Το θερινό σινεμά στη Σαρωνίδα που συνεχίζει την ιστορία του θρυλικού “Ορφέα”
Στον θερινό κινηματογράφο Ορφέα το καλλιτεχνικό μεράκι είναι ξεκάθαρα οικογενειακή υπόθεση. Μια υπόθεση αρκετά διαφορετική από εκείνη των ταινιών που, ευλαβικά προβάλλει ο μικρός παράδεισος της Λεωφόρου Σαρωνίδας.
- 07/08/2019
Εάν έχεις επισκεφθει τον Ορφέα στη Σαρωνίδα, που λειτουργεί από το 1996 έως σήμερα, τότε έχεις μια εικόνα του πανέμορφου θερινού σινεμά που κουβαλάει μια βαριά -σχεδόν κινηματογραφική- ιστορία. Μέρος αυτής, μοιράστηκε μαζί μας ο ιδιοκτήτης και δημοφιλής σκηνοθέτης Πωλ Σκλάβος.
Ένας κινηματογράφος που μυρίζει θάλασσα, με έναν εξαιρετικά προσεγμένο και λουλουδιαστό κήπο γεμάτο πρασινάδα, που φροντίζει καθημερινά η γυναίκα του Πωλ. Ένα παραδοσιακό θερινό σινεμά που, έφτιαξαν εκ του μηδενός ο Πωλ, με τον πατέρα του Λευτέρη Σκλάβο, που παίζει πλέον ταινίες πρώτης προβολής. Ακόμα και σήμερα, κρατάει ζωντανές τις αναμνήσεις του παρελθόντος, τόσο με την παλιά μηχανή που κοσμεί την είσοδο “ήταν η πρώτη μηχανή που είχε πάρει ο πατέρας μου, κατασκευής του 1915, η οποία λειτουργούσε κανονικά μέχρι το 1954”, όσο και με παλιές αφίσες σινεμά παλιών δεκαετιών. “Οι αφίσες αυτές έρχονται σε αντίθεση με εκείνες που δείχνουν τις νέες προβολές. Σαν να μπλέκονται η μοντέρνα τεχνολογία με τον μουσειακό κινηματογράφο”.
“Όταν ήταν 7 χρονών, ο πατέρας μου Λευτέρης ήρθε το 1922 από τη Σμύρνη, σαν πρόσφυγας. Επέστρεψε (στη Σμύρνη) το ’30 για να ξανά επιστρέψει στην Αθήνα, οριστικά πια, το 1935”.
“Το 1935 ο πατέρας μου άνοιξε τον πρώτο Ορφέα στον Άη Γιάννη της Λεωφόρου Βουλιαγμένης. Εκεί που είναι σήμερα το μετρό Αγιος Ιωάννης. Τότε, ήταν ένα άδειο οικόπεδο, σε μια ερημική γειτονιά. Τον έφτιαξε από την αρχή, μόνος του”.
“Ο Ορφέας σταμάτησε να λειτουργεί το 1971 διότι είχε γκρεμιστεί σε πολλά σημεία. Οπότε ο πατέρας μου έκανε τον κινηματογράφο σε έναν παράλληλο δρόμο της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, όπου ήταν ο χειμερινός Ορφέας και τον θερινό τον πήγε λίγο πιο κάτω, στον ίδιο δρόμο. Την ίδια εποχή είχε και έναν άλλον χειμωνιάτικο, τον Λουξ στα Καμίνια και το θερινό Μαϊάμι στη Γλυφάδα. Αυτά τα είχε φτιάξει πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο”.
“Μάλιστα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την ημέρα που βομβάρδισαν τον Πειραιά, ο πατέρας μου παντρευόταν με τη μητέρα μου και το γλέντι το έκαναν μέσα στο χειμωνιάτικο Λουξ, είχαν κλείσει τα ρολά”.
Πράγματι, ο κύριος Λευτέρης Σκλάβος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάδοση του κινηματογράφου στην Ελλάδα, με πολλά κινηματογραφικά “παιδιά” . Έτσι κι ο γιος του Πωλ, μοιάζει να γεννήθηκε για να συνεχίσει αυτήν την ιστορία, με την ίδια αγάπη και σεβασμό.
“Γεννήθηκα μέσα στο σινεμά, μεγάλωσα με αυτό το ζιζάνιο μέσα μου από μικρός. Δεν ήταν το διάλεξα, με διάλεξε εκείνο”
“Σπούδασα σκηνοθεσία στο Λονδίνο και γύρισα το 1972 όπου εργάστηκε ως freelance στους Ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς”.
Ακόμα και τα ακατάλληλα τα έβλεπα από ένα παραθυράκι απο τη θέση που καθόμουν, μπορεί να φαινόταν στραβά η οθόνη αλλά δεν με πτοούσε”
“Τότε τα ακατάλληλα δεν ήταν τα ακατάλληλα που είναι σήμερα, ήταν πολύ πιο soft, έδειχνε κανένα μπούτι και ήταν αρκετό για να θεωρηθεί ακατάλληλο”
“Υπήρχαν φανατικοί του σινεμά. Κάθε φορά που αλλάζαμε ταινία ερχόντουσαν, δεν έχαναν προβολή για προβολή. Ο κόσμος πήγαινε πολύ στο σινεμά. Μάλιστα, ο πατέρας μου έκανε ανακαίνιση στον Ορφέα το 1950, όπου άλλαξε την κατεύθυνση της οθόνης της προβολής. Κι έτσι έγινε ένα σινεμά πολύ μεγαλύτερο από ότι ήταν, σε ό,τι αφορά τη χωρητικότητα. Φτιάχτηκε και εξώστης, οπότε χώραγε 2.500 καθίσματα”.
