Το Sweet Melek στο Παλαιό Φάληρο μοιάζει cult, αλλά είναι ό,τι πιο αυθεντικό
Η Ανούσκα Τσιρισιάν ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν Ρωμιό στην Κωνσταντινούπολη, όμως αργότερα αγάπησε την Αθήνα και το Παλαιό Φάληρο. Μας παρουσιάζει το Sweet Melek, ένα στέκι για Πολίτες και μη, το οποίο έχει διακοσμήσει με αγαπημένα αντικείμενα από τον τόπο της, ενώ σερβίρει μεζέδες και γλυκά που μυρίζουν Ανατολή.
- 26/03/2023
Περπατώντας δίπλα στη γνωστή σε όλους τους Φαληριώτες Παναγίτσα, ακριβώς δίπλα στις γραμμές του Τραμ, «πέφτεις» πάνω σε ένα μαγαζί που με την πρώτη ματιά δεν μπορείς να προσδιορίσεις τι ακριβώς είναι. Καφετέρια; Εστιατόριο; Ένα παλιακό, συνοικιακό στέκι; Ο μουσαμάς, οι τέντες και τα πλαστικά τραπεζομάντηλα δεν σε αφήνουν να βγάλεις εύκολα συμπέρασμα, όμως σίγουρα σου κινούν την περιέργεια να μπεις για να μάθεις τι είναι.
Είναι το Sweet Melek ή αλλιώς Γλυκός Άγγελος. Ένα λίγο cult μαγαζί, που ήρθε από την Ανατολή στο Παλαιό Φάληρο. Σήμα κατατεθέν, η διακόσμησή του. Θα δεις από σπιτικά σκεύη, μια ραπτομηχανή και σεμεδάκια σαν αυτά της γιαγιάς σου, μέχρι πλαστικές κούκλες και γλαστράκια με πολύχρωμα τεχνητά φυτά. Το βλέμμα σου επίσης θα τραβήξουν αμέσως οι τεράστιες βασιλικές κορώνες που στέκουν στη βιτρίνα με τα γλυκά, αλλά και αυτή με τα ποτηράκια που έχουν βγει από κάποια παλιά εποχή. Ένα ιδιαίτερο μέρος που στην αρχή θα σε κάνει να σκεφτείς: «Πού έχω έρθει;». Αργότερα όμως θα συνειδητοποιήσεις πως κρύβει πίσω του μια μακριά ιστορία βγαλμένη από την Κωνσταντινούπολη και ανατολίτικους θησαυρούς που ίσως να μην βρεις αλλού.
Πίσω από όλα αυτά, βρίσκεται η Ανούσκα Τσιρισιάν, η οποία έχει Αρμένικη και Κωνσταντινουπολίτικη καταγωγή, την οποία είχα τη χαρά να γνωρίσω. Και λέω είχα «τη χαρά», γιατί είναι μια γυναίκα που φαίνεται πως κάνει ακριβώς αυτό που αγαπά και δεν τη νοιάζει τίποτα άλλο. Μια γνήσια κοκέτα, που έχει διακοσμήσει το μαγαζί της με ό,τι πήρε από τον τόπο που μεγάλωσε, την Κωνσταντινούπολη και ό,τι της χάρισαν φίλοι, γνωστοί, ακόμη και θαμώνες του μαγαζιού, κάτοικοι της γειτονιάς.
«Το 1992 παντρεύτηκα με έναν Ρωμιό και το ’97 ήρθαμε στην Ελλάδα. Το 2010 χωρίσαμε, εκείνος πήγε πίσω στην Πόλη, εγώ όμως έμεινα εδώ και ήθελα να κάνω κάτι δικό μου. Παλιότερα, είχα με συνέταιρο ένα άλλο μαγαζί, το οποίο ωστόσο ήταν ζαχαροπλαστείο και όχι μεζεδοπωλείο. Εμένα ωστόσο μου αρέσει πολύ η κουζίνα, λατρεύω να μαγειρεύω και να απολαμβάνω μεζέδες, ήταν το όνειρό μου λοιπόν να έχω ένα δικό μου μεζεδοπωλείο, οπότε το πραγματοποίησα», εξιστορεί η ίδια.
