Εσύ, έπαιρνες τα βιβλία σου από τον Πιπέρα;
Γιατί αν μεγάλωσες στη Γλυφάδα, ήταν ο καλύτερος και παλαιότερος ναός γνώσης.
- 29/01/2015
Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε τις δεκαετίες 80-90, ήταν πολλά παραπάνω. Ήταν ένας μόνιμος σταθμός για αγορές. Από σχολικά μέχρι και πιο ειδικά. Και το καλύτερο της υπόθεσης, είναι ότι δεν είχε καμία σχέση με τα πομπώδη σημερινά βιβλιοπωλείο, γεμάτα γυαλί και πέτρα στο ντεκόρ. Ήταν ένα γνήσιο και παλαιού τύπου βιβλιοπωλείο. Θύμιζε εκείνα τα μαγαζιά με τις σπάνιες εκδόσεις βιβλίων που βλέπουμε στις Χολιγουντιανές ταινίες. Ακόμη και αν δεν είχε την εμφάνιση κάποιου ημιυπόγειου στο Μανχάταν, είχε αυτό το άρωμα του all time classic.
Τα βιβλία ήταν στοιβαγμένα σε ράφια που έμοιαζαν να φτάνουν μέχρι το άπειρο, ενώ και κάποια ξεχασμένα βρισκόντουσαν ακουμπισμένα πάνω σε καρέκλες, πάγκους και σε λοιπά μέρη.
Όταν είσαι πιτσιρικάς και αγοράζεις σχολικά είδη με τους γονείς σου, σπάνια δίνεις σημασία σε τέτοιες λεπτομέρειες. Σκέφτεσαι ότι θα μπορούσαν με τα ίδια χρήματα να σου πάρουν ένα καλό παιχνίδι. Όμως από αυτό το όμορφο και ρομαντικό μαγαζάκι, ήρθαν και τα πρώτα βιβλία. Ξενόγλωσσα και ελληνικά, μαζί με ένα πλήθος από στυλό, τετράδια και μολύβια, τα οποία δεν τελείωναν ποτέ. Και το πιο σημαντικό: ο κύριος Πιπέρας και η οικογένεια του που δούλευαν στο βιβλιοπωλείο είχαν αυτό που ονομάζουμε «αυθεντική ευγένεια». Μιας οικογένειας διανοούμενων αλλά και συνάμα μεροκαματιάρηδων ανθρώπων, που δεν είδαν ποτέ το μαγαζί τους ως επιχείρηση. Ο ίδιος ο κ. Πιπέρας, θυμάμαι ότι έλεγε στη μητέρα μου ότι για ν’ ασχοληθείς -ειδικά- με τα βιβλία, πρέπει να τα’ αγαπάς.
Δεν είχε σημασία ακόμη και αν ήσουν το μεγαλύτερο τσογλάνι της τάξης σου. Μόλις έμπαινες στο βιβλιοπωλείο κάτι άλλαζε μέσα σου. Ένα συναίσθημα ευθύνης αλλά και σεβασμού, στον πασίγνωστο συνοικιακό χώρο γνώσης του κ. Πιπέρα και της οικογένειάς του. Πολλές φορές, οι γονείς μετά τις αγορές πήγαιναν για φαγητό λίγο πιο κάτω στη Γλυφαδιώτισσα. Άλλες αρκούνταν στα μοναδικά νεγράκια του Τάσου.
Όπως και να έχει, η Μαραγκού ήταν παλαιότερα ένας πολύ πιο ζωντανός δρόμος από αυτόν που είναι σήμερα και με μια άλλη και πιο ιστορική αίγλη.
Σήμερα μας συνοδεύει ένα πλήθος από βιβλιοπωλεία, ειδικά στα νότια προάστια. Είναι σίγουρα πιο ενημερωμένα, με πολλές εκδόσεις και κομμάτια που ικανοποιούν όλες τις ανάγκες . Όμως με το κλείσιμο του βιβλιοπωλείο του κ. Πιπέρα (σ.σ.: κάπου στα τέλη των 90’s), συνειδητοποιήσαμε για ακόμη μια φορά την αξία και την ειλικρίνεια, σε αυτό που ονομάζουμε «το μαγαζάκι της γειτονιάς». Που εκτός ότι πάντα κάλυπτε τις ανάγκες μας, ήταν και κομμάτι μιας όμορφης ιστορίας από μια πιο παλιά Γλυφάδα, που θυμόμαστε με αγάπη και νοσταλγία. Που κάνουν την Μαραγκού, να δείχνει πραγματικό στολίδι στα μάτια μας και που μας θυμίζει ότι κάποια landmarks, δεν χρειάζονται εγκαταλελειμμένους χώρους για να μείνουν στη μνήμη.
Και το βιβλιοπωλείο Πιπέρας, είναι σίγουρα ένα από αυτά.