Το Παλαιό Φάληρο μέσα από τις αναμνήσεις της Ρομίνας Ξύδα
Η έμπειρη δημοσιογράφος κάνει ένα break από τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" για να μας ξεναγήσει στη γειτονιά των παιδικών και εφηβικών της χρόνων.
- 25/09/2019
Πόσα χρόνια έζησες στο Παλαιό Φάληρο;
Μια ολόκληρη ζωή… Το πρωτοσυνάντησα, πριν ακόμη πάω σχολείο, στον παραμυθένιο κήπο κάποιας μονοκατοικίας επί της οδού Μουσών. Ύστερα, στην πλατεία Ντάβαρη και πιο μετά στην Παναγίτσα. Οι καλύτερες μνήμες μου κολυμπούν στη θάλασσά του, τρέχουν στην παραλιακή, αράζουν για καφέ στον Παχό και τον Πράπα, και καρδιοχτυπούν σε κήπους πνιγμένους σε γιασεμιά και βουκαμβίλιες…
Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια στο Παλαιό Φάληρο;
O ήχος των αεροπλάνων και το αεροδρόμιο του Ελληνικού «αγκαλιά» με την θεία μου που τότε εργαζόταν ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή. Κάθε φορά που προσγειωνόταν ένα αεροπλάνο απογειωνόταν όλη μου η χαρά: Η θεία θα έφερνε δώρα κι εκείνες τις μεγάλες κούτες με μπανάνες Chiquita. «Μη φάτε πολλές, θα σας πιάσει το στομάχι σας», μας έλεγε. Σαν τα ποντίκια τρυπώναμε αργά το βράδυ στην αποθήκη κι αδειάζαμε τις κούτες. Γλυκός πονόκοιλος μετά. Ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους που δεν αντέχουν τον ήχο των αεροπλάνων…
Πως ήταν τα καλοκαίρια σου στη γειτονιά σου; Υπήρχε κάτι που απολάμβανες λίγο περισσότερο;
Ο Βύρωνας, η Isabelle, ο Ντίνος… Ώρες ολόκληρες καθισμένοι στον κήπο του σπιτιού να μιλάμε ακατάπαυστα, να μαλώνουμε, να φιλιώνουμε, να κάνουμε όνειρα που βγήκαν αληθινά, να παίρνουμε όρκους που ποτέ δεν αθετήσαμε, να αγαπάμε ακόμη ο ένας τον άλλον παρότι ο χρόνος ξεθώριασε εκείνο το «για πάντα μαζί».
Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση από τα μαθητικά σου χρόνια στο Παλαιό Φάληρο;
Τρίτη δημοτικού στο 4ο δημοτικό σχολείο Παλαιού Φαλήρου, ανεβασμένη στο «γύρω γύρω» όλοι μαζί μ’ ένα τσούρμο παιδιά. Η Αλεξάνδρα, η Τασούλα, ο Μάριος, ο Κώστας. Το γυρνούσαμε τόσο γρήγορα που δεν ξεχωρίζαμε εικόνες. Κανείς δεν μας μάλωνε, κανείς δεν μας πρόσεχε υστερικά. Πόση αίσθηση ελευθερίας…
Θυμάσαι που έκανες την πρώτη σου κοπάνα;
Στην παραλία του Φλοίσβου, πού αλλού; Εκείνη τη μέρα, στις 6.30 το πρωί, δεν μπήκα στο σχολικό και κάτω από τη στολή φορούσα το μαγιό μου…
Που βγήκες το πρώτο σου ραντεβού;
Ξεκίνησε στον Πράπα, συνεχίστηκε στο Mercedes και κατέληξε… πάνω σε κάποιο τραπέζι του Romeo… Όλος ο ρομαντισμός εξαντλήθηκε στα «Μαύρα μάτια σου».
Ποιο θεωρείς πως είναι το καλύτερο μέρος για ραντεβού στο Παλαιό Φάληρο;
Κάθε σημείο της παραλιακής. Με παγωτό ξυλάκι τα καλοκαίρια και κάστανα τον χειμώνα. Κι ύστερα ποτό στο Skipper΄s Yach ‘ Roll Bar να γεμίζεις θάλασσα…
Υπήρχε κάποιο μέρος που ήταν το αγαπημένο σου;
Το ζαχαροπλαστείο «Πράπας-Sweet Home» που έκλεισε πέρσι. Εκείνο το σημείωμα στην τζαμαρία «Το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό. Ευχαριστούμε», σφράγισε μέσα του μια ολόκληρη εποχή.
Τα φοιτητικά σου χρόνια τα έζησες στη Γαλλία. Τι ήταν αυτό που σου έλειπε από τα νότια;
Οι αποχρώσεις που έπαιρνε η θάλασσα μέσα σε λίγες ώρες: γαλάζια, μπλε, μοβ, κόκκινη, πορτοκαλί… Τόσα χρώματα, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Όταν επέστρεφες τι ήταν το πρώτο πράγμα που απολάμβανες στα νότια;
Με το που κατέβαινα από το αεροπλάνο πήγαινα στον Πράπα για εκμέκ παγωτό. Ήταν ιεροτελεστία…
Τα τελευταία χρόνια ζεις με την οικογένεια σου στον Άλιμο. Πως είναι να μεγαλώνεις παιδιά στα νότια;
Είμαι ευτυχισμένη που τα παιδιά μου μεγαλώνουν στα νότια προάστια. Ο «Βορράς» με πνίγει, από παιδί μου δημιουργούσε μία αίσθηση δυσφορίας. Εδώ είναι, όπως λέμε εμείς οι νότιοι, «άλλος θεός». Μόνο η αίσθηση ότι βρισκόμαστε δίπλα στη θάλασσα μας κάνει και χαμογελάμε. Ο Άλιμος τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε μία περιοχή που σέβεται και αγαπάει τα παιδιά κι αυτό χάρη στα έργα του δημάρχου μας Ανδρέα Κονδύλη. Από την «Κλούβα» μέχρι το Πανί κι από το Κάτω έως το Άνω Καλαμάκι, τα παιδιά μπορούν να τρέξουν, να παίξουν, να κάνουν ποδήλατο, να αθληθούν και κυρίως να νιώσουν ελεύθερα.
Έχετε κάποια δραστηριότητα που απολαμβάνετε οικογενειακά στα νότια;
Μας αρέσει να πηγαίνουμε στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου και να περνάμε κάποιες βραδιές στη λίμνη της Βουλιαγμένης ο άνθρωποι της οποίας την έχουν μετατρέψει σε μία πραγματική όαση…
Ύστερα από μια απαιτητική βδομάδα τι απολαμβάνεις να κάνεις στον Άλιμο;
Την ησυχία, τη θάλασσα και τη θαλπωρή της γειτονιάς. Είναι μεγάλο πράγμα να ξεμένεις από κρεμμύδια ή ζάχαρη και να φωνάζεις: «Ντίνα, σώσε με!»
Ποιο αγαπημένο μέρος από την παλαιά σου γειτονιά στο Παλαιό Φάληρο ήθελες να δείξεις στα παιδιά σου;
Το 4ο δημοτικό σχολείο Παλαιού Φαλήρου και να τους μιλήσω για τον αγαπημένο μου δάσκαλο τον κ. Κωνσταντόπουλο. Έναν άνθρωπο που αγαπούσε όλα τα παιδιά σαν δικά του και που κάποτε μου είχε πει: «Ξύδα, εσύ να γράφεις… Μην μπλέξεις παιδί μου με άλλη δουλειά… θα πάτε και οι δύο χαμένες…»