Η γιαγιά της ήταν Πολίτισσα και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό -λαχταριστά φαγητά που μοσχοβολούν παράδοση. «Οι γυναίκες λόγω της εποχής τότε δεν εργάζονταν. Αν εργαζόταν η γιαγιά μου θα ήταν σίγουρα μαγείρισσα και μάλιστα μια από τις καλύτερες. Όμως μαγείρευε πάντα πολλά φαγητά και τα πήγαινε σε άλλα σπίτια. Συνέχεια, κάθε μέρα, μοσχοβολούσε η γειτονιά», μου λέει με νοσταλγία.
Η Ανούσκα ήρθε στο Παλαιό Φάληρο γιατί, όπως μου εξομολογήθηκε, της θύμιζε τη γειτονιά που μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την μετακόμιση στην Αθήνα, δεν ήθελε να αφήσει καθόλου την Πόλη, μετά όμως, λίγο η θαλασσινή αύρα του Παλαιού Φαλήρου, λίγο η «ζεστασιά» και το ταπεραμέντο των κατοίκων που ταίριαξε με το δικό της, την έκανε να μην θέλει να το εγκαταλείψει. Έτσι, έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, να δημιουργήσει το δικό της μεζεδοπωλείο – ζαχαροπλαστείο, φέρνοντας σε αυτό όλες τις γλυκιές αναμνήσεις από την Πόλη και φτιάχνοντάς το όπως ακριβώς εκείνη το έχει φανταστεί.
Όσο για τη ρετρό και πραγματικά -πολύ ιδιαίτερη- διακόσμηση; Μου είπε πως την έχει επιμεληθεί όλη μόνη της και είναι ακριβώς αυτό που την εκφράζει. Δίπλα στο ψυγείο με τις χειροποίητες κρέμες και τα μαλεμπί, θα δεις κορνίζες με ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες, με τον πατέρα, τη μητέρα της και άλλους συγγενείς, αλλά και παραδοσιακά σκεύη που έχει φέρει από την Κωνσταντινούπολη.
«Ο κόσμος εδώ με ξέρει, ήδη από το ζαχαροπλαστείο που είχα συνεταιρικά. Όταν άνοιξε το Sweet Melek ήταν πιο πολύ για καφέ και γλυκό, όμως μετά άρχισα σιγά σιγά να μαγειρεύω και έτσι, επειδή ο κόσμος που το ζητούσε, βάλαμε στο μενού όλους τους παραδοσιακούς μεζέδες που ξέρω να φτιάχνω από την Κωνσταντινούπολη». Φλογέρες με παστουρμά, πολίτικο κεμπάπ, ψητά κεφτεδάκια (tukuruk kefte), τηγανητά αβγά με σουτζούκι και παστουρμά και ντολμαδάκια γιαλαντζί, είναι λίγα από όσα μπορείς να δοκιμάσεις εδώ.
Στο τέλος αν θέλεις, θα σου σερβίρει παραδοσιακό, τούρκικο τσάι. Εγώ το ήπια παρέα με ένα μπολάκι μαλεμπί (πολίτικη κρέμα με μαστίχα). Αν θέλεις κάτι πιο ιδιαίτερο βέβαια, η Ανούσκα προτείνει και το κεσκούλ (κρέμα με πικραμύγδαλο).
Δεν λείπουν βέβαια ο μπακλαβάς, μερακλήδικος και έξτρα βουτυράτος, τον οποίο προμηθεύεται από μάστορες που εμπιστεύεται χρόνια. Εγώ πήρα πάντως για το σπίτι, και δεν το μετάνιωσα.
