Άννα Ντορ, η ιστορία του θρυλικού σινεμά των νοτίων
Ο γιος του τελευταίου ιδιοκτήτη του Άννα Ντορ στη Γλυφάδα, Στέλιος Σπυράκος, μας μίλησε για την ιστορία του κινηματογράφου, αλλά και για τις αναμνήσεις που έχει από το -σχεδόν- δεύτερο σπίτι του.
- 22/06/2018
Κλείσε τα μάτια σου. Σκέψου σινεμά. Κι εσύ το Άννα Ντορ σκέφτηκες ε; Λογικό, καθότι, εδώ στα Νότια, αυτή η αίθουσα με τις ξύλινες καρέκλες και τις κόκκινες φόδρες, μας έμαθε τι σημαίνει κινηματογράφος.
Άννα Ντορ σημαίνει “σινεμά”. Και “παλιά”. Και “κέντρο Γλυφάδας”. Ένα τρανταχτό σημείο αναφορά στον χωροχρόνο. Λες Άννα Ντορ και αναφέρεσαι στη δεκαετία του ’80 και του ’90, όταν αυτός ήταν και ο μοναδικός κινηματογράφος που είχε απομείνει στα Νότια Προάστια. Λες “Άννα Ντορ” και αναφέρεσαι στην πολύβουη Πλατεία Εσπερίδων, στα Queen, στο “Μικρό”, στην Κύπρου, στη Γιαννιτσοπούλου.
FΥΙ: Το όνομα Άννα Ντορ προέρχεται από τις κόρες του παλιού ιδιοκτήτη, Μαριάννα και Ντόρα. Ενωμένα, Άννα Ντορ. Αλλά αν είσαι παλιός Γλυφαδιώτης, το ξέρεις ήδη αυτό.
To νούμερο 2 της Γιαννιτσοπούλου παραμένει κλειστό από το 2007. Σαν τη μαύρη οθόνη μετά τους τίτλους τέλους. Και όχι, σ’ αυτή την περίπτωση το έργο δεν είχε happy end. Μιλήσαμε με τον Στέλιο Σπυράκο, τον γιο του Κωνσταντίνου Σπυράκου, τελευταίου ιδιοκτήτη του ιστορικού κινηματογράφου της Γλυφάδας και μας διηγήθηκε την ιστορία του, αλλά και τις αναμνήσεις από το δεύτερο σπίτι του. Έναν άνθρωπο, που τρέφει τεράστια αγάπη για το χώρο του κινηματογράφου.
Η δεκαετία του ‘90
Το Άννα Ντορ παίρνει τα πάνω του
Το Άννα Ντορ ξεκίνησε τη λειτουργία του τη δεκαετία του ‘60. Τα τέλη του 1980 είχε αρχίζει να χάνει τη δόξα του και να μην παρουσιάζει κάποια εξέλιξη. Δεν παίζονταν νέες ταινίες και ο κινηματογράφος είχε μεγάλη ανάγκη για μια ανανέωση. Τότε ήταν που τα ηνία του σινεμά ανέλαβε η οικογένεια Σπυράκου.
“Το ‘89-’90 πήραμε το σινεμά και αμέσως κάναμε ανακαίνιση. Το χρειαζόταν πολύ ο κινηματογράφος. Βάλαμε τον πιο σύγχρονο για την εποχή εξοπλισμό. ‘Ήταν ριζική η αλλαγή στα συστήματα ήχου και προβολής. Εκείνη την περίοδο είχε μόλις βγει το Dolby Surround και ήταν μεγάλη καινοτομία. Σκέψου ότι τότε είχε στραφεί η προσοχή του κόσμου και στην ιδιωτική τηλεόραση και τα βίντεο. Είχαν σταματήσει να θεωρούν το σινεμά ως μέσο διασκέδασης και το κοινό είχε περισσότερες απαιτήσεις. Οπότε ξέραμε καλά ότι έπρεπε να γίνουν νέα πράγματα.”
Έτσι άρχισαν να έρχονται και οι ταινίες Α’ προβολής. Το Άννα Ντορ πλέον έφερνε πρώτο όλες τις καινούργιες ταινίες.
“Λόγω τεχνολογίας μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τις ταινίες Α’ προβολής, που για χρόνια είχαν ξεχαστεί. Τότε ο κόσμος ξανάρχισε να επισκέπτεται το σινεμά.”
Μέχρι τα μέσα του 1990 το Άννα Ντορ, ανανεωμένο και ανακαινισμένο, υπό τη νέα διεύθυνση, κατάφερε να επανακτήσει τις παλιές και καλές του δόξες.
