρυβαν από τη “μαμά” εταιρεία
Ο Γιώργος Μούρτης ξεκίνησε να εργάζεται από την πρώτη ημέρα που άνοιξαν τα Wendy’s το 1989 στη Κηφισιά, πήρε προαγωγή και έγινε διευθυντής του καταστήματος της Γλυφάδας (1994-1997), ενώ παρέμεινε στην εταιρεία μέχρι την ημέρα που αυτή έβαλε λουκέτο, το 2002. «Έζησα όλη τη πορεία των Wendy’s στην Ελλάδα και μέσα από το αφιέρωμα ξύπνησαν οι δικές μου μνήμες. Το κατάστημα της Γλυφάδας ήταν από τα καλύτερα, μάλιστα εδώ γινόταν η εκπαίδευση του προσωπικού. Ο κόσμος έχει ταυτίσει τα Wendy’s με το bacon mushroom melt burger, το οποίο είχε βγάλει η εταιρεία για 6 μήνες (κατά περιόδους η «μαμά» εταιρεία ανανέωνε το μενού της) και μετά θα το απέσυρε. Λόγω της μεγάλης απήχησης δεν βγήκε ποτέ από τον κατάλογο. Φεύγανε εκατοντάδες bacon mushroom σε κάθε βάρδια. Εμένα, πάντως, το αγαπημένο μου ήταν το mozzarella chicken (ψητό κοτόπουλο, τυρί μοτσαρέλα και σος παρμεζάνας) ένα burger πολύ ιδιαίτερο και διαφορετικό που ακόμα θυμάμαι τη γεύση του. Μια άλλη καινοτομία που ξεκίνησε από εδώ ήταν οι τηγανιτές πατάτες με τυρί και cheddar που δεν υπήρχαν στους κωδικούς της Αμερικής. Ως προσωπικό δικαιούμασταν να τρώμε στο κατάστημα κι επειδή βαριόμασταν τις ίδιες γεύσεις κάναμε παραλλαγές. Έτσι ξεκινήσαμε να βάζουμε cheddar και bacon στις τηγανιτές πατάτες (και όχι στην ψητή), το είδαν πελάτες, το ζητούσαν και το βάλαμε ως extra πιάτο. Μάλιστα, ένα διάστημα όταν έρχονταν για επιθεώρηση από το εξωτερικό το κρύβαμε. Δεν το επέτρεπαν γιατί μαλάκωνε η πατάτα και θεωρούσαν πως δεν είναι τραγανή για να τη σερβίρουμε στον πελάτη. Μόλις τους δώσαμε τα οικονομικά στοιχεία από την κατανάλωση του συγκεκριμένου πιάτου το επέτρεψαν. Επίσης, δεν μας άφηναν από το εξωτερικό να κάνουμε delivery διότι το μότο τους ήταν “ποιότητα είναι η συνταγή μας” και θεωρούσαν πως το burger και οι τηγανιτές πατάτες πρέπει να καταναλωθούν αμέσως προκειμένου να μη χαλάσει η ποιότητά τους. Έτσι κρύβαμε και το delivery μέχρι που πείστηκαν και το δέχτηκαν. Πέρασα 13 πολύ δημιουργικά χρόνια και το κλείσιμο ήταν στενάχωρο, ειδικά όταν πακετάραμε τα πράγματα. Ο λόγος που έκλεισαν ήταν μια δικαστική διαμάχη που δεν είχε να κάνει με το όνομα –αυτό προέκυψε αργότερα. Η εταιρεία Wendy’s πριν γίνει ο σεισμός της Αθήνας το 1999 βρισκόταν σε προχωρημένες συζητήσεις με την εταιρεία Fourlis για να ανοίξουν 50 καταστήματα μέσα σε δύο χρόνια. Είχαν βρεθεί όλα τα σημεία, είχαν μοιραστεί οι ρόλοι και εκεί που πήγαν να μπουν οι τελικές υπογραφές έγινε ο σεισμός όπου έπεσε το εργοστάσιο Fourlis και χάλασε η συμφωνία. Έγιναν προσπάθειες να παραμείνουν τα Wendy’s αλλά τελικά δεν ευδοκίμησαν με αποτέλεσμα να κλείσουν όλα μαζί την ίδια ημέρα. Εκείνη την περίοδο που κάναμε προσπάθειες να παραμείνουν είχαν έρθει από τα Burger King να δούνε τα καταστήματά μας. Το τελευταίο burger που έφαγα πριν το κλείσιμο ήταν το big bacon classic όπου θυμάμαι μέχρι σήμερα τη γεύση του. Πριν λίγα χρόνια πήγα στην Αμερική και εννοείται δοκίμασα Wendy’s –τα δικά μας ήταν πολύ καλύτερα».
