Το ζαχαροπλαστείο Sabrina υπάρχει πάντα στις καρδιές των Αλιμιωτών
Εκεί που έλιωνε το παγωτό Chicago, έλιωνε και η καρδιά των Αλιμιωτών. Πάμε Sabrina;
- 20/02/2017
Υπάρχουν μερικά μαγαζιά που δεν τα ξεχνάς όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα χρόνια κι αν κατέβασαν ρολά, όσα χρόνια κι αν δεν υπάρχουν πια. Ίσως γιατί δεν μπορείς να ξεχάσεις την αίσθηση που είχες όταν ήσουν εκεί ή ίσως επειδή η νοσταλγία, αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα που σε κατακλύζει κάθε φορά που περνάς από το σημείο που κάποτε υπήρχε ένα μαγαζί, κατα βάθος σε βοηθάει. Να συνδεθείς με το παρελθόν σου και με τους ανθρώπους που υπήρχαν σε αυτό, να επαναφέρεις στη μνήμη σου όμορφες στιγμές, να νιώσεις πως ανήκεις κάπου. Ανήκεις σε μια από τις πολλές γενιές Αλιμιωτών που έλιωναν για ένα παγωτό Chicago!
Στο άκουσμα του ονόματος Sabrina, το μυαλό των περισσοτέρων πηγαίνει στην pop αοιδό μας, συνειρμικά θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως πρόκειται για κάποιο νυχτερινό μαγαζί αλλά αν είσαι Αλιμιώτης το μόνο που σκέφτεσαι είναι το ζαχαροπλαστείο επί της οδού Θουκυδίδου 47, που άνοιξαν την άνοιξη του 1971 οι αδερφοί Λάμπρος και Νίκος Κονσολάκης και έμελλε να γίνει το σκέκι ολόκληρου του Καλαμακίου.
Η πλατεία έδωσε τη θέση της στη Sabrina και η φράση “Πάμε Sabrina” τα χρόνια εκείνα είχε γίνει ανάρπαστη. Με δεδομένη και την ανυπαρξία των social media, το ζαχαροπλαστείο είχε μετατραπεί σε hot spot για να δεις και να ιδωθείς. Ένα πέρασμα από εκεί και μπορούσες να βρεις γνωστούς κάθε ώρα χωρίς να έχεις κλείσει καν ραντεβού. Σε συνδυασμό και με τα φρέσκα γλυκά που σέρβιρε, καθώς στο υπόγειο του υπήρχε μεγάλο παρασκευαστήριο, ανέβηκε στο ζενίθ των προτιμήσεων των Αλιμιωτών και όχι μόνο.
Η επιτυχία του Sabrina δεν ήταν τυχαία, καθώς πίσω από τους λευκούς σκούφους κρύβονταν οι αδερφοί Κονσολάκη με πείρα στην τροφοδοσία και το catering. ΄Ετσι, το 1976, άνοιξαν υποκατάστημα στη γωνία Θουκυδίδου και Αυξεντίου. Ένα πολύ μεγαλύτερο κατάστημα, με το κυριότερο για ένα μαγαζί, μεγάλο εξωτερικό χώρο που το καλοκαίρι μεταμορφωνόταν σε όαση δροσιάς όταν ο ήλιος αποχωρούσε.
Για τους Αλιμιώτες, η Sabrina ήταν μια γλυκιά ένοχη απόλαυση, ένα γευστικό όνειρο που ξεκινούσε από το παγωτό Chicago, συνέχιζε στο γλυκό πορτοκάλι και μανταρίνι, έκανε βουτιά μέσα στις πάστες σεράνο και γλασέ και έφτανε μέχρι τις αφράτες σοκολατίνες. Ο αντρικός πληθυσμός είχε ακόμη ένα λόγο να βρίσκεται συνεχώς στη Sabrina αφού ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που έβαλε δύο γιγαντοοθόνες 3,5Χ2 μέτρα και 10 συσκευές τηλεόρασης, ώστε οι αθλητικές μεταδόσεις να γίνουν talk of the town.
Ωστόσο, το 1984, το πρώτο κατάστημα επί της οδού Θουκυδίδου κατέβασε ρολά, ενώ από το 1989 και έπειτα το δεύτερο επεκτάθηκε και στο διπλανό μαγαζί, το οποίο διαμορφώθηκε ως παιδότοπος και τα παιδικά πάρτι πήραν “φωτιά”! Τότε δεν υπήρχαν οι σημερινοί παιδότοποι και η Sabrina τελικά αποδείχτηκε ένας παράδεισος για μικρούς και μεγάλους!
Το 2010 όμως γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους και στη θέση της, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα. Στην καρδιά όμως κάθε Αλιμιώτη η Sabrina ζει και βασιλεύει με την ωραία επιγραφή της, τον αέρα της των 80’s, το παγωτό Chicago και την ανάμνηση μιας εποχής που οι περισσότεροι θα ήθελαν να ξαναζήσουν, έστω και σαν όνειρο, από το οποίο θα ξυπνήσουν σίγουρα το επόμενο πρωί.
Φωτογραφία και πληροφορίες: Alimos Online