Skipper’s: Αποχαιρετήσαμε με συγκίνηση το αγαπημένο μας στέκι στη Μαρίνα Αλίμου
Το Skipper's στη Μαρίνα Αλίμου κατέβασε ρολά και μαζί του ήρθε το τέλος μιας εποχής. Χθες Κυριακή, οι άνθρωποί του σέρβιραν τα τελευταία ποτά και δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από αυτή την αποχαιρετιστήρια βραδιά.
- 31/10/2022
Μετά από 35 χρόνια, έναν μήνα και 26 ημέρες, το Skipper’s, το εμβληματικό καφέ – μπαρ του Αλίμου σέρβιρε για τελευταία φορά τους πιστούς θαυμαστές του χθες Κυριακή 30 Οκτωβρίου.
Κλείνοντας τις πόρτες του για πάντα, το Skipper’s παίρνει μαζί του αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς. Νότιοι και μη έκαναν εκεί τα πρώτα τους ραντεβού, φλέρταραν, χόρεψαν και ερωτεύτηκαν. Άλλοι, το έκαναν απλώς το στέκι τους. Άλλοι πήγαιναν εκεί όταν ήθελαν να παρατείνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές ενώ βρίσκονταν στην πόλη. Στέκι που δεν άλλαζαν με τίποτα και για κανένα άλλο «χλιδάτο» μπαρ.
To Skipper’s υποδέχθηκε το αθηναϊκό κοινό για πρώτη φορά στις 4 Σεπτεμβρίου 1987 και μέσα σε λίγα χρόνια, σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν social media και διαφημίσεις, έγινε γνωστό σε όλη την Αθήνα, απλώς από στόμα σε στόμα. Οι πρώτοι που το προτίμησαν ήταν οι άνθρωποι που εργάζονταν στη Μαρίνα Αλίμου, όμως σύντομα το συγκεκριμένο μπαρ επισκέπτονταν κάτοικοι όλων των περιοχών.
Η λυπηρή – και για εμάς – είδηση του κλεισίματος ήρθε πριν από λίγες ημέρες, όταν οι ιδιοκτήτες, μέσα από μια αφίσα και ένα post στο Facebook προσκάλεσαν τους πιστούς φίλους του Skipper’s για ένα τελευταίο ποτό. Οι ιδιοκτήτες έγραψαν χαρακτηριστικά: «Απόψε ήρθε η ώρα να αποχαιρετηστούμε, εδώ, στον μώλο που πρωτοσυναντηθήκαμε μετά από 35 χρόνια, ένα μήνα και 26 ημέρες. Σε ευχαριστούμε για το ωραίο ταξίδι». Και κάπου εδώ, ένα δάκρυ κύλησε.
Από τη στιγμή που το νέο ήρθε στο φως της δημοσιότητας, κύμα θλίψης σκορπίστηκε στους πιστούς ακόλουθους του μπαρ, σαν να έχαναν ίσως έναν φίλο. Οι εικόνες, οι ιστορίες, ήρθαν αμέσως στο μυαλό σε όλους όσους το είχαν ζήσει και το αγαπούσαν. Ρομαντικές στιγμές ρεμβάσματος δίπλα στα σκάφη, με την αύρα της θάλασσας και το φως του φεγγαριού που την έλουζε. Εικόνες χαραγμένες στο μυαλό για πάντα. Ποιος δεν θυμάται ότι το πρόγραμμά του έκλεινε με το «Χαμόγελο της Τζοκόντα», του Μάνου Χατζιδάκι; Τα όμορφα καραβάκια που στόλιζαν το μέσα μπαρ; Τη σόμπα στη μέση του μαγαζιού τον χειμώνα; Τα αυθόρμητα πάρτι και τα ξενύχτια που κανείς δεν είχε προγραμματίσει; Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.
