Στο Γραμμόφωνο του Γιώργου Ιατρίδη παίζουν ιστορίες
Ο Παλαιοφαληριώτης blogger και συγγραφέας που πάντρεψε την μουσική με τη λογοτεχνία μιλάει στο Nou-Pou.
- 06/03/2016
Μια μέρα ο Γιώργος Ιατρίδης μου έστειλε inbox και μου πρότεινε να γράψω μία ιστορία που να βασίζεται σε ένα τραγούδι. Τι υπέροχη ιδέα, σκέφτηκα. Θα το κάνω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πως είναι και νότιος. Ούτε πως έχει γράψει ένα βιβλίο. Τότε άρχισα να βεβαιώνομαι πως αξίζει τον κόπο να πούμε δυο πράγματα. Το αγόρι αυτό είναι ταλαντούχο, αγαπάει τα νότια, γράφει «για να γιατρέψει τις σκοτεινές πτυχές του εαυτού του» και με το project του προωθεί την ανοιχτή λογοτεχνία, αλλά και τη σύνδεση της λογοτεχνίας με την μουσική. Μπες, λοιπόν, στο Γραμμόφωνο, ταξίδεψε με τις δημοσιευμένες ιστορίες, σκέψου το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό και πάρε κι εσύ μέρος. Α, ναι, μπορείς και πάνω από μία φορά.
Παλαιοφαληριώτης. Ποια είναι η σχέση σου με τα νότια;
Η αλήθεια είναι πως αγαπάω τα νότια, συνδυάζουν πολλά όμορφα στοιχεία μαζί. Υπάρχουν μερικά μέρη όπως το λιμάνι του Πειραιά, ο Φλοίσβος, ο παράδρομος και πεζόδρομος της παραλιακής, ο Λόφος Πανί, το Δέλτα Φαλήρου που τώρα χτίζεται και το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που σε χαλαρώνουν από το αστικό τοπίο. Ξεφεύγεις από τους ήχους της πόλης και μοιάζει σαν να βρίσκεσαι σε κάποιο νησί.
Ποιο είναι το σημείο που σε εμπνέει περισσότερο στον αθηναϊκό νότο;
Νομίζω πως σήμα κατά κατατεθέν στα νότια προάστια είναι η θάλασσα. Υπάρχει λοιπόν μία πολύ ωραία βόλτα από την Πλατεία Νερού μέχρι και λίγο πριν το ΣΕΦ. Αυτή η διαδρομή είναι η αγαπημένη μου, πηγαίνω αρκετά τακτικά προς τα εκεί είτε για βόλτα με το ποδήλατο, είτε για περπάτημα, είτε ακόμα και για να διαβάσω κάποιο βιβλίο.
Πώς προέκυψε η ιδέα του project στο Γραμμόφωνο; Και με τι στόχο;
Γενικώς έχω μία ιδιαίτερη σχέση με το στίχο, μου άρεσε από πολύ μικρός να διεισδύω στις λέξεις και να βρίσκω την ιστορία που κρύβεται από πίσω, επίσης γράφω κι εγώ στίχους. Όσο για την ιδέα, είχα γράψει ένα διήγημα εμπνευσμένος από ένα τραγούδι και είπα πως αυτό μπορεί να λειτουργήσει και σαν project, έτσι κι έγινε! Ο στόχος είναι να αναρτηθούν όσα περισσότερα κείμενα γίνεται. Μέχρι στιγμής έχουν αναρτηθεί 175 κείμενα σε 8 μήνες. Προάγουμε δηλαδή με αυτό τον τρόπο την ανοιχτή λογοτεχνία, αλλά και τη σύνδεση της λογοτεχνίας με τη μουσική.
Αν έπρεπε να διαλέξεις μία τέχνη να μείνει στη γη, ποια θα ήταν αυτή;
Θα κράταγα τη λογοτεχνία, γιατί πιστεύω πως μέσα από τις λέξεις μπορούν να γεννηθούν όλες οι άλλες Τέχνες.
