Suzanna: Το εστιατόριο που ενώνει το Παλαιό Φάληρο με τη Συρία και την Κωνσταντινούπολη
Αρώματα, αυθεντικές γεύσεις, μεράκι και μια ιστορία που ξεκίνησε από την Ανατολή - Βρεθήκαμε στο εστιατόριο Suzanna στο Παλαιό Φάληρο, μπήκαμε στην κουζίνα, δοκιμάσαμε ένα από τα καλύτερα χιουνκιάρ μπεγιεντί και μάθαμε την ιστορία του δημιουργού του, Χρήστου Στικόπουλου, ενός Παλαιοφαληριώτη με ρίζες από τη Συρία και την Κωνσταντινούπολη.
- 11/02/2023
Σε σχετικά κοντινή απόσταση από την πολύβουη οδό Αγίου Αλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο, εκεί που μυρωδιές από φρέσκο βούτυρο και πατροπαράδοτο πολίτικο μπακλαβά σε παρασύρουν προς το μέρος τους, βρίσκεις το εστιατόριο Suzanna. Ένας κρυμμένος θησαυρός που λίγοι παρατηρούν περνώντας απ’ έξω -εκτός αν είναι ντόπιοι-, αλλά πολλοί γνωρίζουν για τις σπεσιαλιτέ του που με τα αρώματα και τις γεύσεις τους σε μεταφέρουν στην Ανατολή.
Πίσω από αυτά βρίσκεται ο Χρήστος Στικόπουλος, ένας γνήσιος Παλαιοφαληριώτης, όπως μου λέει, που όμως έχει μέσα του ένα εκρηκτικό DNA, που έρχεται να αντικατοπτριστεί στην κουζίνα του Suzanna.
Ο Χρήστος γεννήθηκε στην παραθαλάσσια πόλη Αλεξανδρέττα, ή αλλιώς Iskenderun στα τουρκικά, που βρίσκεται στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία. Θυμάται τον εαυτό του να μπαίνει από μικρός στην κουζίνα με τη μητέρα του, να παρακολουθεί εντυπωσιασμένος όλα όσα εκείνη έφτιαχνε, να «ξεσηκώνει» συνταγές και πρακτικές. Τη βοηθούσε να φτιάξει τα φημισμένα ιτσλί κεφτέ, μουχαμάρα και άλλες ανατολίτικες συνταγές που λάτρευε και λατρεύει ακόμη.
Αργότερα, έζησε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου καταγόταν ο πατέρας του, με τον παππού και τη γιαγιά του, την οποία παρακολουθούσε με ευλάβεια να ετοιμάζει τα θρυλικά, κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια, που ξεχείλιζαν ποικιλία και μεράκι. Ένας επίγειος παράδεισος για κάθε μερακλή.
Στα 16 του χρόνια ο Χρήστος μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Παλαιό Φάληρο. Επρόκειτο για μια οικογένεια εστιατόρων, καθώς είχαν δικές τους επιχειρήσεις στην Κωνσταντινούπολη. «Είμαι από μικρός στις κουζίνες και γενικά μέσα σε εστιατόρια, λόγω της επιχειρηματικής δραστηριότητας της οικογένειάς μου. Στα 27 μου, λοιπόν, αποφάσισα να φτιάξω τη δική μου επιχείρηση».
Με έμπνευση τις συνταγές της Σύριας μητέρας, αλλά και της Κωνσταντινουπολίτισσας γιαγιάς του, ο Χρήστος Στικόπουλος αποφάσισε το 1993 να δημιουργήσει τη Suzanna, ένα εστιατόριο – φόρο τιμής στη μητέρα του, για την οποία μιλά πραγματικά με τα πιο γλυκά λόγια του κόσμου, γι’ αυτό και έδωσε στο μαγαζί το όνομά της. Το εστιατόριο λοιπόν, σερβίρει τα πιο «δυνατά» κομμάτια της Λιβανέζικης και Κωνσταντινουπολίτικης κουζίνας, ένας συνδυασμός που μόνο εγγύηση στην επιτυχία μπορεί να αποτελέσει.
«Τα πάντα φτιάχνονται εδώ από την αρχή, δεν αγοράζουμε τίποτα έτοιμο», μου λέει ο Χρήστος. Έχω ακούσει πολλές φορές αυτή τη φράση, όμως εδώ το διαπιστώνω ιδίοις όμασι. Μπαίνοντας στην κουζίνα βλέπω τις χαμογελαστές συνεργάτιδές του, την Άννα Σιδηροπούλου και την Χριστίνα Χατζηράι, οι οποίες λίγη ώρα πριν ανοίξει το εστιατόριο για το κοινό κάνουν την προετοιμασία των υλικών για να ξεκινήσει ο μαγειρικός οίστρος. Το κρεμμύδι, τρίβεται στο χέρι, το τυρί, επίσης, η μελιτζάνα κόβεται με προσοχή σε λεπτές φέτες με το μαχαίρι, και πάει λέγοντας. Βλέποντας την όλη διαδικασία νιώθω σαν να βρίσκομαι στην κουζίνα μιας οποιασδήποτε νοικοκυράς που ετοιμάζει με αγάπη το μεσημεριανό γεύμα για την οικογένειά της.
Και όλα αυτά, φυσικά αντικατοπτρίζονται στη γεύση. Το μενού, το οποίο φυσικά έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Χρήστος, περιλαμβάνει λίγες -αλλά τόσες όσες πρέπει- και εκλεκτές επιλογές. Δοκίμασα το χιουνκιάρ μπεγιεντί, το οποίο ορκίζομαι ότι ήταν από τα πιο νόστιμα πράγματα που έχω γευθεί εδώ και πολύ καιρό, με μια πλούσια στρώση πουρέ μελιτζάνας στη βάση, με την απαραίτητη καπνιστή γεύση, και ένα τρυφερό, κοκκινιστό μοσχαράκι. Η αυθεντική συνταγή γίνεται με αρνί, αλλά ο Χρήστος προτιμά πια μια πιο ελαφριά εκδοχή της.
Δοκίμασα επίσης παστουρμαδοπιτάκια, ταμπουλέ και τους παραδοσιακούς λιβανέζικους κεφτέδες, τα κίμπε. Πρόκειται για τηγανητά κεφτεδάκια που θυμίζουν λίγο κροκέτες, μέσα τους έχουν κιμά, κουκουνάρι, πολλά – πολλά μπαχαρικά και διακρίνονται από το χαρακτηριστικό σχήμα με τις «μύτες» στις άκρες τους. Όλα ήταν πραγματικά νόστιμα, κάποια απίστευτα νόστιμα, μα σίγουρα όλα αυθεντικά και σπιτικά.
