Το Tee-Shirt που αγαπήσαμε και αγαπάμε εδώ στον Νότο

Και ενίοτε προσκυνήσαμε πέρα από αγαπήσαμε. Ή μάλλον πάντοτε. Σε δρόμους, παραλίες, μαγαζιά των Νοτίων Προαστίων και μη.

08/04/2014
Κείμενο: NouPou.gr

Εμείς πάντως προτιμούμε αυτήν την εκδοχή του Crème de la crème. Για να ξηγιόμαστε.

Οι celebrities βρήκαν με τα t-shirts την υγειά τους και μας κάνουν τις δηλώσεις τους χωρίς καν να ανοίγουν το στοματάκι τους. Από το τι θα ψηφίσουν στις εκλογές μέχρι χαριτωμένους αστεϊσμούς για τους κινηματογραφικούς τους ρόλους ή ακόμη πως πρόκειται για το τελευταίο καθαρό t-shirt τους (who shot the maid Cara Delevingne?).

Αλλά και εμείς με τη σειρά μας γράψαμε πάνω στα t-shirts τις πεποιθήσεις μας, τις διαθέσεις μας, τις προτιμήσεις μας, τις ατάκες μας, τις τρέλες μας, τη μουσική μας, την ομάδα μας, τη λόξα μας, την καψούρα μας…

Τελικά ταυτιστήκαμε με τα t-shirts και τα αγαπήσαμε σαν να επρόκειτο για υπαρκτό πρόσωπο. Κάποιος παιδικός φίλος ή κολλητός που τον φωνάζουμε με το υποκοριστικό του «Tee». Και αν ήταν όντως; Πώς θα έμοιαζε; Τι θα του άρεσε; Σίγουρα πάντως θα ρόκαρε επι σκηνής με τους Guns N’Roses στο «Paradise City». Θα αναρωτιόταν παρέα με τους Led Zeppelin αν πήρε το σωστό δρόμο στο «Starway to Heaven». Θα μας έβγαζε τη γλώσσα στις συναυλίες των Rolling Stones. Και πάντα «One way or another» θα παρέμενε ένας πολύ καλός φίλος.

Αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο επίσης θα ήταν κοινωνικά ευαισθητοποιημένο και θα έπαιρνε μέρος όπου χρειαζόταν για να βοηθήσει σε κάποιο κοινωφελή σκοπό ή στην καταπολέμηση κάποιου αρνητικού φαινομένου. Φυσικά θα ήταν μέλος του αντιρατσιστικού κινήματος, των Γιατρών χωρίς σύνορα, της διεθνούς Αμνηστίας, των οικολογικών οργανώσεων και άλλων μη κερδοσκοπικών οργανισμών.

Αλλά από πού κρατάει η σκούφια του; Τα ίχνη των πρώτων t-shirt τα συναντάμε περίπου το 1913 όταν το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ αρχίζει να τα χρησιμοποιεί ως εσώρουχα. Ονομάζονται T-shirt από το σχήμα «Τ» του σχεδίου τους και μέχρι το 1920, η λέξη γίνεται επίσημη αμερικανική-αγγλική λέξη στο Merriam-Webster Dictionary. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι στρατιώτες πολεμούν φορώντας από μέσα ένα χακί t-shirt. Η πρώτη διαφήμιση δεν αργεί να εμφανιστεί με slogan «Δεν χρειάζεται να είσαι στρατιώτης για να φορέσεις το δικό σου t-shirt». Γίνεται sexy και δημοφιλές με τον Marlon Brando και ατίθασο με τον James Dean ενώ η Brigitte Bardot καθιστά σαφές πως το t-shirt δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση. Merci Brigitte! Λίγο αργότερα το διαφημιστικό t-shirt γεννιέται όταν η εταιρεία Tropix Togs στο Miami αποκτά τα αποκλειστικά δικαιώματα από τη Disney να τυπώσει μπλουζάκια με τις εικόνες του Mickey Mouse και των υπολοίπων παλιόφιλων για να προωθήσει το brand της Disney και τον τουρισμό. Ο μύθος του μεγαλώνει όταν αποτυπώνει φωτογραφίες του Ζαπάτα, του Τσε Γκεβάρα και πολιτικών slogan και γίνεται τρόπος προσωπικής έκφρασης και αμφισβήτησης. Τα t-shirt με logo συγκροτημάτων έχουν την τιμητική τους ενώ το 1976, ο γραφίστας Milton Glaser σχεδιάζει το διάσημο t-shirt «I love New York» και γίνεται best seller. Το 2012 ο Γαλλικός Οίκος Hermès βγάζει ένα crocodile t–shirt έναντι του διόλου ευκαταφρόνητου ποσού των 91,500 δολαρίων, υποδεικνύοντας πόσα χιλιόμετρα έχει διανύσει το t–shirt (? Ή καλύτερα η υπομονή μας;)

Η φαντασία πάντως καλπάζει με αρωματισμένα t-shirt (οι εταιρείες αρωμάτων τι γνώμη έχουν;) ή εμποτισμένα με Prozac που έχουν κατακλύσει το internet. Εμάς πάλι φήμες έχουν μόνο κατακλύσει το μυαλό μας πως θα βγουν νέα εξελιγμένα υφάσματα που θα ρίχνουν τον πυρετό, θα ανακουφίζουν από τον πονοκέφαλο και τις μυαλγίες, θα μετρούν την αρτηριακή πίεση, θα διώχνουν τα κουνούπια (ενδιαφέρον) και θα ψήνουν και καφέ (ok, το τελευταίο είναι δική μου απαίτηση). Καλή πρόοδο t-shirt παλιόφιλε!

Εν-Tee-πωσιακοί συνδυασμοί