Λάμπρος: Η ψαροταβέρνα του 1889 που συνεχίζει ακάθεκτη
Ο 'Λάμπρος' βρίσκεται στο ίδιο προνομιακό σημείο, απέναντι από την λίμνη Βουλιαγμένης, από το 1889. Και εγώ τον επισκέπτομαι από τότε που ήμουν πέντε ετών. Η πιο μακροχρόνια, υπό μια έννοια, σχέση της ζωής μου.
- 11/01/2015
Συγκεκριμένα η κτητορική πλάκα, που σώζεται ακόμη, γράφει “ανεγέρθη επί Βασιλέως Γεωργίου του Πρωθυπουργεύοντας του Χαριλάου Τρικούπη και είναι αγαπημένο στέκι για τις προσωπικότητες της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής της Ελλάδας αλλά και εστιατόριο, αγαπημένος Κυριακάτικος προορισμός για πολλούς Αθηναίους.” Κάτι που μπορώ να επιβεβαιώσω και η ίδια.
Αρχικά ολόκληρο το κτίσμα ήταν με πέτρα, μέρος του οποίου διασώζεται ακόμη. Ο λάτρης της Βουλιαγμένης, Ελληνοκαναδός ευπατρίδης Braown, είχε κατασκευάσει από το 1925 προβλήτα και δεξαμενή νερού στο λιμανάκι ακριβώς κάτω από το σημερινό χώρο, όπου λίγα χρόνια μετά (βλέπε το 1939) ο Λουκάς Λάμπρου δημιούργησε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια των νοτίων προαστίων.
Αν και για μένα ήταν πάντοτε απλώς ο ‘Λάμπρος’. Και ομολογώ ότι, βλέποντας τώρα τα παιδιά να παίζουν ανέμελα στους προσεγμένους εξωτερικούς χώρους του εστιατορίου, σχεδόν μπορώ να διακρίνω τον εαυτό μου ανάμεσά τους.
Όπως εύστοχα μου επισημαίνει ο εγγονός και συνεχιστής της παράδοσης κος Λουκάς Λάμπρου, «Καθώς ο ‘Λάμπρος’ ήδη διανύει τον δεύτερο αιώνα της ζωής του, φιλοδοξία του είναι να συνεχίζει να δημιουργεί νέους φίλους, προσφέροντας ποιότητα και εξυπηρέτηση».
Δεν είναι μόνο το ζεστό περιβάλλον, που παντρεύει με τον πιο γλυκό τρόπο τον κλασικό χαρακτήρα με τη μοντέρνα διακόσμηση, αλλά κυρίως η φιλόξενη διάθεση των ανθρώπων, η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε παραδεισένιο μέρος, όπως αυτολεξί μου είπε Λιβανέζα φίλη μου, με την οποία δειπνήσαμε το καλοκαίρι, χαζεύοντας τον ήλιο να βυθίζεται μέσα σε μια πανδαισία χρωμάτων στον ορίζοντα του Σαρωνικού.
Εδώ θα δεις φάτσες γνωστές, παρέες άγνωστες, μικρές και μεγάλες συντροφιές, ζευγάρια, οικογένειες, τουρίστες μαγεμένους από τη θέα να περνούν την πιο πολύ ώρα όρθιοι, φωτογραφίζοντας την εκθαμβωτική εικόνα του κόλπου. Μια παύση και σήμα για να κάτσουν όλοι στο τραπέζι όταν έρχεται ο δίσκος με τα ορεκτικά και τις σαλάτες. Μελιτζανοσαλάτα με χειροποίητη φρέσκια σπιτική μαγιονέζα, αχινοσαλάτα απευθείας από την Κάλυμνο, σαγανάκι με γαρίδες και φέτα, ταραμοσαλάτα με τον καλύτερο λευκό ταραμά της αγοράς, είναι μερικά από τα ενδεικτικά εδέσματα.
Ο κος Λάμπρου, χρόνια στο χώρο της εστίασης, γνωρίζει καλά τη συνταγή της επιτυχίας « Οι τάσεις και οι συνήθειες μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά ένα στοιχείο παραμένει σταθερά αδιαπραγμάτευτο: η υψηλή ποιότητα αυτού που προσφέρεις αποτελεί την παράμετρο εκείνη που προσδίδει προστιθέμενη αξία, κερδίζει την εμπιστοσύνη του πελάτη και σε καθιερώνει στην αγορά».
Κυρίαρχα πιάτα του εστιατορίου ήταν πάντοτε τα ψαρικά. Το μυστικό βρίσκεται στην ποιότητα του ψαριού, που επιτυγχάνεται με αποκλειστικές και πολυετείς συνεργασίες με αλιείς από όλη την Ελλάδα. Σαργοί και τσιπούρες πελάγους, μπαρμπούνια άψογα τηγανισμένα, συναγρίδες και φαγκριά ψημένα με τον πιο σωστό τρόπο ώστε να κρατούν το άρωμα της θάλασσας, αστακομακαρονάδα αχνιστή και γιουβέτσι με γαρίδες, είναι κάποιες από τις γαστριμαργικές επιλογές που προσφέρει ο «Λάμπρος».
Οι αναμνήσεις και η ιστορία του «Λάμπρου» κλείνουν με ελληνικό καφέ για την παρέα, όμως για μένα, τώρα όπως και τότε, με την αγαπημένη μου καρυδόπιτα με παγωτό.