«Είχα αναλάβει τη ξενάγηση του ιδιοκτήτη των Wendy’s όταν ήρθε να ελέγξει το κατάστημα»
Το κατάστημα της Γλυφάδας άνοιξε το 1991 και η Κατερίνα Κότσιρα δούλεψε εκεί για δύο χρόνια. «Όταν προσλήφθηκα στην εταιρεία ξεκινούσαμε από το μηδέν να προετοιμάζουμε το μαγαζί της Γλυφάδας. Υπήρχαν οι προδιαγραφές και ήταν όλα στην εντέλεια όπως ακριβώς είχαν ζητήσει οι Αμερικάνοι. Μάλιστα επειδή γνώριζα πολύ καλά αγγλικά είχα αναλάβει την ξενάγηση του ιδιοκτήτη των Wendy’s όταν ήρθε να ελέγξει το κατάστημα. Ήταν πολύ συμπαθητικός, γελαστός, έκανε πλάκα με το προσωπικό αφήνοντάς μου θετικές εντυπώσεις. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Από την άλλη, ήρθα σε επαφή και με πολλούς αναγνωρίσιμους ανθρώπους της ελληνικής showbiz όπως η Άννα Βίσση, ο Σάκης Ρουβάς, η Μάρω Κοντού, η Ευρυδίκη, ο Γιώργος Θεοφάνους, η Δήμητρα Γαλάνη, η Μάγκυ Χαραλαμπίδου και ο Γιώργος Πολυχρονίου, οι οποίοι ήταν τακτικοί πελάτες. Έχω καλές και κακές αναμνήσεις γιατί μας έχει συμβεί αναγνωρίσιμη τραγουδίστρια να μιλάει απαίσια στο προσωπικό και μια γνωστή Ελληνίδα έφτυσε πάνω στο salad bar. Κάνοντας το συγκεκριμένο αφιέρωμα με γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω σε όμορφες αναμνήσεις γιατί τα Wendy’s ήταν στέκι. Η ψητή πατάτα και το frosty ήταν από τους κωδικούς που είχαν μεγάλη ζήτηση. Εμένα μου άρεσαν όλα τα burgers και η ψητή πατάτα. Στεναχωρήθηκα πολύ όταν έκλεισαν γιατί με τους συναδέρφους μου δουλεύαμε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον. Αν βρεθώ ποτέ στην Αμερική σίγουρα θα πάω να δοκιμάσω burger –θυμάμαι ακόμα τη γεύση τους».
Ο πελάτης που επέστρεψε στην ταμία το bacon mushroom melt ουρλιάζοντας
H Εριφύλλη Παπαδάτου ξεκίνησε να εργάζεται στα Wendy’s το 1997 και παρέμεινε για τέσσερα χρόνια περνώντας από όλα τα πόστα: από το λογιστήριο μέχρι την παραγωγή. «Δεν υπήρχε πόστο που να μην εργαστώ, έμαθα μέχρι και μπιφτέκια να ψήνω. Το δικό μου αγαπημένο ήταν το double cheeseburger και το classic burger. Ξέρω πως σε όλους άρεσε το bacon mushroom melt burger αλλά πίστεψέ με έχουμε ζήσει σκηνές απείρου κάλλους με το συγκεκριμένο burger. Θυμάμαι μια μέρα είχε έρθει ένας πελάτης -μάλλον ήταν η πρώτη του φορά- δεν ήξερε τι να διαλέξει και η ταμίας του πρότεινε το bacon mushroom μιας και είχε μεγάλη απήχηση. Εγώ ήμουν ακριβώς πίσω της ως runner και ένα λεπτό αργότερα επιστρέφει ο κύριος με ανοιχτό το burger στο δίσκο το πετάει στο πρόσωπό της ουρλιάζοντας ” Τι είναι αυτό που μου έδωσες να φάω!”. Μου λείπουν πολύ τα Wendy’s και όταν πηγαίνω εξωτερικό κοιτάζω αν έχει κατάστημα για να απολαύσω ένα classic. Πολλές φορές κάνω burger στο σπίτι μου με τη σειρά που έμαθα από τα Wendy’s: ψωμάκι, μαγιονέζα, κέτσαπ, πίκλες, ντομάτα, μαρούλι, μπιφτέκι και τυρί. Μου έχει συμβεί να φτιάξω burger και οι καλεσμένοι να μου σχολιάσουν πως τους θυμίζει των Wendy’s».
