Ραμόνα, το πιο after κουτούκι της πόλης βρίσκεται στην Καλλιθέα
Η κυρία Μαρία μας σέρβιρε παστουρμαλί και τσίπουρα στο υπόγειο της Μίνωος που τα Παρασκευοσάββατα μένει ανοιχτό μέχρι τις 5 το πρωί.
- 02/12/2015
Κάτσαμε και μας έφερε τον κατάλογο που θα σημειώναμε πάνω την παραγγελία μας, που όπως μου είπε αναγκάστηκε να φτιάξει, γιατί μιλούσε πάντα γρήγορα και φοβόταν μήπως οι πελάτες δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγε. Πήραμε παστουρμαλί (ξεκινάω από αυτό, γιατί ήταν εκπληκτικό), κάτι παστουρμαδοπιτάκια δηλαδή που δεν είχα ξαναφάει όμοιά τους.
Πήραμε παντζάρια, πήραμε κεμπάπ Ραμόνα, κοτόπουλο σουβλάκι και αυτή την φέτα με το σουσάμι το μέλι και το φύλλο, ξέρετε. Και τσίπουρο φυσικά. Και η κυρία Μαρία, αφού μας σέρβιρε, μας είπε ότι το κάνει αυτό από τα 8 της χρόνια. Όχι δεν μαγειρεύει, σερβίρει. Στην κουζίνα είναι ο αδελφός και η νύφη της. Οικογενειακή η φάση.
Μου είπε για την επί Παπαθεμελή περίοδο που ερχόταν η αστυνομία και τους έκλεινε νωρίς και που μετά συνέχιζε ο κόσμος να κάθεται μέσα και να τρώει με αναμμένα κεριά. Αυτό που δεν σου είπα ακόμη αλλά που σίγουρα το έχεις ακούσει, είναι ότι η Ραμόνα είναι η πιο after ταβέρνα της πόλης. Την Παρασκευή και το Σάββατο κλείνει στις 5 το πρωί και τις υπόλοιπες μέρες στις 2. Ανοίγει στη 1 το μεσημέρι.
Παλιά το τράβαγαν κάθε μέρα μέχρι τις 7 το πρωί (ουάου), για να αναπληρώσουν και τους 4 μήνες που είναι κλειστά το καλοκαίρι, που καθότι υπόγειο σκάει ο τζίτζικας. Η κυρία Μαρία μου είπε ότι δεν πηγαίνουν εκεί μόνο ξενύχτηδες, αλλά κυρίως αυτοί που δουλεύουν βράδυ και σχολάνε αργά.
Το μαγαζί βρίσκεται σε ένα μικρό στενάκι, την Μίνωος κοντά στην Δημοσθένους από το 1974. Βέβαια η ιστορία της Ραμόνας ξεκίνησε από το 1968, όταν ο πατέρας της κυρίας Μαρίας είχε ανοίξει δύο μαγαζιά στην Καλλιθέα και αυτά με το όνομα Ραμόνα. Πρόκειται για τον τίτλο από ένα πολύ παλιό ρεμπέτικο τραγούδι. Όμως εκείνος δεν είχε αδυναμία μόνο στα παλιά ρεμπέτικα αλλά και στα υπόγεια. Σε αυτά που θυμίζουν παλιά Αθήνα. Θαλασσιές χάντρες και τέτοια πράγματα. Κάπως έτσι, σαν να παίζω σε παλιά ελληνική ταινία ένιωθα.
Ήθελα να παραγγείλω κι εκείνη την μελιτζάνα με τη φέτα στο φούρνο και τα κεφτεδάκια τα τηγανιτά που μου πρότεινε η κυρία Μαρία αλλά δεν είχα πολύ χώρο. Γενικά πάντως στη Ραμόνα θα βρεις λίγο από όλα. Πολύ καλά ψητά, μεγάλες μερίδες, μαμαδίστικα μαγειρευτά φαγητά, όλα καθαρά και νόστιμα. Και σε πολύ καλές τιμές. Η διακόσμηση ήταν αυτό ακριβώς που ταίριαζε στον χώρο. Εκείνα τα βαρέλια πάνω από τα τραπεζάκια με τα καραφάκια παραταγμένα μπροστά τους σου έδιναν την αίσθηση πως σε λίγο θα βγει η Μαίρη Χρονοπούλου και θα ρίξει μια ζεϊμπεκιά για το αγόρι απέναντι.
Παλιά αντικείμενα σε ράφια, ένα παράθυρο με γλαστράκια, κονσέρβες Κύκνος και Νουνού και κορνίζες, πολλές κορνίζες με ζωγραφιές και αστείες φράσεις. Όσο για τη μουσική, ήταν ακριβώς στην ένταση που έπρεπε για να την ακούς, αλλά να μην σε ενοχλεί. Παλιά αγαπημένα λαϊκά τραγούδια. Περισσότερο όμως μου έμεινε το Συννεφιές, ίσως γιατί ταίριαζε και με τον καιρό. Για το τέλος η κυρία Μαρία μας άφησε το καλύτερο. Ραβανί με παγωτό. Αυτό που θα σου σέρβιρε η γιαγιά σου.
Φεύγοντας, αφού χαιρετήσαμε, είδαμε σε έναν μαυροπίνακα στην έξοδο ότι κάθε Πέμπτη έχει ζωντανή μουσική. Γύρισα πίσω και ρώτησα για την ώρα και αν παίζουν ρεμπέτικα και τέτοια. Ρεμπέτικα θες μόνο; μου λέει. Βάζουμε και πιο ξεσηκωτικά να χορεύει ο κόσμος, να χαίρεται.
Ναι ρεμπέτικα και λαϊκά, αλλά κανέναν Μητροπάνο, Αλεξίου, τέτοια, της απαντώ, μόνο σκυλάδικα να μην παίζετε. Δεν βάζουμε τέτοιες βλακείες εδώ, μου απαντά. Γελούσαμε μετά για ώρα, ε και της υποσχεθήκαμε ότι θα ξαναπάμε σε βραδιά με live. Ανεβήκαμε τα σκαλιά και βγήκαμε έξω.
Η βροχή είχε σταματήσει. Κι εκεί που κοντοστάθηκα να βγάλω φωτογραφία την ταμπέλα (δεν τα κατάφερα λόγω κακού φωτισμού, damn it), γνώρισα και τον γιο της τον Δημήτρη, που επέστρεφε από την προπόνηση. Η μητέρα του ελπίζει πως εκείνος θα κρατήσει το μαγαζί κάποια μέρα. Μακάρι, γιατί η Ραμόνα δεν πρέπει να κλείσει.
Ραμόνα, Μίνωος 11- 13, Καλλιθέα, τηλ. 210 9515952