“Το Άννα Ντορ ήταν σταθμός για να δημιουργηθούν κι άλλοι κινηματογράφοι στην περιοχή της Γλυφάδας. Ήταν από τα μεγαλύτερα σινεμά της της εποχής, με 540 θέσεις και 300 θέσεις στο θερινό. Αρκετές Κυριακές γινόταν Θέατρο Σκιών και παίζονταν παραστάσεις με Καραγκιόζη ή παιδικά θέατρικά.”
Ο κόσμος ερχόταν και πάλι πλέον τακτικά. Και έκανε ουρές για να καθίσει στα καθίσματα του Άννα Ντορ, να απολαύσει μια ταινία και ένα hot dog από το κυλικείο του. Τότε δεν υπήρχαν αριθμημένες θέσεις, οπότε οι άνθρωποι κυριολεκτικά τσακώνονταν για τις θέσεις.
“Τα blockbusters της εποχής έβγαιναν στις οθόνες μας αμέσως. Και ο κόσμος σχημάτιζε ατέλειωτες ουρές. Θυμάμαι ότι οι ουρές έφταναν μέχρι το περίπτερο που βρίσκεται πάνω στην πλατεία. Και μετά από ένα σημείο, κυριολεκτικά δεν υπήρχαν άλλες θέσεις.”
Από τα καθίσματα του Άννα Ντορ είχαν περάσει πολιτικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και τραγουδιστές. Όταν ρώτησα τον κύριο Σπυράκο ποια φυσιογνωμία θυμάται έντονα μου απάντησε τη Βίσση και τον Καρβέλα.
“Η Βίσση και ο Καρβέλας έρχονταν όλη την ώρα. Ο Καρβέλας θυμάμαι ήθελε πάντα να κάθεται μόνος του στον εξώστη.”
Το θερινό σινεμά του Άννα Ντορ ήταν must για την διασκέδαση της εποχής. Είχε πάρα πολύ κόσμο. Ο κήπος με τα γιασεμί γέμιζε τα καλοκαιρινά βράδια, ενώ το μπαρ σέρβιρε συνεχώς γρανίτες, hot dog και popcorn.
“Το είχαμε σαν το σπίτι μας. Ήταν βασικά το δεύτερο σπίτι μας. Μετά το σχολείο εκεί πηγαίναμε.”
Ο Στέλιος Σπυράκος μου μίλησε και για τη συνεργασία του Άννα Ντορ με την Odeon.
“Υπήρχε συνεργασία με όλες τις εταιρίες κινηματογράφου, αλλα η συνεργασία με την Odeon είναι αυτή που ξεχώρισε μεχρι τελους.. Διαλέγαμε τις κατάλληλες ταινίες που θα άρεσαν στο κοινό της Γλυφάδας και πιστεύω ότι το καταφέρναμε. Η επιλογή γινόταν με μεγάλη προσοχή.”
Το κλείσιμο του Άννα Ντορ – Το τέλος μιας εποχής
Στις αρχές του 2000 υπήρχε έντονη ανάγκη για μια ακόμη ανακαίνιση.
“Είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις για ακόμα μια ανακαίνιση, οι οποίες όμως ήταν άκαρπες. Οι πελάτες μας το ζητούσαν. Έτσι κατόπιν παρότρυνσής τους, εμείς το προσπαθούσαμε. Και εμείς φυσικά βλέπαμε την ανάγκη για μια τέτοια κίνηση. Αλλά δεν ήταν εξ’ ολοκλήρου στο χέρι μας. Είχε ξεκινήσει και μια μελέτη για την πλήρη ανακαίνιση του χώρου με ακόμα πιο σύγχρονα καθίσματα και τελευταίας τεχνολογίας συστήματα ήχους και εικόνας και για αυτό οι προσπάθειες συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του 2007.”
Όπως φάνηκε, οι συζητήσεις δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Και το τέλος του Άννα Ντορ ήταν αιφνίδιο τόσο για το κοινό, όσο και για τους ιδιοκτήτες του.
“Ο κόσμος δεν το περίμενε. To κλείσιμο ήταν πολύ αιφνίδιο για όλους.”
Η οικογένεια του Στέλιου Σπυράκου ήταν η τελευταία που λειτούργησε τον ιστορικό και θρυλικό κινηματογράφο της Γλυφάδας. Συζητήσεις έγιναν πολλές. Καμία όμως δεν καρποφόρησε. Το 2007 το Άννα Ντορ έπαιξε την τελευταία του προβολή και έκτοτε παραμένει κλειστό.
Πάντα όμως θα υπάρχει χαραγμένο στις καρδιές μας. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.