“Την Κυριακή που κάναμε δύο προβολές, αν κάναμε κάτω από 3500 εισιτήρια λέγαμε “Την πατήσαμε”. Συνήθως είχαμε τρελή ουρά που έβγαινε πολλά μέτρα στο δρόμο”
“Στη δεκαετία ’50’- 60, όλοι φορούσαν τα καλά τους. Οι άντρες συνήθως λινό παντελόνι και άσπρα πουκάμισα. Πολλοί δεν είχαν κοντομάνικο και γυρνούσαν τα μανίκια. Οι γυναίκες με τα φουστάνια τους, κάποια κλαρωτά. Πολύ σπάνια φορούσαν παντελόνια”.
“Δεν ήταν απλώς μία έξοδος. Ήταν μια κοινωνική εκδήλωση. Γνωρίζονταν στο σινεμά, ερωτεύονταν και παντρεύονταν. Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα από ανθρώπους που έχουν κάνει οι οικογένειες, μετά από γνωριμία τους στο σινεμά”.
“Στη δεκαετία του 60 είχα αναλάβει τον κινηματογράφο Miami στη Γλυφάδα, επειδή ο πατέρας μου πήγαινε στο θερινό Ορφέα. Εκεί ήμουν υπεύθυνος από 12 χρονών. Από πριν δούλευα κανονικά, αλλά 12 χρονών το είχα αναλάβει εγώ πλήρως”.
“Η Γλυφάδα τότε ήταν ένα ψαροχώρι”
“Μέσα ’50 με μέσα ’60 ήταν η ένδοξη δεκαετία, ειδικά για τον ελληνικό κινηματογράφο”.
“Οι νέοι χορεύανε τότε μέσα στο σινεμά, βλέπεις, δεν υπήρχε πρόσβαση σε κλαμπ. Το καλοκαίρι γινόταν χαμός. Παίζαμε τον Elvis Presley και από κάτω χόρευαν! Ωραίες εποχές”.
“Mεταξύ του 1955- 1965 όπου ήταν η ένδοξη δεκαετία, πηγαίναμε στην επαρχία με φορητές μηχανές. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα χωριό, τα Άνω Πούντια έξω από το Ναύπλιο, όπου ο πατέρας μου είχε στήσει ένα πρόχειρο μηχανοστασιο, σε ένα χώρο που ήταν αποθήκη. Έτσι, με μία μηχανή και πηγαίναμε κάθε Κυριακή πρωί (την ταινία που θα έπαιζε το Λουξ σινεμά το μεσημέρι) κι έρχονται όλοι μετά την εκκλησία! Ερχόταν ακόμα και ο παπάς. Κι επειδή δεν είχε καρέκλες τις έφερναν τις έπαιρνα κόσμος της έφερνε ο κόσμος Στη συνέχεια τρέχαμε να προλάβουμε τη μεσημεριανή προβολή στο Λουξ στον Πειραιά”.
“Το σινεμά, άφηνε πάντα άναυδους αυτούς που το έβλεπαν για πρώτη φορά, σε όποια εποχή και να ήταν, σε όποια χώρα και σε ό,τι ηλικία. Σε έναν χώρο που δεν είχε τίποτα, “γεννιόταν” κάτι. Δεν είναι σαν το θέατρο που ξέρεις ότι πάνω στη σκηνή υπάρχουν άνθρωποι και τους βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια”.
Το σύντομο αυτό ταξίδι, κλείνει, μαζί με την συζήτησή μου με τον κύριο Πωλ. Ο κινηματογράφος όμως της Σαρωνίδας συνεχίζει να γράφει την ιστορία που ξεκίνησε με απεριόριστη αγάπη ο κύριος Λευτέρης. Ο Ορφέας παραμένει ανοιχτός για όλο το καλοκαίρι, συνήθως μέχρι 10 Οκτώβρη. Με το χαλικάκι του, τις καρέκλες σκηνοθέτη, τα ποπ-κορν του (αλλά και ένα πλούσιο κυλικείο που σερβίρει μέχρι και χοτ-ντογκ) και την πηγαία ευγένεια των ανθρώπων του.
Σαν να ήρθες επίσκεψη στο σπίτι τους για να δείτε όλοι μαζί ταινία.
*Ο οικογενειακός “Ορφέας” λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του γιού του Λευτέρη Σκλάβου, Πωλ ενώ ολόκληρη η ιστορία του θερινού αυτού σινεμά εξιστορείται στο ντοκιμαντέρ “Ο Κυρ Ορφέας”, δημιούργημα των εγγονών του ιδρυτή του, Ανιές Σκλάβου, Λευτέρη Σκλάβου και Στέλιου Τατάκη.
Λ. Σαρωνίδας 60, Σαρωνίδα, Τηλ: 2291060077-8