Ο Σώζος Λυμπερόπουλος πρώτα έμαθε νότες και μετά το αλφάβητο
Συναντήσαμε τον κάτοικο των νοτίων, Σώζο Λυμπερόπουλο, νέο μέλος της ομάδας της Panik Records, μιλήσαμε μαζί του για τα παιδικά του χρόνια, την επαφή του με τη μουσική, το καινούργιο του τραγούδι (βλέπε αφορμή για να τα πούμε) και, φυσικά, την αγάπη του για το Νότο.
- 29/03/2018
Ο Σώζος Λυμπερόπουλος είναι ένας γεμάτος ζωντάνια άνθρωπος, που αγαπάει το τραγούδι όσο τίποτα. Το νέο του τραγούδι, με τίτλο “Μόνο εσύ”, ήταν η αφορμή για να τον συναντήσουμε από κοντά και να μάθουμε πως ακριβώς μετατρέπει την εμπνευσή του σε ουσία. Από την πρώτη φορά που έπιασε κιθάρα, στα 8 του, την πρώτη του συναυλία, στα 11 του, τους ανθρώπους που τον επηρέασαν (Πουλόπουλος, Βαρδής, Σπανός) από την στιγμή που μετακόμισε από την Θεσσαλονίκη στα νότια προάστια στα 19 και τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η νύχτα στην Αρχιτεκτονική και οδήγησε στη συνεργασία με την Panik Records.
To νέο του τραγούδι και η συνεργασία με την Panik Records
Πριν από τρεις περίπου μήνες κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του σε συνεργασία με την Panik Records, το “Μόνο εσύ”, όπου τη μουσική έγραψε ο ίδιος. Και τώρα ετοιμάζει ήδη και επόμενο τραγούδι.
“Κυκλοφορήσαμε το κομμάτι μας, “Μόνο εσύ”, σε στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη. Είναι το πρώτο τραγούδι που φτιάχτηκε στο καινούργιο μου studio. Περνάω πολύ ώρα στο studio μου. Η μελωδία μου βγήκε πολύ αυθόρμητα. Έπαιζα στο studio, δοκίμαζα και νέους ήχους και ξαφνικά προέκυψε. Και σκέφτηκα ότι το ύφος ταιριάζει πολύ σε κάποιες μελωδικές γραμμές του Βαρδή. Ο Ανδρικάκης με το Βαρδή ήταν πολύ στενός φίλος. Έστειλα το κομμάτι στον Αντώνη και τον ενθουσίασε. Μέχρι και σήμερα μου δείχνει ότι του αρέσει πολύ. Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι. Αλλά βγήκε πολύ καλά και χαιρόμαστε για αυτό.”
Η πρώτη του συναυλία όταν ήταν 11 ετών
“Ένιωσα το κάλεσμα από πολύ μικρός. Κι όταν λέω πολύ μικρός, εννοώ μωρό ουσιαστικά. Όταν ήμουν 4 χρονών ξεκίνησα μουσική προπαιδεία στο Ωδείο Θεσσαλονίκης. Πρώτα έμαθα να γράφω νότες, μετά έμαθα το αλφάβητο. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη, που καμιά φορά έχω την αίσθηση ότι απλά υπήρχε μέσα μου. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς αυτήν. Ξεκίνησα λοιπόν με μουσική προπαιδεία και μετά ήρθε η ώρα να μάθω ένα όργανο, γιατί μεγαλώνοντας έβλεπαν και οι γονείς μου ότι το χρειαζόμουν, ότι δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τη μουσική.
Ήμουν και μοναχοπαίδι, οπότε το θεώρησαν καλή αφορμή για να κοινωνικοποιηθώ. Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα όταν ήμουν 8 ετών και έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ. Συνέχισα με τα Ωδεία, έμαθα πιάνο, ασχολήθηκα γενικότερα με την ενορχήστρωση, συνέχισα τις μουσικές σπουδές, προέκυψε και η φωνή αρκετά νωρίς.
Η πρώτη μου συναυλία ήταν όταν ήμουν 11 ετών. Ήταν πολύ ευχάριστο όλο αυτό και ένιωθα ότι ήθελα να ασχοληθώ ακόμα πιο σοβαρά με αυτό το κομμάτι. Άρχισα να διεισδύω στην ουσία των πραγμάτων. Ήθελα να δω παραπάνω τι γίνεται, να μελετήσω το κομμάτι της δεξιοτεχνίας, να μελετήσω είδη όπως είναι η jazz ή η rock. Για να παίξεις ας πούμε jazz, πρέπει να αποκτήσεις και ένα επίπεδο.”
Η γνωριμία με τον Γιάννη Πουλόπουλο
“Όταν ήμουν 14 ετών γνώρισα τον κύριο Γιάννη τον Πουλόπουλο, του οποίου ήμουν μεγάλος θαυμαστής. Βλέποντάς τον σε μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις είχα συγκλονιστεί. Του πήγα ένα ερασιτεχνικό cd που είχα φτιάξει, για να τον ρωτήσω τη γνώμη του. Και ήθελε να με βγάλει στη σκηνή. Δεν συνέβη τελικά, αλλά για μένα ήταν το πράσινο φως. Εκείνο το βράδυ αποφάσισα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω τίποτα άλλο. Και μέχρι και σήμερα το θεωρώ πολύ μεγάλο credit.”
