Η ιστορία της υπαίθριας σκακιέρας Παλαιού Φαλήρου
Τέσσερις δεκαετίες θα κλείσει η υπαίθρια σκακιέρα του Παλαιού Φαλήρου, που βρίσκεται στην περιοχή του Μπάτη. Κάθε δεκαετία σηματοδοτούσε και πολλές αλλαγές για τον δημοφιλή χώρο.
- 04/06/2018
Η πρόσβαση στην σκακιέρα είναι πολύ εύκολη, αφού είναι δίπλα στη στάση του τραμ «Μπάτης». Είναι το γήπεδο των κατοίκων του Παλαιού Φαλήρου, το σήμα κατατεθέν τους. Εκεί ξεχνούν κάθε έγνοια που ταλανίζει το μυαλό τους, χαλαρώνουν, συναντούν τους φίλους τους και συζητούν για ποικίλα θέματα.
Πώς ξεκίνησε όμως αυτή η υπέροχη σκακιέρα με τη μαγευτική θέα της θάλασσας; Οι παλιοί σκακιστές ήταν μέλη του συλλόγου ΠΕΡΑ, αλλά ο σύλλογος έκλεισε τη δεκαετία του΄80 και εκείνοι ξεκίνησαν την αναζήτηση για ένα μέρος που θα συνεχίσει να πραγματώνεται το πάθος τους. Ρώτησαν λοιπόν, το δήμαρχο του Πειραιά, καθώς είχε στήσει μια όμορφη σκακιέρα στην πλατεία Κοραή. Το κόστος ήταν μεγάλο, αφού μόνο τα πιόνια κόστιζαν τότε 420.000, αλλά δεν πτοήθηκαν και τα αγόρασαν για τη δική τους σκακιέρα!
Και εκεί ήταν που ξεκίνησε το παιχνίδι και το υπέροχο στήσιμο της σκακιέρας του Μπάτη. Ήταν αγαπημένοι οι άνθρωποι μεταξύ τους, και οι μοναδικοί τσακωμοί που είχαν ήταν για τους πύργους και τα αλογάκια τους. Ο κύριος Ντέντης αναφέρει πως “επισκέπτομαι την υπαίθρια σκακιέρα του Παλαιού Φαλήρου συστηματικά εδώ και δεκαέξι χρόνια. Οι συμπαίκτες μου έχουν γίνει φίλοι μου, συμπαίκτες μου, υποστηρικτές μου.” Μαζί σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους στο σκάκι και στη ζωή. Τους μιλάει για τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής του: την οικογένεια του και τη μαύρη βασίλισσα του. Θέλει να την προστατέψει και θα τσακωθεί μαζί τους γι’ αυτήν, αφού κάνουν παραπάνω κινήσεις πάνω στη σκακιέρα, όταν δε τους βλέπει.
Πόσα πολιτικά θέματα έχουν αναπτύξει τις ώρες εκείνες και πόσα ερωτήματα για τη ζωή έχουν μοιραστεί! Οι περισσότεροι θαμώνες είναι πια σταθεροί. Οι ώρες που παίζουν είναι κυρίως απογευματινές μετά τις 18:00, μαζί με το ηλιοβασίλεμα. Είναι πράγματι μαγευτική εκείνη η ώρα και ακόμη πιο φαντασμαγορική η θέα που προσφέρει το σημείο που έχει τοποθετηθεί η υπαίθρια σκακιέρα. Ο τρόπος που σκάει το κύμα δίπλα από την σκακιέρα είναι βγαλμένος από το παραμύθι, με φόντο το πορτοκαλί χρώμα της δύσης του ηλίου, ενώ παράλληλα ακούγεται ο ήχος από τα πιόνια. Δε χρειάζεται να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι Φαληριώτες σκακιστές από την προηγούμενη μέρα, γιατί η ώρα που σμίγουν είναι το κοινό τους μυστικό. Φυσικά, ποτέ δεν εγκαταλείπουν την παρτίδα τους παρά μόνο όταν εκλέξουν νέο νικητή. Δεν είναι λίγες οι φορές, που απομακρύνονται από τον Μπάτη, αφού τους βρει το ξημέρωμα.
Η υπαίθρια σκακιέρα δίνει μια ελπίδα στους μεγαλύτερους ανθρώπους που περνούν το χρόνο τους σε αυτήν. Ξεφεύγουν από τη βουή της πόλης και την καθημερινή ρουτίνα. Δεν είναι κλεισμένοι σπίτι τους ή απορροφημένοι από ένα κινητό και μια τηλεόραση, γιατί αποφασίζουν να ζήσουν τη δική τους ζωή, να βιώσουν τις προσωπικές τους εμπειρίες, να γράψουν τις δική τους ιστορία και να βιώσουν στιγμές που θα τους κάνουν να ακονίσουν το μυαλό τους, να συμμετέχουν σε ένα μαθηματικό παιχνίδι που δεν είναι άλλο από το σκάκι.
Το ευτυχές είναι πως αρκετοί νέοι συνεχίζουν και έρχονται ακόμη. Ο Νίκος Οικονόμου, ηλικίας 24 ετών, επισκέπτεται αρκετά χρόνια την σκακιέρα. Θεωρεί πως το σκάκι είναι μια προσομοίωση της ζωής, με τους κινδύνους και τις χαρές της. Έρχεται στο Μπάτη, διότι έρχεται σε επαφή με μεγαλύτερους και πιο έμπειρους σκακιστές που συνεχώς του διδάσκουν νέες τακτικές και αυτό του προκαλεί μια συναισθηματική διέγερση, μια μεγάλη προσωπική ικανοποίηση.
Άραγε έχει λαμπρό μέλλον το αγαπημένο σκάκι του Παλαιού Φαλήρου; Θα αλλάξουν οι συνθήκες και θα ανακτήσει το χαμένο του χαρακτήρα; Μονάχα ο χρόνος θα το φανερώσει…