Buffalo Bill’s, το ιστορικό Tex Mex της Γλυφάδας
Ο ιδιοκτήτης του πρώτου Τex-Μex εστιατορίου της Αθήνας μας μίλησε για τις τορτίγιες και τα αμερικάνικα μπιφτέκια που δεν τα έβρισκες αλλού, για τον Ντέμη Ρούσσο που ήταν πελάτης, αλλά και για το λόγο που έκλεισε.
- 04/03/2015
Είστε ο πρώην ιδιοκτήτης του Buffalo Bills, πριν από αυτό τι κάνατε; Τώρα;
Πριν από το Buffalo Bills, ήμουν στην αμερικανική βάση στο Ελληνικό. Όταν έφυγε η βάση, έπρεπε να πάρω μία απόφαση ή να πάω μαζί τους ή να μείνω στην Ελλάδα. Επειδή είχα οικογένεια εδώ, αποφάσισα να μείνω. Μετά το κλείσιμο του μαγαζιού, πήρα σύνταξη.
Πού ακριβώς βρισκόταν το μαγαζί και πότε είχε ανοίξει;
Το Buffalo Bills ήταν στην Κύπρου στην Γλυφάδα, κοντά στα Hondos και άνοιξε τον Δεκέμβριο του 1990.
Τι κουζίνα είχε και γιατί τη διαλέξατε;
Ήταν το πρώτο Tex-Mex εστιατόριο στην Αθήνα. Είπαμε πού θα τρώμε tacos, όταν κλείσει η βάση; Επειδή δεν είχαμε κάνει κάτι τέτοιο όμως ξανά, πήραμε μαζί μας κάποιους σεφ από τη βάση που επίσης ήθελαν να μείνουν στην Ελλάδα και ήταν Ελληνοαμερικάνοι.
Ήταν οικογενειακή επιχείρηση;
Ναι, θα μπορούσες να την πεις οικογενειακή επιχείρηση. Εγώ ήμουν μπροστά και η γυναίκα μου πίσω με όλη τη δουλειά που είχε να κάνει με χαρτιά. Όταν μεγάλωσαν και οι κόρες μου, βοήθησαν και αυτές.
Για ποιο πιάτο καμαρώνατε περισσότερο;
Όλα ήταν δημοφιλή. Ίσως περισσότερο οι καυτερές φαχίτας. Και μετά, το αμερικάνικο μπιφτέκι, που τότε δεν το είχε κανείς άλλος. Και οι μαργαρίτες μας ήταν πολύ δημοφιλείς, γιατί ήταν φτιαγμένες από φρέσκα φρούτα και όχι από έτοιμο μείγμα.
Τι κόσμος ερχόταν;
Είχαμε όλους τους τύπους ανθρώπων. Πολιτικούς, τραγουδιστές, σταρ, ένας μάλιστα από τους αγαπημένους μας πελάτες ήταν ο Ντέμης Ρούσσος. Το μεσημέρι της Κυριακής ήταν πάντα μέρα οικογένειας. Γενικά, πιστεύω πως οι νεότεροι πελάτες ήταν αυτοί που ήξεραν το Μεξικάνικο φαγητό και μετά έφερναν και τους γονείς τους να το δοκιμάσουν. Επίσης βλέπαμε νέα ζευγάρια, που ακόμη και τα παιδιά τους έρχονταν, αφού μεγάλωσαν και παντρεύτηκαν και αυτά.
Θυμάστε έντονα κάποιο περιστατικό στο μαγαζί;
Θυμάμαι τη δεύτερη μέρα που ανοίξαμε, ήταν παραμονή Χριστουγέννων, είχε βρέξει την προηγούμενη και το εστιατόριο είχε πλημμυρίσει και όλα τα ξύλινα πατώματα είχαν καταστραφεί! Ήμασταν έτοιμοι να κλείσουμε πριν καλά-καλά ανοίξουμε!
Τι το διαφοροποιούσε από τα άλλα εστιατόρια της περιοχής;
Ήμασταν πολύ ethnic και αυθεντικοί και στη διακόσμηση και στην κουζίνα. Οι σερβιτόροι μας φορούσαν αυθεντική μεξικάνικη στολή, είχαμε guest σεφ από το Σάντα Φε, χρησιμοποιούσαμε υλικά εισαγόμενα από τις ΗΠΑ. Επίσης είχαμε το μόνο μηχάνημα που έφτιαχνε τορτίγιες σε όλη την Ευρώπη! Το φέραμε από το Τέξας. Έτσι φτιάχναμε κάθε μέρα φρέσκες τορτίγιες και τις πηγαίναμε απευθείας στα τραπέζια. Είχαμε και tacos και burritos, που τότε δεν τα έβρισκες πουθενά αλλού, παρά μόνο σε μας!
Πότε και γιατί έκλεισε; Σας έχει λείψει;
Κλείσαμε κυρίως γιατί το κόστος για να έχεις μια επιχείρηση ήταν πολύ μεγάλο σε μία εποχή που μας χτύπησε η κρίση. Το ενοίκιό μας ήταν πολύ υψηλό, το προσωπικό ακριβό, το ΦΠΑ έφτασε το 23%. Επίσης, δουλεύαμε πολύ τίμια, βάζαμε ΙΚΑ σε όλο το προσωπικό μας, κόβαμε όλες τις αποδείξεις – απλώς δεν ήταν βιώσιμο. Κάποια στιγμή άρχισαν ακόμη και τα σούπερ μάρκετ να πουλάνε μεξικάνικο φαγητό, ενώ άνοιξαν και μαγαζιά όπως το Applebee’s και τα TGIs, που είχαν κατά βάση το ίδιο μενού με εμάς. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει, δούλευα πολλές ώρες και είχε γίνει μεγάλο άγχος μου, αλλά μου λείπει η φιλία με πολλούς από τους πελάτες μας.