Όσο για την αιτία; Όπως αναφέρθηκε, το συγκεκριμένο μπαρ δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια του έργου της ανάπλασης της νέας Μαρίνας Αλίμου, γι’ αυτό και το «λουκέτο» είναι αναπόφευκτο. Οι εξελίξεις και οι αλλαγές είναι πολλές, η ανάπτυξη είναι πάντα απαραίτητη και φυσικά καλοδεχούμενη, όμως κάποιες φορές έχει και το τίμημά της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα νότια προάστια στον βωμό της δεν χάνουν απλά ένα ωραίο μαγαζί, αλλά ένα τοπόσημο, θα μπορούσαμε να πούμε. Ένα μπαρ που είναι ουσιαστικά η ιστορία της Μαρίνας Αλίμου και όχι μόνο. Ένωσε διαφορετικές γενιές ανθρώπων, αποτέλεσε πόλο έλξης για επώνυμους, για νότιους αλλά και ανθρώπους από όλη την Αθήνα.
Αρχικά αφορούσε ένα μικρής έκτασης μαγαζί. Όπως μας είχε εξομολογηθεί και ο Γιάννης Μελίτας, ο άνθρωπος πίσω από Skipper’s, «το μαγαζί άνοιξε σε έναν χώρο 30 τετραγωνικών μέτρων, με χώρο για τραπεζοκαθίσματα έξω. Ήταν πιο γραφικό. Είχε το προνόμιο ότι ήταν ήσυχα και όποιος ερχόταν, ειδικά αν δεν είχε εμπειρία με μαρίνα, ένιωθε πως ήταν σε νησί. Μαζί με όλο το υπόλοιπο στήσιμο του μαγαζιού, την απλότητα του, τη μουσική δημιουργήθηκε κάτι που τελικά, είχε απήχηση».
Στα 35 χρόνια λειτουργίας του, μπορούμε να πούμε πως το Skipper’s δεν έχασε ποτέ τον χαρακτήρα του. Όσο και αν ο κόσμος αυξανόταν, όσο και αν τα διθυραμβικά σχόλια γίνονταν ολοένα και περισσότερα. Έμεινε μια σταθερή αξία, μέχρι χθες, μέχρι το οριστικό κλείσιμο των φώτων και της μουσικής.
Χθες Κυριακή, τα φώτα άναψαν για τελευταία φορά και φυσικά, όλοι ήταν εκεί. Μικροί, μεγάλοι, όσοι λάτρεψαν το Skipper’s, αλλά και όσοι θέλησαν να το γνωρίσουν έστω την τελευταία στιγμή, γέμισαν τα τραπέζια του. Οι περισσότεροι μοιράστηκαν μέσα από μια φωτογραφία και μια φράση, τα συναισθήματά τους για το κλείσιμο στα social media. Ο Αλέξης και ο Γιάννης, οι δημιουργοί του, ήταν φυσικά εκεί. Μαζί τους και όλο το προσωπικό του Skipper’s. Ακόμη και άνθρωποι που εργάστηκαν εκεί στο παρελθόν και θέλησαν να πουν το δικό τους αντίο. Σε αυτό το τελευταίο ραντεβού, ο χώρος ήταν κατάμεστος και όλοι είχαν να πουν μια ιστορία από τη ζωή τους, άμεσα συνδεδεμένη με αυτόν. Κάπου ανάμεσά τους και εμείς. Οι κάρτες που έγραφαν «That’s all folks», έκαναν ακόμη πιο έντονα τα ανάμεικτα συναισθήματά μας.
Η ατμόσφαιρα, όπως πάντα χαλαρή και ζεστή, αλλά σε κάποιες στιγμές και ξεσηκωτική, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το πρώτο σερβίρισμα, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που σηκώθηκαν για έναν αποχαιρετιστήριο χορό. Έναν χορό που ίσως να ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν για να πουν «ευχαριστώ» στο μπαρ αυτό που πάντα θύμιζε καράβι και έγινε κομμάτι της προσωπικής τους ιστορίας.
Αντίο λοιπόν Skipper’s και ίσως κάποια στιγμή να ξανασυναντηθούμε.