Η συνεργασία με το Γιάννη Σπανό
“Όταν κατέβηκα στην Αθήνα συνεργάστηκα με το Γιάννη Σπανό. Είχαμε μια εκπληκτική συνεργασία και εξακολουθούμε να έχουμε μια πολύ αγαπημένη σχέση. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία το να συνεργάζεσαι με τον άνθρωπο που έγραψε όλα αυτά τα αριστουργήματα και να τα ακούς όλα μαζί συγκεντρωμένα ήταν μαγική εμπειρία. Δεν θα το ξεχάσω, στις πρόβες ακόμα όταν άκουγα το πρόγραμμα έλεγα πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έγραψε όλα αυτά. Και ακόμη μέχρι σήμερα είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ και σέβομαι πάρα πολύ.”
Η σχέση του με τον Αντώνη Βαρδή
“Άλλος ένας άνθρωπος που μου έδωσε εξαιρετικές συμβουλές, ήταν ο Αντώνης ο Βαρδής. Δυστυχώς δεν υπηρξαν οι καταλληλες συνθηκες για να συνεργαστουμε δισκογραφικά, αλλά οι συμβουλές του ήταν εξαιρετικές. Μέχρι σήμερα μπορώ να πω ότι ήταν ο μόνος που μου περιέγραψε την ωμή αλήθεια και βγήκε απόλυτα σωστός. Συναντάω ό,τι μου είπε σε καθημερινή βάση. Ήταν πολύ ειλικρινής άνθρωπος, πονεμένος και πολύ αληθινός.”
“Τελικά κατάλαβα ότι ήθελα να πάω σε πιο ήσυχους χώρους. Δηλαδή σε χώρους που αφορούν πιο πολύ τη μουσική και λιγότερο το εμπορικό κομμάτι της μουσικής. Άρχισα να εμφανίζομαι σε μουσικές σκηνές. Έμεινα έκπληκτος στην αρχή με την αντιμετώπιση του κόσμου, το πόσο ήπια και με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζει το τραγούδι και τη μουσική. Η πρώτη φορά που έπαιξα στο Σταυρό του Νότου ήταν συγκλονιστική εμπειρία για εμένα. Αναρωτήθηκα γιατί δεν το έκανα νωρίτερα. Τότε έστρεψα την προσοχή μου μέσα μου περισσότερο. Άρχισα να γράφω μουσική πιο πολύ και να συνθέτω.”
Οι ώρες που περνάει στο studio του
“Έχω σπουδάσει μουσική ηχοληψία και τεχνολογία και είναι μια δουλειά που με εξιτάρει πάρα πολύ. Μου αρέσει να παίρνω μια καλή πρώτη ύλη, δηλαδή ένα καλό κομμάτι και να το ντύσω, να το χτίσω και να δοκιμάσω μήπως με έναν άλλον τρόπο βγαίνει καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι από μικρός είχα μια κλίση προς την ενορχήστρωση. Ακούγοντας ένα κομμάτι, μπορούσα να καταλάβω τι θα το αναδείξει καλύτερα. Και τα τεχνικά μέρη εννοείται, το πως θα μιξαριστεί πχ. Είναι κάτι που με ιντριγκάρει πολύ. Περίπλοκη διαδικασία, πολυδάπανη και απαιτεί πολύ χρόνο. Εάν είναι όμως κάτι να το κάνεις σωστά, καλό είναι να το κάνεις σωστά. Στο studio μου περνάω πολύ χρόνο τόσο για τα δικά μου τραγούδια, όσο και των συναδέλφων μου.”
Η rock μπάντα του
“Η μπάντα μας λέγεται VonaVibe και παίζουμε ξένη rock. Εγώ παίζω κιθάρα και το υλικό είναι εξαιρετικό. Στις 23 Μαρτίου θα παίξουμε στο Six Dogs και σε λίγο καιρό θα πάρουμε μέρος και στο Desert Fest στη Γερμανία.”
Οι αγαπημένοι του μουσικοί
“Θαυμάζω πολύ τον Πλέσσα, τον Αντώνη Βαρδή και το Μάνο Χατζιδάκι. Όλοι οι παλιοί μουσικοσυνθέτες είπανε πράγματα. Είχαν μια ταυτότητα και μια σφραγίδα, που μπορείς να ακούσεις. Στο μεταδίδουν με τη μουσική τους. Πρέπει όμως να σου πω ότι είμαι φανατικός των Pink Floyd σε αρρωστημένο βαθμό. Είχαν τέτοιο κοινωνικό αντίκτυπο με τη μουσική τους, που αυτό ξεπερνάει οτιδήποτε άλλο.”
Τι αγαπάει στα Νότια
“Μου αρέσει πολύ η επαφή με τη θάλασσα. Από το μπαλκόνι μου βλέπω μέχρι το Σούνιο. Ως Θεσσαλονικιός έχω συνηθίσει τη θάλασσα και με κάνει να νιώθω οικεία. Μου αρέσει πολύ η ησυχία που έχω. Η απομόνωση πάντα ωφελεί την τέχνη.”
Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας (www.locotoro.net)