«Ήταν το πιο καθαρό fast food για τα δεδομένα της Ελλάδας»
Ο Πάνος Ζαρέντης εργάστηκε για ένα χρόνο στα Wendy’s. Bacon mushroom melt, big bacon classy και πατάτες τηγανιτές με bacon και cheddar ήταν τα αγαπημένα του πιάτα. «Είχα δοκιμάσει όλα τα πιάτα –ακόμα και το κοτόπουλο (τηγανιτό και ψητό) ήταν τέλειο. Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του κάθε πιάτο που έβγαινε και το κρέας πολύ καλής ποιότητας, δεν είχε καμία σχέση με άλλες αλυσίδες fast food. Ήταν το πιο καθαρό fast food για τα δεδομένα της Ελλάδας. Η δουλειά μας ήταν πολύ απαιτητική γιατί ήταν στέκι και είχε πάρα πολύ κόσμο, αλλά το ωράριο κυλούσε μια χαρά γιατί με τους συναδέρφους μου είχαμε καλή σχέση. Εγώ εκεί γνώρισα τον κολλητό μου, ενώ έχουμε κρατήσει επαφές και με άλλα παιδιά. Αν κάναμε τώρα ένα reunion θα τρώγαμε bacon mushroom melt για να πούμε τα νέα μας. Δεν φαντάζεσαι πόσα τέτοια burgers φεύγανε σε κάθε βάρδια. Θυμάμαι δούλευα παραμονή Πρωτοχρονιάς: κλείσαμε 12 παρά τέταρτο και 12 και τέταρτο ανοίξαμε όπου ο κόσμος είχε σχηματίσει ουρά μέχρι το πεζοδρόμιο. Σε μια άδεια που πήρα από το στρατό ήρθα να φάω Wendy’s και ήταν κλειστά. Έπαθα κατάθλιψη. Πριν δύο χρόνια πήγα στον Καναδά και μετά το οικογενειακό γλέντι έβαλα τα ξαδέρφια μου να πάμε να φάμε Wendy’s. Δοκίμασα burger με διπλό μπιφτέκι, bacon, cheddar, μαγιονέζα, κέτσαπ, μουστάρδα και μόνο τα κλάματα δεν έβαλα καθώς το απολάμβανα. Πόσο κρίμα που δεν μπορούν να ανοίξουν ξανά».
«Παρασκευή και Σάββατο η ουρά έφτανε μέχρι το πεζοδρόμιο»
Η Λένα Ράπτη για τέσσερα χρόνια εργάστηκε στα Wendy’s από όπου έχει να θυμάται καλές αναμνήσεις και γεύσεις με κοτόπουλο. «Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό ήταν το φιλικό περιβάλλον και η ομαδική δουλειά. Παρασκευή και Σάββατο είχε πάρα πολύ κόσμο –η ουρά έφτανε μέχρι το πεζοδρόμιο και τα πόδια μου πονούσαν από την ορθοστασία. Η ψητή πατάτα και το club chicken ήταν δύο πιάτα πρωτοποριακά και τα δικά μου αγαπημένα, αλλά η απήχηση που είχε το bacon mushroom melt δεν την είχε κανένα άλλο burger. Πραγματικά το συγκεκριμένο burger έφευγε σε τρελές ποσότητες. Δυστυχώς από τότε δεν έχω φάει ποτέ Wendy’s».
«Πετούσαμε πολλή πρώτη ύλη αν δεν ήταν όλα όπως έπρεπε»
Από πελάτης των Wendy’s ο Μάριος Βασιλόπουλος έκανε αίτηση και εργάστηκε στη γνωστή αλυσίδα από το 2001 μέχρι το κλείσιμο. «Τα burger των Wendy’s ή θα σου άρεσαν ή όχι, δεν υπήρχε κάτι ενδιάμεσο. Φυσικά ανήκω στην κατηγορία των lovers του bacon mushroom melt burger, αλλά ακόμα και το απλό κοτόπουλο ήταν πολύ νόστιμο. Το bacon mushroom ήταν πολύ διαφορετικό, δεν το είχε κανένας για αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ. Δουλεύοντας είδα πως ακολουθούν την αμερικάνική νοοτροπία παρασκευής, ενώ η ποιότητά τους ήταν άριστη. Κάναμε σεμινάρια για το πώς θα δουλεύουμε, θα παρασκευάζουμε και πώς επεξεργαζόμαστε τα πάντα, κάτι που ήταν πρωτόγνωρο. Σταματούσαμε κάθε μισή ώρα για να γίνει απολύμανση γιατί το είχε επιβάλλει η «μαμά» εταιρεία. Αυτό που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ήταν πως πετούσαμε πολλή πρώτη ύλη αν δεν ήταν όλα όπως έπρεπε. Μου έχει συμβεί να πετάξουμε ολόκληρο μαρούλι γιατί είχε σπάσει μια άκρη. Έκλεισαν πολύ ξαφνικά. Τελείωσα τη βάρδιά μου και την επόμενη ημέρα μας πήραν από την πρωινή βάρδια και μας ενημέρωσαν πως έκλεισε το κατάστημα. Και σαν ομάδα δεθήκαμε πολύ, ούτε μας άφησαν στο δρόμο. Πήραμε όλοι αποζημίωση από την εταιρεία. Το τελευταίο μου burger ήταν ένα απλό cheese που έφαγα στο διάλειμμά μου. Τότε βεβαίως δεν ήξερα πως ήταν το τελευταίο cheeseburger που θα απολάμβανα στα Wendy’s».