Φωτογραφίες: Elizabeth Rovit
Γιατί πιστεύεις ότι γράφει ένας άνθρωπος;
Καταρχάς όλοι όσοι γράφουμε δεν είμαστε καλά. Δεύτερον, γράφουμε για αυτόν ακριβώς το λόγο, μέσα από τις λέξεις μας να γιατρέψουμε όλες τις σκοτεινές πτυχές του εαυτού μας, και μέσα από τη διαδικασία της γραφής να βγει φως.
Εσύ γιατί γράφεις;
Μάλλον αυτή την ερώτηση δεν μπορώ να την εξηγήσω με λόγια. Αλλά ένας από τους πολλούς λόγους είναι πως προσπαθώ να καταστείλω κάποιες μαθησιακές δυσκολίες που έχω.
Έχεις κάποια αγαπημένη ιστορία από αυτές που έφτασαν στο mailbox σου;
Αυτή που σκέφτομαι πρώτη είναι του ποιητή Δημήτρη Αθηνάκη. Ο Δημήτρης έχει μια πολύ μεγάλη επιτήδευση με την ελληνική γλώσσα και όταν αυτό συνοδεύεται με συναίσθημα, νομίζω πως είναι ένας πολύ καλός συνδυασμός.
Εσύ έχεις αναρτήσει πολλές ιστορίες, μίλησέ μου για μία από αυτές.
Γενικά προσπαθώ αυτό που σκέφτομαι να το αποδίδω σε όσο το δυνατόν λιγότερες γραμμές. Μου αρέσει δηλαδή πάρα πολύ η μικρή φόρμα. Η πιο σύντομη και ίσως η πιο αγαπημένη μου ιστορία από αυτές που έχω αναρτήσει στο «Γραμμόφωνο» είναι το «Καλοκαίρι σαν χειμώνας». Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα παραθαλάσσιο χωριό, ζούσαν δύο κάτοικοι. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Δεν κατοικούσε κανείς, μα κανείς άλλος. Τα δύο παιδιά ζούσαν σε μια απόσταση γύρω στο ένα χιλιόμετρο. Μια μέρα συναντηθήκαν τυχαία, μίλησαν λίγο, είπαν για τον καιρό, τη θάλασσα, αλλά και για τα μάτια της κοπέλας που έμοιαζαν με τη θάλασσα. Το αγόρι πρότεινε να ξανασυναντηθούν την άλλη μέρα, στο ίδιο μέρος. Δεν πήγε κανείς.
Πεζό ή ποίηση;
Εγώ προτιμάω τον πεζό λόγο γιατί μου αρέσει να μιλάω για γεγονότα που είναι πραγματικά και απτά. Η ποίηση μοιάζει να είναι λίγο πιο έμφυτη και υπερβατική. Σε καμία περίπτωση δεν αναιρώ την ποίηση, ίσα ίσα· αλλά είναι θέμα προτίμησης.
Γράψε μου ένα μίνι βιογραφικό σου.
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1988. Γράφω, φωτογραφίζω, αρθρογραφώ, και επίσης μου αρέσει να φτιάχνω κοιτίδες πολιτισμού στο internet. Τέλος, είμαι συνδημιουργός του Inner, ενός πρωτότυπου site που συνδυάζει το blogging με τη δικτύωση.
Πες μου για το βιβλίο που έχεις γράψει.
Λέγεται «Το φαινόμενο της πεταλούδας», κυκλοφόρησε αρχές του 2015 και αποτελεί αυτοέκδοση. Όσο για τη θεματολογία, ένας 70χρονος, ο κ. Ασημένιος, ξεκινάει από την Κηφισιά με τελικό σκοπό να φτάσει στον Πειραιά. Ακολουθεί δηλαδή στωικά τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Κάθε σταθμός και ένα δίδαγμα, κάθε στάση και ένα συμβάν. Επίσης, στο ταξίδι αυτό τον ακολουθεί μια πεταλούδα. Αληθινά γεγονότα, μπλεγμένα με μυθοπλασία, σε παίρνουν από το χέρι και σε ταξιδεύουν από το ένα άκρο της Αθήνας μέχρι το άλλο.