Nael, το επιτυχημένο nails saloοn στη Νέα Σμύρνη είναι δημιούργημα ενός άντρα
Ο Σταύρος Καπερνάρος, ιδιοκτήτης του Nael Nails Saloοn της Νέας Σμύρνης, είναι ο νότιος που εμπιστεύονται οι γυναίκες για το μανικιούρ τους.
- 15/03/2019
- Κείμενο: NouPou.gr
- Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson
Είναι απόγευμα Τετάρτης. Τα καταστήματα στη Νέα Σμύρνη είναι κλειστά, ωστόσο το μικρό, χαριτωμένο μαγαζάκι επί της Αγίας Φωτεινής είναι γεμάτο. Πρόκειται για το κέντρο περιποίησης άκρων που εδώ και δύο περίπου χρόνια έχει ανοίξει πριν από την πλατεία ο Σταύρος Καπερνάρος. Το ονόμασε Nael, αν και προτίμησε να μη βάλει ταμπέλα. «Θεωρώ ότι η καλύτερη διαφήμιση δεν είναι ένα μεγάλο μαγαζί ή μια πολύ ωραία ταμπέλα. Σημασία έχει η ποιότητα της υπηρεσίας που προσφέρεις. Όλες μας οι πελάτισσες μας έμαθαν από στόμα σε στόμα. Έτσι θέλουμε να μας μαθαίνουν και οι καινούριες. Όταν μια γυναίκα φεύγει από εμάς ευχαριστημένη, αυτή είναι η καλύτερη διαφήμιση» εξηγεί ο ίδιος. Μάλιστα, προκειμένου να είναι σίγουρος ότι πράγματι οι πελάτισσες είναι ικανοποιημένες, φροντίζει πάντα να τηλεφωνεί και να ρωτάει πώς πήγε το ραντεβού τους. «Ακόμα κι αν έχουν κάποιο παράπονο, θέλω να μου το πούνε. Μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι» συνεχίζει.
Κάτι άλλο για το οποίο το Nael ξεχωρίζει είναι ότι χρησιμοποιεί μόνο φυτικά προϊόντα περιποίησης. Κρέμες χεριών, scrub, λαδάκια, όλα είναι συνταγές της μητέρας του Σταύρου, η οποία εξέλιξε το πάθος της για τα χειροποίητα προϊόντα σε επαγγελματική ενασχόληση. Σήμερα, έχουν δημιουργήσει τη δική τους εταιρία που παράγει πιστοποιημένα προϊόντα με βάση απολύτως φυτικά συστατικά. «Θυμάμαι τη μαμά μου κάθε καλοκαίρι, όταν γυρνούσα από τη θάλασσα, να με πασαλείβει με μια κρέμα αλόης που έφτιαχνε μόνη της. Με τη μυρωδιά αυτή έχω περάσει όλα τα παιδικά καλοκαίρια μου. Σήμερα, χρησιμοποιούμε πολλά από τα προϊόντα της και στο μαγαζί. Οι γυναίκες θέλουν πια να ξέρουν από τι φτιάχτηκε το προϊόν που βάζουν πάνω τους, οπότε “το ψάχνουν”. Και τους αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε».
Είναι δύσκολο να έχεις απέναντί σου έναν άντρα που διευθύνει ένα επιτυχημένο nail salon και να μην τον ρωτήσεις τι προτιμάει ο ίδιος στο μανικιούρ μιας γυναίκας. «Προσωπικά, προσέχω πάντα αν έχει περιποιημένα πόδια. Στα χέρια δεν με ενδιαφέρει αν έχει κοντά ή μακριά νύχια, ούτε πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο χρώμα που είναι για όλες τις γυναίκες. Κάθε γυναίκα έχει τη δική της προσωπικότητα. Για παράδειγμα, το κόκκινο μπορεί να πηγαίνει τρομερά σε μία γυναίκα ενώ μία άλλη να μην μπορεί να το υποστηρίξει».
Πώς όμως ένας άντρας αποφασίζει να ασχοληθεί με έναν χώρο τόσο γυναικοκρατούμενο όσο ο συγκεκριμένος; «Όταν ήμουν μικρός είχα ένα πρόβλημα με τα νύχια των ποδιών μου. Μου είχαν πει ότι μπορεί να χρειαστεί να κάνω επέμβαση. Την απέφυγα χάρη στο θεραπευτικό πεντικιούρ. Και, κάπως έτσι, χρόνια αργότερα, όταν αποφάσισα να ανοίξω μια δική μου επιχείρηση, επέλεξα αυτόν τον τομέα για να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μάλιστα, το θεραπευτικό πεντικιούρ είναι κάτι στο οποίο δίνουμε μεγάλη έμφαση και γι’ αυτό υπάρχει εξειδικευμένη τεχνίτρια στο Nael».
Όσο για το αν είναι ταμπού για τους άνδρες να περιποιούνται τα νύχια τους, η απάντηση του Σταύρου είναι ξεκάθαρα αρνητική. «Έχουμε πολλούς σταθερούς άντρες πελάτες. Η περιποίηση των άκρων δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Για παράδειγμα πολλοί αθλητές έρχονται συχνά για πεντικιούρ. Δεν είναι θέμα εκκεντρικότητας, αλλά υγιεινής».
Τι κάνει λοιπόν ένας άντρας που έχει αποφασίσει να ανοίξει το δικό του nail spa, αλλά δεν έχει την παραμικρή σχετική επαγγελματική εμπειρία; «Σεμινάρια μανικιούρ» λέει ο Σταύρος, σαν να μην υποψιάζεται καν ότι η απάντησή του είναι η τρίτη κατά σειρά γροθιά αυτής της συζήτησης σε ισάριθμα στερεότυπα γύρω από το τι συνηθίζεται και τι όχι να κάνει ένας άντρας. «Παρακολούθησα σεμινάρια. Ήθελα να έχω άποψη για τη διαδικασία, τις τεχνικές, τις δυσκολίες. Κανονική άποψη, όχι μόνο ό,τι βλέπω. Και σε πληροφορώ ότι με τη βοήθεια των κοριτσιών έχω γίνει πάρα πολύ καλός στο ακρυλικό! Το ξέρεις ότι υπάρχουν πελάτισσες που ζητάνε εμένα; Επίσης, αν τα κορίτσια έχουν πολλή δουλειά και έχουμε κάποια αφαίρεση ημιμόνιμου, εννοείται ότι θα κάτσω να την κάνω εγώ».
Και, τελικά, πώς νιώθει που δουλεύει με τόσες γυναίκες; «Είναι ο παράδεισος και η κόλαση μαζί. Δεν μπορώ να το περιγράψω με άλλον τρόπο. Μου αρέσει να κάνω τις γυναίκες να γελάνε. Γενικώς, μου αρέσει οι άνθρωποι γύρω μου να νιώθουν όμορφα. Θέλω λοιπόν οι πελάτισσές μας να νιώθουν ότι τις περιποιούμαστε, να έρχονται και να χαλαρώνουν απόλυτα. Και μη με ρωτήσεις αν ζηλεύει η κοπέλα μου. Όχι, δεν ζηλεύει. Πρώτον γιατί είναι ξεκάθαρο ότι οι σχέσεις στο μαγαζί είναι αυστηρά επαγγελματικές και δεύτερον γιατί, αν ζήλευε, πολύ απλά δεν θα μπορούσε να είναι μαζί μου».